Borstzelfexamens zijn een optionele screening tool voor vrouwen om zichzelf te controleren op vroege tekenen van borstkanker. Door deze examens maandelijks uit te voeren, kunt u vertrouwd raken met het uiterlijk en het gevoel van uw borsten, zodat u gemakkelijker wijzigingen kunt detecteren.[1] Hoewel borstzelfexamens ooit essentieel waren voor screening op borstkanker, worden ze nu als een nuttig, optioneel hulpmiddel beschouwd.

Deel een van de twee:
Borstonderzoeken begrijpen

  1. 1 Leer waarom ze te doen. Sommige vrouwen houden ervan regelmatige zelfonderzoekexamens af te leggen. Regelmatige onderzoeken laten je veranderingen ontdekken die je anders misschien niet hebt opgemerkt, en die je kunnen helpen bij het opsporen van kanker; echter, zelf-examen zou moeten nooit in plaats van mammogrammen, omdat deze als een meer accurate test worden beschouwd.
    • Wanneer u een examen doet, zoekt u naar voorkankerverschijnselen of vroege tekenen van kanker voordat het zich heeft verspreid. In dit stadium kunt u het behandelen voordat het levensbedreigend wordt, waardoor uw risico op overlijden door borstkanker wordt verlaagd. Naast zelfexamens omvatte professionele screening een mammogram, een soort röntgenfoto die specifiek wordt gebruikt op borsten die massa's, calcificaties of andere tekenen van kanker kunnen vertonen.[2]
    • Geen enkele studie heeft aangetoond dat borstzelfexamens het risico op de dood van borstkanker verminderen, daarom raden veel deskundigen ze niet aan. Daarom kiezen veel vrouwen ervoor om ze niet te doen, maar ze kunnen nog steeds nuttig zijn.[3][4]
  2. 2 Weet of je een risico loopt. Er zijn groepen individuen die meer risico lopen op borstkanker. Er zijn genetische reden en gebeurtenissen in uw medische geschiedenis die u meer in gevaar kunnen brengen. Deze omvatten:[5]
    • Een mutatie in een borstkankergen genaamd BRCA
    • Vorige geschiedenis van borstkanker
    • Een familiegeschiedenis van borstkanker, vooral op jongere leeftijd
    • Vrouwen met uitstraling van de borst tussen de 10 en 30 jaar oud
  3. 3 Start op het juiste moment. Borstzelfexamens moeten al op de leeftijd van 20 beginnen. U moet uw borsten eenmaal per maand controleren, zodat u veranderingen in de loop van de tijd kunt opmerken.[6] Naast borstzelfexamens, zouden de jaarlijkse mammografieonderzoeken niet later dan 45 moeten beginnen, hoewel je al op 40-jarige leeftijd kunt beginnen.
    • U kunt doorgaan met de jaarlijkse mammografie vanaf 55 jaar, of u kunt naar eens in de twee jaar gaan.[7]
    • Als u een hoger risico op borstkanker heeft, kunt u beginnen met screening op de leeftijd van 40 jaar. Uw arts kan u vragen vaker te worden getest als u meer risico loopt om borstkanker te krijgen.
  4. 4 Een klinisch borstonderzoek (CBE) hebben. Naast uw maandelijkse zelfexamens, moet uw arts minstens één keer per jaar een borstonderzoek uitvoeren tijdens uw jaarlijkse fysieke of gynaecologische controle. Uw arts zal eerst een visuele inspectie van uw borst en tepels uitvoeren. Ze zullen dan een lichamelijk onderzoek van hen doen, vergelijkbaar met je zelf-examen, waarbij je al het borstweefsel en het weefsel onder je beide armen voelt.
    • Ze zoeken naar rimpels of veranderingen van de huid rond de borst, abnormale afscheiding of oriëntatie van de tepel, of knobbeltjes die onderliggende kankers kunnen signaleren.[8]
  5. 5 Krijg speciale testen. Soms is een zelfonderzoek niet genoeg. Als u bijzonder risicovol bent, zoals een verhoogde en lange familiegeschiedenis van de ziekte, kan uw arts een borst-MRI aanbevelen. MRI's zijn gevoeligere tests en tonen meer gedetailleerde scans. Ze leiden echter vaak tot meer foutpositieven, wat kan leiden tot onnodige biopsieën.[9][10]

