Schuldgevoel is een natuurlijke menselijke emotie die iedereen op een of ander moment ervaart. Echter, voor veel mensen veroorzaken intense of chronische schuldgevoelens of schaamte grote leed. Proportionele schuldgevoelens zijn schuldgevoelens voor een actie, een beslissing of een andere fout waarvoor je verantwoordelijkheid moet nemen, en waar andere mensen mogelijk negatief door zijn getroffen. Dit is de gezonde schuld die je kan aansporen om misstanden te corrigeren, sociale cohesie te creëren en een gedeeld verantwoordelijkheidsgevoel te hebben. Onevenredige schuldgevoelens zijn daarentegen schuldgevoelens voor dingen waarvoor je geen verantwoordelijkheid kunt nemen, zoals de acties en het welzijn van anderen, en dingen waar je geen controle over hebt, zoals de uitkomsten van de meeste situaties. Dit soort schuld doet ons stilstaan ​​bij onze vermeende mislukkingen, schaamte en wrok creëren.[1] Of je schuld nu afkomstig is van een misdrijf uit het verleden of incidenteel ontstaat, er zijn stappen die je kunt nemen om deze gevoelens op te lossen.

Methode één van de twee:
Omgaan met proportionele schuldgevoelens

  1. 1 Herken het soort schuld dat je hebt en het doel ervan. [2] Schuldgevoel is een nuttige emotie wanneer het ons helpt groeien en leren van ons gedrag dat aanstootgevend of kwetsend is voor onszelf of anderen. Wanneer schuld ontstaat door een ander te schaden of een negatieve impact te hebben die voorkomen had kunnen worden, worden we gesignaleerd om dat gedrag te veranderen (of anders de gevolgen te riskeren). Deze schuld, "evenredige" schuld, kan een leidraad zijn voor het omleiden van gedrag en het aanpassen van ons gevoel van wat acceptabel is en wat niet.
    • Als je bijvoorbeeld schuldig bent aan het verspreiden van geruchten over een collega, zodat je een promotie op hun plaats krijgt, zul je voelen evenredig schuld. Als je deze promotie gewoon hebt gekregen omdat je meer gekwalificeerd bent en je toch schuldig voelen, dan heb je te maken met onevenredig schuld.
  2. 2 Vergeef jezelf. Jezelf vergeven, zoals een ander vergeven, kan een moeilijk proces zijn. Stappen die belangrijk zijn in het proces van zelfvergeving zijn:[3]
    • Erkenning van de werkelijke pijn veroorzaakt zonder te overdrijven of het minimaliseren van wat er is gebeurd.
    • Het aanpakken van de mate waarin je verantwoordelijk was voor deze schade - misschien was er iets dat je anders had kunnen doen, maar je bent misschien niet verantwoordelijk voor alles. Overschatten van uw verantwoordelijkheid kan schuld langer verlengen dan noodzakelijk.
    • Inzicht in je gemoedstoestand ten tijde van de schadelijke actie (s)
    • Dialoog met de ander (en) die negatief werden beïnvloed door uw acties. Een oprechte verontschuldiging kan een lange weg gaan. Het is belangrijk dat u en de ander (en) weten dat u op de hoogte bent van de geleden schade en dat u duidelijk weet welke acties (indien aanwezig) zullen worden ondernomen naast het aanbieden van excuses.
  3. 3 Maak het zo snel mogelijk goed of wijzig het. Schuldig blijven in plaats van de nodige reparaties of aanpassingen te doen, is hoe we onszelf straffen.[4] Helaas zal dit gedrag je alleen maar schamen om de actie te ondernemen die echt kan helpen. Het aanbrengen van herstellende veranderingen betekent het inslikken van je trots en het vertrouwen dat anderen dankbaar zullen zijn voor je werk dat de schuldbron oplost.
    • Als verontschuldiging is hoe je het goed kunt maken, probeer dan te voorkomen dat je rechtvaardigt wat je hebt gedaan of wees op de delen van de situatie waarvoor je niet verantwoordelijk bent. Herken gewoon de pijn van anderen zonder de afleiding van extra uitleg of pogingen om de details van de situatie opnieuw te bekijken.
