CPR (cardiopulmonale reanimatie) is een levensreddende techniek die nuttig is in veel noodsituaties, zoals hartaanvallen en in de buurt van verdrinkingen, waarbij iemands ademhaling of hart is gestopt.[1] CPR omvat meestal een combinatie van borstcompressies en beademing, maar de exacte methode en duur hangt af van de situatie en wie het slachtoffer is. CPR kan worden uitgevoerd op volwassenen, kinderen, baby's en zelfs de meeste huisdieren.

Methode één van de drie:
Reanimatie alleen voor volwassenen en tieners gebruiken

  1. 1 Controleer op niet-reactiviteit. Als een volwassene of een tiener instort maar bewust blijft, is reanimatie meestal niet nodig. Als ze het bewustzijn verliezen en niet langer reageren, moet u echter een vorm van reanimatie uitvoeren, zelfs als u niet bent getraind of verroest bent in uw mogelijkheden.[2]
    • Schud de schouders van het slachtoffer en vraag luid: 'Gaat het?' Als u geen antwoord krijgt, controleer dan op een hartslag of ademhaling terwijl iemand hulpdiensten belt.
    • Hands-only CPR is ideaal voor mensen zonder een formele reanimatietraining of voor mensen die niet zeker zijn van hun reanimatievaardigheden. Het heeft geen betrekking op de ademhalingsmaatregelen bij beademing in verband met conventionele reanimatie, maar richt zich in plaats daarvan op borstcompressies.[3]
  2. 2 Bel de nooddiensten. Als u merkt dat een persoon niet reageert en besluit om een ​​vorm van reanimatie uit te voeren, moet u nog steeds onmiddellijk uw lokale noodnummer bellen voordat u iets anders doet.[4] Reanimatie kan mensen bij gelegenheid doen herleven, maar het moet worden gezien als aankooptijd totdat het noodpersoneel aankomt met de juiste apparatuur.
    • Als er twee of meer mensen beschikbaar zijn, moet één persoon bellen voor hulp terwijl de andere begint met reanimeren.[5]
    • Als een persoon niet reageert vanwege verstikking (bijvoorbeeld door verdrinking), is het aan te raden om onmiddellijk te beginnen met reanimatie gedurende één minuut en vervolgens uw lokale noodnummer te bellen.[6]
    • Als het slachtoffer een kind is in de leeftijd van één tot acht jaar, voer dan vijf cycli van borstcompressies uit en beademing voordat u de nooddiensten belt als u de enige beschikbare persoon bent. Dit duurt ongeveer twee minuten.
    • Bellen Hulpdiensten brengt paramedici naar de locatie. Doorgaans kan de coördinator u ook instrueren hoe u reanimatie moet uitvoeren.
  3. 3 Houd het slachtoffer op zijn rug. Om alleen reanimatie uit te voeren, moet het slachtoffer op zijn rug (rugliggend) worden geplaatst, bij voorkeur op een stevige ondergrond, met het hoofd naar boven gericht.[7] Als de persoon op zijn zij of buik (gevoelig) staat, rol hem dan zachtjes op zijn rug terwijl je zijn hoofd en nek probeert te ondersteunen. Probeer op te merken of de persoon een significant trauma heeft ervaren tijdens het vallen en bewusteloos raken.
    • Eenmaal op zijn rug knielt u naast de nek en schouders van de persoon zodat u beter toegang heeft tot zijn borst en mond.
    • Houd er rekening mee dat u de persoon niet mag verplaatsen als u vermoedt dat hij mogelijk een aanzienlijke schade aan hoofd, nek of ruggenwervel heeft opgelopen. In dit geval is het verplaatsen van hem levensbedreigend en moet worden vermeden, tenzij er gedurende een lange periode (een paar uur of langer) geen noodhulp beschikbaar is.
