Internationaal recht, een term die rond 1800 werd bedacht door filosoof Jeremy Bentham[1], verwijst naar het geheel van wettelijke beslissingen, regels en gewoonten die het discours tussen naties reguleren (bijv. mensenrechten, militaire interventie en mondiale problemen zoals klimaatverandering). Omgekeerd regelt het gemeentelijke recht de acties van individuen en commerciële entiteiten binnen de grenzen van soevereine staten (bijvoorbeeld burgerlijke codes en criminele statuten).

Deel een van de vier:
Herziening van de grondbeginselen van internationaal recht

  1. 1 Het begrip internationaal publiekrecht begrijpen. Wanneer vragen en conflicten rijzen in de relaties tussen soevereine naties, worden ze opgelost volgens de regels van internationaal publiekrecht. Deze wet bestaat uit de verdragen en juridische beslissingen die die verdragen interpreteren.[2]
    • Internationaal recht gaat ervan uit dat alle partijen, als soevereine staten, gelijken zijn.
    • Conflicten die voortvloeien uit internationaal publiekrecht kunnen worden opgelost via diplomatieke onderhandelingen of bij het Internationaal Gerechtshof.[3] Dit is het hof van de Verenigde Naties. Vijftien rechters, gekozen door de Algemene Vergadering van de VN, gebruiken internationale juridische precedenten om advies uit te brengen en juridische geschillen tussen regeringen op te lossen.[4]
    • Het Internationaal Gerechtshof is bevoegd in twee soorten zaken. De eerste is waar de twee landen overeenkomen om het conflict voor te leggen aan de rechtbank. De tweede is wanneer een verdrag de rechtbank als de juridische autoriteit over geschillen geeft.[5]
  2. 2 Onderscheid internationale privaatrecht van publiek. Wanneer burgers van verschillende staten een juridisch geschil hebben, is er vaak een vraag over welk recht van toepassing is. Deze rechtskeuzevraag in civiele zaken, gaande van contracten tot familierecht, wordt besproken in de Haagse Conferentie voor Internationaal Privaatrecht.[6]
    • Over het algemeen zullen rechtbanken eerst contracten of contractclausules uitstellen die bepalen welke rechtbanken bevoegd zijn.[7] Bij afwezigheid van een expliciete rechtskeuzetaal, zal de rechtbank kijken naar de algemene omstandigheden van het contract, het gedrag van de partijen bij het opstellen van het contract (parol-bewijs genoemd)[8]) en als de partijen overeenstemming kunnen bereiken over de jurisdictie.
  3. 3 Beoordeel de bronnen van internationaal recht. Het gebruikelijke internationale recht[9] is gecodificeerd in het Verdrag van Wenen inzake het verdragenrecht.[10] Volgens deze gewoonte houden staten consequent vast aan bepaalde praktijken uit de historische en wettelijke verplichting.[11]

Deel twee van vier:
Onderzoek naar de leefregels van gemeentewet

  1. 1 Definieer gemeentelijke wetgeving. In veel voorkomend gebruik, met name in de Verenigde Staten, gemeente of gemeente, verwijst naar een stad of dorp. Op het gebied van internationaal recht verwijst gemeente echter naar elke soevereine entiteit, inclusief landen, staten, provincies, provincies, steden en steden. Kortom, gemeentelijke verwijst naar de interne wet van een soevereine overheid.[12]
  2. 2 Maak uzelf vertrouwd met de basisprincipes van de gemeentelijke wetgeving. Er zijn twee primaire vormen van gemeentelijke of nationale wetgeving. De eerste is burgerlijk recht, samengesteld uit de wettelijke wet- en regelgeving om die wetten toe te passen.[13] Statuten worden doorgegeven door de wetgevende organen van de staat of door volksstemming.[14] De nationale wetgeving wordt ook gevormd door de common law, de wet die wordt afgekondigd door de lagere en hogere rechtbanken van het land.[15]
    • Veel voorkomende soorten gemeentelijke wetgeving zijn strafwetgeving, verkeerswetgeving en overheidsvoorschriften. In feite regelt het gemeentewet de relatie van burgers met de overheid.
  3. 3 Begrijp de handhavingsmechanismen van gemeentelijke wetgeving. Burgerlijk en gewoonterecht worden op heel verschillende manieren afgedwongen. Zo zijn wetshandhavingsinstanties, variërend van lokale politie tot de federale onderzoeksafdelingen, bevoegd voor burgerlijke strafwetten. Anderzijds wordt het meest gangbare recht, vaak rechter-gemaakte wetgeving genoemd, bedoeld tijdens juridische kwesties zoals contractenrecht of geschillen tussen binnenlandse bedrijven.[16][17]

