In de literatuur verwijst toon naar de houding van de auteur ten opzichte van het onderwerp, de personages of gebeurtenissen in een verhaal.[1] Het begrijpen van de toon van een literair werk kan je helpen een betere lezer te worden. Mogelijk moet je ook de toon van een literair werk voor een essay of opdracht voor de klas analyseren. Om toon te analyseren, begin met het herkennen van algemene tonen in de literatuur. Bepaal vervolgens de toon in een literair werk en beschrijf het effectief, zodat u hoge punten krijgt op uw essay.

Deel een van de drie:
Herkenbare gemeenschappelijke tonen in de literatuur

  1. 1 Let op als de toon plechtig of somber is. Een van de meest voorkomende tonen in de literatuur is een plechtige of sombere toon, waarbij de toon zwaar of ernstig aanvoelt. Vaak komt de toon als somber of donker over als het plechtig is. Je kunt reageren op een plechtig literair werk door je verdrietig of onrustig te voelen.[2]
    • Een goed voorbeeld van een plechtige of sombere toon is in het korte verhaal "The School" van Donald Barthelme.
  2. 2 Herken een spannende toon. Een andere veel voorkomende toon in de literatuur is een spannende toon, die een gevoel van angst en anticipatie creëert bij de lezer. Vaak voel je je op de rand van je stoel of vol angst als je een literair werk met een spannende toon leest.[3]
    • Een goed voorbeeld van een spannende toon is in het korte verhaal "The Lottery" van Shirley Jackson.[4]
  3. 3 Let op een humoristische toon. Een literair werk met een humoristische toon zal de lezer vaak aan het lachen maken of glimlachen. Het kan overkomen als speels, geestig of ironisch. Soms gebruiken schrijvers een humoristische toon om een ​​plechtige toon in hetzelfde werk tegen te gaan, zoals in een roman of een kort verhaal.[5]
    • Een goed voorbeeld van een humoristische toon is het gedicht "Sneeuwbal" van Shel Silverstein.
  4. 4 Let op een sarcastische toon. Een sarcastische toon wordt vaak gebruikt om te lachen of te lachen bij de lezer. Het kan overkomen als bijtend en kritisch. Je vindt een sarcastische toon in romans en korte verhalen, vooral als ze verteld worden in de eerste persoon met een verteller die een sarcastisch of droog gevoel voor humor heeft.[6]
    • Een goed voorbeeld van een sarcastische toon is in de roman The Catcher in the Rye door J.D. Salinger.
  5. 5 Herken de verbinding tussen toon en genre. In veel gevallen kan het genre van het stuk je aanwijzingen geven over de toon. Een spannende toon wordt bijvoorbeeld vaak gevonden in thriller-romans of mysterieverhalen terwijl een humoristische toon vaak te vinden is in komedie- en satirische werken.
  6. 6 Houd rekening met het verschil tussen stemming en toon in de literatuur. Het kan lastig zijn onderscheid te maken tussen stemming en toon in de literatuur, vooral omdat ze vaak verbonden zijn of met elkaar in verband staan. Stemming is anders dan toon omdat het de instelling en sfeer van een tekst beschrijft. Stemming wordt gecreëerd door de reactie van de lezer op de toon in een werk. Zowel de stemming als de toon worden echter gevormd door het vermogen van de schrijver om emoties in de lezer over te brengen.[7]
    • Als een verhaal zich bijvoorbeeld in een verlaten hut in de bossen afspeelt, kan het een griezelige of verontrustende stemming hebben. De auteur kan dan een verteller of hoofdpersoon hebben die een sombere of deprimerende toon gebruikt om de cabine in het bos voor de lezer te beschrijven.