  4. 4 Druk snel op het midden van de borstkas. Plaats een hand direct boven het midden van de borst van de persoon (tussen de tepels van de persoon, in het algemeen) en je andere hand bovenop de eerste voor versterking. Druk stevig en snel op de borst van het slachtoffer - streef ongeveer 100 borstcompressies per minuut totdat paramedici arriveren.[8]
    • Als je niet zeker weet wat 100 compressies per minuut werkelijk betekenen, probeer dan je compressies uit te voeren op het ritme van het Bee Gee's nummer "Stain 'Alive."[9]
    • Gebruik het gewicht en de kracht van je bovenlichaam, niet alleen je armkracht, om recht naar beneden op de borst te duwen.
    • Uw borstcompressies moeten ervoor zorgen dat de borst van de persoon ten minste 2 inch (5 cm) wordt ingedrukt. Duw hard en begrijp dat het waarschijnlijk is dat je de ribben van de persoon zult breken. Dit komt zeer vaak voor, en u moet compressies niet stoppen, zelfs als u denkt dat dit is gebeurd.
    • Borstcompressies zijn hard werken en het kan zijn dat u moet uitschakelen met andere omstanders voordat er hulpdiensten arriveren.
    • Ga door met het uitvoeren van deze actie totdat de persoon reageert of totdat het medisch noodhulpteam arriveert en het overneemt.

Methode twee van drie:
Conventionele reanimatie voor volwassenen en kinderen gebruiken

  1. 1 Volg dezelfde beginprocedures als hands-only CPR. Zelfs als u een recente reanimatietraining hebt gevolgd en overtuigd bent van uw capaciteiten, moet u de persoon toch beoordelen om te zien of hij / zij responsief is en hem / haar op zijn / haar rug vervoeren als hij / zij dat niet is en geen tekenen vertoont van nek / hoofd / ruggengraat letsel.[10] Probeer de hulpdiensten te bellen voordat u borstcompressies start en zoek naar iemand om mee af te handelen.
    • Als u CPR uitvoert op een klein kind in de leeftijd van één tot acht jaar, gebruik dan maar één hand om borstcompressies uit te voeren.
    • De mate van borstcompressie is hetzelfde voor zowel volwassenen als kinderen (ongeveer 100 per minuut).
    • Voor kinderen in de leeftijd van één tot acht jaar, moet u het sternum (borstbeen) 1/3 tot 1/2 van de diepte van de borst van het kind indrukken.
    • Als u een recente reanimatietraining heeft gevolgd, voer dan slechts 30 borstcompressies uit voordat u doorgaat naar de beademingshulpfase van reanimatie.
  2. 2 Ga verder met het openen van de luchtweg. Als je getraind bent in CPR, zeker van je capaciteiten (niet roestig) en je hebt 30 borstcompressies uitgevoerd, ga dan verder met het openen van de luchtweg van de persoon met behulp van de head-tilt, chin-lift techniek,[11] of de kaakstoot als u een nek / hoofd / ruggengraat letsel vermoedt. Steek je handpalm op zijn voorhoofd en kantel zijn hoofd zachtjes (terug) naar achteren. Til vervolgens met je andere hand de kin voorzichtig naar voren om zijn luchtweg te openen, waardoor het gemakkelijker wordt hem zuurstof te geven.
    • Neem vijf tot tien seconden om te controleren op normale ademhaling.Zoek naar bewegingen van de borst, luister om te ademen en kijk of je de adem van het slachtoffer op je wang of oor kunt voelen.
    • Merk op dat hijgen geen normale ademhaling is.
    • Als hij al ademt, is er geen ademhalingshulp nodig. Als hij echter nog steeds niet ademt, ga dan verder met het mond-op-mond-beademingsgedeelte van CPR.
    • Om de kaakstoottechniek uit te voeren, zit u boven het hoofd van de persoon. Plaats een hand aan elke kant van de kaak van de persoon en til de kaak op zodat deze naar voren uitsteekt, alsof de persoon een onderbeet heeft.[12]
  3. 3 Plaats je mond over de mond van het slachtoffer. Zodra het hoofd van de persoon is gekanteld en zijn / haar kin is opgetild, zorgt u ervoor dat zijn / haar mond vrij is van objecten die de luchtweg blokkeren. Gebruik dan één hand om de neusgaten van het slachtoffer dicht te knijpen en bedek zijn / haar mond volledig met uw eigen mond.[13] Vorm een ​​zegel met je mond zodat er geen lucht kan ontsnappen terwijl je probeert het slachtoffer een reddingsadem te geven.
