Hartfalen of congestief hartfalen is een aandoening waarbij uw hart stopt met het pompen van bloed zoals zou moeten. Vroege detectie van hartfalen en een juiste behandeling kunnen u helpen langer te leven en een actief leven te leiden. Leer hoe u hartfalen kunt diagnosticeren, zodat u de juiste behandeling kunt krijgen en een betere kwaliteit van leven kunt behouden.

Deel een van de drie:
Identificatie van de symptomen van hartfalen

  1. 1 Zoek naar kortademigheid. Kortademigheid is een veel voorkomend symptoom van hartfalen. Deze kortademigheid kan op elk moment gebeuren. U kunt het ervaren wanneer u deelneemt aan een fysieke activiteit, of u kunt zich buiten adem voelen wanneer u aan het rondhangen bent. U kunt ook kortademigheid ervaren als u slaapt, waardoor u misschien wakker wordt.[1]
    • Deze kortademigheid kan van invloed zijn op uw dagelijkse activiteiten en trainingsroutines. Je wordt misschien zelfs moe of rusteloos wakker omdat je geen goede nachtrust krijgt.
  2. 2 Monitor voor hoesten. Hoesten kan een symptoom zijn van hartfalen. Misschien hoopt u meer dan normaal te hoesten, of piepende ademhaling wanneer u ademt. U kunt zien dat u slijm ophoest dat wit of roze getint is, maar niet groen of geel.[2]
    • Dit hoesten wordt veroorzaakt door vochtophoping in de longen. De longen kunnen het bloed niet snel genoeg pompen, dus als het langzamer terugkeert naar het hart, komt het in langzaam bewegend bloed terecht, waardoor het in de longen terugkeert.
  3. 3 Let op zwelling. Zwelling is een teken van hartziekte omdat zwelling wijst op een opeenhoping van vocht in het lichaam. Mogelijk ziet u zwelling in uw onderlichaam, zoals uw voeten, enkels, benen en zelfs de buik. Hierdoor passen uw schoenen, sokken of broeken misschien strakker.[3]
    • Wanneer u hartfalen ervaart, vertraagt ​​het bloed sneller, wat een beetje een "file" -effect veroorzaakt wanneer het bloed terugkeert naar het hart. Wanneer het bloed dat terugkeert naar het hart niet naar het hart kan komen, vindt het ergens anders heen, zoals je weefsels. Dit veroorzaakt zwelling.
    • U kunt een gewichtstoename ervaren die te wijten is aan de zwelling in uw onderbuik.
  4. 4 Let op ongewone vermoeidheid. Vermoeidheid of een gevoel van overdreven moe zijn is een ander symptoom van hartziekte. Je kunt je moe voelen, ongeacht hoeveel uur slaap je krijgt, en gewone alledaagse taken dragen je uit. Je ledematen of lichaam kunnen te slap aanvoelen als je dingen probeert te doen.[4]
    • Dit komt omdat het hart moeite heeft met het pompen van bloed naar de hersenen, zodat de rest van uw lichaam minder bloed naar de hersenen krijgt gepompt.
  5. 5 Controleer op veranderingen in eetlust. U zult merken dat uw eetlust is veranderd. Je kunt je minder hongerig voelen dan normaal of je voelt je de hele tijd verzadigd. U kunt ook last krijgen van misselijkheid of een misselijk gevoel in uw maag hebben dat uw eetlust beïnvloedt.[5]
    • De eetlustveranderingen worden veroorzaakt door een gebrek aan bloedtoevoer naar uw maag en andere spijsverteringsorganen.
  6. 6 Let op eventuele hartonregelmatigheden. Als u last heeft van hartfalen, kunt u onregelmatige hartslag of een snelle hartslag krijgen. Ze kunnen aanvoelen als hartkloppingen, of alsof je hart in je borst klopt. Dit kan pijn op de borst veroorzaken en gepaard gaan met flauwvallen of kortademigheid.[6]
    • Je hart klopt sneller als het probeert om bloed naar de rest van je lichaam te krijgen.

