Sociale angststoornis (SAD), ook wel sociale fobie genoemd, is een veel voorkomende aandoening, maar het kan moeilijk zijn om deze te identificeren of zelfs te verwarren met andere psychische problemen. Een persoon die aan SAD lijdt, voelt zich vaak extreem nerveus of angstig wanneer hij ter plekke of in een sociale omgeving wordt geplaatst. Ze kunnen zelfs fysieke tekenen van nervositeit vertonen, zoals trillen, zweten en blozen.[1] Als u bang bent dat u of een geliefde sociale angst heeft, zijn er enkele algemene signalen waar u op kunt letten.

Methode één van de zes:
SAD begrijpen

  1. 1 Leer de symptomen van SAD. Als u enkele van de meest voorkomende symptomen van SAD kent, kunt u de aandoening beter herkennen. Mensen die lijden aan SAD hebben een bovenmatige angst voor situaties waarin ze mogelijk geconfronteerd worden met vreemden of worden geobserveerd en onderzocht door anderen. Deze situaties omvatten spreken in het openbaar, presentaties, nieuwe mensen ontmoeten en sociale interacties. Iemand met SAD kan op een dergelijke situatie reageren door:[2]
    • intense angst ervaren
    • de situatie vermijden
    • fysieke symptomen van angst vertonen, zoals blozen, trillen of braken
  2. 2 Onderscheid tussen normale angst en sociale angst. Iedereen ervaart angst soms. Een nieuwe situatie of situatie waarbij het spreken in het openbaar, de interactie of het observeren door anderen betrokken zijn, kan een beetje angst en angst met zich meebrengen, wat normaal is. Dit soort angst helpt je je voor te bereiden op de komende situatie. Het probleem ontstaat wanneer deze angst en angst overweldigend is, je niet in staat stelt om te presteren, irrationeel is en / of je dwingt om de situatie te vermijden of te ontsnappen.[3]
    • Normale angst omvat het volgende: vrees voor een openbare verschijning, spreken of optreden; verlegenheid of onhandigheid bij het ontmoeten van vreemden; of onbehagen bij het begin van een nieuw gesprek of sociale interactie.
    • Sociale angst omvat het volgende: extreem hoge angst en faalangst, fysieke symptomen zoals zweten, trillen en kortademigheid; negatieve gedachten over de uitvoering; buitensporige en overdreven gevoelens van schrik en angst terwijl nieuwe mensen worden geconfronteerd; extreme angstgevoelens en een noodzaak om deze koste wat het kost te vermijden; en een uitnodiging voor een sociale bijeenkomst weigeren omdat je bang bent dat je je zult schamen of afwijzen.[4]
  3. 3 Overweeg uw risicofactoren voor SAD. Sommige mensen lopen een hoger risico om SAD te ontwikkelen vanwege de ervaringen, genetica en persoonlijkheid. Als u een van deze risicofactoren heeft, betekent dit niet dat u SAD krijgt, maar dat u een hoger risico loopt om SAD te ontwikkelen. Als u al over SAD beschikt, kan het feit dat u zich bewust bent van uw risicofactoren u helpen te begrijpen wat er de oorzaak van kan zijn.[5]
    • Pesten. Vernedering of kindertrauma, zoals gepest worden, kan sociale fobieën en angsten veroorzaken. Ook kan het gevoel niet passen bij leeftijdsgenoten leiden tot sociale angst.
    • Erfelijke factoren. Opgroeien met een ouder die ook tekenen van sociale fobie vertoonde. Vaak wanneer een verzorger in sociale situaties worstelt, creëert het een omgeving die sociale gebeurtenissen vermijdt die leiden tot beperkte ontwikkeling van sociale vaardigheden en vermijdend gedrag van hun kinderen.
