Rabiës is een ernstige neurologische aandoening die gevolgen heeft voor dieren en mensen over de hele wereld. Hondsdolheid wordt verspreid door speeksel, meestal door een beet. Indien onbehandeld, zal het virus naar de hersenen reizen en de dood veroorzaken. Vanwege de ernstige aard van het rabiësvirus is het goed identificeren van geïnfecteerde dieren uiterst belangrijk. Uiteindelijk, door het observeren van dierlijk gedrag, het zoeken naar de fysieke kenmerken van de ziekte, en het leren over hondsdolheid, zul je beter in staat zijn om een ​​hondsdol dier te identificeren. Uiteindelijk zal uw kennis van het identificeren van een hondsdolle dier u beschermen en de volksgezondheid waarborgen.

Deel een van de drie:
Waarnemen van dierlijk gedrag

  1. 1 Kijk uit voor ongewoon gedrag. Dieren die het rabiësvirus hebben, kunnen gedrag vertonen dat niet typerend is voor dat dier. Een wild dier kan bijvoorbeeld zijn angst voor mensen verliezen en naar hen toe komen. Evenzo kan er overdag een nachtdier opduiken. Als je een dier iets ongewoons ziet doen, ga er dan van weg en ga in veiligheid.
    • Noem dierencontrole en vertel hen over het dier, inclusief waar het is en wat het doet.
    • Ga niet naar het dier toe.
  2. 2 Zoek naar agressief gedrag. Het meest voorkomende teken van rabiësinfectie is overdreven agressief gedrag. Agressief gedrag en fysiek contact dat vaak het gevolg is, dient als een belangrijke reden voor de verspreiding van hondsdolheid tegen mensen of andere dieren.
    • Normaal kunnen tamme dieren grommen, blaffen of mensen beetpakken.
    • Wilde dieren kunnen mensen aanvallen of proberen aan te vallen.
    • Geïnfecteerde dieren kunnen tekenen van destructief gedrag vertonen, zoals zichzelf, eigendom of de omgeving om hen heen verwonden.[1]
  3. 3 Kijk uit voor tekenen van angst. Geïnfecteerde dieren hebben de neiging om een ​​soort van angstig gedrag aan te tonen kort nadat klinische tekenen van infectie verschijnen. Daarom moet elk dier dat vreemd gedrag vertoont voorzichtig worden behandeld.
    • Angst kan zich manifesteren door nerveuze teken of onregelmatige bewegingen.
    • Een met hondsdolheid besmet dier kan angst tonen door te likken of kauwen op het eerste punt van infectie.
    • Angst kan het dier bang maken voor contact met mensen of andere dieren.
    • Angst kan zich manifesteren door onkarakteristieke verlegenheid of prikkelbaarheid. Normaal vriendelijke dieren zullen dus minder sociaal zijn.[2]
  4. 4 Pas op als een dier overdreven vriendelijk lijkt. Hoewel besmette dieren agressief of angstig kunnen lijken, vertonen anderen tekenen van tekenen van vriendelijkheid. Uiteindelijk is vriendelijkheid bij geïnfecteerde dieren een van de grootste gevaren voor mensen of andere niet-geïnfecteerde dieren, omdat contact met een geïnfecteerd dier kan leiden tot infectie.
    • Blijf weg van verdwaalde of wilde dieren die vriendelijk lijken. Een vriendelijk dier kan zeer snel agressief worden, vooral als ze besmet zijn met hondsdolheid.
    • Vermijd het naderen van een wild dier omdat het tekenen vertoont dat het vriendelijk is.
    • Sommige geïnfecteerde wilde dieren lijken ongewoon kalm of zelfs volgzaam.[3]

