Obsessief-compulsieve stoornis (OCS) is een angststoornis die wordt gekenmerkt door obsessies en compulsies die het dagelijks leven verstoren. OCD treft 1% -2% van de kinderen en adolescenten, vaak tussen 7 en 12 jaar oud. Soms wordt het niet herkend, vooral wanneer kinderen hun symptomen verbergen of ouders niet weten waarnaar ze moeten zoeken. Als u denkt dat uw kind OCD heeft, bladert u naar stap 1. Er zijn manieren om de aandoening te herkennen, zelfs bij jonge kinderen.

Deel een van de vier:
Het identificeren van obsessieve-compulsieve stoornis

  1. 1 Spring niet naar conclusies. Onthoud dat kinderen eigenaardigheden hebben en vaak fases doorlopen waardoor je je kunt afvragen of ze normaal zijn. Als u bang bent dat uw kind elke vorm van psychische stoornis heeft, is het het beste om met een kinderarts of een kinderpsycholoog te praten voordat u zelf een diagnose van een stoornis gaat stellen. Als u uw kind hebt laten evalueren en nog steeds onzeker bent, wees dan niet bang om een ​​second opinion te krijgen.
  2. 2 Pas op voor tekenen van obsessies. Obsessies kunnen enigszins moeilijk te herkennen zijn, omdat het innerlijke gedachten zijn die al dan niet gepaard kunnen gaan met externe acties. Bovendien kunnen kinderen hun obsessies verbergen voor volwassenen. De symptomen kunnen verkeerd worden geïnterpreteerd als onnodige zorgen. Het enige symptoom dat een volwassene ziet, is langere tijd in de badkamer of slaapkamer, of alleen zijn. Een paar veel voorkomende obsessies die zich vaak thuis manifesteren zijn:
    • Overmatige bezorgdheid over kiemen, ziekte en besmetting
    • Terreur dat hij een ander kan steken of schade toebrengen, angst voor een auto-ongeluk of soortgelijke angsten
    • Neiging om te geloven dat zijn taken nooit compleet zijn
    • De behoefte om dingen om zich heen te hebben in een symmetrische, perfecte volgorde
    • De noodzaak om taken een bepaald aantal keren uit te voeren, of een fixatie op een reeks getallen
    • Bezorgdheid met religieuze ideeën, zoals moraliteit, de dood of het hiernamaals
    • Overmatig verzamelen van betekenisloze objecten
    • Obsessie met seksuele gedachten[1]
  3. 3 Herken hoe dwanghandelingen eruit zien. Kinderen kunnen dwanghandelingen op een andere manier thuis en op school ondergaan. De symptomen kunnen verkeerd worden geïnterpreteerd als misdragen. Volwassenen kunnen compulsies of reacties op obsessies interpreteren als driftbuien die optreden wanneer dingen niet op de manier van het kind zijn. De symptomen kunnen in de loop van de tijd variëren en variëren. Thuis kunnen sommige dwanghandelingen omvatten:
    • Zijn kamer steeds opnieuw schoonmaken
    • Zijn handen te vaak wassen of vaak douchen
    • Controleren en opnieuw controleren om te controleren of een deur is vergrendeld
    • Regelmatig opnieuw ordenen en opnieuw rangschikken
    • Speciale woorden zeggen, nummers herhalen of zinnen zeggen voordat je dingen doet om slechte dingen te voorkomen
    • Altijd dingen in een bepaalde volgorde moeten doen en erg angstig worden of actie ondernemen als iets die orde verstoort
  4. 4 Zoek naar verborgen tekens. Kinderen raken gewend om hun obsessies of compulsies te verbergen. Je zult ze misschien nooit zien deelnemen aan bovenstaande activiteiten. Er zijn andere manieren waarop u kunt proberen om te bepalen of uw kind OCD heeft als u zich zorgen maakt. Zoeken:
    • Slaapstoornissen blijven te laat geobsedeerd
    • Pijnlijke of droge handen van overmatig wassen
    • Overmatig gebruik van zeep
    • Bezorgdheid over ziektekiemen of ziektes
    • Toename wasgoed
    • Vermijden om vies te worden
    • Afname van de academische prestaties
    • Verzoeken voor mensen om woorden of zinsdelen te herhalen
    • Onnodig lange tijd onder de douche of zich klaar maken om naar bed of naar school te gaan
    • Overmatige zorgen over de veiligheid van familie en vrienden[2]
  5. 5 Herken deze symptomen op school. Kinderen met ocs kunnen op school anders reageren dan thuis. Op school kunnen ze hun symptomen verbergen of onderdrukken. Symptomen die zich op school voordoen, kunnen zich anders manifesteren dan thuis. Op school kan het kind:
    • Moeite hebben met concentreren. Herhaalde, obsessieve gedachten kunnen de concentratie van een kind hinderen. Het kan van invloed zijn op de volgende richtingen, startopdrachten, het voltooien van opdrachten en opletten tijdens de les.
    • Trek terug van zijn collega's.
    • Een laag zelfbeeld hebben.
    • Doe alsof je ongehoorzaam bent door misverstanden tussen het kind en zijn leeftijdsgenoten of het personeel. Het kind kan ongewoon gedrag vertonen dat op school tot conflicten leidt.
    • Een leerstoornis of cognitief probleem hebben dat niets te maken heeft met de OCS.

