Als je je na de geboorte van je baby angstig, prikkelbaar, boos of verdrietig voelt, kan dit meer zijn dan alleen de babyblues. Postpartumdepressie (PPD) kan ertoe leiden dat u zich terugtrekt van uw partner, familie en zelfs uw baby. Praat met een arts of een professional in de geestelijke gezondheidszorg voor advies. Ze kunnen klinische onderzoeken gebruiken om u te helpen een diagnose te stellen. Zelfs als je geen diagnose hebt, neem dan contact op met familie en vrienden in deze periode. Je hoeft niet alleen te zijn. Met ondersteuning en behandeling kun je je balans opnieuw vinden.

Deel een van de drie:
Controleren op tekenen van PPD

  1. 1 Volg stemmingswisselingen en emotionele afleveringen. Stemmingswisselingen komen vaak voor in PPD. Om uw arts te helpen een diagnose te stellen, houdt u elke dag een dagboek bij. Noteer je emoties en hoe je je voelt op verschillende delen van de dag. Let in het bijzonder op:[1]
    • Paniekaanvallen
    • Angst
    • Woede of snauwen bij dierbaren
    • Prikkelbaarheid
    • Onredelijke of onverklaarbare angst
    • Afleveringen huilen
    • Extreem verdriet
    • Overweldigde of hopeloze gevoelens
  2. 2 Denk na of u zich niet geïnteresseerd voelt in uw partner, baby of vrienden. Terugtrekking uit relaties is een belangrijk teken van PPD. U verliest mogelijk interesse in gezelligheid of het lukt u niet om een ​​band met uw baby aan te gaan. Uw relatie met uw partner kan ook worden beïnvloed.[2]
    • Als je niet zeker bent van de staat van je relaties, vraag je je vrienden, familie en partner om hun mening. Ze kunnen misschien wijzen op symptomen die u nog niet hebt opgemerkt.
  3. 3 Pas op voor onregelmatige slaap- en eetpatronen. Postpartumdepressie kan ertoe leiden dat u de slaap verliest of stopt met eten. Als gevolg hiervan kunt u zich vermoeider voelen dan normaal of lichamelijk zwak. Probeer bij te houden hoeveel je slaapt en eet, door een app of hetzelfde dagboek te gebruiken als je voor je humeur gebruikt.[3]
    • Apps om je slaap- en eetpatroon bij te houden, zijn MyFitnessPal of Fitbit.
    • Het kan moeilijk zijn om voldoende te slapen als nieuwe ouder. Als u PPD heeft, kan uw slaap echter ook rusteloos zijn of kunt u zich uitgeput voelen.
  4. 4 Bepaal hoe lang je symptomen hebt ervaren. Het is normaal dat sommige vrouwen zich de eerste dagen na de geboorte emotioneel of verdrietig voelen. Dit wordt de babyblues genoemd. Dit kan 1 of 2 weken na de geboorte verlopen. Als uw symptomen langer duren, moet u echter hulp krijgen.[4]
    • Als u zich ernstig overbelast of boos voelt, zelfs direct na de geboorte van uw baby, is het ok om contact op te nemen met familie, vrienden, artsen of een therapeut voor hulp. Hoewel het misschien te vroeg is om te zeggen of je PPD hebt, kan reiken je helpen omgaan met de stress van het krijgen van een baby.
    • Symptomen van PPD kunnen zich tot een jaar na het krijgen van uw baby ontwikkelen.
  5. 5 Ga naar een dokter of een crisishotline als u denkt aan zelfmoord. Als u zelfmoordgedachten heeft, roep dan onmiddellijk om hulp. Een arts, therapeut of zelfmoordhotline kan counseling en hulp bieden om u door deze moeilijke periode heen te helpen.[5]
    • Bel in de Verenigde Staten en Canada de National Suicide Prevention Hotline op 1-800-273-TALK (1-800-273-8255).
    • Bel in het VK en Ierland Samaritanen op 116 123.
    • Bel Australië in Australië op 13 11 14.
  6. 6 Krijg onmiddellijke hulp als u hallucinaties of paranoia heeft. Dit zijn allemaal symptomen van postpartum psychose. Naast wanen, kun je ook gedachten hebben over het beschadigen van je baby. Dit is een serieus probleem dat onmiddellijk moet worden behandeld. Raadpleeg een arts voor meer advies.[6]

