Minotauromaquia
Bernard Butler is een Engelse muzikant en een platenproducent. Waarschijnlijk het meest bekend vanwege zijn werk met de jaren 90-rockband Suede, is hij geprezen als misschien wel de grootste gitarist van zijn generatie. Bovendien heeft hij een succesvolle carrière in de muziek doorgemaakt als soloartiest en platenproducent. Dit artikel is bedoeld om gitaristen te helpen de technieken en stijlen te begrijpen die Bernard's gitaarspel in de afgelopen 20 jaar of zo hebben gekenmerkt.
Stappen
-
1 Luister naar de Butler Era Suede-catalogus. Bernard was de lead-gitarist voor de band vanaf het begin, maar het meeste van hun afgewerkte materiaal met zijn gitaarwerk werd uitgebracht tussen 1992 en 1994. Dit omvat hun debuut Suede, de opvolger Dog Man Star, de stand-alone single Stay Together, en de respectievelijke B-kanten en rariteiten, waarvan vele te vinden zijn op het album Sci-Fi Lullabies. Dit geeft je een goed idee van de technieken en stijlen die hij gebruikt, en hoe verder je je verdiept in de backcatalogus, hoe meer je een gemeenschappelijk thema en stijl zult opmerken die terugkeren in het gitaarwerk. -
2 Maak kennis met de apparatuur die in de records wordt gebruikt. Bernard gebruikte een Gibson Les Paul in de beginjaren van de band en leeft regelmatig op nummers als 'Animal Nitrate' en 'Metal Mickey'. Hij heeft ook een Fender Telecaster, Gibson J-200, Vox Phantom en Fender Electric XII gebruikt, maar de elektrische gitaar die hem het meest wordt geassocieerd is een kersenrode 1960 Gibson ES-355TD-SV, die hij gedurende zijn hele leven heeft blijven gebruiken. carrière. Zijn primaire versterker lijkt een Vox AC30 te zijn, die in zijn hele carrière veelvuldig is gebruikt. Elk van deze apparatuur zou nuttig zijn bij het repliceren van Bernard's gitaargeluid, maar is niet noodzakelijk. Merken zoals Epiphone bieden meer betaalbare versies van de Les Paul en 355, en elke goedkopere Vox-versterker zou helpen om de schonere, gekke tonen op de Suede-platen na te bootsen. -
3 Leg de toon van Bernard vast. Bernard gebruikte twee verschillende gitaarklanken voor bijna elk Suede-nummer dat hij speelde: - De eerste is een clean, jangly toon, vrij gelijkaardig aan Johnny Marr's (een van Bernard's gitaarhelden) kenmerkend geluid, maar met een eigen karakter dat erg karakteristiek is voor zijn reguliere versterker, de Vox AC30. Dit geluid is het duidelijkst te horen tijdens de verzen van 'Metal Mickey' en 'Animal Lover'. De versterkingsinstellingen die ik gewoonlijk gebruik voor deze toon zijn versterking - 5, bas - 1, middel - 7, hoge tonen 10, nagalm - 3.
- De tweede is een fuzzy, overgedreven toon die Bernard vaak gebruikt om de lead-parts te verdikken, zoals die in 'Stay Together'. Hiervoor gebruikte hij een Boss DS-2 Turbo distortion, en de instellingen die ik daarvoor gebruik op het pedaal zijn Gain - 10, Tone - 7 en Distortion - 5. Dit of een vergelijkbaar pedaal geeft je de vervormde fuzz die gekenmerkt werd de explosieve Suede-refreinen.