      • Het kan veel gemakkelijker zijn om je te verontschuldigen voor een onopzettelijke opmerking die pijn veroorzaakte. Maar wanneer het gedrag enige tijd is gespannen, stel dat je jarenlang de nood van je partner over je relatie hebt genegeerd, zal het meer eerlijkheid en nederigheid vergen.
  4. 4 Start een dagboek.[5] Door journaalposten te schrijven over de details, gevoelens en herinneringen aan de situatie, kun je meer te weten komen over jezelf en je acties. Werken aan het verbeteren van je gedrag in de toekomst is een geweldige manier om schuldgevoelens te verlichten.[6] Uw inzendingen kunnen vragen zoals het volgende beantwoorden[7]:
    • Wat vond je van jezelf en alle betrokkenen in de aanloop naar, tijdens en na de situatie?
    • Wat waren jouw behoeften op dat moment en werden ze ontmoet? Zo nee, waarom niet?
    • Had je motieven voor deze actie? Wat of wie was de katalysator voor dit gedrag?
    • Wat zijn de beoordelingsnormen in deze situatie? Zijn dit je eigen waarden, je ouders, je vrienden, je echtgenoten of een instelling als de wet? Zijn deze gepaste normen van oordeel, en zo ja, hoe weet u dat?
  5. 5 Accepteer dat je iets verkeerd hebt gedaan, maar ga verder. We weten dat het onmogelijk is om het verleden te veranderen. Dus, na tijd te hebben besteed aan het leren van je acties en het goedmaken en repareren waar mogelijk, is het belangrijk om niet te lang stil te staan. Herinner jezelf eraan dat hoe sneller je je schuldig voelt, hoe sneller je meer aandacht kunt besteden aan andere, meer actuele delen van je leven.
    • Een ander voordeel van het gebruik van een dagboek om met schuldgevoelens om te gaan, is om je gevoelens bij te kunnen houden om jezelf te tonen hoe snel schuldgevoelens kunnen verminderen zodra we er aandacht aan schenken.[8] Het is vooral belangrijk om er nota van te nemen dat het veranderen en repareren van de situatie hen heeft veranderd. Dit zal je helpen trots te zijn op je vooruitgang en op de legitieme manieren waarop je schuldgevoelens positief hebt gebruikt.

Methode twee van twee:
Omgaan met onevenredige schuldgevoelens

  1. 1 Herken het soort schuld dat je hebt en het doel ervan. [9] In tegenstelling tot de nuttige "evenredige" schuld die ons signaleert om onze wandaden recht te zetten, komt onevenredige schuld meestal van een van de volgende bronnen:[10]
    • Beter doen dan iemand (schuld van de overlevende).
    • Het gevoel dat je niet genoeg hebt gedaan om iemand te helpen.
    • Iets dat alleen jij denken jij deed.
    • Iets dat je niet hebt gedaan, maar dat je wilt doen.
      • Neem het voorbeeld van je schuldig voelen voor het krijgen van een promotie. Als je vervelende geruchten over een collega verspreidt om het te krijgen, is deze schuld inderdaad gerechtvaardigd of evenredig tot de actie. Maar, als je deze promotie gewoon hebt gekregen door het te hebben verdiend en je toch schuldig voelen, dan heb je te maken met onevenredig schuld. Dit type schuld dient geen rationeel doel.[11]
  2. 2 Neem de balans op van wat u kunt controleren versus wat u niet kunt.[12] Noteer in een dagboek de dingen waarover je echt volledige controle hebt. Neem ook die dingen op die u slechts gedeeltelijk beheert. Jezelf de schuld geven voor een fout of een incident dat je maar gedeeltelijk onder controle had, betekent dat je boos bent op jezelf voor dingen die buiten je liggen.
    • Het is ook handig om te bedenken dat je niet de schuld hebt voor dingen waar je spijt van hebt niet omdat je het onmogelijk had kunnen weten dan wat je weet nu. U hebt waarschijnlijk op dat moment waarschijnlijk het beste oordeel voor u beschikbaar gemaakt.
