Gif Hemlock (Conium maculatum) is een uiterst giftige plant die fataal kan zijn voor uw hond als een deel van de plant wordt ingeslikt. De plant groeit vaak in natte grond en komt vooral veel voor in Noord-Amerika en Europa. Hoewel de plant hevig giftig is, is de kans klein dat uw hond deze plant zal proberen te eten. Meestal zijn slachtoffers van hemlockvergiftiging grazende dieren. Toch, door te leren hoe je hemlockgif snel kunt identificeren, kun je de nodige stappen nemen om te zorgen dat deze gevaarlijke plant je hond niet schaadt.

Deel een van de drie:
Identificatie van vergif Hemlock

  1. 1 Kijk naar de hele plant. Gifkam is vrij lang en groeit tot minimaal 3 voet (0,91 m) tot meer dan 8 voet (2,4 m) lang. Bloeiende planten hebben verschillende (8 tot 15) paraplu-achtige bloeiende hoofden vertakking van de hoofdstam. Elk van deze bloeiende hoofden (genoemd bloeiwijzen) bestaan ​​uit vele bloemen die een omgekeerde paraplu-achtige vorm vormen. Dit type bloeiwijze wordt een "bloemscherm."
    • De vorming van een bloemscherm als een bloeiwijze is typerend voor veel andere planten van de wortel-, pastinaak- of peterselie-familie Apiaceae, met inbegrip van giftige en niet-giftige planten, variërend van de tuinwortel, pastinaak en dilleplanten, tot de giftige reuzenberenklauw en gelijkaardige soorten waterhemel (Cicuta maculata), waarbij de laatste een Noord-Amerikaanse inheemse soort is die voorkomt in vergelijkbare gebieden als Poison Hemlock.
    • De hele plant zal bestaan ​​uit de stengel, bladeren en de wortels. Voor een snelle ID zijn de bladeren voldoende om een ​​positieve ID te maken van wat deze giftige kern eigenlijk is.
    • Let op de stelen. Gif Hemlock heeft typisch roodachtig-paarse vlekken langs de stengel naar de basis van de plant, sommige tot het punt waar er een roodachtig-paarse lijn naar beneden loopt vanaf de basis van de bloeiwijze (bloeiende kop) naar de basis van de plant. Deze planten hebben ook een witachtige poederachtige substantie op de stengels die gemakkelijk kan worden afgewreven wanneer u uw (gehandschoende) vinger eroverheen beweegt.
      • Sommige waterhemlockplanten hebben ook deze paarsachtige vlekken of vlekken op de stengel, maar niet allemaal, en vaak zijn ze niet zo opvallend als bij hemlockgif. Dit is meer een gemeenschappelijk kenmerk met Poison Hemlock. Water hemlock mist ook het witachtige poeder op de stelen.
  2. 2 Nemen heel let op de bladstructuur en leaflet-opstelling van gifkam. Veel mensen hebben de foutieve identificatie van gifhemel eenvoudig gemaakt door de bladeren niet te bestuderen en hebben het verward met andere planten in dezelfde familie die al dan niet giftig kunnen zijn.
