Hartritmestoornissen komen voor wanneer het hart te snel, te langzaam of onregelmatig klopt als gevolg van problemen met de elektrische impulsen in het hart. Hoewel hartritmestoornissen meestal relatief onschadelijk zijn, kunnen ze na verloop van tijd ernstiger symptomen veroorzaken als ze niet worden behandeld. Daarom is het belangrijk dat aritmieën vroegtijdig worden geïdentificeerd, zodat ze nauwlettend kunnen worden gevolgd.

Methode één van de twee:
Arrhythmias begrijpen

  1. 1 Weet wat wordt bedoeld met de term "aritmie". Elektrische impulsen in het hart sturen de hartslag. De normale hartslag is ongeveer 60 tot 100 slagen per minuut (ongeveer 100.000 slagen per dag). Wanneer de elektrische impulsen worden verstoord en niet goed werken, veroorzaakt dit hartritmeproblemen.
    • Het hart kan te snel kloppen (tachycardie) of te langzaam (bradycardie) of het kan onregelmatig kloppen (atriale flutter en atriale fibrillatie), deze abnormaliteiten in het normale hartritme worden hart- of hartritmestoornissen genoemd.
    • Deze aandoening kan onschadelijk zijn als er af en toe hartkloppingen optreden, maar er zijn gevallen dat de tekens en symptomen langdurig aanhouden en ongemakken veroorzaken bij een persoon en levensbedreigend kunnen zijn.
  2. 2 Herken de potentiële symptomen van aritmie. Een hartritmestoornis vertoont mogelijk geen symptomen. De zorgverlener kan alleen een afwijking in de hartslag ontdekken bij het uitvoeren van lichamelijke onderzoeken. De arts neemt de pols, luistert naar het hart en voert bepaalde diagnostische onderzoeken uit om abnormaliteiten in het hartritme te detecteren. Als de symptomen zich ontwikkelen bij hartritmestoornissen, kan deze omvatten:
    • Hartkloppingen of onregelmatige hartslag. Dit gebeurt als gevolg van de verstoring van de elektrische impulsen van het hart.
    • Kortheid of moeite met ademhalen. Verstoring van de elektrische impulsen van het hart beïnvloedt de pompwerking ervan, waardoor het niet in staat is bloed te leveren aan de vitale organen zoals de longen. Zonder voldoende bloed kunnen de longen hun functie niet goed vervullen.
    • Pijn op de borst. Omdat het hart niet genoeg bloed naar de vitale organen pompt, zenden pijnreceptoren in de buurt van het hart een signaal naar de hersenen en wordt een brandend, scherp of zwaar gevoel in uw borst gevoeld.
    • Duizeligheid, geestelijke verwarring, duizeligheid en flauwvallen. Omdat het hart niet genoeg bloed naar de vitale organen zoals de hersenen pompt, wordt het bewustzijnsniveau van de persoon veranderd.
  3. 3 Begrijp de mogelijke oorzaken van aritmie. Een snelle of langzame hartslag duidt niet noodzakelijkerwijs op een afwijking in het hartritme. Het hartritme kan worden beïnvloed door angst, activiteit en medicatie. Hartritmestoornissen kunnen worden veroorzaakt door:
    • Hartaandoeningen. Endocarditis, myocarditis en reumatische koorts kunnen het hart en de kleppen beschadigen die de goede werking van het hart beïnvloeden.
    • Vloeistof-onbalans. Uitdroging of uitputting van kalium of andere elektrolyten kan de ontwikkeling van hartritmestoornissen veroorzaken.
    • Bepaalde medicijnen. Sommige geneesmiddelen, waaronder digitalis, stimulerende middelen en diuretica, evenals overdoses van cocaïne, marihuana of antidepressiva kunnen leiden tot hartritmestoornissen.
    • Hartaanval. Deze medische aandoening veroorzaakt schade aan het hart.
