Moderne stripboeken bestaan ​​al sinds de jaren dertig van de vorige eeuw. Bij eerste herdrukken van stripverhalen in boekvorm werden ze vlak voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog populair met verhalen over superhelden met "krachten en talenten die ver uitsteken boven die van sterfelijke mannen" en opnieuw in de late jaren zestig en vroege jaren 1970 dankzij de underground " Comix." Sinds de jaren tachtig zijn er een aantal onafhankelijke comics-uitgevers opgestaan ​​om verhalen te vertellen over zowel superkrachtige als gewone helden en heldinnen, en nu bieden een aantal print-on-demand-uitgevers potentiële klanten de mogelijkheid hun eigen stripboeken te publiceren. Om je eigen stripboek te publiceren, moet je iets weten over het ontwerpen van stripboeken. De volgende stappen behandelen een aantal van deze dingen.

Methode één van de twee:
Comic Book Layout Elements

  1. 1 Gebruik de voorkant om het stripverhaal bij de lezer te introduceren. Bijna alle stripboeken hebben een geïllustreerde voorkant met een illustratie van de held van het verhaal, zoals Batman, of de omgeving ervan, zoals de skyline van Gotham City, of een scène die representatief is voor het verhaal binnenin. De voorkant toont ook de titel van de strip, meestal in een onderscheidend lettertype, zoals de telescopische letterboog van 'Superman' of de afbeelding van de kap van de Caped Crusader met bovenop een groot vleermuislichaam met 'Batman' over zijn vleugels. Meer recente comics vermelden ook de namen van de auteur van het verhaal en de belangrijkste artiesten op de cover.
    • Generieke illustraties van de held of verhaalscène worden vaker gebruikt voor single-issue-verhalen of graphic novels, terwijl coverillustraties met verhaalscènes vaker worden gebruikt voor kwesties van een beperkte of doorlopende stripreeks.
    • Omslagillustraties die een verhaalscène gebruiken, hoeven geen scène te gebruiken die daadwerkelijk in het verhaal plaatsvindt, maar kunnen in plaats daarvan een variant ervan gebruiken. De omslag van Lois Lane # 78 (oktober 1967) toont een verraste Superman, getuige van kogels die kennelijk op Lois Lane botsen, die om beurten de Man of Steel vraagt ​​wanneer ze gaan trouwen. In het eigenlijke verhaal, waar Lois en Lana Lang besluiten om naar de fles stad Kandor te verhuizen op verzoek van een Kryptonian rivaal vanwege hun affecties, staat een team van Kandoriaans dubbelspel van Superman's vrienden voor hen om Superman te helpen, en het is eigenlijk Lois 'superkrachtige look-alike, die geen ontwerpen heeft op de Man of Might, die hij daadwerkelijk ontmoet. De coverscene speelt Lois 'lange zoektocht naar de affecties van Superman af om de lezer te verleiden het verhaal in de covers te lezen.
    • Titels en titellogo's staan ​​meestal los van de hoesillustraties, maar ze kunnen ook worden opgenomen, zoals de omslag van één nummer van "Shazam" met de magische bliksemschicht die Billy Batson transformeert als een knipsel om de titel verticaal weer te geven lijst van de 6 Elders die Captain Marvel zijn krachten geven terwijl ze de 'Mightiest Mortal' van de Wereld afschilderen die over de dekking schrijdt.
  2. 2 Gebruik de splash-pagina om het verhaal te introduceren. De splash-pagina is meestal de eerste pagina van het stripverhaal, maar het kan ook een latere pagina zijn wanneer de eerste 1 tot 4 pagina's worden gebruikt als proloog om de rest van het verhaal in te stellen. Het heeft een groot paneel aan de boven- of onderkant van de pagina (of een enkel paneel dat de hele pagina beslaat) met de naam van de verhaalfunctie (zoals 'Superman' in een uitgave van Action Comics), de titel van het verhaal en een representatieve verhaalscène. Vanaf de late jaren zestig heeft deze pagina ook consequent de namen van de schrijver van het verhaal, kunstenaars (penciller, inker en colorist) en redacteur gegeven.
    • Net als bij de illustratie op de voorkant, geeft de splash-pagina mogelijk geen echte verhaalscène weer, maar een variant ervan. Dit kan een andere variant zijn van dezelfde scène waarnaar wordt verwezen op de voorkant of een andere scène.