Tweede deel van de drie:
Bepaling van de toon in een literair werk

  1. 1 Let op het woord keuze en taal. Een manier om de toon in een literair werk te bepalen, is aandacht te schenken aan de woorden en de taal die de auteur gebruikt. Bedenk waarom de auteur bepaalde woorden of taal heeft gekozen om een ​​scène te beschrijven. Bedenk waarom bepaalde woorden werden gebruikt om een ​​personage te bespreken. Bedenk hoe deze keuzes een toon creëren.[8]
    • Je zou bijvoorbeeld een passage uit het korte verhaal "De school" kunnen bestuderen: "En de bomen zijn allemaal gestorven ... ik weet niet waarom ze zijn gestorven, ze zijn net gestorven. Mogelijk iets mis met de grond of misschien de dingen die we hebben gekregen de kinderkamer was niet de beste ... Al deze kinderen keken naar deze kleine bruine stokken, het was deprimerend. "
    • In de passage creëert Barthelme een plechtige, sombere toon door woorden als 'deprimerend', 'dood', 'dood' en 'fout' te gebruiken.
  2. 2 Kijk naar de zinsstructuur. Lees een paar regels van het literaire werk en merk op hoe de zinnen gestructureerd zijn. Je zult merken dat de zinnen kort zijn en vaak niet in lengte variëren, waardoor een bepaalde toon ontstaat. Of je kunt zinnen opmerken die lang zijn en de pagina afronden. Dit kan een meditatieve of doordachte toon creëren.[9]
    • In veel thrillerromans zijn de zinnen bijvoorbeeld vaak kort en to the point, met heel weinig adjectieven of bijwoorden. Dit kan helpen om een ​​spannende toon te creëren, vol actie en spanning.
  3. 3 Bestudeer de beelden. Een andere manier om de toon van een stuk te bepalen, is door te kijken naar de beelden die de auteur gebruikt om een ​​instelling, scène of teken te beschrijven. Bepaalde beelden creëren een bepaalde toon voor het stuk. Sterke beelden kunnen je naar de door de auteur gewenste toon brengen.[10]
    • Als het gezicht van een persoon bijvoorbeeld wordt beschreven als 'gloeiend van geluk en opwinding', kan dit een vreugdevolle toon creëren. Of als een hut in het bos wordt beschreven als "vuil met de vingerafdrukken van de vorige bewoners", kan dit een spannende toon creëren.
  4. 4 Bepaal of de auteur ironie gebruikt. Er zijn verschillende soorten ironie, waaronder verbaal, situationeel en dramatisch. Een situatie wordt als ironisch omschreven als de verwachtingen en de realiteit van die situatie niet kloppen. Ironie is vaak gebonden aan sarcasme, maar niet altijd. Let op het gebruik van ironie in de literatuur en onderzoek hoe het bijdraagt ​​aan de toon of aan een tonale verschuiving.[11]
    • Als iemand bijvoorbeeld zegt: "Goed dat ik vandaag mijn parka droeg" wanneer de temperatuur 85 ° F (29 ° C) is, gebruiken ze verbale ironie.
  5. 5 Lees het werk hardop. Het hardop lezen van een literair werk kan je helpen om een ​​beter beeld te krijgen van de dictie van het stuk. Dictie verwijst naar hoe woorden naast elkaar in een zin klinken. Het is vaak duidelijker wanneer een werk hard wordt voorgelezen, omdat je kunt horen hoe elk woord klinkt en aandacht schenkt aan hoe dit een bepaalde toon aan het stuk geeft.[12]
    • U kunt bijvoorbeeld de volgende regels lezen The Catcher in the Rye hardop om de toon te bepalen: "God verdomde geld. Het maakt je altijd blauw als de hel. "Het gebruik van" god verdorie "en" blauw als de hel "geeft de lijn een sarcastische of bittere toon, met een vleugje humor en verdriet.
  6. 6 Merk op dat een werk meer dan één toon kan hebben. Het is gebruikelijk dat een auteur meer dan één toon gebruikt in een literair werk, vooral een lang werk als een roman. U merkt misschien dat de toon in het werk verschuift van hoofdstuk naar hoofdstuk, van verteller naar verteller, of van scène naar scène. De auteur kan dit doen om in de specifieke stem van een personage te komen of om een ​​verschuiving in de personages of de actie in het stuk aan te geven.[13]
    • Een roman kan bijvoorbeeld beginnen met een humoristische toon en in een ernstiger toon veranderen naarmate de auteur dieper in de geschiedenis of persoonlijke relaties van een personage duikt.

Derde deel van de drie:
De toon in een literair werk beschrijven

  1. 1 Gebruik bijvoeglijke naamwoorden. Als u de toon van het literaire werk wilt beschrijven, gebruikt u specifieke bijvoeglijke naamwoorden die illustreren welke toon de verteller gebruikt, zoals 'somber', 'plechtig', 'humoristisch' of 'sarcastisch'. Hoe specifieker u bent bij het beschrijven van de toon, hoe meer inzicht uw analyse zal zijn.[14]
    • U kunt bijvoorbeeld schrijven: "De auteur gebruikt woorden als" super "," stoked "," awesome "en" opwindend "om een ​​vrolijke toon te creëren."
    • U kunt meer dan één adjectief gebruiken als dit uw beschrijving nauwkeuriger maakt.
  2. 2 Geef bewijs uit de tekst. Nadat u de toon in detail hebt beschreven, gebruikt u een paar aanhalingstekens uit de tekst om een ​​back-up van uw argument te maken. Kies aanhalingstekens die de toon duidelijk weergeven op basis van woordkeuze, taal, dictie of beeldtaal.
    • Bijvoorbeeld als u schrijft The Great Gatsby door F. Scott Fitzgerald, kunt u de laatste regel van het boek gebruiken als een voorbeeld: "Dus we slaan in, boten tegen de stroom in, onophoudelijk teruggeworpen in het verleden."
    • Je kunt dan opmerken dat de beelden van een boot die tegen de stroom ingaat, evenals het gebruik van de woorden "beat", "gedragen" en "verleden" een plechtige, nostalgische toon creëren voor het einde.
  3. 3 Vergelijk verschillende tonen in hetzelfde werk. Als er meer dan één toon in het werk is, vergelijkt u de verschillende tonen in uw analyse. Dit gebeurt vaak wanneer het literaire werk lang is, zoals een roman of een episch gedicht. Identificeer wanneer de verschuivingen in toon optreden in het literaire werk. Bespreek waarom je denkt dat de toon verandert en hoe het je als lezer beïnvloedde.
    • Merk op dat de toonverschuivingen samenvallen met specifieke karakters en / of veranderingen in perspectief of gezichtspunt.
    • U kunt bijvoorbeeld opmerken: "De toon verschuift in hoofdstuk 13 van een humoristische toon naar een meer serieuze toon. Dit gebeurt wanneer de verteller de ziekte en de dood van hun moeder bespreekt. '
  4. 4 Verbind de toon met andere literaire elementen. Afhankelijk van de reikwijdte van de opdracht, zorg ervoor dat je analyse van toon is verbonden met andere elementen zoals stemming, plot, thema en stijl. De toon van een werk wordt vaak gebruikt om een ​​groter thema te illustreren of om een ​​andere sfeer te creëren. Het koppelen van de toon aan deze andere elementen kan je analyse verscherpen en die veel sterker maken.
    • U kunt bijvoorbeeld de nostalgische, plechtige toon van de laatste regel in verband brengen The Great Gatsby op de thema's van herinnering, verlies en verijdelde liefde in de roman.