Nierfalen, ook bekend als nierfalen, is een aandoening die twee verschillende vormen kan aannemen: acuut, wanneer het zich heel plotseling en chronisch voordoet, wanneer het zich langzaam ontwikkelt over ten minste drie maanden.[1] Acuut nierfalen kan leiden tot chronisch nierfalen.[2] Tijdens beide soorten nierfalen zijn uw nieren niet in staat om de noodzakelijke functies uit te voeren die uw lichaam nodig heeft om gezond te blijven. Ondanks deze gelijkenis tussen typen, variëren de oorzaken, symptomen en behandelingen voor de twee soorten nierfalen aanzienlijk. Leren over de symptomen en oorzaken van deze ziekte en in staat zijn om onderscheid te maken tussen de twee vormen kan nuttig zijn als u of een dierbaren zijn gediagnosticeerd met nierfalen.

Deel een van de twee:
Herkennen van de symptomen van nierfalen

  1. 1 Houd urinaire veranderingen bij. Zowel acuut als chronisch nierfalen gaan vaak gepaard met een hoge urineproductie of geen urineproductie. Chronisch nierfalen, in het bijzonder, gaat gepaard met urine-incontinentie en / of terugkerende urineweginfecties. Schade aan de niertubuli resulteert in polyurie, wat een overmatige productie van urine betekent en meestal optreedt in de beginstadia van nierfalen. Chronisch nierfalen kan ook verminderde hoeveelheden urine veroorzaken, die gewoonlijk optreedt in meer geavanceerde vormen van de aandoening. Andere urinaire veranderingen kunnen zijn:[3]
    • Proteïnurie: tijdens nierfalen lekken eiwitten en rode bloedcellen in de urine. Eiwit in de urine veroorzaakt schuimende urine.
    • Hematurie: donkeroranje urine is het gevolg van rode bloedcellen in de urine.
  2. 2 Blijf op de hoogte van plotselinge gevoelens van uitputting. Een van de eerste tekenen van acuut nierfalen is vermoeidheid. Dit kan te wijten zijn aan bloedarmoede, dat is wanneer je niet genoeg zuurstof dragende rode bloedcellen in je lichaam hebt; minder zuurstof maakt je moe en koud. Het begin van bloedarmoede wordt toegeschreven aan het feit dat de nieren het hormoon erytropoëtine (EPO) produceren, waardoor uw beenmerg wordt gebruikt om rode bloedcellen aan te maken. Omdat de nieren echter beschadigd zijn, maken ze minder EPO aan en dus worden minder rode bloedcellen geproduceerd.[4]
  3. 3 Let op als een van je lichaamsdelen opgezwollen is. Oedeem is de medische term voor vochtophoping in uw lichaam en kan voorkomen bij zowel acuut als chronisch nierfalen. Wanneer uw nieren niet langer functioneren zoals ze zouden moeten, bouwt vocht zich op in de cellen en veroorzaakt zwelling. Dit gebeurt meestal in handen, voeten, benen en gezicht.[5]
  4. 4 Ga naar een arts als u zich duizelig of mentaal traag voelt. Duizeligheid, slechte concentratie en mentale apathie kunnen gerelateerd zijn aan bloedarmoede, omdat niet genoeg rode bloedcellen uw hersenen bereiken.[6]
  5. 5 Blijf op de hoogte van eventuele pijn in de bovenrug, benen of zij die u kunt voelen. Polycystische nierziekte (PKD) zorgt ervoor dat met vocht gevulde cysten zich opstapelen in de nieren en soms in de lever; deze kunnen pijnlijk zijn. De vloeistof in de cysten bevat toxines die de zenuwen in de onderste extremiteiten kunnen verwonden, resulterend in neuropathie, het disfunctioneren van een of meer van de perifere zenuwen. Neuropathie veroorzaakt op zijn beurt pijn in de onderrug en benen.[7]
  6. 6 Pas op voor kortademigheid, slechte adem en / of een metaalachtige smaak in uw mond. Naarmate uw nieren beginnen te falen, beginnen zich metabolische afvalproducten die meestal zuur zijn zich in het lichaam op te hopen. De longen zullen proberen om deze hoge zuurgraad te compenseren door koolstofdioxide te verwijderen door hyperventilatie. Hierdoor zult u het gevoel hebben dat u niet op adem kunt komen.[8]
    • Er kan zich ook waterophoping in de longen voordoen, waardoor het moeilijk is om normaal te ademen. Dit komt omdat de longen tijdens de inademing niet voldoende kunnen uitzetten vanwege de omringende vloeistof.[9]
  7. 7 Let op als je opeens erg jeukt of een droge huid hebt. Chronisch nierfalen veroorzaakt pruritus (de medische term voor jeuk). Deze jeuk wordt veroorzaakt doordat fosfor zich ophoopt in je bloed. Alle voedingsmiddelen bevatten een bepaalde hoeveelheid fosfor, maar sommige voedingsmiddelen, zoals zuivelproducten, bevatten meer fosfor dan andere. Gezonde nieren kunnen fosfor uit het lichaam filteren en verwijderen. Tijdens chronische nierinsufficiëntie blijft fosfor in uw lichaam en veroorzaakt het kristallen op de huid, met als gevolg jeuk.[10]
  8. 8 Houd er rekening mee dat in sommige gevallen er geen merkbare symptomen kunnen zijn tot de latere stadia van de ziekte. Dit geldt met name in het geval van chronisch nierfalen; in dit geval zullen de symptomen alleen verschijnen als de nieren geen afvalproducten meer uit het lichaam kunnen verwijderen of de waterbalans niet kunnen handhaven.[11]

Deel twee van twee:
Risicofactoren voor nierfalen identificeren

  1. 1 Houd rekening met aandoeningen die leiden tot acuut nierfalen. Zowel acuut als chronisch nierfalen worden vaak voorafgegaan door bepaalde medische aandoeningen. Als u weet dat u een van de volgende aandoeningen heeft, wees dan extra voorzichtig met mogelijke nierfalenachtige symptomen die u kunt ontwikkelen en raadpleeg onmiddellijk uw arts voor verdere begeleiding:[12]
    • Myocardiaal infarct of hartaanval.
    • Verstoppingen van de urinewegen.
    • Rabdomyolyse of nierbeschadiging door spierafbraak.
    • Hemolytisch-uremisch syndroom, of de obstructie van de kleine bloedvaten in de nier.
  2. 2 Wees bewust van veel voorkomende oorzaken van chronisch nierfalen. Als u symptomen opmerkt die aan nierfalen zijn toegeschreven en u een van de volgende aandoeningen heeft, raadpleeg dan uw arts voor verdere begeleiding. Aandoeningen die kunnen leiden tot chronisch nierfalen zijn:[13]
    • Slecht gecontroleerde diabetes.
    • Langdurige hypertensie of hoge bloeddruk.
    • Chronische glomerulonefritis, of de ontsteking van kleine filters in de nier.[14]
    • Bepaalde genetische ziekten zoals polycystische nierziekte, Alport-syndroom of Systemische lupus.
    • Nierstenen.
    • Reflux-nefropathie, of de terugwaartse stroom van urine terug in de nieren.
  3. 3 Meer informatie over hoe nierfalen wordt gediagnosticeerd. Een diagnose van nierfalen, chronisch of acuut, heeft vaak de vorm van bloedtesten, beeldvormende testen, urine-outputmetingen, urinetests of een nierbiopsie.[15]