Het kan frustrerend en uitdagend zijn wanneer je probeert om te gaan met een kind dat niet naar school wil. Je kunt je afvragen of dit normaal gedrag is, waarom ze het doen en wat je eraan kunt doen. Er zijn manieren om een ​​kind te behandelen dat niet naar school wil. Bepaal of dit normaal gedrag van de jeugd is of een teken van grotere problemen. Dan kun je kalm en consequent blijven om te gaan met normaal vermijden of de problemen aanpakken die schoolweigering veroorzaken.

Methode één van de drie:
Bepalen of dit normaal is

  1. 1 Houd bij hoe vaak zij zich tegen school verzetten. Er zijn tijden dat studenten vaak niet naar school willen. Ze kunnen het gevoel hebben dat iets dat buiten school gebeurt, aantrekkelijker is. Of ze kunnen een specifieke, maar tijdelijke reden hebben om niet te willen gaan. In andere situaties lijkt het erop dat er geen specifieke reden is waarom het kind niet naar school wil. Dit kan u helpen bepalen of het kind school vermijdt zoals alle kinderen het zo nu en dan doen of dat ze tekenen van schoolweigering vertonen.[1]
    • Denk bijvoorbeeld aan het feit of ze zich onmiddellijk voor of na een schoolvakantie tegen school verzetten. Ze kunnen gewoon ofwel gretig zijn voor de pauze om te beginnen of aarzelen om te stoppen.
    • Als u de ouder bent, kunt u contact opnemen met de docent om vast te stellen of ze niet meer naar school gaan omdat ze aanstaande tests of projecten moeten doen.
    • Probeer te achterhalen of het kind onlangs ruzie had met een vriend of partner. Kinderen, met name adolescenten, kunnen in dergelijke situaties in een korte tijd weerstand bieden aan school.
    • Vraag jezelf af of ze het er niet mee eens zijn om naar school te gaan. Lijkt het bijvoorbeeld dat het kind elke dag weert om naar school te gaan ongeacht wat er aan de hand is?
  2. 2 Beoordeel hoe sterk ze zich verzetten. Sommige kinderen gooien elke ochtend een driftbui terwijl ze zich klaar maken voor school, maar ze maken zich klaar, en ze gaan wel. Aan de andere kant, sommige kinderen vechten tand en nagel helemaal naar hun bureau en kunnen zelfs proberen om vroeg van school te gaan. In het extreme geval bedreigen sommige kinderen zelfbeschadiging. Bepalen hoe sterk het kind zich verzet, kan u helpen bepalen of dit een normale vermijding of weigering van school is.[2]
    • Probeer de weerstand van het kind te beoordelen op een schaal van 1 - 5, waarbij 1 is dat ze alleen maar zeggen dat ze niet willen gaan en 5 een volledige driftbui zijn.
    • Denk aan de extremiteit van de dingen die ze zeggen. Zeggen ze bijvoorbeeld dat ze niet naar school willen of bedreigen ze extreme actie als je ze laat gaan?
  3. 3 Evalueer hoe het hun leven beïnvloedt. Dit kan u helpen bepalen hoe ernstig de situatie is en hoe u hiermee moet omgaan. Hoewel sommige kinderen rustig kunnen weigeren naar school te gaan, kan hun weigering onwrikbaar zijn tot het punt dat ze voortdurend te laat of afwezig zijn. Andere kinderen kunnen zich verzetten maar gaan toch naar school en hebben weinig invloed op hun leven.[3]
    • Kijk of het kind vaak een school mist of te laat naar school gaat. Dit is een duidelijk teken dat er een probleem is.
    • Beoordeel de cijfers van het kind. Voortdurende vertraging en afwezigheid, evenals niet deelnemen wanneer ze er zijn, zorgen ervoor dat het kind academisch lijdt.
    • Vraag jezelf af of het kind dingen doet die zijn gezondheid of veiligheid bedreigen om school te vermijden. Hebben ze bijvoorbeeld zichzelf laten braken of zichzelf andere schade berokkenen om thuis te blijven?