Deel twee van vier:
Specifieke gedragingen beoordelen

  1. 1 Besteed aandacht aan de angst voor besmetting. Sommige kinderen met ocs hebben obsessies over reinheid en worden bang om besmet te raken, ziekten op te lopen en ziek te worden. Ze kunnen zich zorgen maken over nauw contact van persoon tot persoon of angst ontwikkelen voor vuil, voedsel of bepaalde plaatsen of dingen waarvan zij denken dat ze onhygiënisch of infectieus zijn. Hoewel het moeilijk kan zijn om een ​​obsessie waar te nemen, kunt u uitkijken naar de dwangmatigheden die kunnen voortvloeien uit een obsessie voor reinheid:
    • Uw kind kan bepaalde locaties, zoals openbare toiletten of bepaalde situaties, zoals sociale evenementen, vermijden omdat hij of zij besmetting vreest.
    • Uw kind kan een vreemde gewoonte worden. Hij of zij kan bijvoorbeeld hetzelfde voedsel eten, omdat het zogenaamd zonder contaminatie is.
    • Uw kind kan beginnen met het opleggen van reinigingsrituelen aan u en andere leden van uw gezin in een poging om volledige sanitatie te verzekeren.
    • Uw kind kan zelfs dwanghandelingen ontwikkelen die in strijd lijken met een obsessie voor reinheid. Hij of zij kan bijvoorbeeld weigeren te baden vanwege de angst voor besmetting.[3]
  2. 2 Let op elke overmatige preoccupatie met symmetrie, orde en exactheid. Sommige kinderen met ocs ontwikkelen obsessies met symmetrie en orde; ze hebben processen nodig om 'goed gedaan' te worden en items moeten 'correct' worden gerangschikt. Als gevolg hiervan:
    • Uw kind kan zeer precieze manieren ontwikkelen om voorwerpen te hanteren, rangschikken of uit te lijnen; hij of zij mag dit op een zeer geritualiseerde manier doen.
    • Uw kind kan erg angstig worden wanneer items niet goed zijn gerangschikt; hij of zij kan in paniek raken of geloven dat er iets vreselijks zal gebeuren.
    • Uw kind kan moeite hebben om zich op schoolwerk of andere dingen te concentreren omdat hij of zij zo bezig is met deze zaken, die u zo onbelangrijk lijken.
  3. 3 Let op dwanghandelingen om dierbaren veilig te houden. Kinderen met ocs kunnen obsederen dat zijzelf of anderen worden geschaad. Deze obsessie kan zich uiten in verschillende compulsieve gedragingen:
    • Uw kind kan erg overbezorgd worden jegens familieleden en goede vrienden.
    • Uw kind kan proberen ervoor te zorgen dat iedereen veilig is door te controleren en opnieuw te controleren of deuren zijn vergrendeld, apparaten zijn uitgeschakeld en er geen gaslekken aanwezig zijn.
    • Uw kind kan meerdere uren per dag besteden aan het uitvoeren van geritualiseerde taken om ervoor te zorgen dat iedereen veilig is.
  4. 4 Let op elke obsessie voor het veroorzaken van opzettelijke schade. Kinderen met ocs hebben mogelijk gewelddadige gedachten, en ze kunnen erg ongerust worden dat ze zich zullen overgeven aan deze gedachten en zichzelf of anderen opzettelijk pijn zullen doen. Ze kunnen zichzelf gaan haten of geloven dat ze slechte mensen zijn. Als gevolg:
    • Uw kind kan worden overvallen door schuldgevoelens. Hij kan vergiffenis zoeken, zijn gedachten aan anderen belijden en op zoek gaan naar geruststelling van zijn liefde en genegenheid.
    • Uw kind kan emotioneel uitgeput raken en bezig zijn met deze gedachten. Hoewel de angsten meestal intern zijn, kunt u alert zijn op tekenen van verhoogde angst, depressie of uitputting.
    • Uw kind kan steeds opnieuw tekenen of schrijven over het gewelddadige gedrag.

