Als ouder kan het moeilijk zijn om 'groeipijnen' in uw kind te onderscheiden van ernstiger zaken die professionele hulp vereisen. Zeker, de meeste kinderen hebben problemen op sommige gebieden van het leven waar ze uiteindelijk uit groeien. Als uw kind echter voortdurend problemen heeft met zijn gedrag, het emotionele en sociale functioneren, is het misschien tijd om een ​​therapeut te bezoeken. U bent misschien terughoudend om iemand buiten het gezin te betrekken, maar therapie kan helpen. Als u deze algemene symptomen ziet, weet u hoe u uw kind de professionele hulp kunt bieden die ze nodig hebben.

Methode één van de drie:
Kijken naar gedragstekens

  1. 1 Let op tekenen of bedreigingen van zelfbeschadiging. Snijden of andere daden van zelfbeschadiging (zoals branden, krabben, plukken op de huid, enz.) Zijn rode vlaggen die uw kind professionele hulp nodig heeft. Maar zelfs als uw kind zichzelf niet echt heeft verwond, blijf dan alert op bedreigingen van hen die zich schaden. Dit kan duidelijk worden uiteengezet, zoals 'Ik wil dood' of subtieler als: 'Ik moet mezelf straffen'.[1]
  2. 2 Luister naar hun mondelinge opmerkingen. Uitspraken die uw kind maakt, kunnen u helpen te begrijpen dat iets niet goed gaat in hun innerlijke wereld. Kinderen kunnen hun gedachten en gevoelens niet op dezelfde manier uitdrukken als volwassenen. Maar ze kunnen hints geven dat ze problemen hebben.[2]
    • Luister naar opmerkingen die duiden op angst of andere problemen, zoals 'Ik ben bang om' s nachts te gaan slapen omdat er beelden van het ongeluk in mijn hoofd komen. ' Of, hardnekkige uitspraken als "Ik wil niet naar school omdat de andere kinderen me niet mogen."
  3. 3 Controleer op gedragswijzen. Veelvoorkomende gedragstekenen die uw kind mogelijk baat heeft bij therapie zijn gedragsuitdagingen, zoals boze uitbarstingen, oncontroleerbare woedeaanvallen, agressief gedrag of extreme huilafleveringen. Uw kind vertoont mogelijk ook gedragingen ten aanzien van slaan, bijten of schoppen tegen u of anderen.[3]
  4. 4 Let op een duidelijke verandering in hun functioneren. Elke belangrijke, maar onverklaarde, verschuiving in het gedrag of het functioneren van uw kind moet worden overwogen bij het nemen van uw beslissing. Er zijn verschillende manieren waarop onderliggende problemen zich kunnen manifesteren. Bedplassen, slaapproblemen, plotselinge kleingeestigheid, het eten van veranderingen, isolatie en pestincidenten kunnen allemaal wijzen op een groter probleem.[4]
  5. 5 Vraag andere volwassenen om hun mening. Voordat u beslist om naar therapie te gaan, kunt u de omvang van het probleem bepalen door anderen te bereiken. Vaak zijn probleemgedrag niet uniek voor het huis. Uw kind kan ook een afnemende academische of atletische prestatie hebben. Anderen kunnen ook veranderingen in hun houding of zelfrespect vaststellen.[5]
    • U zou kunnen praten met uw partner of co-ouder om te zien of ze eventueel alarmerende gedragingen hebben opgemerkt. Je kunt ook de leraren, coaches, schoolbegeleiders of professionele hulpverleners van je kind vragen om hun eerlijke beoordeling.
  6. 6 Maak contact met en praat met je kind. Het adresseren van uw zorgen over de gedrags- en emotionele gezondheid van uw kind is niet altijd gemakkelijk. Het is belangrijk om deze zorgen op een manier te behandelen die uw kind begrijpt of op een manier die u in staat stelt om uw kind te helpen. Om beter te begrijpen wat er in de wereld van uw kind gebeurt, neemt u stappen om de communicatielijnen te ontsluiten. U kunt dit doen door:[6]
    • Verbinden met uw kind voordat u hen dirigeert om dingen te doen en verzoeken te doen.
    • Uw taal eenvoudig houden en op een niveau dat uw kind begrijpt op basis van zijn ontwikkelingsniveau.
    • Een positieve houding handhaven.
    • Betrokkenheid tonen voor uw kind in plaats van teleurstelling, woede of frustratie.
    • Dreigingen of oordelen vermijden.
    • Je kind de tijd geven om zijn gedachten en zinnen af ​​te maken voordat je praat.
    • Open vragen stellen om uw kind meer te laten praten.