  4. 4 Identificeer normale vermijding. Zo nu en dan weert elk kind zich af om naar school te gaan. Dit kan frustrerend zijn als het gebeurt, maar het is normaal. Als u weet of u te maken heeft met normale ontwijking of weigering van school, kunt u bepalen wat de beste manier is om de situatie aan te pakken. Overweeg de frequentie, intensiteit en impact van hun weerstand om normale vermijding te identificeren.
    • Normaal vermijden heeft weinig of geen invloed op het leven van het kind. Zoek bijvoorbeeld naar signalen dat ze hun cijfers behouden en op tijd naar school gaan.
    • Wanneer kinderen normaal tegen school zijn, kunnen ze pruilen, huilen, verbaal weigeren of zelfs een driftbui uitspreken, maar uiteindelijk maken ze zich toch klaar, halen ze school en eindigen ze vaak een goede dag.
    • Vergeet niet dat het elke dag weerstaan ​​van school als normaal kan worden beschouwd als het kind op tijd naar school gaat, de hele dag blijft en zich over het algemeen gedraagt ​​zoals het thuis doet. Ze zijn misschien geen ochtendmens.
  5. 5 Herken school weigering. Dit is een veel hardnekkiger en ernstiger probleem dan normaal schoolvermijden. Wanneer u bedenkt wanneer, hoe vaak en hoe sterk zij zich verzetten om naar school te gaan, samen met hoe het hun leven beïnvloedt, zult u een idee hebben of u te maken hebt met schoolweigering of niet. U kunt vervolgens beslissen hoe u dit het beste kunt aanpakken.
    • Begrijp dat kinderen die schoolweigering vertonen bijna elke dag verzetten tegen school en extreme maatregelen kunnen nemen in hun poging thuis te blijven.
    • Je kunt schoolweigering herkennen aan de negatieve impact die het heeft op het leven van het kind. Bijvoorbeeld spijbelen, frequente traagheid en vroege ontslagen, dalende cijfers of gedragsproblemen op school.

Methode twee van drie:
Kalm en consistent blijven

  1. 1 Zoek naar de waarschuwingssignalen van vermijding. Vaak zullen kinderen, vooral jongere, waarschuwingsborden geven dat ze proberen om school te vermijden. Een groot deel hiervan is luisteren naar de hints die het kind geeft dat ze misschien proberen om school te vermijden. Een ander deel zal aandacht schenken aan andere aanwijzingen die ze je geven.
    • Luister bijvoorbeeld naar indirecte uitspraken zoals 'School wordt saai', en ook directe uitspraken als 'Ik wil niet naar school', die aangeven dat ze zich tegen school verzetten.
    • Let op tekens zoals niet-specifieke ziekten die spontaan voorkomen. Bijvoorbeeld, als de avond voor een test, je 4e ​​nivelleermachine een maagpijn ontwikkelt die ze zeker zullen voorkomen dat ze naar school gaan, maar geen invloed hebben op hen die 's avonds naar het park gaan.
  2. 2 Blijf positief over de situatie. Hoewel de capriolen van het kind je misschien wel cool willen maken, doe dat dan niet. Uw instelling over het kind dat niet naar school wil, kan een grote invloed hebben op hoe de situatie verloopt.[4] Het handhaven van een positieve houding kan het kind aanmoedigen om naar school te gaan en je te helpen kalm te blijven. Het helpt je ook te focussen op het bedenken van strategieën om het kind naar school te laten gaan in plaats van erop te reageren.
    • Praat kalm maar stevig met het kind over het naar school gaan. Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: "Naar school gaan is niet bespreekbaar, maar we kunnen praten over hoe je het een betere ervaring voor je kunt maken."
    • Vermijd ze te schreeuwen of te bedreigen. Schreeuw bijvoorbeeld niet: "Je kunt je maar beter voorbereiden op school, of anders!" Blijf kalm.
    • Herinner jezelf eraan dat dit een tijdelijke situatie is die je kunt en zal doorwerken. Je zou tegen jezelf kunnen zeggen: "Ik hoef me niet druk te maken. Dit is tijdelijk. Ik kan kalm blijven. "
  3. 3 Herinner hen aan de gevolgen van het missen van school. Hoewel je niet wilt dat het kind ernstige negatieve gevolgen ondervindt vanwege zijn weerstand tegen school, kan het omgaan met de natuurlijke gevolgen van het missen van school een waardevolle les zijn.[5] Herinner het kind eraan welk werk ze moeten verzinnen, wat voor plezier ze misschien mislopen en wat het effect kan zijn op hun cijfers, presentielijst en andere activiteiten.
