Trichotillomanie is een haarstoornis. Terwijl sommige mensen hun nagels bijten, hun haar verdraaien of op hun huid pikken, is trichotillomanie een extremere, op lichaam gefocuste, repetitieve aandoening die het sociale, professionele of persoonlijke leven kan verstoren.[1][2] Trichotillomanie is een stoornis in de impulsbeheersing waarbij de drang om haar te trekken, negatieve gevoelens ten gevolge van haartrekken of nawerkingen, zoals kale plekken, opheft.[3] Het komt vooral veel voor bij kinderen en tieners, maar kan ook volwassenen treffen. Als u denkt dat u of uw kind of tiener trichotillomanie heeft, bezoek dan een arts en een behandelaar in de geestelijke gezondheidszorg voor een juiste diagnose.

Deel een van de vier:
Fysieke symptomen bepalen

  1. 1 Let op haarlok locaties. Trichotillomanie wordt gekenmerkt door een aanhoudende drang om iemands lichaamshaar naar buiten te trekken. Trichotillomanie bestaat uit het uittrekken van haar, maar is niet exclusief voor het haar op het hoofd. U merkt mogelijk dat de persoon wimpers, wenkbrauwen, schaamhaar of ander lichaamshaar uittrekt.[4]
    • Merk je de persoon op die aan lichaamshaar trekt? Merkt u tijden op wanneer de persoon al het haar van zijn wenkbrauwen of wimpers haalt?
  2. 2 Observeer fragmentarische gebieden of kale plekken. Als de persoon haren van de hoofdhuid trekt, kan ze onregelmatige delen of kale plekken krijgen.[5] Dit kan ertoe leiden dat u zich tot het uiterste inspant om deze gebieden te verbergen of te bedekken, zoals het dragen van hoeden of hoofdbanden of een bandana om het haarverlies te dekken.
    • De persoon kan gedachteloos aan haar haar trekken en later beseffen dat grote haarvlekken ontbreken.
    • Dekt de persoon haar hoofd vaak met hoeden of sjaals en vermijdt hij haar hoofdbedekking af te doen?
  3. 3 Identificeer trekpatronen. Sommige mensen trekken aan haar om spanning of angst te verlichten. Aan de andere kant vertonen sommige mensen automatisch gedrag, wat betekent dat ze aan het haar trekken zonder te beseffen wat ze doen. Dit kan gebeuren wanneer u zich verveelt of bezig bent.[6]
    • Merk je de persoon die zijn haar trekt tijdens het werken, tv kijken of lezen? Of lijkt het gedrag een specifieke intentie te hebben?
    • Houd in gedachten dat het niet de een of de ander hoeft te zijn. Sommige mensen doen zowel automatisch als gericht trekken, afhankelijk van de situatie of hun humeur.
  4. 4 Zoek naar de opkomst van trichophagia. Trichophagia houdt het inslikken van het haar in en komt voor bij veel mensen met trichotillomanie. De persoon kan het haar kauwen of doorslikken. Deze aandoening kan medische bijwerkingen hebben, zoals het maken van haarafgietsels in de maag of dunne darm. Deze haren kunnen problemen veroorzaken zoals bloedarmoede, darmobstructie, gastro-intestinale bloedingen en andere problemen.[7]
    • Mensen met trichotillomanie en trichofagie kunnen ook met het haar spelen als het eenmaal is uitgerekt, zoals wrijven op het gezicht of over de lippen.[8]

Deel twee van vier:
Emotionele symptomen identificeren

  1. 1 Vraag de persoon of ze zich gespannen voelt om te trekken. Een persoon met trichotillomanie kan gespannen voelen voordat ze haar haar trekt, of ze kan spanning ervaren wanneer ze probeert te weerstaan ​​aan het trekken van haar haar.[9] De gevoelens van spanning kunnen te maken hebben met een andere gebeurtenis of situatie, of kunnen voortkomen uit het opmerken van de aanwezigheid van het haar. Eenmaal gefixeerd op het haar, kan de persoon een intense aandrang voelen om het te verwijderen.
    • Voelt de persoon gevoelens van grote spanning voordat ze haar haar trekt? Is het, eenmaal ervaren, moeilijk om weerstand te bieden aan de drang?
    • Bekijk de persoon in stressvolle situaties en merk op of ze haar haar begint te trekken.
  2. 2 Observeer verlichting of plezier. Zodra de persoon de haartjes heeft geplukt, kan hij een spanningstrekking, een gevoel van opluchting of een genot ervaren.[10] De handeling van het plukken of trekken van het haar creëert enorme verlichting voor een persoon met trichotillomanie.
    • Vraag de persoon wat gevoelens zijn nadat hij aan zijn haar trekt.
  3. 3 Beoordeel voor gevoelens van nood rond haartrekken. Het haartrekgedrag veroorzaakt waarschijnlijk benauwdheid. De persoon kan zich schuldig of beschaamd voelen over het trekken van haar haar of het gedrag van het trekken of het dunner worden van haar verbergen. De persoon kan vrezen hoe de trichotillomanie het werk, school, sociale relaties of andere situaties verstoort.[11]
    • Draagt ​​de persoon vaak hoeden of andere hoofdbedekkingen die kale plekken verbergen?
    • Is de persoon bang dat mensen haar geheim ontdekken en ontdekken en haar altijd verbergen?
    • Let op schuldgevoelens, leed of schaamte rondom haaractiviteiten.
  4. 4 Let op de inspanningen om te stoppen. Vaak voelen mensen zich beschaamd of schuldig wanneer ze het haar uittrekken. Mensen spannen zich in om te stoppen met het uittrekken van het haar. Toch zijn de pogingen van korte duur of kan de persoon teruggaan om het haar naar buiten te trekken.[12] Ondanks de inspanningen vinden mensen het moeilijk om te stoppen met het uittrekken van het haar.
    • Vraag de persoon of hij aan zichzelf beloften heeft gedaan om te stoppen, alleen om weer zichzelf te zien trekken. Heeft hij geprobeerd om te proberen te voorkomen dat hij zonder geluk trok of plukte?