    • Verlegenheid. Verlegenheid is gerelateerd aan iemands persoonlijkheid en is geen stoornis, maar veel mensen met sociale angst zijn ook verlegen. Maar houd in gedachten dat sociale angst veel ernstiger is dan "normale" verlegenheid. Mensen die gewoon verlegen zijn, lijden niet zoals mensen met een sociale fobie.[6]
  4. 4 Leer de relatie tussen SAD en andere psychische problemen. Sommige psychische problemen zijn geassocieerd met SAD en andere kunnen zelfs worden veroorzaakt of geïntensiveerd door SAD. Het is belangrijk om op de hoogte te zijn van de andere psychische problemen die kunnen worden verward met SAD of verband houden met SAD.[7]
    • SAD en paniekstoornis. Paniekstoornissen verwijst naar een persoon die een fysieke reactie op angst heeft die vaak als een hartaanval kan voelen. SAD is anders dan paniekstoornis, maar beide stoornissen kunnen naast elkaar bestaan. Een van de redenen waarom de twee stoornissen in de war raken, is omdat mensen met een paniekstoornis vaak sociale situaties vermijden om een ​​paniekaanval te voorkomen rond mensen die ze misschien kunnen zien en beoordelen. Mensen met SAD vermijden sociale situaties als gevolg van angst.[8]
    • SAD en depressie. Depressie is een veel voorkomende, naast elkaar bestaande diagnose met SAD, omdat mensen met SAD de neiging hebben om hun contact met andere mensen te beperken. Dit creëert een gevoel van alleen zijn en kan depressie veroorzaken of intensiveren.[9]
    • SAD and Substance Abuse. Er zijn hogere percentages alcoholisme en ander drugsmisbruik onder mensen met SAD. Ongeveer 20% van de mensen met SAD lijden aan alcoholmisbruik. Dit kan te wijten zijn aan de angstverminderende effecten van alcohol en drugs in sociale situaties.[10][11]

Methode twee van zes:
SAD in een sociale omgeving herkennen

  1. 1 Besteed aandacht aan angst. Word je vervuld van angst bij de gedachte om ter plekke te worden geplaatst tijdens een sociale gebeurtenis? Ben je bang dat mensen je zullen veroordelen? Deze angst kan komen van het stellen van een persoonlijke vraag aan anderen, of gewoon worden uitgenodigd voor een sociale bijeenkomst van welke aard dan ook. Als je SAD hebt, zou deze angst je gedachten domineren en ervoor zorgen dat je in paniek raakt.[12]
    • Als u bijvoorbeeld SAD hebt, kunt u een gevoel van angst voelen wanneer een vriend u een vraag stelt voor mensen die u niet kent. Je kunt je zorgen maken dat mensen je zullen veroordelen voor wat je zegt en bang zijn om iets als gevolg hiervan te zeggen.[13]
  2. 2 Let op als je zelfbewust wordt in een sociale omgeving. Een veel voorkomend symptoom van SAD is een gevoel van zelfbewustzijn dat bepaalt hoe een persoon met anderen omgaat. Mensen met SAD zijn altijd bang dat ze zichzelf in verlegenheid zullen brengen of op de een of andere manier worden afgewezen.Als u zich buitengewoon zelfbewust voelt in een sociale omgeving, vóór een sociale interactie of voor een openbare lezing, heeft u mogelijk SAD.[14]
    • Als je bijvoorbeeld het gevoel hebt dat je niets waardevols te zeggen hebt wanneer je een onderwerp bespreekt waar je eigenlijk hartstochtelijk over bent, dan heb je misschien sociale angst. In plaats van je ideeën en meningen bij te dragen, ben je misschien geobsedeerd door gedachten dat de andere mensen niet leuk vinden hoe je gekleed bent of dat ze niet denken dat je intelligent bent.
  3. 3 Overweeg of u sociale instellingen wilt vermijden. Een veelvoorkomend kenmerk van iemand met SAD is het vermijden van gevallen waarin ze worden gedwongen om te spreken of te communiceren in een sociale omgeving. Als je je uiterste best doet om sociale interacties te vermijden of voor anderen moet spreken, kun je sociale angst hebben.[15]
    • Als u bijvoorbeeld bent uitgenodigd voor een feest maar weigert te gaan omdat u te nerveus bent om met andere mensen om te gaan, kunt u sociale angst hebben.