    • In stripverhalen met meer dan één verhaal, garandeert meestal alleen het hoofdverhaal een splash-pagina met een enkel paneel. De verhalen over back-upfuncties zijn doorgaans korter, waardoor het verhaal sneller moet worden gestart dan het hoofdverhaal.
    • Onder aan de hoofdstartpagina staan ​​de indicia, die meestal de naam van de komische uitgever bevatten en de datum en plaats van publicatie.
  3. 3 Geef de rest van het verhaal weer in panelen op de andere pagina's. Afgezien van de splash-pagina, worden comic-bookpanelen normaal gesproken onderverdeeld in kleinere panelen, die elk een afbeelding in het verhaal weergeven. De typische indeling is om op elke pagina 2 kolommen van 3 of 4 panelen te hebben; Als een afbeelding of object echter bijzonder belangrijk is voor het verhaal, kan dit een groter paneel in beslag nemen dan normaal, soms de hele breedte van de pagina.
    • Amerikaanse strips worden normaal gelezen van links naar rechts, van boven naar beneden, waarbij de lezer één pagina afwerkt voordat hij verder gaat met de volgende. Japanse comics of manga daarentegen worden normaal gesproken van rechts naar links gelezen, van boven naar beneden; de stripbinding bevindt zich meestal aan de rechterkant.
    • In sommige gevallen moeten panelen uit deze volgorde worden gelezen, gezien de stroom van het verhaal; in deze gevallen kunnen pijlen of andere hulplijnen worden gebruikt om de volgorde weer te geven waarin de panelen moeten worden gelezen.
    • De paneelrand kan ook worden gevarieerd om variaties in de scène weer te geven. Het naast elkaar plaatsen van panelen, zonder daartussen een tussenruimte, kan worden gebruikt om een ​​snelle opeenvolging van gebeurtenissen weer te geven, terwijl afgeronde rechthoek- of golvende lijnranden kunnen worden gebruikt om flashback-scènes aan te geven.
  4. 4 Gebruik woordballonnen om een ​​dialoog weer te geven. Wanneer stripfiguren spreken of denken, moet hun externe of interne dialoog voor de lezer worden weergegeven; dit gebeurt met woordballonnen. Deze ballonnen zijn er in verschillende stijlen, ze zijn meestal beperkt tot het bovenste derde deel van het paneel en geven meestal tekst weer op een witte achtergrond.
    • Ronde dialoogballonnen worden gebruikt om spraak aan te geven; ze zijn verbonden met het personage dat spreekt door een "V" -vormige lijn (wijzer) die naar de mond van het personage wijst. Als er 2 of meer tekens aan het woord zijn, geeft de ballon die het hoogst in het paneel staat aan welk personage het eerst spreekt, met de eerstvolgende ballon met het antwoord van het andere personage en als het eerste personage een weerwoord heeft, verschijnt het in een afzonderlijke ballon onder het tweede ballon.
    • Wolkachtige woordballonnen worden gebruikt om de innerlijke gedachten van een person aan de lezer te tonen. Een reeks kleinere ovalen (bubbels) verbindt de ballon met het karakterdenken. (Deze ballonnen worden soms ook gebruikt voor telepathische communicatie.)
    • Jagged-line of "line-burst" -ballonnen worden gebruikt voor de uitgezonden dialoog, zoals van een radio, televisie of een personage dat telepathisch met anderen communiceert. Een "V" -vormige lijn wordt gebruikt om de bron van de uitzending aan te geven.
    • Woorden in woordballonnen worden normaal gesproken in hoofdletters geschreven, behalve voor strips die bedoeld zijn voor jonge lezers. Gewoonlijk wordt een bepaald smal schreefloos lettertype gebruikt voor de dialoog (zoals Comic Sans MS), hoewel alternatieve lettertypen soms worden gebruikt voor buitenaardse of kunstmatige intelligentiewezens om een ​​onnatuurlijk klinkende spraak aan te duiden. Benadrukte woorden worden vetgedrukt weergegeven en sommige grappige bedrijven volgen ook de praktijk om eigennamen vetgedrukt weer te geven.
    • Een goede vuistregel is om niet meer dan 3 ballonnen te hebben in een panel van een stripverhaal.