Tweede deel van de drie:
Een medisch onderzoek krijgen

  1. 1 Ga naar je dokter. Als u twee of meer van deze symptomen ervaart, kunt u hartfalen ervaren. U moet zo snel mogelijk een afspraak maken met uw arts om te worden uitgecheckt. U moet nooit vertrouwen op uw eigen diagnose, maar laat u onmiddellijk door een arts controleren.[7]
    • De symptomen van hartfalen zijn niet erg specifiek en kunnen symptomen van andere aandoeningen zijn. Hartfalen zorgt ervoor dat je hart erger wordt als het niet wordt behandeld. Daarom is het belangrijk om zo snel mogelijk door een arts te worden gezien.
    • Als u pijn op de borst, flauwvallen, zwakte die uw functioneren schaadt, ernstige kortademigheid, of roze, schuimend slijm tijdens het hoesten, moet u contact opnemen met de hulpdiensten.
  2. 2 Krijg een fysiek examen. De eerste stap bij het diagnosticeren van hartfalen is dat uw arts u een lichamelijk onderzoek geeft. Tijdens dit onderzoek zal de arts uw bloeddruk nemen en u wegen. Zij zullen uw lichaam controleren, op zoek naar tekenen van zwelling in uw benen en voeten en rond de buik.[8]
    • Uw arts zal ook een stethoscoop gebruiken om naar uw hart te luisteren en te controleren op iets dat abnormaal klinkt. Ze zullen ook het geluid van de longen controleren op elke vloeistof.
  3. 3 Deel belangrijke informatie over jezelf. Wanneer u naar uw afspraak gaat, heeft uw arts bepaalde informatie van u nodig. U moet hen een lijst van uw symptomen geven, inclusief die waarvan u denkt dat ze niet gerelateerd zijn aan uw hartfalen. Wees zo gedetailleerd mogelijk.[9]
    • U moet uw arts op de hoogte stellen van relevante persoonlijke of familieanamnese. U moet elke persoonlijke of familiegeschiedenis van hartaandoeningen, hartfalen, hoge bloeddruk, beroerte of zelfs diabetes vertellen. U moet mogelijk uw arts inlichten over recente veranderingen in het leven of ernstige spanningen.
    • Vertel uw arts over al uw medicijnen, inclusief vitamines en supplementen die u neemt.
    • Uw arts wil misschien meer weten over uw voedings- of bewegingspatroon.
    • Uw arts zal u vragen of u rookt, of dat u rookt, en over uw alcoholgebruik.[10]
  4. 4 Stel uw arts vragen. Als u denkt dat u hartfalen ondervindt, moet u uw arts vragen stellen over uw symptomen, conditie en mogelijke tests. U moet uw arts vragen of er andere aandoeningen zijn die uw symptomen kunnen veroorzaken in plaats van hartfalen of wat anders uw symptomen zou kunnen veroorzaken.[11]
    • Als uw arts denkt dat u hartfalen heeft, overleg dan met hen over de tests die zij moeten uitvoeren, wanneer u deze tests kunt krijgen en of u vóór de tests iets speciaals (zoals snel) zult moeten doen.
    • Vraag uw arts of u bepaalde voedingsmiddelen moet vermijden of veranderingen in de voeding moet aanbrengen. U kunt ook vragen welke soorten fysieke activiteiten moeten worden gedaan of vermeden.