  4. 4 Bedenk eens hoe vaak je stil blijft tijdens discussies. Mensen met SAD verdwijnen meestal naar de achtergrond van discussies omdat ze te nerveus zijn om hun mening te uiten. Ze zijn bang dat wat ze zeggen anderen mishaagt of belachelijk maakt. Als u vaak vindt dat u tijdens gesprekken uit angst zwijgt, kan dit erop wijzen dat u SAD hebt.[16]
    • Als u bijvoorbeeld in een discussie met anderen bent, spreekt u dan uw mening of langzaam terug naar achteren, vermijdt oogcontact met anderen?

Methode drie van zes:
SAD herkennen op school of op het werk

  1. 1 Houd bij wanneer je je zorgen begint te maken over een aankomend evenement. Mensen met SAD zullen beginnen zich zorgen te maken over een speech die ze moeten geven of een sociale gebeurtenis die ze bijwonen, weken voordat de daadwerkelijke gebeurtenis plaatsvindt. Dit piekeren kan spijsverteringsproblemen veroorzaken, zoals verlies van eetlust en slaapproblemen. Hoewel het normaal is om de dag of de ochtend voor een toespraak nerveus te worden, is het over het algemeen een teken van SAD als je weken voor het evenement nerveus bent.[17]
    • Als je bijvoorbeeld een toespraak hebt die over twee weken begint en je hebt al geschreven wat je gaat zeggen, dan zou je je behoorlijk voorbereid moeten voelen. Iemand met SAD kan 's nachts misschien wel worden bijgehouden, zich zorgen makend over de presentatie gedurende de hele twee weken voordat hij deze daadwerkelijk moet geven.
  2. 2 Overweeg hoe vaak u deelneemt aan de les of tijdens vergaderingen. Een veelvoorkomend teken van sociale angst is een onwil om deel te nemen aan de les of tijdens vergaderingen. Dit betekent dat u uw hand niet op hoeft te steken om een ​​vraag te stellen of te beantwoorden, of om te kiezen voor een individueel project in plaats van een groepsproject. Mensen met SAD zullen vaak vermijden om in groepen te werken omdat ze te bezorgd zijn over wat hun teamleden van hen denken.[18][19]
    • Als je bijvoorbeeld niet je hand opsteekt om een ​​vraag in de klas te stellen, zelfs als je het materiaal niet begrijpt, kan dit een teken van sociale angst zijn.
  3. 3 Let op als je fysieke symptomen van angst hebt. Mensen met SAD vertonen vaak zowel fysieke als emotionele symptomen van angst. Deze lichamelijke klachten kunnen zijn: blozen, zweten, beven, kortademigheid en gevoelloosheid.[20]
    • Bijvoorbeeld, als je wordt opgeroepen in de klas en het antwoord kent, maar in plaats van je te antwoorden bloost, begint te zweten, lijkt het niet te ademen, dan heb je misschien sociale angst.
  4. 4 Overweeg of je ooit van mening verandert om te voorkomen dat je je gedachten moet uiten. Mensen met SAD zullen vaak van mening veranderen, zodat ze hun gedachten niet hoeven te rechtvaardigen door hardop te zeggen. Ze willen zich ten koste van alles vervreemd of ondervraagd voelen.
    • Stel je bijvoorbeeld voor dat je aan een groepsproject werkt en iemand suggereert een idee, maar je hebt een beter idee. Je kunt ervoor kiezen om met het minder efficiënte idee van de ander te gaan, simpelweg omdat je niet ter plekke wilt worden geplaatst en je idee moet uitleggen.