-
4 Maak onderscheidende en gedenkwaardige intro's. Een van Butler's mooiste momenten is de kennismaking met 'Animal Nitrate'. Het nummer begint met griezelige omgevingsgeluiden, gevolgd door een opvallende riff in de toonaard van B mineur, die vervolgens wordt versterkt door een brullend flanger-effect, waardoor het nummer in stijl wordt geïntroduceerd. Bernard leek de voorkeur te geven aan het gebruik van een effectpedaal voor de introductie van een nummer, zoals een choruseffect op de intro van 'We Are The Pigs'. Het toevoegen van een effect kan een gitaardeel een extra voordeel geven dat het onderscheidt van anderen. Een eenvoudige crunch-toon kan echter een intro verfraaien, zoals blijkt uit de ranzige power-akkoorden die de debuutsingle van Suede, 'The Drowners', openen. -
5 Arpeggiate akkoorden. Bernard brak vaak akkoorden en verfraaide akkoorden voor veel van de liedjes, een goed voorbeeld daarvan zou het intro / couplet van 'Metal Mickey' zijn. De akkoorden voor het couplet zijn A, G, D, C en A. Maar in plaats van ze vrij te tokkelen, brak hij elk akkoord af en verfraaide het door er een reeks gitaarlikken van te maken. Als u goed naar het nummer luistert, terwijl het eerste A-akkoord in zijn geheel wordt getokkeld, worden de volgende akkoorden weergegeven met een reeks basnoten en snelle licks. Dit is een terugkerende stijl die regelmatig op het Suede-album verschijnt en aanwezig is in andere nummers zoals 'My Insatiable One' en 'So Young'. Kortom, wanneer je de ritmestijl van Bernard probeert na te bootsen, is het het beste om dingen in open akkoordgedeelten te splitsen, in plaats van alleen barre akkoorden uit te barsten. Als het gaat om zijn gitaarstijl, hoe ingewikkelder en interessanter het klinkt, hoe beter! -
6 Speel soulvolle, melodieuze leads. Terwijl Bernard textuur geeft aan de verzen van een lied met jangly ritmepartijen, heeft het refrein vaker wel dan niet een melancholische, melodische tegenhanger van de stem. Benadrukt met een dikke fuzzy toon, kopiëren deze gedeelten soms het vocale gedeelte of complimenteren ze eenvoudig de zang met een alternatieve melodie. Enkele van de beste voorbeelden hiervan is het overgedreven koor van 'So Young', met een kleine pentatonische melodie en 'Stay Together', dat afwijkt van de rustige opstelling van het couplet met een bluesy, fuzzy gitaarpart. -
7 Experimenteer met je solo's. Terwijl hij vaak standaard pentatonische schalen gebruikte voor het maken van solo's, zoals die te vinden in 'Metal Mickey' en 'Animal Lover', was hij in andere nummers geneigd tot experimenteren en letterlijk 'out of the box denken', namelijk de pentatonische schaalkasten. De beste voorbeelden hiervan zijn de 'Animal Nitrate'-solo, die het refreingedeelte oproept, maar ook naar een bijna chromatische reeks noten, en de solo in' The Asphalt World ', die melodie beveelt boven strikte schalen als aanvulling op de klein geluid van het nummer.Een van zijn meest gedenkwaardige, de solo in 'We Are The Pigs' combineert beide methoden, door vast te houden aan de reguliere pentatonische toonladders, maar nog steeds met een sterk gevoel voor melodie. Kortom, als het maar interessant klinkt, hoef je je geen zorgen te maken over solo's binnen 'de regels': onthoud, bij rockmuziek gaat het erom ze te breken! -
8 Gebruik een verscheidenheid aan technieken. Bernard demonstreerde tijdens zijn tijd in Suede een breed scala aan gitaartrucs en -technieken, waarvan sommige puur muzikaal waren, en waarvan sommige een bijdrage leverden aan zijn gitaartoneel. Deze omvatten, maar zijn niet beperkt tot: - Kies dia's (Moving, Metal Mickey)
- Halve stap en volledige stap-bochten
- Legato (op verschillende manieren gebruikt)
- Trills (Animal Lover)
- De gitaarhals buigen om de toonhoogte van een akkoord te verhogen of verlagen (Gebruikt netjes voor de Animal Nitrate solo)
- Tremolo Picking (Stay Together, Moving)
- Triplets (Stay Together)
- Arpeggio's binnen een solo (My Insatiable One)
- Dubbele stops (Metal Mickey)
-
9 Gebruik een reeks effectpedalen. Zoals eerder vermeld, gebruikte Bernard vaak effecten om zijn gitaargeluid te verbeteren. De meeste nummers op het eerste album bevatten slechts een klein handvol effecten, in vergelijking met de grote reeks die Bernard gebruikte op de tweede, Dog Man Star. Hier zijn enkele van de effecten die hij gebruikte, en voorbeelden / de liedjes waar hij ze het meest op heeft gebruikt: - Distortion / Fuzz - 'Animal Lover', 'This Hollywood Life'.
