Het handschrift van een persoon is net zo uniek als hun persoonlijkheid, waardoor het verleidelijk is om de twee met elkaar te verbinden. Grafologie is een leuke oefening, vooral als je iemand test die je kent, maar het heeft een zeer beperkte nauwkeurigheid. Als u geïnteresseerd bent in een meer wetenschappelijke basis, ontdek dan hoe forensische onderzoekers het handschrift van verdachten en losgeldnota's met elkaar vergelijken.

Methode één van de twee:
Snelle en leuke analyse

  1. 1 Neem de grafologie niet te serieus. Grafologen beweren dat ze in handschrift sporen van persoonlijkheid vinden. Daar zit waarschijnlijk een kern van waarheid in - we kunnen ons allemaal voorstellen hoe bijvoorbeeld 'energiek' of 'slordig' handschrift eruitziet. Omdat deze claims echter niet elke wetenschappelijke test hebben doorstaan, beschouwen wetenschappers de grafologie pseudowetenschappelijk en ineffectief.[1][2] In het beste geval zijn deze correlaties geïnformeerde gissingen met vele uitzonderingen. Ze zijn leuk om te vinden, maar gebruiken ze niet om sollicitanten te beoordelen of vriendschappen te veranderen.
    • Vertrouw nooit iemand die beweert een misdadiger of overspelige te kunnen onderscheiden van het handschrift. Dit is niet mogelijk en de beschuldigingen veroorzaken ongerechtvaardigde schade aan hun slachtoffers.
  2. 2 Ontvang een goed staaltje. Vraag indien mogelijk een cursief voorbeeld op ongevoerd papier. Dit is meestal gemakkelijker te analyseren dan geprinte woorden of gelinieerd papier. Sterker nog, haal verschillende handschriftvoorbeelden op van minimaal een paar uur uit elkaar. Handgeschreven wijzigingen met stemming en omstandigheid, dus een functie in één voorbeeld kan slechts een tijdelijk artefact zijn.
  3. 3 Kijk naar de druk van de slagen. Sommige mensen drukken hard in het papier, terwijl anderen een lichte aanraking gebruiken. Je kunt dit zien aan de hand van hoe donker het schrift is geworden en door drukmarkeringen op de achterkant van het papier. Dit is wat grafologen zeggen dat dit betekent:[3][4]
    • Hoge druk betekent hoge emotionele energie. De schrijver kan intens, sensueel of krachtig zijn.
    • Gemiddelde druk betekent een relatief rustige maar verankerde persoon. Ze kunnen een goede perceptie of geheugenvaardigheden hebben.
    • Lichte druk is een teken van introversie, of iemand die een voorkeur heeft voor energiezuinige situaties.
  4. 4 Controleer de inslag van de slagen. Schrijven, vooral cursief schrijven, neigt naar links of rechts. Probeer het zo te analyseren, let vooral op cursieve letters met bovenste lussen (zoals b, d of h):
    • Een goede inslag verschijnt wanneer de schrijver gretig is om te schrijven of snel en energiek schrijft. Als dit vaak gebeurt, kan de schrijver assertief en zelfverzekerd zijn.
    • Een linkerhoek kan een onwil om te schrijven betekenen, of een verlangen om emoties te verbergen. Sommigen zeggen dat deze schrijvers minder coöperatief zijn dan mensen die naar rechts neigen.[5]
    • Een rechte verticale inslag kan betekenen dat de schrijver haar emoties onder controle houdt.[6]
    • Notitie - Dit is mogelijk niet van toepassing op linkshandige mensen.
  5. 5 Kijk naar de basislijn. Bij het schrijven op ongevoerd papier hebben mensen de neiging om niet in een perfecte rechte lijn te schrijven. Plaats een liniaal recht over het papier en vergelijk het met de hoek van de zinnen:[7]
    • Het opwaarts schrijven zou optimisme en een gelukkige stemming tonen.
    • Neerwaarts schrijven kan een teken zijn van ontmoediging of vermoeidheid.
    • Golvend schrijven dat op en neer beweegt, kan een onstabiele of onzekere persoon of een ongeschoolde schrijver betekenen.
  6. 6 Kijk naar de grootte van de letters. Grote letters betekenen dat de persoon extravert en extrovert is. Kleine letters betekenen dat de persoon teruggetrokken, introvert of zuinig is.
  7. 7 Vergelijk de afstand tussen letters en woorden. Steekt je vriend letters dicht bij elkaar? Als dat zo is, kan hij zelfbewust of introvert zijn. Als hij de letters naar buiten sleept, kan hij vrijgevig en onafhankelijk zijn.[8] Grafologen houden ook van kloven tussen woorden; hoe dichterbij ze zijn, des te meer geniet de schrijver van drukte.[9] Anderen gaan op een andere manier te werk en beweren dat meer afstand tussen woorden een duidelijker, meer georganiseerd denken geeft.[10]
  8. 8 Kijk hoe de schrijver letters in elkaar steekt. Verbindingen tussen cursieve letters is een rijke bron van analyse, omdat er zoveel mogelijke variaties zijn. Graphologen zijn het hier zelden mee eens, maar hier zijn een paar veel voorkomende interpretaties:[11]
    • Slingers: deze rondingen zijn komvormig, open aan de bovenkant. Het kan mensen kracht en warmte laten zien.
    • Arcades: naar beneden gerichte curven zijn langzamer en waardiger, maar ook geassocieerd met creatieve typen.
    • Threads: de pennenstreek wordt aan het einde van een woord lichter en lichter, soms met punten achter op de pagina. Het is meestal een gehaaste en slordige stijl, maar er zijn nog andere variaties.