    • Conium maculatum heeft bladeren afwisselend op de stengel aangebracht, met stipules (lange klemmen) op de steel van de stengel die verder naar boven toe afnemen. De bladeren zijn glanzend groen, driehoekig, groot (12 inch (30 cm) lang en ongeveer 4 inch (10 cm) breed) en hoog verdeeld over drie of vier keer.[1][2]
      • Deze bladeren zijn wat botanisten zouden noemen "veerachtige verbinding. "Dit betekent dat elk blad is samengesteld uit verschillende pamfletparen die aan weerszijden van de stengel van het hoofdblad zijn gerangschikt.Elke bijsluiter is gesegmenteerd en rond 1⁄8 inch (0,32 cm) tot 1⁄4 inch (0,64 cm) lang.
      • Bladaderen eindigen bij de getande punten van elk blad.
    • In vergelijking, Cicuta maculata (water hemlocklock) heeft bladeren die veel minder verdeeld zijn en kleiner in grootte. Ze zijn nog steeds geveerd, ongeveer 3 tot 4 keer (sommige slechts 2 keer), maar pamfletten hebben een nauwe lansvorm (lanceolate).
  3. 3 Let op de tijd van het jaar dat deze soort de neiging heeft om te groeien en te bloeien. Het groeit in de lente en heeft de neiging om te bloeien in de vroege zomer. Zaden worden geproduceerd in juli tot augustus.
  4. 4 Vergelijk met andere vergelijkbare soorten. Vergif hemlock kan gemakkelijk worden verward met water hemlock, koe peterselie (Anthriscus sylvestris), water pastinaak (Sium suave) en wilde wortel (Daucus carota).
    • Water hemlock (giftig) is over het algemeen korter, laat minder verdeeld, en heeft geen paarse vlekjes. De bladeren zijn paarsachtig aan de basis. Er groeien minder bloemschermen op van de stengel. Gesneden stengels laten een oranje sap vrij, wat zeer giftig is. Wortels zijn knol- en chambered wanneer ze opengesneden worden.
    • Koeienpeterselie (of wilde kervel, niet-giftig) heeft bladeren die erg lijken op gifkam, behalve dat ze vrij fijn en varenachtig zijn. Jonge stengels hebben geen paarse vlekjes. Volwassen planten hebben rijkelijk paarse tot roodachtig-bruine stengels, waaronder stengels van bladeren.
    • Water pastinaak (niet-giftig) heeft bladeren die slechts eenmaal geveerd zijn. Deze plant is heel gemakkelijk te verwarren met water hemlock omdat hij in dezelfde habitat groeit, tot dezelfde hoogte groeit en dezelfde bloemhoofd heeft. De bladeren zijn echter het identificerende kenmerk dat het onderscheidt van water hemlock.
    • Wilde wortel (niet-giftig, ook wel Queen Anne's Lace genoemd) heeft harige stengels (vergif en water-hemlocks niet), en een taps toelopende witte wortel zoals een wortel, die eetbaar is. Sommige van deze planten hebben een enkele rode bloem in het midden. De bladeren zijn kantachtig, fijn ontleed en harig. Naarmate de bloem ouder wordt, vouwt deze zichzelf op tot de vorm van een vogelnest.