Tweede deel van de drie:
Diagnose van PPD

  1. 1 Plan een afspraak met uw arts. Het doet nooit pijn om een ​​arts om hun professionele mening te vragen. De volgende keer dat u uw OB / GYN of huisarts bezoekt, moet u hem vertellen hoe u zich recentelijk voelde. Zorg ervoor dat u tijdschriften of notities bijhoudt die u hebt bijgehouden.[7]
    • Als u al een postpartumbezoek met uw arts hebt gepland, is deze afspraak een goed moment om met hen over uw zorgen te praten.
    • Terwijl je daar bent, vraag om een ​​verwijzing naar een therapeut voor de geestelijke gezondheid. Terwijl uw arts u mogelijk kan diagnosticeren met PPD, kan een professional in de geestelijke gezondheidszorg voor counseling zorgen.
  2. 2 Neem contact op met een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg voor counseling en behandeling. Een psycholoog of therapeut kan counseling geven om u te helpen beter te voelen en, indien nodig, om u te helpen een band te krijgen met uw baby. Uw arts kan u doorverwijzen naar een therapeut.[8]
    • Vertel de therapeut over recente stemmingswisselingen, gevechten met je partner of zelfmoordgedachten. Laat ze alle journalen zien die je hebt bewaard.
  3. 3 Neem de Edinburgh Postnatal Depression Scale. Deze vragenlijst kan helpen bepalen hoe waarschijnlijk het is dat u PPD gebruikt. Beantwoord de 10 vragen eerlijk. Uw arts of therapeut zal u helpen het te scoren. Een score van 13 of hoger betekent dat je waarschijnlijk een vorm van depressie hebt.[9]
    • Als u lager scoort dan 13 maar nog steeds depressief, angstig, teruggetrokken of suïcidaal voelt, moet u nog steeds naar een professional in de geestelijke gezondheidszorg.
    • Uw arts of uw therapeut kan u deze schaal geven. Je kunt het ook zelf invullen en naar een afspraak brengen. U kunt hier een kopie vinden: https://www.helpguide.org/misc/edinburghscale.pdf
  4. 4 Vul de postpartum noodmaatregel in. In plaats van of in aanvulling op de Edinburgh Scale, kunt u de Postpartum Distress Measure van uw arts of therapeut ontvangen. Deze enquête met 10 vragen analyseert uw kansen op PPD. Beantwoord de vragen op basis van hoe je je de afgelopen week voelde.[10]
    • Als u wilt, kunt u deze vragenlijst invullen voordat u naar uw arts gaat. U moet uw arts uw resultaten laten zien, zodat ze deze kunnen analyseren. Je vindt het hier: http://postpartumstress.com/admin/wp-content/uploads/2012/02/Postpartum-Distress-Measure_4.25.12.pdf

Derde deel van de drie:
PPD behandelen

  1. 1 Woon reguliere therapiesessies bij. Counseling is de beste manier om met PPD om te gaan. Uw therapeut kan zelfs cognitieve gedragstherapie aanbevelen, die u leert uw stemmingswisselingen onder controle te houden en om te leiden. Praat met uw professionele geestelijke gezondheidszorg voor meer informatie.[11]
  2. 2 Praat met uw arts of therapeut over medicatie voor uw PPD. In sommige gevallen kan PPD worden beheerd met alleen counseling. U kunt echter ook antidepressiva of hormonale therapie nodig hebben om u te helpen beter te voelen. Raadpleeg uw arts of therapeut om te zien of deze medicijnen geschikt voor u zijn.[12]
    • Antidepressiva worden als dagelijkse pillen genomen. In de meeste gevallen zult u antidepressiva gebruiken in combinatie met counseling.
    • Hoewel het minder vaak voorkomt, kan oestrogeensubstitutietherapie worden gebruikt naast uw antidepressiva. Deze kunnen worden ingenomen als een pil, pleister of injecties. Laat uw arts weten of u borstvoeding geeft om ervoor te zorgen dat de medicatie uw baby niet zal schaden.
  3. 3 Neem wat tijd voor jezelf. Voel je niet schuldig over het uitdelen van tijd voor zelfzorg elke dag. Neem een ​​dutje of een bubbelbad. Als je kunt, ga dan minstens één keer per dag het huis uit. Wandel, drijf boodschappen of bezoek het huis van een vriend. Neem de baby, indien mogelijk, mee of vraag je partner om te babysitten.[13]
  4. 4 Vraag je familie en vrienden om hulp. Het is belangrijk dat u gedurende deze tijd ondersteuning hebt. Vertel vrienden en familie waar je doorheen gaat. Als je het niet prettig vindt om erover te praten, kies dan een paar geliefden om in vertrouwen te nemen. Vraag hen of ze bereid zijn om een ​​oor te lenen als je het moeilijk hebt.[14]
    • Wees niet bang om met mensen te praten over je postpartumdepressie. Laat vrienden en familie weten wanneer u zich down voelt of als u op een bepaalde dag extra hulp nodig heeft.
  5. 5 Praat met je partner over je relatie. Neem contact op met je partner om te kijken hoe het met ze gaat. Spreek open over je gevoelens, stemmingswisselingen en worstelingen. Zorg ervoor dat uw partner weet wat u nodig hebt voor ondersteuning.[15]
    • Vraag je partner of ze kunnen helpen om voor de baby te zorgen terwijl je tijd probeert te vinden om ermee om te gaan. Je kunt ze vragen om 's nachts te eten te geven, de baby te kijken terwijl je een dutje doet, of om de beurt dienst te doen als luier.
    • Als je partner ook worstelt, raad dan aan dat ze zelf een therapeut of arts bezoeken.
  6. 6 Ga naar de therapie van het paar als je denkt dat je relatie lijdt. Als u en uw partner moeite hebben om zich aan te passen aan de obstakels van het ouderschap, kan de therapie van het paar helpen. De therapeut zal met jullie beiden samenwerken om je relatie te versterken.[16]
    • Als je al een therapeut ziet, kunnen ze je doorverwijzen naar de therapeut van een partner. Sommigen zullen misschien bereid zijn om u als een paar zelf te zien.
  7. 7 Word lid van een steungroep voor nieuwe ouders of anderen met PPD. Als nieuwe ouder is het belangrijk dat u ondersteuning hebt. Een steungroep geeft je een netwerk van mensen die dezelfde ervaring meemaken. Misschien vindt u een groep gemaakt voor nieuwe ouders nuttig of wilt u mogelijk een groep zoeken die specifiek is voor mensen met PPD.[17]
    • Zoek naar ondersteuningsgroepen in gemeenschapscentra, geboortecentra, openbare bibliotheken en huizen van aanbidding.
    • Als je contact wilt maken met mensen met een depressie of postpartumdepressie, vraag je je therapeut of er een lokale groep is. Deze kunnen elkaar ontmoeten in een ziekenhuis, openbare bibliotheek of buurthuis.