Wanneer de meeste mensen denken aan hartblokkades, associëren ze deze met plotselinge hartaanvallen. Hoewel dit mogelijk is, zijn veel hartblokken eigenlijk een vorm van blokkade of interferentie met het ritme van je hart. Dit wordt veroorzaakt door problemen in het elektrische systeem van het hart. Als u last krijgt van vermoeidheid, pijn op de borst of duizeligheid, moet u een medisch onderzoek ondergaan en ECG om uw aandoening te diagnosticeren. De diagnose geeft aan of je een blok van de eerste, tweede of derde graad hebt.

Methode één van de drie:
Tekenen van een Heart Block herkennen

  1. 1 Let op vermoeidheid, pijn op de borst en andere tekenen van een hartblok. Flauwvallen, vermoeidheid en duizeligheid zijn enkele van de meest voorkomende tekenen van een hartstilstand. U kunt zich ook licht in het hoofd of kortademig voelen. Pijn op de borst kan ook op een hartblok duiden.[1]
    • Houd in gedachten dat een eerste graads hartblok meestal geen symptomen veroorzaakt. Deze worden gedetecteerd tijdens medische onderzoeken.
  2. 2 Overweeg de ernst van uw symptomen. Omdat hartblokken van de tweede en derde graad dezelfde symptomen hebben, is het belangrijk om aandacht te besteden aan hoe mild of ernstig de symptomen zijn. Als je een licht of onregelmatig ongemak ervaart, heb je misschien een tweede-graads blok. Als de symptomen pijnlijk en frequent zijn, kunt u een blok van de derde graad hebben.[2]
    • Het is een goed idee om de symptomen, hun frequentie en hun intensiteit op te schrijven, zodat u uw medische zorgverlener een gedetailleerde geschiedenis kunt geven.
  3. 3 Krijg onmiddellijke medische hulp als u tekenen van een hartblok vertoont. Omdat sommige van deze symptomen tekenen kunnen zijn van een andere medische aandoening, moet u een medisch onderzoek ondergaan. Als uw symptomen mild of zeldzaam zijn, neem dan contact op met uw arts en maak een afspraak voor een onderzoek. Als uw symptomen ernstig zijn, neem dan contact op met de medische hulpdiensten of ga naar de eerste hulp.[3]
    • Als u pijn op de borst, kortademigheid en een onregelmatige hartslag ervaart, moet u onmiddellijk naar de eerstehulpafdeling gaan, of u nu in een ambulance of een rit naar het ziekenhuis bent.
    • Probeer niet naar de eerste hulp te rijden als u ernstige pijn, vermoeidheid of duizeligheid ondervindt.

Methode twee van drie:
Hartblokken testen en diagnosticeren

  1. 1 Krijg een lichamelijk onderzoek en geef uw medische geschiedenis. De arts controleert uw hartslag en luistert naar uw hartritme voor ongebruikelijke geluiden of gemompel. Ze zullen ook zien of je benen of voeten gezwollen zijn en op zoek gaan naar andere tekenen van hartaandoeningen of complicaties. De arts zal vragen stellen over uw symptomen en uw medische geschiedenis nemen.[4]
    • De arts kan bijvoorbeeld vragen of een van uw familieleden ooit een hartaanval heeft gehad. Ze zullen u ook vragen of u medicijnen of supplementen gebruikt en of u rookt of alcohol drinkt.
  2. 2 Bereid u voor op een elektrocardiogram (ECG of ECG). Dit test de elektrische activiteit in je hart. De resultaten worden geïnterpreteerd via lijntracering op een stuk papier, dat een reeks spikes en dips bevat die bekend staan ​​als waves. Omdat sommige medicijnen de resultaten van een ECG kunnen verstoren, is het belangrijk om uw arts vooraf te informeren over de medicijnen die u gebruikt.
    • Als het nodig is, zal uw arts u laten weten of u moet stoppen met het innemen van deze medicijnen voor het ECG. In de meeste gevallen zult u doorgaan met het nemen van uw medicijnen.
    • Je moet ook alle sieraden verwijderen voor de test.
  3. 3 Download het ECG en wacht op de resultaten. Je gaat liggen en ze zullen plakstrips aan je lichaam hechten. Deze zullen worden verbonden met de ECG-machine die de elektrische activiteit van uw hart op een stuk papier zal volgen. U moet 5 tot 10 minuten stil blijven staan ​​terwijl de machine deze opnamen maakt. Een specialist zal de papieren resultaten lezen om het type hartblok dat u heeft te bepalen.[5]
    • Er zijn geen risico's om een ​​ECG te krijgen. Omdat er geen elektriciteit tussen de elektroden en uw lichaam loopt, is er geen risico op elektrische schokken.
  4. 4 Draag een draagbaar ECG als uw arts u gedurende 1 tot 2 dagen wil controleren. Als de arts meer gegevens wil om een ​​diagnose te stellen, wordt u gevraagd om een ​​draagbaar ECG te dragen, zoals een Holter-monitor. Dit is als een kleiner ECG dat je constant kunt dragen.[6]
    • Uw arts kan ook tijden opgeven voor het apparaat om de elektrische activiteit van het hart te registreren.
  5. 5 Krijg een elektrofysiologische studie om een ​​meer gedetailleerde diagnose te krijgen. Als uw arts meer informatie wenst, plaatsen ze chirurgisch dunne draden op het oppervlak van uw hart. Vervolgens kunnen ze een elektrische kaart van het hart maken om te zien of er blokkades of abnormaliteiten zijn.[7]
    • Elektrofysiologische studies zullen de meest nauwkeurige diagnose geven.