Deel drie van vier:
Aanwijzen van oorzaken en complicaties

  1. 1 Bepaal emotionele triggers. Voor veel mensen is trichotillomanie een manier om met onaangename of negatieve emoties om te gaan. De persoon mag aan haar haar trekken als ze gestrest, gefrustreerd, uitgeput, eenzaam of gespannen is.[13]
    • Vraag de persoon om op te merken wanneer ze aan haar haar trekt. Komt het vaak samen met een stressvolle gebeurtenis of onaangename emotie? Lijkt het trekken van haar de manier waarop ze omgaat met deze emoties?
  2. 2 Observeer de familiegeschiedenis. Soms kan trichotillomanie een genetische link vertonen in familieleden. Als u vermoedt dat u of uw kind of tiener trichotillomanie heeft, probeer dan te bedenken of u een naaste verwant bent met trichotillomanie. Dit kan soms lastig zijn als er schaamte of schuld rond de trichotillomanie is. U weet misschien niet of de persoon vaak het bewijs van trichotillomanie verdoezelt.[14]
    • Denk na over de familieleden van de persoon.Hebt u broers en zussen, tantes, ooms of neven opgemerkt die symptomen van trichotillomanie vertonen?
  3. 3 Identificeer de leeftijd van aanvang. Het komt vaak voor dat trichotillomanie begint in het kind en de tienerjaren, meestal tussen de leeftijd van vier en zeventien jaar.[15] Trichotillomanie is echter waargenomen bij baby's en volwassenen.
    • Hoewel de aandoening langdurig of levenslang kan zijn, komt trichotillomanie zeven keer vaker voor bij kinderen dan bij volwassenen.
    • Stel jezelf de vraag wanneer je de symptomen begon op te merken.
  4. 4 Beoordeel de impact op het leven. Als trichotillomanie de persoon ertoe kan brengen zich in verlegenheid te brengen of zich te schamen, en hij sociale functies of activiteiten kan vermijden. Mensen verbergen de trichotillomanie door een pruik te dragen, in wenkbrauwen te tekenen of valse wimpers te dragen en bang te zijn ontdekt te worden. Dit kan leiden tot sociaal isolement en sociale nood in relaties.[16]

Deel vier van vier:
Overleg met professionals

  1. 1 Raadpleeg een arts. Een arts kan de persoon evalueren om haar symptomen en gedrag te beoordelen. De arts kan op zoek gaan naar oorzaken, zoals een infectie, of zoeken naar effecten van het trekken van het haar, zoals huidirritatie of alopecia.[17]
    • De arts kan verschillende tests uitvoeren om medische oorzaken uit te sluiten, zoals een dermatologische aandoening.
  2. 2 Laat de persoon een therapeut zien. Een therapeut kan eventuele mentale of emotionele oorzaken van het trekken van het haar, in het bijzonder trichotillomanie, beoordelen en diagnosticeren. Als de juiste diagnose is gesteld, kan een therapeut de persoon ondersteunen bij het verwerken van de gedachten en emoties die gepaard gaan met trichotillomanie. De therapeut en de patiënt bespreken mogelijk triggers, manieren om met negatieve emoties om te gaan en het vinden van productievere copingstrategieën.[18]
    • Therapie kan een manier zijn om het leven van een persoon te onderzoeken en veranderingen aan te brengen. Het kan bemoedigend zijn om een ​​therapeut naast te hebben om deze veranderingen te ondersteunen en aan te moedigen.
  3. 3 Beoordeel angstgevoelens. Trichotillomanie is in verband gebracht met gevoelens van angst. De persoon kan spanning of angst voelen voorafgaand aan het trekken van haar, en dan verlichting voelen als hij eenmaal heeft getrokken.[19] Vraag de persoon hoe hij met stress en angst omgaat en of hij afhankelijk is van het trekken van haar om angstgevoelens te verlichten. Zijn er andere manieren waarop hij met angst omgaat? Hoe effectief zijn ze vergeleken met haartrekken?
    • Voor meer informatie over angst, kijk op Hoe om angst te verlichten.
  4. 4 Lichaamsdysmorfiestoornis uitsluiten.[20] Dysmorfe stoornis in het lichaam houdt in dat je voortdurend denkt aan je waargenomen gebreken, met intrusieve gedachten over je lichaam. De gedachten kunnen obsessief worden en de persoon kan extreme maatregelen nemen om het probleem te 'repareren'.[21] Als de persoon voelt dat er iets mis is met haar haar, wenkbrauwen, wimpers of ander lichaamshaar, kan ze extreme maatregelen nemen om dit waargenomen probleem te 'corrigeren'.
    • Bij het stellen van een diagnose kan een behandelaar in de geestelijke gezondheidszorg lichaamsdysmorfiestoornissen uitsluiten als het gedrag gerelateerd is aan een waargenomen fout.