Deel drie van vier:
Onderscheidend internationaal en gemeentelijk recht

  1. 1 Kijk hoe de wetten zijn gemaakt. Er zijn geen internationale statuten. De Verenigde Naties zijn het eens over conventies die lidstaten kunnen kiezen om te ratificeren en zich eraan te houden, maar er is geen internationaal bestuursorgaan. Internationaal recht wordt gecreëerd door verdrag, door gewoonte en door overeenkomsten tussen naties. Dit staat in schril contrast met het wetgevingsproces dat de interne gemeentelijke wetten van landen en staten schept.
    • Internationale verdragen zijn juridisch bindende overeenkomsten tussen landen. In een land als de Verenigde Staten is een verdrag een overeenkomst die door het Congres is geratificeerd. Als het eenmaal is geratificeerd, heeft het dezelfde status als federale wetgeving (d.w.z. statuten). Daarom kunnen verdragen verschillende dingen betekenen, afhankelijk van het land of het internationale orgaan dat ze bespreekt.[18] Een voorbeeld van een verdrag is het Verdrag van Versailles, het vredesakkoord ondertekend na de Eerste Wereldoorlog.[19]
    • Internationale overeenkomsten zijn meestal minder formeel dan verdragen, hoewel de internationale gemeenschap hen vaak op hetzelfde niveau ziet als verdragen. In de Verenigde Staten hoeft een internationale overeenkomst niet door het Congres te worden geratificeerd en zijn ze alleen van toepassing in het nationale recht (d.w.z. ze zijn zelf niet afdwingbaar).[20] Een voorbeeld van een internationale overeenkomst is het Kyoto-protocol, dat internationale emissiereducties vastlegt in de hoop de klimaatverandering te beteugelen.[21]
    • Internationale gewoonten worden gecreëerd wanneer een land zich in het algemeen en consequent aan een bepaalde praktijk houdt vanwege een gevoel van wettelijke verplichting. Ze zijn niet noodzakelijk opgeschreven en zijn de minst formele van alle bronnen van internationaal recht.[22]
  2. 2 Bestudeer hoe de wetten worden gehandhaafd. Er is geen politiebureau met volledige internationale jurisdictie.Zelfs INTERPOL, de organisatie met 190 lidstaten, treedt alleen op als coördinatiebureau en geeft informatie en training door aan gemeentelijke politiediensten.[23] Wanneer er een geschil is tussen naties, wordt de internationale wet afgedwongen door verdragen, conventies van de Verenigde Naties en het ICJ.
    • In gemeentelijke juridische geschillen, zal de zaak worden beslist op basis van het burgerlijk recht, in de vorm van statuten, of door het corpus van common law in de forumstaat.
  3. 3 Onderzoek wie de partijen zijn en hoe ze worden beïnvloed. Als de twee partijen in het juridische geschil soevereine naties zijn, kunt u ervan uitgaan dat internationale wetten, handhavingsmethoden en geschillenbeslechting van toepassing zijn. Omgekeerd, als beide partijen burgers van dezelfde natie zijn, zullen de gemeentelijke wetshandhaving, gerechtstelsels en regels voor rechtsbevoegdheid worden gebruikt om het geschil te beslechten.
    • Wanneer het burgerschap gemengd is, zoals individuen van verschillende landen of een persoon in een geschil met een regering met een andere soevereiniteit, zullen de rechtbanken elke verdragen, VN-verdragen of contracten die mogelijk licht werpen op het rechtsgebied, bekijken voordat zij akkoord gaan met het aanvaarden van jurisdictie. .