  5. 5 Gebruik bijschriften om dingen uit te leggen die de afbeeldingen niet kunnen weergeven. Hoewel stripboeken de beste voorbeelden zijn van de fictie-schrijfrichtlijn 'Tonen, niet vertellen', zullen er plaatsen zijn waar verklarende tekst nodig is om het verhaal te vertellen. Onderschriften kunnen worden gebruikt in het splashpaneel om het verhaal te introduceren of in de andere panelen om de scène in te stellen, het verstrijken van de tijd te noteren of van scene te veranderen ("ondertussen terug in de Hall of Justice"), karakterbeschrijvingen te geven of zelfs voetnoten door de redacteur van de serie. Bijschriften geven tekst weer in hetzelfde lettertype als voor de meeste dialogen, maar geven tekst weer op een gekleurde achtergrond, meestal geel.
    • Een veelgebruikt gebruik van voetnootbijschriften is om te verwijzen naar eerdere stripverhalen waarvan de verhaalelementen de basis vormen voor het huidige verhaal.
  6. 6 Toon onomatopee woorden om geluiden aan te geven. Onomatopee woorden in strips omvatten de "BIFF!" en "POW!" van vechtscènes, de "THWIP!" sound Spider-Man's web shooters maken, de "BAMF!" geluid Nightcrawler van de X-Men maakt wanneer hij teleporteert, of de "SHNIKT!" geluid Wolverine's klauwen maken wanneer hij ze verlengt. Deze geluidseffectwoorden zijn geschreven in een gekleurd, vet lettertype op of bij het object dat de ruis maakt; hoe groter de letters, hoe luider het geluid.
    • Samen met geluidseffectwoorden kunt u ook inslaglijnen of starbursts gebruiken om de kracht van slagen en de plaats van impact te tonen bij het tekenen van vechtscènes.

Methode twee van twee:
Gebruik deze elementen in je strips

  1. 1 Breek uw verhaal op in een verzameling scènes. Dit wordt 'plotten' genoemd en wanneer je je verhaal op deze manier doorbreekt, bepaal je waar de actie plaatsvindt, welke personages verschijnen en hoe ze handelen en hoeveel panelen aan elke scène moeten worden besteed. Kleine scènes kunnen worden afgehandeld in 3 panelen of minder, terwijl voor belangrijke scènes meerdere pagina's aan panelen nodig zijn om te worden opgelost.
  2. 2 Ontwikkel een reeks panelen voor elke scène. Een openingsreeks voor een Superman-avonturenverhaal kan beginnen met een reeks bergen, dan de deur naar zijn Fortress van Solitude tonen, en dan de Man of Steel aan het werk in zijn wetenschapslab laten zien, dan knippen naar een weergave van een knipperlicht op een van zijn banken voor computermonitoren.
    • Een manier om deze reeks te ontwikkelen, is door een storyboard te maken, een reeks ruwe schetsen of miniatuurafbeeldingen die de stroom van het verhaal laten zien. Storyboards zijn vaak nuttig om de essentie van het komische verhaal in uitvoering door te geven aan een externe waarnemer, zoals een editor.
  3. 3 Bepaal welke objecten de meeste nadruk binnen de scène moeten krijgen. Dit bepaalt de grootte en vorm van het komische paneel. Een bergpanorama kan het beste worden afgebeeld in een lang, rechthoekig paneel, terwijl een close-up van een personage het beste kan worden afgebeeld in een groot vierkant paneel.
    • Plaats bij het plaatsen van meer dan 1 object in een paneel het belangrijkste object op de voorgrond, bij voorkeur niet in het midden, zodat het dichter bij de lezer lijkt. Andere objecten kunnen op de achtergrond verschijnen, zolang ze het niet rommelig maken. Als een teken of object in een paneel voldoende nadruk moet krijgen, kunt u de achtergrond helemaal verwijderen als u het in een vorig paneel hebt vastgesteld.
    • Op dit punt kunt u ook beslissen welke scène de afbeelding voor de splash-pagina en de voorpagina moet bieden en of u een echte verhaalgebeurtenis of een variant ervan wilt gebruiken.
  4. 4 Teken de panelen. Nadat je hebt bepaald wat je wilt laten zien, is het tijd om het te tekenen. Het tekenen van een stripboek begint meestal met een potloodschets, die vervolgens wordt geïnkt om de belangrijke lijnen, schaduwen en schaduwen naar voren te brengen, en dan wordt ingekleurd.
  5. 5 Voeg de vertelling toe. De vertelling omvat het woord en de gedachte ballonnen, bijschriften en onomatopeeën. In de meeste gevallen wordt de ruimte voor de vertelling geblokkeerd, worden referentielijnen getekend om de woorden op te plaatsen en worden de woorden zelf geschreven voordat de grensballon of het bijschriftvak eromheen wordt getekend.