Methode drie van drie:
De resultaten interpreteren

  1. 1 Meer informatie over een eerste-graads hartblokdiagnose. U zult verbaasd zijn om een ​​diagnose van een eerste graads hartblok te krijgen, omdat u waarschijnlijk geen symptomen hebt opgemerkt. Een eerste-graads hartblok heeft gewoonlijk geen medische behandeling nodig, omdat de elektrische signalen die tussen de kamers van uw hart komen, misschien gewoon langzamer zijn dan normaal. Dit is meer een vertraging in uw hartfunctie dan een blok.[8]
    • Hartblokken van de eerste graad kunnen worden veroorzaakt door medicijnen zoals bètablokkers, calciumkanaalblokkers, een hartaanval (of een hartinfarct) of een verstoorde elektrolytenbalans (met name kalium). U kunt een verstoorde elektrolytenbalans ervaren als u veel zweet zonder uw elektrolyten aan te vullen, te concurreren in een sportevenement zonder de juiste voeding of over het algemeen een slechte voeding hebt. In de meeste gevallen is dit niet permanent.
  2. 2 Bespreek een tweede-graads type 1 hartblok. Als je de diagnose hebt gekregen dat je een tweedegraads hartblok hebt, wordt het gecategoriseerd als type I of II. Type I is minder ernstig, hoewel de elektrische signalen in uw hart aanzienlijk traag zijn. U kunt overgeslagen hartslagen en flauwvallen of duizeligheid ervaren.[9]
    • Als u geen symptomen vertoont, wordt u waarschijnlijk gecontroleerd, maar heeft u geen behandeling nodig. Als u een behandeling nodig heeft, kan de arts medicijnen voorschrijven om uw hartslag te stabiliseren.
  3. 3 Meer informatie over een tweedegraads type II-hartblok. Als de elektrische patronen in je hart langzaam en onstabiel zijn, krijg je een type II-diagnose. Dit kan worden veroorzaakt door een hartaanval, een hartoperatie of een hartaandoening. Aangezien deze blokkades kunnen leiden tot een volledig blok van de derde graad, kan de arts een operatie aanbevelen om een ​​pacemaker intern of extern in te brengen. De pacemaker zal uw hartslag volgen en stimuleren als deze te laag wordt.[10]
    • Externe pacemakers worden slechts korte tijd gebruikt.
    • Als de arts aanbeveelt om uw toestand te controleren, moet u dit onmiddellijk melden als u nieuwe symptomen ondervindt.
  4. 4 Praat met uw arts over een hartblok van de derde graad. Als alle elektrische signalen in uw hart zijn geblokkeerd, wordt de diagnose Hartkloppingen volledig gesteld. Omdat dit een medisch noodgeval is, hebt u onmiddellijke behandeling nodig of kunt u een plotselinge hartstilstand krijgen. Om de blokkade te behandelen, heeft u waarschijnlijk een operatie nodig om een ​​pacemaker in te brengen.[11]
    • De pacemaker is een apparaat op batterijen dat via draden op het hart is aangesloten. Het ontlaadt ritmische elektrische signalen die de spieren in uw hart doen samentrekken.
    • Pacemakers zijn klein, vaak ongeveer zo groot als een lucifersdoosje. De operatie om uw pacemaker in te brengen, zal eenvoudig zijn en u hoeft maar 1 dag in het ziekenhuis te blijven. Uw pacemaker moet 5-15 jaar meegaan.[12]