Methode twee van twee:
Forensische documentanalyse

  1. 1 Krijg inzicht in de analyse van forensische documenten. Dit veld wordt vaak verward met grafologie, vooral in Europa waar grafologie meer een rol speelt in rechtbanken. Documentanalyse kan soms kleine hints onthullen over leeftijd en geslacht, maar het probeert niet om persoonlijkheid te identificeren.[12] De belangrijkste doelen zijn het identificeren van vervalsingen en het vergelijken van het handschrift van een verdachte met een losgeldbriefje of ander bewijsstuk.[13]
  2. 2 Verzoek om steekproeven te nemen. Alle monsters moeten vrijwillig worden geschreven, met vergelijkbare inkt en papier. Als u uw eerste analyse wilt uitvoeren, vraagt ​​u een groep vrienden dezelfde lange alinea te schrijven. Laat elke persoon het twee keer schrijven, op verschillende stukjes papier. Als ze klaar zijn, schudt u ze allemaal samen en gebruikt u de onderstaande technieken om bij elk paar te passen.
    • Strafrechtelijke onderzoekers willen graag minstens 3 exemplaren van een volledige brief of 20+ exemplaren van een handtekening gebruiken.
  3. 3 Zoek eerst naar verschillen. Een veel voorkomende fout is om een ​​paar overeenkomsten te vinden tussen de voorbeelden, te concluderen dat ze dezelfde schrijver zijn en niet meer te zoeken. Daag jezelf uit om eerst verschillen te vinden en ga dan verder met overeenkomsten.[14] Ga met dat in gedachten verder waar je op moet letten.
  4. 4 Vergelijking van de basislijn. Kijk naar de regel op het papier, of leg een liniaal onder het schrift als het papier niet is getekend. Verschillende schrijvers hebben de neiging om boven of onder de regel te schrijven. Sommige blijven vlak en zelfs de hele weg, terwijl andere slordiger zijn en op en neer bewegen.
  5. 5 Meet de afstand tussen letters. Dit is een beetje kieskeurig, maar ook meer objectief dan de meeste vergelijkingen. Neem een ​​liniaal met millimeters en meet de afstand tussen letters of woorden. Een aanzienlijk verschil in spatiëring kan verschillende schrijvers betekenen. Dit is met name waarschijnlijk als een schrijfvoorbeeld woorden verbindt met pennenstreken en de andere scheidt ze met hiaten.[15]
  6. 6 Controleer de hoogte van relaties tussen letters. Schrijft de schrijver de cursieve l of k hoog boven de andere letters, of gecomprimeerd tot dezelfde hoogte? Dit is een meer consistente eigenschap dan de breedte van de lus of de inslag van de letter.[16]
  7. 7 Lettervormen vergelijken. Er zijn tientallen curves, lussen, connectoren en letteruiteinden die een schrijver onderscheiden. Zonder een formele cursus te volgen, is de beste manier om deze te leren, het inspecteren van een enkel, lang schrijfvoorbeeld en het vervolgens te vergelijken met dat van iemand anders. Hier zijn enkele voorbeelden om mee te beginnen:
    • Geen enkele schrijver schrijft als een machine. Zoek naar verschillende versies van een brief binnen dezelfde steekproef om uit te zoeken wat voor soort verschil onbetrouwbaar is. Bijvoorbeeld als iemand er twee schrijft fMet een dikke lus en een dunne lus, kunt u niet op die vorm vertrouwen voor identificatie.
    • Zoek nu elke keer een letter met dezelfde kenmerken. Bijvoorbeeld, bij cursief schrijven houdt een persoon zich doorgaans aan een van beide een cursieve hoofdletter I, of een eenvoudige verticale lijnlijn of een lijn met dwarsbalken. Het is zeldzaam om te zien dat één schrijver er meer dan één gebruikt.
  8. 8 Zoek naar tekenen van vervalsing. Als je nog een oefening wilt, laat je vrienden dan elkaars handtekeningen kopiëren en in een stapel samen met het echte werk presenteren. Hier zijn een paar veelbetekenende tekens:[17][18]
    • Vervalsers moeten langzaam schrijven om het schrift te kopiëren. Dit kan leiden tot lichte tremoren (kronkelende lijnen) en een constante lijndikte en schaduwwerking. (Echte handtekeningen hebben meestal lichtere en donkerdere arceringen als de snelheid verandert.)
    • Als de vervalser aarzelt of pauzeert, ziet u mogelijk inktvlekken of penliften (kleine openingen in de handtekening). Deze zijn vooral gebruikelijk aan het begin en einde van de handtekening, of tussen letters.
    • Probeer vijf keer een eigen handtekening te schrijven en je zult waarschijnlijk aanzienlijke verschillen zien. Als twee handtekeningen zeer vergelijkbaar zijn, tot aan elke curve en lijn, kan een van deze een vervalsing zijn.