    • Je zou bijvoorbeeld iets kunnen zeggen als: "Onthoud echter dat als je school mist, je coach je niet zal laten oefenen. En als je niet naar de praktijk gaat, laat ze je niet in het spel spelen. "
    • Of je zou kunnen proberen: "Omdat je make-up hebt, moet je het doen bovenop je normale huiswerk, ik denk niet dat je morgenavond tijd hebt om met je vrienden rond te hangen."
    • Of je kunt ze vertellen dat ze thuis extra klusjes zullen hebben, en hun tv- of gametijd zal worden beperkt.
  4. 4 Motiveer ze met incentives. Soms kan het nuttig zijn om het kind een kleine beloning te bieden om naar school te gaan.[6] Dit is geen methode die je elke dag wilt gebruiken, maar het kan zo nu en dan nuttig zijn om een ​​kind te motiveren om naar school te gaan.
    • Als uw dochter bijvoorbeeld niet de eerste dag op haar nieuwe school wil bijwonen, kunt u aanbieden om haar een nieuwe outfit te kopen om haar zelfvertrouwen te vergroten.
    • Of, bijvoorbeeld, je zou een speciale activiteit kunnen voorbereiden voor een peuter die boos wordt als zijn ouder ze de eerste paar keer laat vallen.
  5. 5 Maak het saai om thuis te blijven. Vaak willen kinderen thuisblijven omdat ze zich alle leuke dingen voorstellen die ze zullen doen. Een manier om om te gaan met een kind dat niet naar school wil, is om het thuisblijven tijdens een schooldag onaantrekkelijk te maken.[7] Hierdoor kan het kind worden aangemoedigd om naar school te gaan omdat het leuker lijkt dan niet te gaan.
    • Laat het kind weten dat het nog moet leren. U kunt bijvoorbeeld contact opnemen met hun docent en hun opdrachten voor de dag krijgen en thuis hieraan werken. Of u kunt uw eigen werk voor hen ontwikkelen.
    • Beperk het gebruik van games, elektronische apparaten en speeltijd voor de dag. Je kunt zeggen: "Als je niet goed genoeg bent voor school, ben je niet goed genoeg om te spelen."
  6. 6 Wees consistent. Dit biedt structuur en routine voor kinderen en helpt hen te weten wanneer ze kunnen verwachten. Vooral voor jongere kinderen kan uw consistentie hen de geruststelling en zekerheid bieden die ze nodig hebben om zonder incidenten naar school te gaan.[8]
    • Dit betekent consistent zijn met je aandrang dat ze naar school gaan en niet aanmoedigen of toestaan ​​dat ze zonder goede reden school missen.
    • Het betekent ook consistent zijn in termen van elke dag op tijd ophalen of afspraken maken voor wanneer ze thuiskomen.

Methode drie van drie:
Problemen aanpakken die schoolweigering veroorzaken

  1. 1 Bied veiligheid om scheidingsangst aan te kunnen. Dit is meestal een probleem met jongere kinderen, maar kan ook een probleem zijn bij sommige oudere kinderen. Ze vrezen misschien dat ze bij je weg zijn of dat je terugkomt. Het beste wat u kunt doen om een ​​kind te behandelen dat niet naar school wil vanwege verlatingsangst, is hen voortdurend geruststellen en dingen doen om hen te helpen zich veiliger te voelen.[9]
    • Praat met het kind over hoe de dag zal verlopen. Je kunt ze bijvoorbeeld zeggen: "Eerst gaan we naar je klas zodat je plezierig leren hebt. Ik ga naar het werk. Dan, om 3 uur, kom ik naar je klaslokaal om je op te halen. '
    • Als je een leraar bent, stel het kind dan gerust dat zijn ouders aan het eind van de dag zullen terugkeren. Je zou kunnen zeggen: "Nadat we samen plezier hebben gemaakt, zal je vader je ophalen."
    • Als u de ouder van het kind bent, wees dan altijd op tijd voor ontslag. Als je te laat komt, bel dan de school en laat het kind het weten.