Tweede deel van de drie:
Op zoek naar fysieke kenmerken

  1. 1 Zoek naar buitensporige speekselafscheiding. Een veel voorkomend teken van rabiës is hypersalivatie: verhoging van de productie van speeksel. Dit is belangrijk, omdat speeksel de belangrijkste vector is voor de overdracht van het rabiësvirus. Uitkijken naar:
    • Dribbels van speeksel uit de mond.
    • Schuimen van de mond.
    • Overmatig likken rond de mond, in een schijnbaar grillig patroon.[4]
  2. 2 Let op tekenen van verlamming. Verlamming is het onvermogen van een dier om delen van zijn lichaam te bewegen of op de juiste manier te gebruiken. In combinatie met gedrags- en andere fysieke symptomen is verlamming een belangrijk teken van hondsdolheid bij dieren.
    • Verlamming manifesteert zich vaak in het hoofd of de keel.
    • Verlamming kan optreden in de armen, benen of elders in het lichaam.
    • Verlamming kan beginnen rond de plaats van infectie en geleidelijk bewegen door het hele lichaam van het dier.[5]
  3. 3 Kijk of het dier toevallen heeft. Epileptische aanvallen zijn een van de meest voorkomende tekenen van rabiës. In combinatie met andere symptomen zijn ze zeer indicatief voor een ernstig geval van rabiës. Zo zijn epileptische aanvallen een gemakkelijk herkenbaar symptoom dat u een goed idee kan geven als een dier is geïnfecteerd. Aanvallen zijn:
    • Gekenmerkt door trillen, snelle samentrekking van spieren en onregelmatige ademhaling.
    • Vaak het eerste teken vóór verlamming.
    • Aanwezig in ongeveer de helft van de gevallen van paralytische hondsdolheid.
    • Niet altijd aanwezig bij met rabiës geïnfecteerde dieren.[6]

Derde deel van de drie:
Leren over hondsdolheid

  1. 1 Weet dat rabiës overdraagbaar is. Het belangrijkste dat je moet weten over hondsdolheid is dat het met relatief gemak kan worden overgedragen op mensen of andere dieren. Uiteindelijk maakt dit het een zeer gevaarlijke ziekte. Hondsdolheid kan worden overgedragen als een dier of een mens:
    • Gebeten door een besmet dier.
    • Gekrast door een besmet dier.
    • Blootgesteld aan het speeksel, hersenmaterie of zenuwweefsel van een geïnfecteerd dier door een open wond of door aanrakende slijmvliezen.[7]
  2. 2 Begrijp dat rabiës dodelijk kan zijn. Als een ziekte van het centrale zenuwstelsel kunnen rabiës zich snel door het lichaam van een dier verspreiden en het snel verzwakken. De dood volgt snel het uiterlijk van klinische tekenen van infectie.
    • De incubatietijd is ongeveer drie weken tot acht weken.
    • Geïnfecteerde dieren sterven vaak binnen 5 dagen na het verschijnen van klinische tekenen van infectie.
    • Er is geen remedie voor hondsdolheid. Na het verschijnen van klinische symptomen is de dood bijna gegarandeerd.[8]
  3. 3 Wees voorzichtig bij het omgaan met wilde dieren. Wilde dieren zijn de grootste bron van rabiësinfecties over de hele wereld. Daarom moet je altijd voorzichtig zijn, afstand houden en nauw contact met wilde dieren vermijden.
    • Wasberen worden het meest geassocieerd met hondsdolheid in het oosten van Noord-Amerika.
    • Stinkdieren lijden vaak aan hondsdolheid.
    • Vossen zijn vatbaar voor rabiës-infectie.
    • Vleermuizen zijn wereldwijd bekende dragers van rabiës.
    • Eekhoorns zijn zelden besmet met hondsdolheid maar hebben vaak last van een hersenparasiet die tekenen vertoont zoals hondsdolheid.
    • Opossums zijn erg resistent tegen hondsdolheid, maar vertonen mogelijk hondsdolheidsgerelateerd gedrag (agressie, speekselafscheiding en meer) als onderdeel van hun afweermechanisme.[9]
  4. 4 Zoek onmiddellijk medische hulp als u wordt blootgesteld aan het rabiësvirus. Onmiddellijke behandeling is belangrijk omdat rabiës niet wordt genezen als iemand klinische tekenen van infectie vertoont.
    • Een arts zal je wond schoonmaken.
    • Als u niet eerder bent gevaccineerd, zal een arts u vaccineren tegen het rabiësvirus.
    • De arts kan contact opnemen met de plaatselijke autoriteiten om hen te wijzen op de mogelijkheid van een uitbraak van hondsdolheid bij huisdieren of wilde dieren.[10]
  5. 5 Houd uw huisdieren veilig. Je kunt hondsdolheid voorkomen en je huisdieren ervan bevrijden door ze niet vrij te laten rondlopen. Huisdieren die vrij rondlopen, kunnen interageren met een dier dat geïnfecteerd is. Zorg er daarnaast voor dat uw huisdieren worden gevaccineerd tegen het rabiësvirus. Dit zorgt ervoor dat ze veilig blijven in het geval ze in contact komen met een besmet dier.
    • Neem contact op met uw dierenarts om een ​​afspraak te maken om uw huisdier te laten vaccineren.