Schizotypische persoonlijkheidsstoornis wordt gekenmerkt door vreemde percepties en gedachten, interpersoonlijke problemen en excentriciteit in spraak en gedrag.[1] Persoonlijkheidsstoornissen zijn doordringend en langdurig, wat betekent dat de symptomen niet voorkomen in afleveringen en de neiging hebben om duurzame patronen te vertonen. Let op specifieke tekenen en symptomen en weet schizotypische persoonlijkheidsstoornis te onderscheiden van schizofrenie. De beste manier om schizotypische persoonlijkheidsstoornissen te identificeren, is door middel van een evaluatie door een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg.

Deel een van de drie:
Symptomen identificeren

  1. 1 Let op ongewone preoccupaties of overmatige sociale angst. Iemand met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis kan ongebruikelijke of vreemde gedachten of excessieve sociale angst uiten die meestal wordt geassocieerd met paranoïde angsten. Iemand zou bijvoorbeeld kunnen geloven dat ze door de overheid worden gevolgd of dat er grote complotten bestaan ​​waarin ze ingewikkelde informatie hebben.[2] Wanneer u bewijs tegen hun claims probeert te leveren, kunnen ze hun standpunt rigoureus verdedigen, of ze nu bewijs hebben of niet.
    • Deze persoon gelooft misschien dat ze speciale krachten of magische vermogens hebben, zoals het lezen van gedachten of telepathie.
    • Deze persoon kan overdreven bijgelovig zijn en zijn uiterste best doen om bijgelovige plaatsen of gebeurtenissen te vermijden.
  2. 2 Identificeer vreemd, excentriek of eigenaardig gedrag. Buiten het hebben van vreemde ideeën of overtuigingen, kunnen mensen met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis zich op excentrische of vreemde manieren gedragen. De vreemde of ongebruikelijke gedachten van deze persoon kunnen leiden tot vreemd of ongewoon gedrag.[3] Ze zouden bijvoorbeeld hun vermoedens of paranoia kunnen uiten.
    • De persoon kan een vreemd of excentriek uiterlijk of sociale aanwezigheid hebben. Ze kunnen verward zijn of ongebruikelijke outfitkeuzes maken.
    • De persoon kan beweren ongewone lichamelijke ervaringen te ervaren, zoals zeggen dat kleine wezens in hen leven of dat buitenaardse wezens iets in hun lichaam hebben geïmplanteerd.[4]
  3. 3 Stem af op hun vreemde denken en spreken. Mensen met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis hebben vaak een uitgebreid vreemd denk- en spraakvermogen. Ze kunnen bijvoorbeeld op een vage of indirecte manier spreken. Ze kunnen ook bijna uitsluitend in metaforen praten of op een overdreven uitgebreide manier. Hun spraak lijkt stereotiep of lijkt op papegaaien.[5]
    • Hoewel je misschien niet in staat bent om je vinger erop te leggen, zul je misschien de spraak en de manier van praten van deze persoon opmerken die vreemd of een beetje afwijkt.
    • Ze kunnen bijvoorbeeld overdreven gegeneraliseerde uitspraken doen als: "Iedereen weet dat buitenaardse wezens onder de aarde leven. De regering heeft het voor ons verborgen gehouden, maar iedereen weet het. '
  4. 4 Kijk naar hun uitdrukking. Vaak hebben mensen met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis een vreemde manier om hun gevoelens te tonen. Ze vertonen mogelijk niet een reeks normale emoties, zoals blij, verdrietig, zelfingenomen of opgewonden. Of hun uitdrukking van gevoelens kan in one direction zwaar schommelen, zoals overdreven overstuur of gepreoccupeerd zijn. Sociaal gezien weet de persoon misschien niet hoe hij moet communiceren op welke manier hij zich voelt of ongepast is in zijn gezichtsuitdrukkingen.[6]
    • Ze kunnen ten onrechte affectie of gevoelens tonen ten opzichte van mensen, dieren en situaties.
    • Patiënten met schizotypische persoonlijkheidsstoornissen hebben de neiging een affect of uitdrukking te hebben die ongebruikelijk is, terwijl hun affect ongepast of beperkt kan zijn.
  5. 5 Erken een gebrek aan hechte vriendschappen. Mensen met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis hebben vaak aanzienlijke problemen met relaties. Ze kunnen grote moeite hebben met het sluiten en onderhouden van vriendschappen. Emotionele intimiteit en relaties kunnen ervoor zorgen dat de persoon zich ongelooflijk ongemakkelijk voelt. Deze persoon kan onwillig of ongeïnteresseerd zijn om op een zinvolle manier contact te maken met anderen.[7]
    • Iemand met deze aandoening heeft mogelijk te maken met goede vrienden buiten de eerstegraads familieleden, vanwege een gebrek aan socialisatie. Je zou deze persoon als een eenling kunnen beschouwen of sociaal geïsoleerd kunnen zijn.
    • De persoon lijkt erg sociaal angstig te zijn, maar de angst lijkt te komen van paranoia en niet van negatieve oordelen over het zelf.