    • Kinderen kunnen schoolweigering vertonen na een familiale ziekte of overlijden. Neem de balans op van eventuele recente tegenslagen of verliezen in de familie.
    • Overweeg indien nodig om therapie te krijgen om het kind te helpen zijn angst te overwinnen.[10]
  2. 2 Meld pesten. Pesten is helaas voor veel kinderen een dagelijkse realiteit geworden.In veel gevallen weigeren kinderen naar school te gaan omdat ze worden gepest en het misschien niet hebben gerapporteerd of weten hoe ermee om te gaan.[11] Als u ontdekt dat dit de reden is, moet u met het kind praten over wat er aan de hand is en dit aan de bevoegde autoriteiten melden.
    • Vraag het kind direct of ze gepest worden. Je zou kunnen proberen: "Is er iemand op school of iets op school dat je dwars zit?"
    • Laat het kind weten dat je er bent om hen te ondersteunen. Je zou iets kunnen zeggen als: "Ik weet dat het moeilijk kan zijn om naar school te gaan als je gepest wordt. Ik ben hier voor jou en we komen hier doorheen. "
    • Praat met de schoolbegeleider, de directeur en andere bevoegde autoriteiten over wat er met het kind gebeurt.
  3. 3 Zoek hulp als u misbruik of verwaarlozing vermoedt. Weigering om naar school te gaan en problemen op school zijn soms tekenen van kindermishandeling of kinderverwaarlozing.[12] Bekijk andere aspecten van het gedrag en het leven van het kind om te bepalen of misbruik of verwaarlozing een probleem kan zijn. Als u zich zorgen maakt over de veiligheid van het kind, moet u onmiddellijk contact opnemen met de autoriteiten.
    • Bekijk de lijst met tekens en symptomen van kindermishandeling door Mayo Clinic op http://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/child-abuse/basics/symptoms/con-20033789.
    • Rapporteer uw bezorgdheid aan de schoolbegeleider, de kinderarts van het kind of andere bevoegde autoriteiten.
  4. 4 Krijg een behandeling voor drugsmisbruik. Kinderen misbruiken drugs en alcohol op jongere leeftijd dan ooit tevoren. In sommige gevallen kan de weigering van een kind om naar school te gaan een teken van drugsmisbruik zijn.[13] Als u vermoedt dat dit het geval is, kijk dan of er andere tekenen zijn dat het kind mogelijk een probleem heeft met het verslavende alcoholmisbruik en onmiddellijk een behandeling voor het kind wilt aanvragen.
    • Raadpleeg de lijst met klachten en symptomen van DrugFree.org op http://www.drugfree.org/resources/is-your-teen-using-signs-and-ymptoms-of-substance-abuse/.
    • Laat het kind weten dat je je zorgen maakt. Je kunt zeggen: "Ik denk dat je een probleem hebt met alcohol- en drugsmisbruik en dat het je belemmert om naar school te gaan. Ik maak me zorgen en wil je helpen. '
    • Praat met de kinderarts van het kind over leeftijdgeschikte middelen ter voorkoming van misbruik in het gebied.
  5. 5 Wees bewust van geestelijke gezondheidsproblemen. Soms kunnen problemen zoals depressie, angst of andere stoornissen ertoe leiden dat een kind weigert naar school te gaan. Overweeg de geestelijke gezondheid van het kind wanneer u manieren plant om hun schoolweigering aan te pakken. In sommige gevallen kan het behandelen van de geestelijke gezondheidsproblemen hun weigering om naar school te gaan elimineren.[14]
    • Als het kind een gediagnosticeerde geestesziekte heeft, controleer dan om te zien hoe hun behandeling verloopt of dat er veranderingen in behandeling zijn geweest. U kunt bijvoorbeeld aan hun ouder vragen: "Als u het niet erg vindt dat ik het vraag, hoe gaat de behandeling dan nu?"
    • Als u een psychische aandoening vermoedt, moet u zo snel mogelijk contact opnemen met hun schoolbegeleider of kinderarts. Als het kind bijvoorbeeld terugtrekt, humeurig is of hopeloos lijkt, en niet naar school gaat, kan het een teken van depressie zijn en moet je hulp zoeken.