    • U moet weten dat mond-op-mond-reanimatie besmettelijke virale en bacteriële ziekten kan overbrengen tussen het slachtoffer en de redder.
    • Voordat u uw mond inneemt met de uwe, moet u eventueel overgebraakt braak, slijm of overtollig speeksel wegvegen.
    • Redding ademhalen kan ook mond tot neus ademhalen als de mond van de persoon ernstig gewond is of niet kan worden geopend.
  4. 4 Begin met twee beademingen. Als je mond eenmaal over is van de andere persoon, adem dan minstens één volle kracht krachtig in zijn mond en kijk naar zijn borst om te bepalen of hij een beetje stijgt of niet.[14] Als dit het geval is, geeft u de tweede ademhaling, als dit niet gebeurt, herhaalt u de kanteling van het hoofd, de kinliftmanoeuvre en probeert u het opnieuw. Wees niet te timide of brutaal omdat het leven van een persoon in jouw handen ligt.
    • Hoewel er kooldioxide in je adem is als je uitademt, is er nog steeds genoeg zuurstof om een ​​slachtoffer te helpen tijdens reanimatie. Nogmaals, het doel is niet altijd om hem te doen herleven of voor onbepaalde tijd door te gaan, maar om wat tijd voor hem te kopen totdat paramedici arriveren.
    • Ongeveer 30 borstcompressies en twee beademingen worden beschouwd als één cyclus van conventionele reanimatie voor zowel volwassenen als kinderen.
    • Als u reanimatie uitvoert bij een kind in de leeftijd van één tot acht jaar, kunt u zachtere ademhalingen gebruiken om uw longen op te blazen.
  5. 5 Herhaal cycli zoals nodig. Volg de twee beademingsademhalingen met nog een ronde van 30 borstcompressies en nog twee beademingen. Herhaal zo nodig totdat het slachtoffer reageert of totdat het medisch noodpersoneel het kan overnemen. Onthoud dat borstcompressies proberen een soort van bloedsomloop te herstellen, terwijl de ademhalingsademhaling enige (maar niet veel) zuurstof verschaft om te voorkomen dat weefsels, met name de hersenen, sterven.

Methode drie van drie:
Reanimatie voor zuigelingen gebruiken (jonger dan een jaar)

  1. 1 Beoordeel de situatie. De meest voorkomende oorzaak van kinderverstopping is verstikking. U moet de situatie beoordelen om te bepalen of de luchtweg volledig is geblokkeerd of slechts gedeeltelijk is geblokkeerd.[15]
    • Als de baby hoest of kokhalst, is de luchtweg gedeeltelijk geblokkeerd. Laat de baby blijven hoesten, want dit is de beste manier om de blokkade los te maken.
    • Als de baby niet kan hoesten en helder rood of blauw begint te kleuren, is de luchtweg volledig geblokkeerd. U moet rugklachten en borstcompressies uitvoeren om de blokkade te voorkomen.
    • Als uw baby ziek is, een allergische reactie heeft, of stikt omdat de luchtweg opgezwollen is, kunt u borstcompressies en beademing uitvoeren, maar moet u onmiddellijk de plaatselijke hulpdiensten bellen.
  2. 2 Plaats de baby tussen uw onderarmen. Plaats de baby zo dat ze naar boven gericht is op een onderarm. Wieg de achterkant van zijn / haar hoofd met de hand van dezelfde onderarm. Plaats je andere onderarm op het voorpand van de baby en draai hem / haar voorzichtig om zodat ze ondersteboven ligt, terwijl je de hele tijd tussen je armen blijft zitten.[16]
    • Gebruik je duim en vingers om de kaak vast te houden terwijl je de baby draait.
    • Laat je onderste arm op je dij zakken. Het hoofd van de baby moet lager zijn dan zijn / haar borst.