  5. 5 Denk na over hoe je je voelt over spreken in het openbaar. Mensen met SAD doen hun uiterste best om presentaties, speeches en andere openbare spreekbeurten te vermijden waarbij alle ogen op hen gericht zijn. Overweeg hoe je je voelt over spreken in het openbaar en hoe vaak je je best hebt gedaan om dit te voorkomen.[21]
    • In deze gevallen denk je misschien: wat als ik vergeet wat ik heb voorbereid? Wat als ik in het midden stop? Wat als mijn geest tijdens de sessie zwart wordt? Wat zal iedereen denken? Iedereen zal me uitlachen. Ik zal mezelf voor de gek houden.

Methode vier van de zes:
Identificatie van SAD bij kinderen

  1. 1 Houd er rekening mee dat kinderen SAD kunnen ontwikkelen. SAD komt vaak voor bij adolescenten, maar kan ook bij kinderen voorkomen. Net als volwassenen met een sociale fobie zijn kinderen met SAD zo bang om te worden veroordeeld of bekritiseerd dat ze manieren proberen te vinden om bepaalde soorten sociale situaties te voorkomen. Het is niet alleen een "fase" of slecht gedrag.[22]
    • Kinderen met SAD kunnen ook uitspraken doen die hun angsten kunnen aangeven. Veelvoorkomende uitspraken bevatten "what if statements" zoals, Wat als ik er stom uitzie? Wat als ik iets verkeerds zeg? Wat als ik het verprutst?[23]
  2. 2 Onderscheid maken tussen SAD en verlegenheid bij kinderen. Net als SAD bij adolescenten en volwassenen, is SAD in de kindertijd meer dan alleen verlegenheid. Het is normaal dat een kind zich angstig voelt in nieuwe situaties, maar na blootstelling aan de nieuwe situatie en het krijgen van steun van ouders en leeftijdsgenoten, kunnen ze slagen. SAD interfereert met het vermogen van een kind om sociaal te zijn. Kinderen met SAD kunnen dingen doen als het vermijden van school, het niet beantwoorden van vragen in de klas, het vermijden van feestjes, etc.[24]
    • Kinderen met SAD hebben een extreme angst voor kritiek van zowel leeftijdsgenoten als volwassenen. Deze angst hindert vaak de dagelijkse activiteiten, omdat kinderen dingen zullen doen om de angstproducerende situatie te vermijden.Sommige kinderen zullen huilen, schreeuwen, zich verbergen of andere dingen doen om een ​​situatie te voorkomen die angstig is. Sommige kinderen hebben ook lichamelijke reacties op angst, zoals trillen, zweten en kortademigheid. Deze symptomen moeten langer dan zes maanden aanhouden om als SAD te worden beschouwd.[25]
    • Kinderen die gewoon verlegen zijn, proberen soms activiteiten te vermijden of hebben lichte angsten over bepaalde situaties, maar de angst is niet zo extreem of langdurig als bij SAD-kinderen. Verlegenheid zal het geluk van een kind niet hinderen op dezelfde manier als SAD wil.[26]
    • Het kan bijvoorbeeld moeilijk zijn voor een kind om een ​​boekrapport te geven, maar een verlegen student kan het nog steeds doen wanneer dat nodig is. Een kind met SAD kan de opdracht weigeren vanwege extreme angst of zelfs school overslaan om het te vermijden. Dit kan verkeerd worden geïnterpreteerd als een slechte student zijn, maar de oorzaak is angst.
  3. 3 Onderzoek hoe uw kind omgaat met anderen. SAD maakt kinderen vaak erg ongemakkelijk, zelfs angstig, in de omgang met volwassenen en met andere kinderen. Zelfs een eenvoudig gesprek met een familielid of speelkameraad kan huilen, driftbuien of terugtrekken veroorzaken.
    • Uw kind kan angst voor nieuwe mensen uiten en niet bereid zijn om nieuwe vrienden te ontmoeten of naar sociale bijeenkomsten te gaan waar er misschien onbekende mensen zijn.
    • Hij kan ook weigeren of proberen deel te nemen aan evenementen waarbij andere mensen betrokken zijn, vooral in grote aantallen, zoals excursies, speeldata of naschoolse activiteiten.