Tweede deel van de drie:
Mentale gezondheidsfactoren herkennen

  1. 1 Weet wat een persoonlijkheidsstoornis kwalificeert. Een persoonlijkheidsstoornis is een langdurig gedragspatroon dat aanzienlijk verschilt van wat sociaal aanvaardbaar is. Vaak realiseren mensen met persoonlijkheidsstoornissen zich niet dat ze een probleem hebben.[8] De gedachten van de persoon kunnen onbuigzaam zijn. Dit soort gedrag wordt vaak waargenomen in iemands gedachten, stemming / aanleg en sociale relaties.
    • Een persoonlijkheidsstoornis beïnvloedt het vermogen van een persoon om werk, het dagelijks leven en sociale relaties te benaderen, wat vaak resulteert in problemen op deze gebieden en emotionele problemen.[9] Persoonlijkheidsstoornissen komen niet voor in afleveringen en zijn doordringend in het dagelijks leven van de persoon.
  2. 2 Onderscheid van schizofrenie. Het kan moeilijk zijn om verdachte en paranoïde ideeën te onderscheiden van schizofrenie. Bij schizofrenie verliezen mensen het contact met de realiteit en gaan psychose in. Meestal, als psychotische symptomen aanwezig zijn, dan is het schizofrenie. Iemand met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis kan wanen en / of hallucinaties ervaren, maar deze episodes zijn niet zo frequent, intens of langdurig als die van een schizofrene episode. Schizotypisch wordt als een minder ernstige diagnose beschouwd dan schizofrenie.[10]
    • Mensen met schizofrenie geloven echt dat hun realiteit correct is en mensen met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis kunnen ontvankelijk zijn voor feedback dat hun realiteit wordt verstoord.
  3. 3 Onderscheid van autisme. Autistische mensen kunnen ook heel excentriek zijn, weinig vrienden hebben en nerveus zijn in sociale situaties (meestal als gevolg van slechte ervaringen).Ze ervaren echter ontwikkelingsachterstanden en ontwikkelen geen paranoia of wanen tenzij een andere stoornis aanwezig is.
    • Autistische mensen kunnen meestal een logisch gesprek voeren, en hoewel ze gemakkelijk kunnen worden voor de gek gehouden, kunnen ze onderscheid maken tussen fantasie en realiteit.
    • Autistische mensen vertonen waarschijnlijk gepassioneerde en intense interesses, sensorische over- of ondergevoeligheden, ontwikkelingsachterstanden en eigenaardigheden, desorganisatie, problemen om sociale vaardigheden te begrijpen en strammen. Mensen met schizotypische PD doen dit meestal niet.
  4. 4 Let op de aanwezigheid van andere aandoeningen. Veel mensen met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis ervaren intense sociale angst. Sociale relaties met anderen kunnen moeilijk of onmogelijk zijn vanwege paranoïde angsten zoals bespioneerd worden of gevolgd worden.[11] Zelfs als iemand bekend is met een nieuwe persoon, kan iemand met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis extreme angst blijven ervaren. Mensen met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis hebben ook een verhoogd risico op depressie, angst, andere persoonlijkheidsstoornissen (zoals paranoïde persoonlijkheidsstoornis), zelfmoord en problemen met drugs of alcohol.[12]
    • Degenen met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis lopen mogelijk een hoger risico op een psychotische episode, meestal als reactie op stress.
  5. 5 Kijk naar familiegeschiedenis. Hoewel er weinig bekend is over de oorzaken van schizotypische persoonlijkheidsstoornissen, lijkt het wel een genetische link te hebben. Mensen met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis hebben vaker een familielid met schizofrenie.[13]
    • Over het algemeen worden persoonlijkheidsstoornissen gediagnosticeerd op volwassen leeftijd. Omdat persoonlijkheid voortdurend verandert tijdens de ontwikkeling, krijgen kinderen en tieners deze diagnose meestal niet.[14]
    • Sommige vroege waarschuwingssignalen omvatten slechte sociale vaardigheden en weinig interpersoonlijke relaties. Deze patronen kunnen zich in de kindertijd voordoen.

Derde deel van de drie:
Professionele hulp krijgen

  1. 1 Moedig een geliefde aan om hulp te zoeken. Als u vermoedt dat iemand die u kent een schizotypische persoonlijkheidsstoornis heeft, stel dan voor dat zij een behandeling zoeken. De meeste mensen zoeken geen behandeling totdat de symptomen hun leven aanzienlijk beginnen te beïnvloeden. In sommige gevallen zoeken mensen naar behandeling voor gelijktijdige stoornissen zoals paranoïde persoonlijkheidsstoornis of angst voordat ze de diagnose schizotypische persoonlijkheidsstoornis krijgen.[15]
    • Als je je zorgen maakt over je geliefde, moedig ze dan aan om te praten met een behandelend professional zoals een psycholoog, maatschappelijk werker of psychiater.
  2. 2 Krijg een psychologische evaluatie. Een psycholoog kan een diagnose stellen door een interview af te nemen en een psychologische evaluatie uit te voeren, meestal via cognitieve gedragstherapie.[16] De evaluatie kan bestaan ​​uit zelfrapportagevragenlijsten en een grondig begrip van de geschiedenis van de geestelijke gezondheidszorg, familiegeschiedenis en sociale geschiedenis.
    • Het is belangrijk om een ​​diagnose te stellen om de diagnose beter te begrijpen en om een ​​behandeling te krijgen.
  3. 3 Zorg voor behandeling. De meeste behandelingen voor schizotypische persoonlijkheidsstoornissen omvatten therapie en sociale vaardigheidstraining.[17] Dit kan zowel individuele therapie als groepstherapie omvatten. Sociale vaardigheidstraining kan iemand helpen om effectiever om te gaan met sociale situaties en sociale angst te verminderen. Ziekenhuisopname of residentiële zorg kan nodig zijn als de symptomen ernstig zijn.
    • Medicijnen kunnen helpen bij het behandelen van ernstige symptomen, maar deze moeten worden voorgeschreven door een klinisch psychiater.[18] Patiënten moeten een therapeut of psycholoog voor cognitieve gedragstherapie zien terwijl ze met de lopende medicatie worden behandeld.