    • Let op: terugslagen mogen alleen worden uitgevoerd als de baby nog bij bewustzijn is. Als de baby bewusteloos valt, sla dan de rugklachten over en ga direct door naar de borstcompressies en beademingen.
  3. 3 Lever slagen terug om een ​​obstructie van de luchtwegen te voorkomen. Gebruik de hak van je dominante hand om vijf zachte, maar toch duidelijke rugklappen te produceren tussen de schouderbladen van de baby.[17]
    • Blijf de nek en het hoofd van de baby ondersteunen door zijn kaak tussen duim en wijsvinger vast te houden.
    • Het geven van reanimatie aan een baby loopt vaak een dunne lijn tussen effectief zijn en letsel veroorzaken. Een kleine musculoskeletale blessure is echter een kleine prijs om te betalen voor het redden van een leven.
  4. 4 Plaats de baby op zijn / haar rug. Nadat je de zachte rugklachten hebt toegediend, leg je je vrije hand op de achterkant van het hoofd van de baby, terwijl je je arm stevig op de rug van de baby laat rusten. Draai de baby voorzichtig terug zodat ze weer naar boven wijst.[18]
    • Til het hoofd van de baby niet op als u hem / haar draait, omdat dit de verstopping in zijn / haar keel kan terugdringen. Houd het hoofd naar beneden.
    • De baby moet ingeklemd tussen uw armen blijven zitten wanneer u hem / haar wendt.
    • Vergeet niet om kalm te blijven en sussend tegen de baby te praten. Ze kan je woorden niet begrijpen, maar ze kan je kalmerende / liefdevolle toon oppikken.
  5. 5 Plaats je vingers in het midden van de borst van de baby. Plaats de uiteinden van twee of drie vingers in het midden van de borst van de baby terwijl u de nek en het hoofd van de baby met uw andere hand ondersteunt. Gebruik de duim en vingers om de kaak vast te houden terwijl u de baby tussen uw onderarmen in vasthoudt. De onderarm moet de rug van de baby op uw andere dij ondersteunen en het hoofd van de baby moet lager zijn dan de rest van zijn lichaam.[19]
    • Je kunt de baby ook op zijn rug op een stevige, vlakke ondergrond plaatsen, zoals een tafel of de vloer.
    • De vingers moeten tussen de tepels van de baby in het midden van zijn borst worden geplaatst.
  6. 6 Druk de borst voorzichtig samen. Duw recht naar beneden op de borstkas en druk deze ongeveer 4 cm in. Als de baby bij bewustzijn is, voer dan maar vijf compressies uit. Als de baby buiten bewustzijn is, voer dan 30 compressies uit.[20]
    • Pomp snel met een snelheid van 100 compressies per minuut.
    • Elke compressie moet soepel zijn, niet abrupt of wankel.
    • Pas op dat u de ribben van de baby tijdens de compressies niet beschadigt.
  7. 7 Bedek de neus en mond van de baby en adem in. U hoeft de neus niet dicht te knijpen zoals bij een volwassene. Sluit in plaats daarvan de ademhalingspassages van de baby af door je hele mond over zijn neus en mond te plaatsen.[21] Veeg eerst braaksel, bloed, slijm of speeksel weg.
    • Geef twee zachte beademingen. Lever een luchtje in de mond van de baby. Als de borst beweegt, voer dan de tweede luchtstroom af.
    • Als de kist niet beweegt, probeer dan opnieuw de luchtweg vrij te maken voordat de tweede ademhaling wordt toegediend.
    • Lever geen diepe ademhaling van lucht uit uw longen. Gebruik in plaats daarvan de spieren in je wangen om zachte luchtjes te geven.
  8. 8 Herhaal de cyclus als dat nodig is. Herhaal borstcompressies en beademingen naar behoefte tot de baby opnieuw begint te ademen of totdat medische noodhulpverleners arriveren.
    • Als u vermoedt dat de baby stikt op een vreemd voorwerp, moet u in zijn / haar mond kijken na elke ronde van borstcompressies.
    • Elke cyclus moet bestaan ​​uit 30 borstcompressies gevolgd door twee noodademhalingen.