Deel twee van twee:
Een borstzelfexamen uitvoeren

  1. 1 Voer de test maandelijks uit. Als u borstzelfexamens uitvoert, probeer ze dan eens per maand te doen. De beste tijd om dit te doen is ongeveer een week na het einde van je menstruatie. Dit is wanneer je borsten het minst zacht en klonterig zijn. Tijdens je menstruatie kunnen je borsten klonteren vanwege hormoonfluctuaties.[11]
    • Als je geen regelmatige menstruatie hebt, doe je het zelf-examen elke maand op dezelfde manier.
    • Als je het niet elke maand wilt doen, kun je minder vaak een examen doen. Het hangt er maar net vanaf waar je je comfortabel bij voelt.[12][13]
  2. 2 Voer een visueel examen uit. Een manier om problemen met je borsten op te lossen, is door te zoeken naar veranderingen in hun uiterlijk. Ga voor een spiegel staan ​​zonder je shirt en bh. Plaats je handen op je heupen. Druk stevig op je heupen om de spieren in te schakelen, waardoor je veranderingen opmerkt. Let op roodheid of schilfering van de huid en tepels, eventuele wijzigingen in de grootte, contour of vorm en eventuele kuiltjes of rimpels in het gebied.
    • Controleer ook onder je borsten. Draai van links naar rechts, hef je borsten op zodat je eronder en aan de zijkant kunt zien.
    • Kijk ook onder je arm en houd je arm slechts een deel van de weg omhoog. Dit voorkomt dat de spieren in uw onderarm te veel samentrekken, waardoor uw waarneming van het gebied wordt verstoord.[14]
  3. 3 Kom in positie. De beste positie om een ​​fysiek zelf-examen uit te voeren, is liggen. Dit komt door de manier waarop het borstweefsel gelijkmatig over uw borst wordt verdeeld, waardoor de weefsels gemakkelijker te onderzoeken zijn. Ga op je bed of bank liggen met je rechterarm opgeheven boven je hoofd.
    • Sommige deskundigen stellen voor om het onderzoek te doen terwijl ze staan, of om naast het liggen een houding aan te nemen om er zeker van te zijn dat elke laag weefsel grondig wordt onderzocht. Dit kan eenvoudig worden gedaan in of na een douche. U kunt kiezen welke het beste voor u werkt.[15][16]
  4. 4 Start het onderzoek. Gebruik je linkerhand om je rechterborst te voelen. Begin onder je rechterarm en druk deze eerst voorzichtig maar stevig aan. Dit zal je helpen de eerste laag weefsel onder je borst te voelen. Maak kleine cirkels met je drie middelste vingers met behulp van de pads van je vingers, niet met je vingertoppen. Beweeg met je vinger cirkels op en neer in het borstweefsel, een beetje zoals een patroon dat je maait op een gazon, totdat je het hele borst- en onderarmgebied bedekt.[17]
  5. 5 Herhaal met meer kracht. Zodra je je hele borst hebt bewogen, beweeg je weer in hetzelfde patroon en zorg je ervoor dat je deze keer harder drukt. Dit zal verder in je weefsel doordringen en de onderliggende weefsellagen onderzoeken.[18]
    • Het is normaal om je ribben te voelen terwijl je dit doet.
  6. 6 Controleer je tepel. Zodra u klaar bent met het catalogiseren van de borsten, moet u uw tepels controleren op onregelmatigheden. Druk met lichte maar stevige druk in uw tepel tussen uw duim en wijsvinger. Let op eventuele knobbels of als het enige ontlading verdrijft.[19]
  7. 7 Schakel over naar de andere borst. Zodra je je weg hebt gemaakt over je hele rechterborst en tepel, herhaal je de procedure van begin tot eind op je linkerborst. Schakel de armen achter je hoofd en gebruik je rechterhand om je linkerborst te onderzoeken.
    • Dezelfde procedure kan worden gebruikt om een ​​onderzoek tijdens het staan ​​uit te voeren.[20]
  8. 8 Neem contact op met uw arts. Als je knobbels voelt, voel dan voor de textuur ervan. Abnormale brokken zorgen hebben de neiging zich stevig of stenig aan te voelen, onregelmatige randen te hebben en aanvoelen alsof ze aan uw borstkas vastzitten. Als u iets voelt dat zo aanvoelt, bel dan zo snel mogelijk uw arts voor een afspraak om het te laten controleren.
    • Veel mensen weten niet goed welke knobbeltjes in een borst normaal zijn en welke niet. Een van de doelen van reguliere borstzelfexamens is om inzicht te krijgen in welke knobbels normaal zijn en die nieuw zijn. Als u problemen ondervindt bij het uitzoeken, vraag dan uw arts om u te laten zien wat normaal is en wat niet. Uw arts heeft mogelijk een model dat dit op kantoor aantoont.
    • Als de knobbel klein is en niet zo aanvoelt, moet u toch contact opnemen met uw arts om ervoor te zorgen dat er niets aan de hand is. Er is geen reden tot paniek. Acht van de tien knobbels zijn niet kanker.[21][22]