    • In ernstige gevallen kan uw kind angst ervaren in schijnbaar eenvoudige sociale interacties, zoals een peer vragen om een ​​potlood te lenen of een vraag in een winkel te beantwoorden. Hij kan symptomen van paniek vertonen, zoals hartkloppingen, zweten, pijn op de borst, trillen, misselijkheid, kortademigheid en duizeligheid.
  4. 4 Vraag de leraar van je kind over zijn prestaties. Kinderen met SAD kunnen moeite hebben zich te concentreren of deel te nemen aan de les omdat ze doodsbang zijn om te worden beoordeeld of te falen. Activiteiten die interactie of prestaties vereisen, zoals een toespraak houden of in de klas spreken, kunnen voor hem onmogelijk zijn om uit te voeren.
    • Soms komt SAD gelijktijdig voor met andere stoornissen, zoals aandachtstekort / hyperactiviteitsstoornis (ADHD) of leerstoornissen. Het is belangrijk om uw kind te laten evalueren door een medische of geestelijke gezondheidswerker, zodat u precies weet wat het probleem is en hoe u dit moet aanpakken.
  5. 5 Overweeg de uitdagingen van het identificeren van SAD bij kinderen. Het herkennen van SAD bij kinderen kan moeilijk zijn, omdat kinderen moeite kunnen hebben om hun gevoelens te uiten en kunnen reageren op de angst. Kinderen met SAD kunnen gedragsproblemen hebben of beginnen met het missen van school om het hoofd te bieden aan SAD. Bij sommige kinderen kan angst in verband met SAD zelfs worden uitgedrukt door uitbarstingen of huilen.[27]
  6. 6 Zoek uit of je kind gepest wordt. Intimidatie kan de oorzaak zijn van de sociale angst van uw kind of het kan het erger maken. Omdat het slachtoffer worden van pesten een belangrijke risicofactor is voor het ontwikkelen van een sociale fobie, is de kans groot dat uw kind te maken krijgt met een vorm van intimidatie.[28] Praat met de leerkracht van uw kind en andere volwassenen die uw kind in de buurt van andere kinderen bekijken om erachter te komen of uw kind gepest wordt en een plan te maken om in te grijpen.

Methode vijf van zes:
SAD beheren

  1. 1 Oefen een diepe ademhaling. Tijdens perioden van stress kunt u een verhoogde hartslag, zweten, spanning van spieren en vaak oppervlakkige ademhaling ervaren. Diep ademhalen kan helpen om die negatieve symptomen van stress te verminderen door te helpen bij het reguleren van je zenuwstelsel.[29][30]
    • Begin door een hand op je wang te leggen en een hand op je buik.
    • Haal diep adem door je neus, tel tot 7 terwijl je inademt.
    • Adem dan uit door je mond, tel tot 7, terwijl je je buikspieren aanspant om alle lucht uit te ademen.
    • Herhaal het proces 5 keer met gemiddeld één ademhaling per 10 seconden.
  2. 2 Stop met je negatieve gedachten. Negatieve gedachten kunnen sociale angst verergeren, dus het is belangrijk om jezelf te stoppen als je een negatieve gedachte hebt. De volgende keer dat je een negatieve gedachte hebt, laat je niet zomaar voorbijgaan. Neem even de tijd om de gedachte te analyseren en probeer te zien wat de fouten zijn.[31]
    • Een negatieve gedachte kan bijvoorbeeld zijn: "Ik ga mezelf voor de gek houden voor iedereen als ik deze presentatie geef." Als je merkt dat je zoiets denkt, vraag jezelf dan af: "Weet ik dat ik dit zal doen? een dwaas van mezelf? "en" Als ik het verprutst, betekent dat dan dat mensen zullen denken dat ik dom ben? "[32]
    • Uw antwoorden op deze vragen moeten "Nee" en "Nee" zijn, omdat u niet kunt weten wat mensen zullen denken of doen. De meest waarschijnlijke uitkomst is dat je het goed zult doen en niemand zal denken dat je dom bent.[33]
  3. 3 Zorg voor jezelf. Goed voor jezelf zorgen kan je helpen omgaan met je sociale angstgevoelens.[34] Goed eten, voldoende slapen en regelmatig sporten kan je helpen je mentaal en fysiek beter te voelen.[35][36] Zorg ervoor dat je goed eet, voldoende slaapt en regelmatig aan lichaamsbeweging doet om je goed te voelen.