- Flanger - 'Animal Nitrate', 'My Dark Star', 'Metal Mickey'
- Phaser - 'My Dark Star', 'Animal Nitrate'
- Chorus - 'Stay Together', 'We Are The Pigs', 'The Asphalt World'
- Wah Wah - 'The Asphalt World'
-
10 Eindelijk, wees inventief. Wat Bernard Butler onderscheidt van andere gitaristen van zijn tijd, is dat hij de rol van de hoofdgitarist belichaamde. In plaats van alleen maar akkoorden te tokkelen, gebruikte hij de gitaar als zijn stem, en zijn gitaarwerk was even belangrijk voor het vroege Suede-tijdperk als de zang van Brett Anderson. Butler verbrak de grenzen met het instrument en was misschien wel de meest talentvolle leadgitarist die uit de Britpop-beweging kwam.
1 Luister naar de Butler Era Suede-catalogus. Bernard was de lead-gitarist voor de band vanaf het begin, maar het meeste van hun afgewerkte materiaal met zijn gitaarwerk werd uitgebracht tussen 1992 en 1994. Dit omvat hun debuut Suede, de opvolger Dog Man Star, de stand-alone single Stay Together, en de respectievelijke B-kanten en rariteiten, waarvan vele te vinden zijn op het album Sci-Fi Lullabies. Dit geeft je een goed idee van de technieken en stijlen die hij gebruikt, en hoe verder je je verdiept in de backcatalogus, hoe meer je een gemeenschappelijk thema en stijl zult opmerken die terugkeren in het gitaarwerk. 
2 Maak kennis met de apparatuur die in de records wordt gebruikt. Bernard gebruikte een Gibson Les Paul in de beginjaren van de band en leeft regelmatig op nummers als 'Animal Nitrate' en 'Metal Mickey'. Hij heeft ook een Fender Telecaster, Gibson J-200, Vox Phantom en Fender Electric XII gebruikt, maar de elektrische gitaar die hem het meest wordt geassocieerd is een kersenrode 1960 Gibson ES-355TD-SV, die hij gedurende zijn hele leven heeft blijven gebruiken. carrière. Zijn primaire versterker lijkt een Vox AC30 te zijn, die in zijn hele carrière veelvuldig is gebruikt. Elk van deze apparatuur zou nuttig zijn bij het repliceren van Bernard's gitaargeluid, maar is niet noodzakelijk. Merken zoals Epiphone bieden meer betaalbare versies van de Les Paul en 355, en elke goedkopere Vox-versterker zou helpen om de schonere, gekke tonen op de Suede-platen na te bootsen. 
3 Leg de toon van Bernard vast. Bernard gebruikte twee verschillende gitaarklanken voor bijna elk Suede-nummer dat hij speelde: 
4 Maak onderscheidende en gedenkwaardige intro's. Een van Butler's mooiste momenten is de kennismaking met 'Animal Nitrate'. Het nummer begint met griezelige omgevingsgeluiden, gevolgd door een opvallende riff in de toonaard van B mineur, die vervolgens wordt versterkt door een brullend flanger-effect, waardoor het nummer in stijl wordt geïntroduceerd. Bernard leek de voorkeur te geven aan het gebruik van een effectpedaal voor de introductie van een nummer, zoals een choruseffect op de intro van 'We Are The Pigs'. Het toevoegen van een effect kan een gitaardeel een extra voordeel geven dat het onderscheidt van anderen. Een eenvoudige crunch-toon kan echter een intro verfraaien, zoals blijkt uit de ranzige power-akkoorden die de debuutsingle van Suede, 'The Drowners', openen. 