Derde deel van de drie:
Tests voor hartfalen ondergaan

  1. 1 Krijg een bloedtest. Bloedonderzoek is een van de tests die wordt gebruikt om te bepalen of iemand hartfalen heeft. Bloedonderzoek zal verschillende niveaus in uw bloed controleren die uw arts kunnen helpen om erachter te komen of u een hartaandoening heeft en, zo ja, hoe ernstig het is.[12]
    • Uw arts zal uw natrium- en kaliumspiegels, samen met de nier- en schildklierfunctie, controleren door middel van de bloedtest. Ze zullen ook het cholesterolgehalte controleren. De bloedtest zal ook onthullen of je bloedarmoede hebt.[13]
    • Een bloedtest van het Natriuretisch Peptide (BNP) van het B-type kan ook worden uitgevoerd. Verhoogde niveaus van BNP duiden op hartfalen, en hoe meer BNP, hoe ernstiger de aandoening.[14]
  2. 2 Krijg andere tests. Er zijn verschillende soorten tests die uw arts kan uitvoeren om de hartfunctie te controleren. Deze tests omvatten röntgenfoto's op de borst, echocardiogrammen en elektrocardiogrammen (EKG / ECG).[15]
    • Uw arts kan röntgenfoto's nemen om de grootte van uw hart te controleren en of er sprake is van congestie of problemen met de longen.
    • In een ECG heb je elektroden op je borstkas die informatie naar de ECG-machine stuurt. De elektroden bewaken de functie van uw hart door het ritme en het aantal beats te tonen. Dit kan een arts laten weten of u een hartaanval heeft gehad of dat er afwijkingen zijn aan uw hart.
    • Echocardiografie maakt gebruik van geluidsgolven om de structuur en beweging van het hart te detecteren. Voor deze procedure zou u een transthoracaal echocardiogram ontvangen, geen transesofageale echocardiogram. Een apparaat wordt bewogen over je borst terwijl je bewegingloos blijft. De afbeeldingen die het verzamelt, kunnen de dikte van het hart en de manier van pompen weergeven, evenals de functie van de kleppen die mogelijk bijdragen aan het hartfalen. Een echo kan uw arts ook helpen erachter te komen of het hart een slechte bloedtoevoer of enige schade aan de spier heeft.[16]
    • Een cardiale gecomputeriseerde tomografie (CT) -scan of magnetische resonantie beeldvorming (MRI) kan worden besteld. Deze tests verzamelen beelden van je hart en borst.[17]
  3. 3 Krijg een coronair angiogram.[18] Hartkatheterisatie is een invasieve test. De arts zal een katheter in een bloedvat in uw arm of in uw been plaatsen, zodat zij de katheter naar uw hart kunnen geleiden. De katheter kan uw arts in uw hart helpen kijken en informatie hierover verzamelen. Uw arts kan bloedmonsters uit het hart verzamelen en de bloedstroom controleren.[19]
    • Bij één type test zal de katheter een kleurstof in je hart aanbrengen om röntgenfoto's te maken van de functie van de verschillende delen van het hart.[20]
  4. 4 Doe een stresstest. Uw arts kan besluiten om u een stresstest te laten doen. Deze test helpt de arts om te zien hoe uw hart werkt wanneer u zichzelf inspant. Over het algemeen wordt u gevraagd om op een loopband te lopen of op een hometrainer te fietsen. Terwijl u deze activiteit uitvoert, wordt u aangesloten op een ECG-machine. Soms moeten patiënten een masker dragen om de manier te meten waarop zuurstof in het lichaam wordt gebracht en koolstofdioxide wordt vrijgegeven.[21]
    • Dit helpt artsen erachter te komen als u hartfalen heeft en de manier waarop uw lichaam reageert op dit hartfalen. Dit kan uw arts helpen om een ​​behandelplan op te stellen.
  5. 5 Ontvang een MUGA-test. In deze test ontvang je een injectie of een infuus die radionucliden in je bloedbaan stuurt (dit heeft geen negatieve gevolgen). Dan zal een computer de locatie van de radionucliden gebruiken om een ​​foto van je hart te maken die zal meten of het hart is beschadigd, of de kamers van het hart correct werken en of het hart voldoende bloed heeft dat er doorheen pompt. Het is de meest nauwkeurige beoordeling voor een ejectiefractie, wat een manier is om hartfalen te meten.[22]