    • Eet een uitgebalanceerd dieet met veel vers fruit en groenten, volle granen en magere eiwitten.
    • Krijg tussen 7-9 uur slaap per nacht.
    • Train drie keer per week 30 minuten lang.
    • Beperk cafeïne en alcoholinname.
  4. 4 Overweeg om een ​​therapeut voor geestelijke gezondheidszorg om hulp te vragen. Zelf hard werken door zware angst kan moeilijk zijn. Als u of een geliefde SAD heeft, overweeg dan om hulp te krijgen van een erkende professional in de geestelijke gezondheidszorg. Een professional in de geestelijke gezondheidszorg kan u helpen bij het identificeren van de oorzaak van uw sociale angst een werk door deze problemen.[37]
    • Je zou ook kunnen overwegen om een ​​gedragstherapie groep bij te wonen voor mensen met sociale angst. Deze groepen kunnen je helpen om je zelfvertrouwen op te bouwen en cognitief-gedragsmatige technieken te leren die je vermogen om moeilijke situaties te verwerken kunnen verbeteren.[38]
  5. 5 Vraag uw arts over medicijnen. Medicatie alleen kan sociale angst niet genezen, maar het kan in sommige situaties nuttig zijn. Sommige medicijnen kunnen effectiever zijn dan andere voor uw situatie, dus het is belangrijk om met uw arts te praten over uw symptomen en opties.[39]
    • Gebruikelijke medicijnen voor SAD zijn onder andere: Benzodiazepines zoals Xanax; Beta-blokkers zoals Inderal of tenormin; Monoamineoxidaseremmers (MAOIS) zoals Nardia; Selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's) zoals Prozac, Luvox, Zoloft, Paxil, Lexapro; Serotonine-Norepinefrine-heropnameremmers (SNRIS) zoals Effexor, Effexor XR en Cymbalta.[40]

Methode Zes van de zes:
SAD beheren bij kinderen

  1. 1 Leer waarom vroege behandeling belangrijk is. De gemiddelde aanvangsdatum voor SAD is 13 jaar oud, maar kan ook bij jongere kinderen voorkomen.[41] Het is gekoppeld aan de ontwikkeling van depressie en drugsmisbruik bij adolescenten.[42] Daarom is het uitermate belangrijk om een ​​arts te raadplegen als u denkt dat uw kind of tiener mogelijk SAD heeft.
  2. 2 Neem je kind mee naar een therapeut. Een therapeut kan zeer behulpzaam zijn bij het bepalen van de oorzaak van de angst van uw kind, die u hiermee zal helpen. De therapeut kan uw kind ook helpen door middel van blootstellingstherapie, waarbij het kind geleidelijk aan zijn angsten onder ogen ziet door hen in een gecontroleerde situatie te worden blootgesteld.[43]
    • De therapeut van het kind kan je ook advies geven over hoe je je kind kunt helpen.
    • Een andere populaire behandeling is cognitieve gedragstherapie (CGT), die het kind kan helpen om negatieve of nutteloze denkpatronen te leren herkennen en beheren.
    • De therapeut van je kind kan zelfs een groepstherapie aanbevelen. Dit kan nuttig zijn voor je kind, omdat hij zal zien dat hij niet alleen is in zijn angsten en dat anderen worstelen net als hij.
    • Een familietherapeut kan u helpen uw steun voor uw kind kenbaar te maken en met hem samenwerken om zijn angst te beheersen. Dit type therapie is vooral nuttig als de angst van het kind andere familieproblemen veroorzaakt.