Methode twee van drie:
Onderzoek naar sociale en emotionele problemen

  1. 1 Bepaal of uw kind het niet aankan na een grote verandering of verlies van het leven. Plotselinge levensveranderingen kunnen de mentale of emotionele gezondheid van uw kind verstoren. Verlies van een geliefde, een recente beweging, episoden van pesten of de echtscheiding van een ouder kan een negatieve invloed hebben op het functioneren van een kind. Denk erover na om te bepalen of recente veranderingen in het leven deze beïnvloeden.[7]
    • Al deze ervaringen kunnen enigszins worden bijgesteld, maar als je kind na enkele weken niet meer normaal eet, slaapt of normaal functioneert, gaat het misschien niet goed.
  2. 2 Merk ongewone droefheid, vermoeidheid of betraand op. Als uw kind over het algemeen gelukkig en energiek is en het de laatste tijd op de vuilnisbelt lijkt, te moe of blauw, kunnen zij baat hebben bij een gesprek met een therapeut. Let op of een verandering in stemming of energie plotseling optreedt of als gevolg van bepaalde stimuli. Het nauwlettend volgen van deze veranderingen kan een therapeut helpen om beter te begrijpen hoe hij uw kind kan helpen.[8]
  3. 3 Evalueer hun sociale leven. Kinderen die het moeilijk hebben, kunnen zich terugtrekken van vrienden en familie. Als uw kind niet meer met vrienden of broers en zussen wil spelen of met vrienden of familie wil spelen, let dan goed op. Sociale isolatie of terugtrekking kan wijzen op een onderliggend probleem.[9]
    • Je kunt je kind vragen naar deze verandering door te zeggen: "Schat, ik heb gemerkt dat je nooit meer naar buiten gaat om met je vrienden te spelen. Wil je daarover praten? "
  4. 4 Let op onverklaarbare lichamelijke klachten. Als uw algemeen gezonde kind voortdurend zeurt over maagpijn, hoofdpijn of andere lichamelijke klachten, houdt u dan uw klachten bij. Tenzij ze een niet-gediagnosticeerde medische aandoening hebben, moeten deze problemen worden opgelost door een bezoek aan de arts, de rest of zelfzorgmedicijnen. Als niets deze problemen lijkt te verzachten, kan de oorzaak van deze lichamelijke klachten liggen in het emotionele functioneren van uw kind.[10]
  5. 5 Merk spanning op je huwelijk of familie. U wilt het misschien niet toegeven, maar de huidige werking van uw kind kan uw huisgezin te zwaar belasten. Als u en uw partner het oneens zijn over het ouder worden, of als broers en zussen vaak klagen dat alles draait om één kind, moet u mogelijk professionele hulp zoeken. Als het probleem niet wordt aangepakt, kan dit leiden tot onherstelbare schade in uw eigen leven.[11]

Methode drie van drie:
Naar therapie gaan

  1. 1 Document uw zorgen. U kunt de arts en therapeut van uw kind beter informeren door informatie te verzamelen. Zelfs nadat u de afspraak hebt geboekt, moet u uw kind blijven volgen en uw bevindingen documenteren. Deze informatie kan helpen hun zorgteam in de juiste richting te sturen.[12]
  2. 2 Houd er rekening mee dat een onderliggende medische aandoening symptomen kan veroorzaken. Naast gedrags-, sociale en emotionele problemen kan uw kind een onderliggend medisch probleem hebben dat moet worden aangepakt. Genetica, chemische onevenwichtigheden en schade aan het centrale zenuwstelsel kunnen allemaal deel uitmaken van het probleem.[13] Zelfs iets kleins als snurken kan verband houden met gedragsproblemen bij kinderen.[14]
  3. 3 Werk samen met de kinderarts van uw kind voor geschikte behandelingsopties. Om ervoor te zorgen dat uw kind de hulp krijgt die ze nodig hebben, moeten ze eerst goed worden beoordeeld. U moet een actieve rol spelen in het proces om ervoor te zorgen dat uw kind een juiste diagnose krijgt en effectieve behandelingsaanbevelingen. U kunt het proces helpen vergemakkelijken door uw arts te voorzien van nauwkeurige, goed gedocumenteerde informatie. Dit zal uw arts helpen om de juiste diagnose- en behandelingsaanbevelingen te maken.
    • Zorg ervoor dat u vragen over de gezondheid van uw kind stelt en uw zorgen kenbaar maakt wanneer u ze heeft.[15]
    • Houd er rekening mee dat er een verscheidenheid aan behandelingsopties beschikbaar is voor kinderen met gedragsproblemen, maar het verkrijgen van de juiste diagnose is de sleutel tot een succesvolle behandeling.
    • U kunt een verwijzing van de kinderarts van uw kind nodig hebben om een ​​specialist te raadplegen als behandeling vereist is. De verwijzing kan zijn naar een psychotherapeut, psychiater of andere professional op basis van de eerste beoordeling die door de kinderarts van uw kind is gedaan.
    • Houd er rekening mee dat medicatie kan worden aanbevolen als onderdeel van de behandeling van uw kind.
  4. 4 Zoek een therapeut die overeenkomt met uw waarden en behoeften. Zelfs als je via een verwijzing verbonden bent met een therapeut, heb je nog steeds invloed op wie je kind ziet. Het kan helpen om wat oppervlakkig onderzoek te doen naar verschillende soorten therapie en de soorten therapeuten in jouw omgeving.[16]
    • Zoek naar een therapeut die een speciale training heeft voor kinderen en adolescenten. Misschien wilt u ervoor zorgen dat hun ervaring enige unieke zorgen over uw kind bevestigt, zoals beperkingen, cultuur, religie of taalbarrières.
    • Houd er rekening mee dat niet elke therapeut geschikt is voor uw kind. Geef het tijd voor hen om een ​​verstandhouding op te bouwen, maar sta open voor het zien van iemand anders als uw kind geen connectie lijkt te hebben met de nieuwe therapeut.
  5. 5 Leg de therapie uit aan uw kind. Zodra is vastgesteld dat uw kind een therapeut zal zien, moet u het nieuws op een voor hen begrijpelijke manier aan hen doorgeven. Het is handig om te erkennen dat je hebt gemerkt dat je kind worstelt en laat weten dat je wilt helpen. Leg vervolgens uit dat een therapeut kan helpen in hun behoeften te voorzien.[17]
    • Je zou kunnen zeggen: "Je vader en ik hebben gemerkt dat je cijfers veel zijn gedaald. Je bent ook een band aan het overspelen en niet opknoping met je vrienden. We denken dat het kan helpen dat je iemand ziet die werkt met kinderen die het moeilijk hebben. "