    • Genezingsproces. Een operatie waarbij de borstkas en het hart betrokken zijn, kan het hartritme beïnvloeden wanneer het genezing ondergaat.
    • Schildklieraandoeningen
  4. 4 Let op de risicofactoren. De risicofactoren voor aritmie zijn onder meer:
    • Ouder worden
    • Overmatige consumptie van cafeïne of alcohol
    • Hoge bloeddruk
    • Nierziekte
    • Roken
    • Spanning

Methode twee van twee:
Diagnose van aritmie

  1. 1 Krijg een elektrocardiogram (ECG of ECG). Deze pijnloze procedure is de standaard klinische tool voor het diagnosticeren van aritmieën. Het wordt gedaan door kleine lapjes of stickers over het borstgebied en elektroden op elke armen en benen te plaatsen. De combinaties van de elektroden vertonen verschillende tracings van de elektrische activiteit van het hart en worden geregistreerd op papier of in de computer.
    • Na de procedure toont het ECG-resultaat drie hoofdgolven. De eerste golf is de P-golf, het registreert de activiteit van de atria. De tweede en de grootste golf is de QRS-golf, deze registreert de elektrische activiteit van de ventrikels. En de derde golf is de T-golf, het registreert de terugkeer van het hart naar de rusttoestand.
    • De arts zal het ECG-resultaat interpreteren door de vorm en afmetingen van de golven, het tijdsinterval van de golven en de hartslag en regelmaat te bestuderen. Door het meten van tijdsintervallen op het ECG, kan de arts bepalen hoelang het duurt voordat de elektrische golf door het hart gaat en begrijpt hij of de elektrische activiteit normaal of langzaam, snel of onregelmatig is.
    • Door de hoeveelheid elektrische activiteit te meten die door de hartspier passeert, kan een cardioloog detecteren of er verstoringen zijn in de delen van het hart. Het kan vergroting en overfunctionering van het hart identificeren.
  2. 2 Draag een Holter-monitor. Dit is een kleine, draagbare ECG-recorder die continu de elektrische activiteit van het hart voor de gegeven meetperiode documenteert. De zorgverlener hecht de elektroden aan de borstkas en is verbonden met een draagbare, op batterijen werkende recorder die 24 tot 48 uur kan werken.
    • Tijdens de procedure mag de geteste patiënt zijn normale activiteiten uitvoeren. De patiënt wordt vervolgens geadviseerd een dagboek bij te houden waar hij zijn activiteiten en de symptomen die tijdens de procedure worden ervaren, kan documenteren. Het belang van het dagboek is dat het de zorgverlener helpt om de activiteiten en symptomen te vergelijken met de geregistreerde elektrische signalen van het hart.
    • Na de opgegeven meetperiode analyseert de computer de records onmiddellijk en detecteert hartritmestoornissen die zich tijdens de procedure hebben voorgedaan.
  3. 3 Gebruik een transtelephonic-monitor (of gebeurtenisrecorder). Dit wordt aanbevolen als de symptomen van hartritmestoornissen snel of onregelmatig optreden. De kleine recorder die een maand of twee in het huis van de patiënt werd gebruikt.
    • Het individu dat wordt getest op de aanwezigheid van hartritmestoornissen wordt geadviseerd om het apparaat aan te zetten en de recorder te bevestigen met armbanden, vingerklemmen of patches onder de arm wanneer hij symptomen van de aandoening ervaart.
    • De hartslag en het ritme tijdens de symptoomaanval worden vastgelegd en opgeslagen in de gebeurtenismonitor. Indien mogelijk zal het ECG onmiddellijk worden doorgestuurd naar de cardioloog om te worden geanalyseerd.
  4. 4 Loopbandtest ondergaan (inspanningstest of stresstest). Deze test wordt uitgevoerd bij mensen met hartritmestoornissen waarvan de oorzaak vermoed wordt dat ze verergerd worden door inspanning. Het is belangrijk om te weten welke specifieke oefening de toestand van aritmie zal verslechteren, zodat het kan worden vermeden.
