Na verloop van tijd kunnen saxofoon-, klarinet- en fluitkussens lucht beginnen te lekken, waardoor sommige noten moeilijk te bespelen zijn. Dit komt meestal doordat vocht uit je adem het padmateriaal verslechtert, zodat het niet goed tegen het toongat zit. Als deze lekken niet worden geïdentificeerd en gecorrigeerd, worden de prestaties van uw instrument beïnvloed. Het vinden van een lek pad kan een uitdaging zijn, maar er zijn eigenlijk een paar methoden die de klus kunnen klaren.

Methode één van de vier:
Uw instrument bespelen

  1. 1 Speel een chromatische toonladder. U kunt soms zien of uw instrument een lek pad heeft van de geluidskwaliteit van de noten die u erop speelt. Het spelen van een chromatische schaal kan helpen bepalen of er een probleem is, omdat ze 12 velden bevatten die elk een halve toon uit elkaar liggen. Dat biedt voldoende gelegenheid om te luisteren naar afwijkingen met de noten.[1]
  2. 2 Luister naar fuzziness. Terwijl u op de weegschaal speelt, moet u zorgvuldig op het geluid van elke noot letten. Op een houtblazer zonder lekkende pads klinken ze helder en helder. Als er echter een lek is, hebben de tonen een wazig, bijna wazig geluid, zelfs bij zeer weinig vingerdruk.[2]
    • Niet alle lekkende pads zullen leiden tot vaag klinkende noten, dus het is een goed idee om uw instrument te controleren met een extra methode om ervoor te zorgen dat uw instrument in goede staat verkeert.
  3. 3 Let op als er extra weerstand is. Naast het veranderen van het geluid van je instrument, kunnen lekkende pads het ook anders laten voelen wanneer je het bespeelt. Het kan plotseling opvallen dat je instrument met een grotere weerstand lijkt te spelen, wat betekent dat je er harder in moet blazen om genoeg luchtdruk te genereren.[3]
    • Grotere weerstand in uw houtblazersinstrument kan ook een aanwijzing zijn voor andere problemen, dus u moet de elektroden op een andere manier controleren om er zeker van te zijn dat zij het probleem vormen.

Methode twee van vier:
Gebruik een leklicht

  1. 1 Krijg een flexibele LED-zaklamp. Je hebt een lamp nodig die zich naar beneden verplaatst in je instrument, dus een buisflitslicht dat je gemakkelijk kunt buigen, werkt het best. Kijk naar je lokale hardware- of thuisverbeteringswinkel of zoek online op sites zoals Amazon om er een te vinden die werkt. Streamlight biedt een verscheidenheid aan modellen die goede leklampen maken.[4]
    • Een lengte touwverlichting, die meestal wordt gebruikt voor decoratieve doeleinden, kan ook een effectief leklicht maken.
    • Het gebruik van een leklicht is een bijzonder effectieve methode om lekkende pads te vinden in houtblazers die niet in afzonderlijke voegen breken, zoals de fluit en de saxofoon, omdat je helemaal tot in het lichaam van het instrument kunt kijken.
  2. 2 Plaats het licht in het instrument. Zorg ervoor dat je het leklampje hebt ingeschakeld en dat je het voorzichtig in het instrument steekt. Je kunt het toestaan ​​om helemaal naar de onderste toetsen te gaan en het voorzichtig omhoog te trekken als je gaat om elke pad te onderzoeken of het in de buurt van de bovenste toetsen te plaatsen en het langzaam naar beneden in het instrument te verplaatsen.[5]
  3. 3 Druk op elke toets. Om elke pad te testen, moet je elke sleutel sluiten en een goede afdichting vormen met de pad. Uw leklicht moet zich direct achter de pad bevinden die u test. Als je eenmaal op de toets hebt gedrukt, kijk er omheen om te zien of je een licht ziet schijnen. Licht duidt op een lek.[6]
    • Het is meestal gemakkelijker om te zien of er licht rond een pad is als je de test doet in een donkere of slecht verlichte kamer.
    • Hoewel deze methode zeer effectief kan zijn in het identificeren van significante lekken, kan deze u mogelijk niet waarschuwen voor kleinere problemen. Het helpt ook niet om te bepalen of de pad gelijkmatig rond het klankgat zit.
    • Het gebruik van een leklicht werkt niet als uw houtblazersinstrument doorschijnende elektroden heeft, omdat het licht ook zichtbaar is als er geen lek is.

Methode drie van vier:
Feeler Paper gebruiken

  1. 1 Snijd een strook dun papier. U wilt papier gebruiken dat zo dun mogelijk is, dus vloeiend vloeipapier werkt goed. Wanneer u het papier snijdt, moet de strip erg smal zijn, ongeveer ¼ inch breed. Het is echter een goed idee om de strip smaller te maken, dus je hebt een dikker gedeelte dat gemakkelijker met je vingers kan worden vastgegrepen. U hoeft het niet te lang te maken - 3 tot 4 inch is voldoende.[7]
    • Als u geen tabakspapier bij de hand hebt, zijn vloeipapier, cellofaan-wikkels uit voedsel of andere producten of bewaarbonnen effectieve alternatieven.
    • Als u het nog gemakkelijker wilt maken om het papier te pakken, bevestigt u een dunne stok, zoals een eetstokje, aan het uiteinde van het papier om een ​​handvat te maken.[8]
  2. 2 Plaats het papier onder de pad. Zorg ervoor dat u het dunnere uiteinde van de strip over het klankgat plaatst en sluit het kussentje er voorzichtig overheen. Het papier moet tussen de pad en het toongat worden geplaatst, maar de brede rand moet over de rand hangen, zodat u deze met uw vingers kunt grijpen.[9]
  3. 3 Trek op het papier. Pak het brede uiteinde van de strip vast en trek er voorzichtig aan. Let tijdens het trekken op de hoeveelheid weerstand of weerstand die je voelt. Als u het papier gemakkelijk eruit kunt trekken, hebt u het lek geïdentificeerd.[10]
    • U moet dit proces op vier verschillende plaatsen rond het kussen herhalen om te controleren of er een lek is.

Methode vier van vier:
De zuigmethode gebruiken

  1. 1 Scheid de gewrichten van de klarinet. U moet ze afzonderlijk controleren om te testen op lekken. Omdat het de stukken moet scheiden, werkt deze methode natuurlijk niet voor saxofoons of fluiten. Neem eerst de bovenste verbinding en sluit alle sleutels.[11]
  2. 2 Dicht de bodem af. U moet de verbinding luchtdicht maken, dus dicht het uiteinde af met uw vrije hand. Verwijder de lucht die al in het gewricht zit door hem uit het nabije uiteinde te zuigen. Probeer zo veel mogelijk lucht te krijgen, zodat u een zuigeffect in de verbinding creëert.[12]
  3. 3 Laat je hand los. Wanneer u de onderkant van het gewricht loslaat, hoort u een helder knallend geluid als de pads lekvrij zijn. Als u geen plof hoort of extra druk moet uitoefenen om het geluid te bereiken, is er een lek in het gewricht.[13]
    • U moet het proces op het onderste scharnier herhalen om het op lekken te controleren.
    • Omdat dit proces niet de specifieke pad identificeert die lekt, moet u deze opvolgen door een leklicht of voelpapier te gebruiken om het te vinden.