Tweede deel van de drie:
Houd je hond weg van Hemlock

  1. 1 Ga van je tuin af. Als er regelmatig natte delen van uw land zijn, moet u elke lente en zomer hemlocken. Voor nog meer veiligheid, sluit u een gebied af waarvan u weet dat het vrij is van gevaar om te voorkomen dat uw hond iets eet dat giftig is of anderszins in de problemen komt wanneer u niet toezicht houdt.[3]
    • Als u in een landelijk gebied woont, of in de buurt van een bos water, is een afrastering met name handig om te voorkomen dat uw hond vergiftigd raakt.
  2. 2 Houd je honden aan de leiband buiten. Uw hond moet altijd worden gecontroleerd wanneer hij uit uw eigendom komt.De beste manier om ze veilig te houden, is door ze aangelijnd te houden, afgezien van specifieke contexten, zoals het samen ergens ophalen van een spel.[4]
    • Kies tijdens wandelingen voor een korte lijn. Korte riemen zijn om meerdere redenen veiliger en kunnen helpen voorkomen dat uw hond in iets giftigs terechtkomt.
    • Wanneer u samen buiten bent, houd uw hond dan altijd in de gaten.
  3. 3 Leer ze iets te laten vallen. Kies een commando, zoals "drop", om uw hond te instrueren iets op te schrijven dat ze hebben opgepikt. Niet alleen zal dit u helpen om het gedrag van uw hond in het algemeen te controleren, het zal u helpen om ze veilig te houden. Als en wanneer uw hond iets ophaalt waar u zeker van bent, gebruik dan het commando om het zo snel mogelijk uit hun mond te krijgen.
    • Begin met het trainen van uw hond om iets te laten vallen, begin met een kauwspeeltje in de ene hand en een traktatie in de andere. Zodra ze op het speeltje klemmen en het nemen, geef je het commando om te "vallen" en houd je de snoepjes voor hun neus. Als ze het vrijgeven, prijs de hond dan en geef hem een ​​traktatie. Pak het speeltje op en herhaal het proces.
  4. 4 Pas op voor tekenen van hemlock-inname. Tekenen verschijnen vaak snel, waarbij de dood vaak optreedt in slechts één uur. De plant is gevaarlijk voor veel soorten, maar is vooral levensbedreigend voor uw hond. Zoek naar kwijlen, moeite met ademhalen en verwijde pupillen. Hun hartslag kan onregelmatig worden, ze kunnen lichamelijk zwak worden en kunnen zelfs krampachtig worden of epileptische aanvallen krijgen.[5]
    • Water hemlock kan met name epileptische aanvallen veroorzaken, en vergiftiging door water hemlock kan symptomen vertonen in slechts vijftien minuten.
  5. 5 Neem onmiddellijk een vergiftigde hond naar de dierenarts. Breng je hond zo snel mogelijk naar de dierenarts als je denkt dat ze iets giftigs hebben gegeten. Hoewel organisaties zoals de ASPCA hulplijnen hebben die u online kunt vinden, wordt u waarschijnlijk telefonisch geïnformeerd. Het is vaak beter om je hond zo snel mogelijk naar iemand te sturen die voor hem kan zorgen.[6]
    • Het gedrag van uw hond zal waarschijnlijk ook worden beïnvloed. Pas op voor onkarakteristieke opwinding of nervositeit.

Derde deel van de drie:
Veilig omgaan met hemlock

  1. 1 Raak de hemlock niet met blote handen aan. Hemlock is gevaarlijk voor mensen en andere dieren, evenals honden. Zelfs een kleine hoeveelheid kan een paard letterlijk doden. In feite hoeft uw hond de plant er niet voor in te nemen om ze in gevaar te brengen. Daarom is het het beste om de plant te verwijderen wanneer je hem vindt, hoewel het belangrijk is om dit zorgvuldig te doen.[7]
  2. 2 Trek hemlock omhoog met gehandschoende handen. Verwijder planten die een gevaar vormen voor uw hond. Draag handschoenen, lange mouwen en volledige gezichtsbescherming. Trek of graaf de planten op van de grond, om hun wortelsysteem te verwijderen. Hoe jonger de plant, hoe makkelijker dit zal zijn.[8]
    • Het zal gemakkelijker zijn om de planten te verwijderen als de grond vochtig is. Overweeg om de grond een korte tijd water te geven voordat u probeert ze te verwijderen.
    • Gooi de planten veilig weg. Plaats planten die u ontwortelt direct in een plastic zak om te binden en in een bak te plaatsen voor afvalverwijdering. Stop ze niet in uw compost. Zorg ervoor dat de planten volledig ontoegankelijk zijn voor uw hond, andere huisdieren of mensen.
  3. 3 Breng herbiciden aan op specifieke sites. Gebruik glyfosaat, meestal te vinden in Roundup, om spruiten te doden zodra ze tevoorschijn komen. Als de plant zich een beetje ontwikkelt maar je nog steeds in het vroege voorjaar vangt, zullen de herbiciden 2,4-D, 2,4-DB en MCPA nog steeds effectief zijn in het doden van de plant. Omdat Gif Hemlock een groot aantal zaden produceert, moet je mogelijk herbicide opnieuw aanbrengen als nieuwe spruiten tevoorschijn komen. Lees alle herbicidelabels zorgvuldig en volg de aanwijzingen.[9]
    • Draag handschoenen, lange mouwen en ademhalings- en oogbescherming tijdens het aanbrengen van herbicide.