    • Tijdens de test is de persoon verslaafd aan een apparaat om de hartactiviteiten te controleren. De persoon wordt vervolgens gevraagd om langzaam op zijn plaats op een loopband te lopen en naarmate de procedure voortschrijdt, wordt de snelheid van de loopband geleidelijk verhoogd en wordt deze gekanteld om het effect van een kleine heuvel op te leveren.
    • De persoon kan gevraagd worden om een ​​paar minuten in een buis te ademen. De test kan op elk moment worden gestopt als dat nodig is. Na de procedure mag de patiënt gaan zitten of liggen om zijn hart en bloeddruk te controleren.
    • Terwijl u op de loopband staat, wordt de hartslag en het ritme van de persoon gecontroleerd. De aanwezigheid van een zorgverlener is tijdens de test nodig om te helpen bij onverwachte situaties.
  5. 5 Ga akkoord met een tilt-table-test. Flauwvallen of syncope is een van de symptomen van hartritmestoornissen. Als dit herhaaldelijk gebeurt, wordt een tilt-table-test aanbevolen om de hartslag en de bloeddruk aan te geven wanneer de persoon van positie verandert van liggend naar staand.
    • Een intraveneuze lijn wordt aseptisch ingevoegd als voorzorgsmaatregel in geval medicatie nodig is als de oorzaak van de syncope tijdens de test wordt gedetecteerd. De medicatie kan helpen voorkomen dat de syncope terugkeert.
    • De test is normaal als de gemiddelde bloeddruk stabiel blijft als de tafel naar boven kantelt en de hartslag met een normale hoeveelheid toeneemt.
  6. 6 Probeer elektrofysiologische testen - (EP-studie). Tijdelijke elektrodekatheters worden ingebracht via perifere aders of slagaders in de boezems, ventrikels of beide, en worden geplaatst langs het geleidingssysteem van het hart onder plaatselijke verdoving.
    • De test registreert hartelektrische signalen en bewaakt het bereik van elektrische impulsen tijdens elke hartslag, wat helpt bij het lokaliseren van het hartblok. Deze test laat ook zien waar tachycardie ontstaat.
    • Het vermogen om het hart met geprogrammeerde snelheden elektrisch te stimuleren en nauwkeurig getimede voortijdige slagen te overtuigen, laat een arts elektrische eigenschappen van de elektrische geleiding van het hart evalueren. Het veroorzaakt ook slapende tachycardie of bradycardie.
  7. 7 Een slokdarm elektrofysiologische procedure ondergaan. Een dunne, zachte en flexibele plastic buis wordt ingebracht in het neusgat en in de slokdarm geplaatst. De slokdarm bevindt zich in de buurt van de atria, zodat deze een nauwkeurigere ECG-waarde kan geven.
    • Een elektrische stimulator kan worden gebruikt om het hart sneller te laten kloppen en herstart de aritmie.
    • Tijdens de procedure kunnen bepaalde medicijnen worden getest om te bepalen welk medicijn het meest effectief is om bepaalde soorten tachycardie te behandelen.
  8. 8 Kies een transthoracale echocardiografie (TTE). Dit is een niet-invasieve en pijnloze test waarbij gebruik wordt gemaakt van ultrasone golven om beelden te bieden van de grootte, structuur en beweging van het hart die kunnen leiden tot aritmie.
    • De technicus vraagt ​​de patiënt om zijn linkerkant in te schakelen en een gel wordt op de borst aangebracht en de transducer wordt over de borst verplaatst.
  9. 9 Krijg een echocardiogram. Deze test gebruikt ultrasone golven om de structuur en beweging van het hart tijdens het slaan te laten zien. Het is een eenvoudige en pijnloze test die waardevolle informatie en beelden geeft over een hart met een aritmie.