Deel drie van vier:
Obsessive-Compulsive Disorder begrijpen

  1. 1 Maak jezelf bekend met OCD voor kinderen. Meer kinderen lijden aan OCS dan de meeste mensen zich realiseren. Volgens de directeur van het Children's Center for OCD and Anxiety in Philadelphia hebben meer dan een miljoen kinderen in de VS ocs. Dat betekent dat 1 op de 100 kinderen in Amerika ocs heeft.
    • In tegenstelling tot volwassenen die kunnen herkennen dat ze ocs hebben, begrijpen kinderen niet dat ze ocs hebben. In plaats daarvan kunnen kinderen hun repetitieve gedachten of acties als schandelijk beschouwen en het gevoel hebben dat ze gek worden. Dit maakt veel kinderen te beschaamd om een ​​volwassene te vertellen over hun problemen.
    • De gemiddelde leeftijd waarop OCD zich manifesteert is 10.2[4]
    • OCD lijkt gelijk te verschijnen bij jongens en meisjes.[5]
  2. 2 Weet hoe obsessies werken. Een deel van de obsessief-compulsieve stoornis is een neiging tot obsederen. Obsessies zijn aanhoudende of zich herhalende gedachten, beelden, ideeën of impulsen die herhaaldelijk in het bewustzijn van een persoon opkomen. Het kind kan de gedachten niet afschudden, die steeds realistischer voor hem worden. De ongewenste gedachten kunnen beangstigend zijn en als ze onopgelost blijven, kunnen ze je kind angstig en afgeleid laten, waardoor hij geestelijk uit balans raakt.[6]
    • Deze gedachten kunnen veel twijfel veroorzaken.
    • Deze gedachten kunnen het kind vertellen dat er iets ergs gaat gebeuren met iemand waar hij om geeft.
  3. 3 Begrijp hoe compulsies werken. Het tweede deel van OCS is een neiging tot dwangmatig gedrag. Compulsies zijn overdreven repetitief en rigide gedrag of acties die worden uitgevoerd om angst te verminderen, slechte gedachten af ​​te weren of iets gevreesd uit te bannen.[7] Het kind kan deze acties mentaal of fysiek doen. De acties zijn vaak in reactie op obsessies om de angst te verminderen en kunnen sterke gewoonten lijken.
    • Over het algemeen zijn dwanghandelingen gemakkelijker te herkennen - je weet niet noodzakelijk wat je kind denkt, maar als je oplet, zul je dwangmatig gedrag kunnen observeren.
  4. 4 Begrijp dat OCD niet alleen een fase is. Sommige ouders denken dat de symptomen van OCD slechts een fase zijn. Ze geloven ook dat hun kinderen acteren om aandacht te krijgen. Als uw kind ocs heeft, is dit niet het geval. OCD is een neurologische aandoening.[8]
    • Het is niet jouw schuld dat het kind ocs heeft, dus geef jezelf de schuld niet.
  5. 5 Weet welke andere stoornissen gepaard kunnen gaan met OCD. Andere psychische stoornissen kunnen van invloed zijn op uw kind, samen met OCS. In de regel zal in het algemeen 1 andere stoornis OCD vergezellen. Deze omvatten angststoornissen, depressie, bipolaire stoornis, ADHD, eetstoornissen, autisme of het Tourette-syndroom.
    • Andere aandoeningen delen overeenkomsten met OCS en kunnen daarmee worden verward. Deze omvatten lichaamsdysmorfe stoornis, hamsterziekte, haartrekkers en huidplukstoornis.[9]