5 Arpeggiate akkoorden. Bernard brak vaak akkoorden en verfraaide akkoorden voor veel van de liedjes, een goed voorbeeld daarvan zou het intro / couplet van 'Metal Mickey' zijn. De akkoorden voor het couplet zijn A, G, D, C en A. Maar in plaats van ze vrij te tokkelen, brak hij elk akkoord af en verfraaide het door er een reeks gitaarlikken van te maken. Als u goed naar het nummer luistert, terwijl het eerste A-akkoord in zijn geheel wordt getokkeld, worden de volgende akkoorden weergegeven met een reeks basnoten en snelle licks. Dit is een terugkerende stijl die regelmatig op het Suede-album verschijnt en aanwezig is in andere nummers zoals 'My Insatiable One' en 'So Young'. Kortom, wanneer je de ritmestijl van Bernard probeert na te bootsen, is het het beste om dingen in open akkoordgedeelten te splitsen, in plaats van alleen barre akkoorden uit te barsten. Als het gaat om zijn gitaarstijl, hoe ingewikkelder en interessanter het klinkt, hoe beter! 
6 Speel soulvolle, melodieuze leads. Terwijl Bernard textuur geeft aan de verzen van een lied met jangly ritmepartijen, heeft het refrein vaker wel dan niet een melancholische, melodische tegenhanger van de stem. Benadrukt met een dikke fuzzy toon, kopiëren deze gedeelten soms het vocale gedeelte of complimenteren ze eenvoudig de zang met een alternatieve melodie. Enkele van de beste voorbeelden hiervan is het overgedreven koor van 'So Young', met een kleine pentatonische melodie en 'Stay Together', dat afwijkt van de rustige opstelling van het couplet met een bluesy, fuzzy gitaarpart. 
7 Experimenteer met je solo's. Terwijl hij vaak standaard pentatonische schalen gebruikte voor het maken van solo's, zoals die te vinden in 'Metal Mickey' en 'Animal Lover', was hij in andere nummers geneigd tot experimenteren en letterlijk 'out of the box denken', namelijk de pentatonische schaalkasten. De beste voorbeelden hiervan zijn de 'Animal Nitrate'-solo, die het refreingedeelte oproept, maar ook naar een bijna chromatische reeks noten, en de solo in' The Asphalt World ', die melodie beveelt boven strikte schalen als aanvulling op de klein geluid van het nummer.Een van zijn meest gedenkwaardige, de solo in 'We Are The Pigs' combineert beide methoden, door vast te houden aan de reguliere pentatonische toonladders, maar nog steeds met een sterk gevoel voor melodie. Kortom, als het maar interessant klinkt, hoef je je geen zorgen te maken over solo's binnen 'de regels': onthoud, bij rockmuziek gaat het erom ze te breken! 
8 Gebruik een verscheidenheid aan technieken. Bernard demonstreerde tijdens zijn tijd in Suede een breed scala aan gitaartrucs en -technieken, waarvan sommige puur muzikaal waren, en waarvan sommige een bijdrage leverden aan zijn gitaartoneel. Deze omvatten, maar zijn niet beperkt tot: 
9 Gebruik een reeks effectpedalen. Zoals eerder vermeld, gebruikte Bernard vaak effecten om zijn gitaargeluid te verbeteren. De meeste nummers op het eerste album bevatten slechts een klein handvol effecten, in vergelijking met de grote reeks die Bernard gebruikte op de tweede, Dog Man Star. Hier zijn enkele van de effecten die hij gebruikte, en voorbeelden / de liedjes waar hij ze het meest op heeft gebruikt: 
10 Eindelijk, wees inventief. Wat Bernard Butler onderscheidt van andere gitaristen van zijn tijd, is dat hij de rol van de hoofdgitarist belichaamde. In plaats van alleen maar akkoorden te tokkelen, gebruikte hij de gitaar als zijn stem, en zijn gitaarwerk was even belangrijk voor het vroege Suede-tijdperk als de zang van Brett Anderson. Butler verbrak de grenzen met het instrument en was misschien wel de meest talentvolle leadgitarist die uit de Britpop-beweging kwam. Facebook
Twitter
Google+