    • Herinner jezelf eraan dat je geen schuld hebt voor het overleven van een tragedie die iemand anders heeft, zelfs iemand in je naaste omgeving deed dat niet.
    • Erken dat u niet uiteindelijk verantwoordelijk bent voor andere mensen. Zelfs als je veel liefde en zorg hebt voor degenen in je leven, zijn ze belast met het intensiveren van hun eigen welzijn (zoals jij dat van jou bent).
  3. 3 Onderzoek uw normen voor prestatie en anderen te helpen. Schrijf jezelf in een dagboek en vraag jezelf af of de gedragsidealen die je jezelf stelt misschien te hoog zijn.[13] Vaak worden deze normen ons opgelegd door externe krachten die ons mogelijk op een vroege leeftijd hebben geholpen, maar die nu zo rigoureus en onhaalbaar zijn dat ze grote nood veroorzaken.
    • Dit betekent ook erkenning van uw recht om te beschermen en op te komen voor uw eigen belangen. Omdat we ons vaak schuldig voelen omdat we niet achterover buigen voor anderen of iets opofferen dat we dierbaar zijn (zoals vrije tijd of onze eigen ruimte), is dit een cruciaal onderdeel van het overwinnen van schuldgevoelens.[14] Herinner jezelf eraan te accepteren dat de belangen van mensen met elkaar in conflict kunnen komen en dat dit natuurlijk is. Niemand heeft de schuld voor het ernstig zoeken naar het vervullen van zijn eigen behoeften.
  4. 4 Concentreer u op kwaliteit, niet kwantiteit wanneer u anderen helpt. Schuld komt vaak voort uit het idee dat we niet gevoelig genoeg zijn voor anderen.[15] En omdat je alleen zoveel van jezelf te geven hebt, onthoud dan dat de kwaliteit van je hulp zal afnemen als je te hard probeert om te helpen altijd of hulp iedereen waar je om geeft de hele tijd, wat er ook gebeurt.
    • Om dit soort schuldgevoelens te voorkomen, moet je je meer bewust zijn van situaties waarin het echt waar is u wie er moet ingrijpen. Onderscheiden zijn over de momenten waarop je hulp biedt, zal je een gezonder gevoel geven van hoeveel verantwoordelijkheid je voor anderen hebt, waardoor schuld automatisch afneemt. Het zal ook de kwaliteit van je hulp verbeteren, waardoor je je meer bewust wordt van de goede jij zijn eerder doen dan welke andere dingen jij kon doen.
  5. 5 Zoek acceptatie en mededogen door mindfulness.[16] Mindfulness en meditatieve oefeningen kunnen je helpen om je eigen mentale processen te observeren, inclusief de neigingen die schuldgevoelens in stand houden, zoals zelfbeschuldiging en buitensporige zelfkritiek.[17] Zodra je deze processen leert observeren, kun je meer medelevend worden ten opzichte van jezelf, in het besef dat deze gedachten niet serieus genomen of opgevolgd hoeven te worden.[18]
    • Het kan ook nuttig zijn om nauw contact te onderhouden met geliefden die je accepteren zoals je bent en onvoorwaardelijke compassie voor je te tonen. Door anderen op deze manier te behandelen, zal het gemakkelijker zijn om deze houding tegenover jezelf te ontwikkelen. Echter, u zijn verantwoordelijk voor zelfacceptatie en zelfcompassie, en dit kan gedaan worden met of zonder hulp.
  6. 6 Raadpleeg een professional in de geestelijke gezondheidszorg als je moeite hebt om vooruit te komen. Wanneer u onevenredige schuld voelt, is het misschien te moeilijk om de problemen alleen op te lossen, of zelfs met de hulp van dierbaren. Ga naar een gekwalificeerde therapeut voor geestelijke gezondheidszorg of een counselor die klinisch gecertificeerd is, zodat hij / zij u kan helpen om uw gevoelens te verwerken en uw gedachten over een incident opnieuw in te kaderen.
    • Een therapeut kan ook met een familielid samenwerken om problemen van schuld en woede op te lossen die soms het hele gezin kunnen treffen.