Deel vier van vier:
Ondersteuning vinden

  1. 1 Praat openlijk met je kind. Uw kind is mogelijk niet op de hoogte van zijn of haar toestand of bang om naar u toe te komen, dus u moet degene zijn om het gesprek te starten. Stel in bepaalde situaties vragen over het gedrag van uw kind en luister aandachtig.
    • Vergeet niet dat uw kind zich alleen voor u openstelt als hij of zij zich veilig voelt. Probeer je kind op een niet-intimiderende manier te benaderen, met een warme en begripvolle toon.
    • Je kunt bijvoorbeeld zeggen: "John, ik heb gemerkt dat je je handen vaak hebt gewassen gedurende de dag en dat ze rood beginnen te worden bij alle wasbeurten. Zou je me willen uitleggen waarom je het gevoel hebt dat je je handen zo vaak moet wassen? "Of" je hebt veel tijd in je kamer doorgebracht door je speelgoed te ordenen. Kun je me vertellen hoe ze zijn geregeld? Ik zou graag willen weten waarom ze altijd in die volgorde moeten zijn. '
  2. 2 Ontmoet leraren, vrienden en zorgverleners van uw kind. Omdat OCD zich meestal ontwikkelt bij schoolgaande kinderen, zullen observaties van anderen een waardevolle informatiebron zijn. Uw kind kan in verschillende situaties terechtkomen als hij of zij bij u weg is en mogelijk andere obsessies en compulsies heeft op school en op andere plaatsen.
  3. 3 Raadpleeg een arts of therapeut. Als u na het zoeken naar deze gedragingen denkt dat uw kind mogelijk OCD heeft, moet u zo snel mogelijk een arts of therapeut raadplegen voor een juiste diagnose en behandeling. Wacht niet tot de situatie zichzelf heeft opgelost - het kan erger worden. Een arts kan u op het juiste pad brengen om uw kind te helpen.[10]
    • Bespreek met uw arts of psycholoog een behandelplan voor uw kind. Bespreek ook plannen voor het gezin om ervoor te zorgen dat het hele gezin wordt opgevangen en elkaar ondersteunt.
    • Houd een logboek bij van het gedrag van uw kind voordat u hem naar de dokter brengt. Maak een notitie van het gedrag, de duur van de tijd besteed aan gedrag en alles wat u denkt dat de arts zal helpen. Dit kan helpen om een ​​betere diagnose te stellen.[11]
  4. 4 Meer informatie over de beschikbare behandelingen. Er is geen remedie voor OCD. Cognitieve gedragstherapie (CGT) en medicatie kunnen echter de symptomen van OCD verminderen. Het behandelen van de ziekte kan het beheersbaarder maken om mee te leven.
    • Medicatie voor OCS bij kinderen omvat SSRI's (selectieve serotonineheropnameremmers)[12] zoals fluoxetine, fluvoxamine, paroxetine, citalopram en sertraline. Een ander medicijn dat wordt voorgeschreven voor kinderen ouder dan 10 jaar is clomipramine, maar dit medicijn kan ernstige bijwerkingen voor kinderen hebben.[13]
    • CGT omvat het helpen het kind bewust te worden van het gedrag en de gedachten.[14] Vervolgens wordt hij geholpen om in die situaties alternatief gedrag te vinden. Dit helpt het kind het gedrag te veranderen en positieve denkpatronen te ontwikkelen.
    • Op school gebaseerde therapie kan beschikbaar zijn om het kind te helpen bij het navigeren door schoolgerelateerde taken, zoals academische eisen en sociale verwachtingen.
  5. 5 Zoek een ondersteuningsgroep voor jezelf. Het omgaan met een kind met een beperking kan behoorlijk uitdagend zijn, en het vinden van een groep mensen in dezelfde (of vergelijkbare) situatie (s) kan je helpen het gevoel te krijgen dat je niet alleen bent.
    • Het is belangrijk om deel te nemen aan beschikbare ouderbegeleidingssessies of gezinstherapie om ouders te helpen bij het omgaan met de ziekte. Deze sessies helpen ook met opvoedingsvaardigheden voor deze situaties, leren gezinnen hoe om te gaan met het complexe gevoel rondom de stoornis en geven suggesties over hoe te functioneren als een gezin.
    • Vraag de psychische hulpverlener van uw kind over ouderbegeleidingsgroepen of zoek online naar 'ouder van een kind met OCD-steungroep' plus uw gebied.
    • Controleer de informatie van de International OCD Foundation voor ouders en gezinnen.