Deel vier van vier:
Evaluatie van de relatie tussen internationaal en gemeen recht

  1. 1 Analyseer de relatie vanuit een "dualistisch" perspectief. Veel mensen in de internationale gemeenschap zien internationale en gemeentelijke wetgeving als twee afzonderlijke entiteiten. Deze mensen zouden zeggen dat elk systeem afzonderlijke onderwerpen reguleert en elk bestaat in zijn eigen sfeer. Ze zouden zeggen dat het internationale recht het gedrag van staten en hun interacties met elkaar reguleert. Aan de andere kant zouden ze zeggen dat gemeentelijke wetgeving het gedrag regelt van mensen binnen een soevereine staat.
    • Als je een dualist bent, zou je waarschijnlijk zeggen dat de twee amper iets doen. Als dat wel het geval is, is dat meestal het geval wanneer de gemeentewet de regels van het internationale recht erkent en incorporeert. Daarom zou de nationale wet de suprematie hebben over het internationale recht. In geval van conflict tussen internationaal en gemeentelijk recht, zou een nationale rechtbank gemeentelijke wetgeving toepassen.[24]
  2. 2 Onderzoek de verbinding vanuit een "monistisch" perspectief. Monisten geloven dat internationaal recht en gemeentewet allemaal deel uitmaken van één rechtsstelsel. Voor hen zijn beide wetten gebaseerd op hetzelfde uitgangspunt, dat het gedrag van mensen en dingen regelt.
    • Als u een monoloog bent, zal internationaal recht de gemeentewet overtreden, zelfs bij nationale rechtbanken.[25]
  3. 3 Bepaal hoe landen moeten voldoen aan het internationale recht. Hoewel landen een algemene verplichting hebben om het internationale recht na te leven, is er meestal een grote hoeveelheid speelruimte in de manier waarop zij ervoor kiezen. Landen zijn over het algemeen vrij om te beslissen hoe zij internationaal recht opnemen in de gemeentelijke wetgeving. Hoewel verschillende landen dit probleem op verschillende manieren aanpakken, lijkt de heersende positie dualistisch te zijn. Daarom vereisen de meeste landen de formele integratie van het internationale recht door middel van een aantal gemeentewetten.[26]
  4. 4 Beoordeel hoe internationaal recht interageert met gemeentelijke wetgeving. Op internationaal vlak wint internationaal recht het gemeentewet. Gemeentewet is echter een nuttig bewijs van internationaal gewoonterecht en algemene rechtsbeginselen. Bovendien laat het internationale recht vaak vragen die moeten worden beantwoord door de wetten van een land zelf. Als u zich dus in een internationale rechtbank bevindt, kunt u de gemeentelijke wetgeving gebruiken om u te helpen beslissen of er sprake is van een schending van het internationale recht. Een internationale rechtbank kan zelfs naar het gemeentewet kijken om hen te helpen het internationale recht te interpreteren.
    • In de gemeentelijke (d.w.z. nationale) sfeer is de interactie moeilijker te beoordelen. Over het algemeen worden minder formele internationale overeenkomsten en gebruiken geaccepteerd en gevolgd zolang er geen conflict is met de gemeentewet. Als er een conflict is, wint de gemeentewet meestal. Meer formele verdragen worden echter, voor zover ze zelfuitvoerend zijn (d.w.z. automatisch in een land opereren), gezien als vergelijkbaar met de gemeentewet. Sommige landen nemen echter verschillende opvattingen.[27]