  3. 3 Steun uw kind. Als u bang bent dat uw kind SAD heeft, zoek dan professionele hulp om uw kind te ondersteunen. Vermijd het dwingen van uw kind om zijn verlegenheid aan te pakken, zoals hem dwingen om te presteren of hem dwingen tot sociale situaties die angst veroorzaken. Doe wat je kunt om je kind te helpen zich comfortabeler te voelen in sociale situaties.[44]
    • Zorg ervoor dat u de gevoelens van uw kind erkent.
    • Modelvertrouwen voor uw kind, bijvoorbeeld door ontspannen te zijn in sociale situaties.
    • Help uw kind sociale vaardigheden te leren, zoals vrienden maken, handen schudden, klachten indienen enz.
  4. 4 Help uw kind omgaan met angst. Als uw kind SAD heeft, is het belangrijk om manieren te vinden om uw kind te helpen omgaan met angst. Er zijn verschillende manieren om je kind te helpen omgaan met angst en een deel van zijn sociale angst te overwinnen. Enkele manieren waarop u uw kind kunt helpen, zijn onder andere dat u uw kind leert ademhalingsoefeningen te doen, uw kind helpt negatieve gedachten te herstructureren, een kalmerende impuls geeft en een zachte aanmoediging biedt.
    • Leer je kind om te kalmeren door langzaam diep adem te halen. Laat uw kind zien hoe u diep ademhaalt en instrueer uw kind om deze techniek te gebruiken wanneer hij of zij zich angstig voelt.
    • Help uw kind zijn negatieve gedachten te herstructureren. Als uw kind bijvoorbeeld iets zegt als "Ik ga morgen mijn boekverslag verknoeien!", Reageer met iets als: "Als u echt goed oefent, zult u een beter idee hebben van hoe u uw boekrapport gaat geven en je zult goed werk doen. "
    • Geef uw kind een foto om op te lossen als een kalmerende keu. Als uw kind bijvoorbeeld bijzonder nerveus is over zijn boekrapport, kunt u uw kind een kleine foto van uzelf geven en hem opdragen hem boven aan de pagina te houden. Op die manier kan uw kind doen alsof hij het boekrapport gewoon aan u voorleest.
    • Bied zachte aanmoediging aan in plaats van je kind te dwingen deel te nemen aan activiteiten die hem of haar angstig maken. Als uw kind zich bijvoorbeeld niet comfortabel voelt bij het deelnemen aan een spel met een aantal andere kinderen, daag hem dan niet uit om deel te nemen. Maar als uw kind ervoor kiest om deel te nemen, bied dan enige lof aan en laat uw kind vervolgens met complimenten douchen wanneer u niet bij andere mensen bent.[45]
  5. 5 Vermijd niet alleen stressvolle situaties. Hoewel het verleidelijk kan zijn om uw kind te beschermen tegen situaties die hem stress of angst veroorzaken, kan dit zijn angst zelfs nog erger maken. Het is meer nuttig voor uw kind om te leren hoe hij zijn reacties op stressvolle alledaagse situaties kan managen, met uw steun.[46]
    • In plaats daarvan moet je je kind eraan herinneren dat hij met succes stresssituaties in het verleden heeft overleefd en dat hij het opnieuw kan doen.
  6. 6 Vraag uw arts over medicijnen. Als de angst van uw kind ernstig is of niet verbetert, kunt u overwegen om met de arts van uw kind te praten over medicijnen die kunnen helpen. Voor sommige kinderen kunnen SSRI's (selectieve serotonineheropnameremmers) effectief zijn bij het verlichten van de angst veroorzaakt door SAD.[47]
    • Gewoonlijk voorgeschreven SSRI's voor SAD voor kinderen omvatten citalopram (Celexa), escitalopram (Lexapro), fluoxetine (Prozac) en paroxetine (Paxil).
    • Venlafaxine HCI (Effexor) is een ander vaak voorgeschreven antidepressivum, maar het is een SNRI (remmer van serotonine en norepinefrineheropname).[48]