Japans bestaat uit drie unieke schrijfsystemen: hiragana (ひ ら が な), katakana (カ タ カ ナ) en kanji (漢字). Bovendien kan Japans in Romeins schrift worden geschreven (zoals het Engels is), Romaji (ロ ー マ 字), dat vaak wordt gebruikt door beginnende leerlingen. Hiragana en katakana zijn lettergrepen, wat betekent dat elke letter / letter een volledige lettergreep vertegenwoordigt. Kanji zijn symbolen die een idee of concept vertegenwoordigen. Deze kunnen veel verschillende lezingen hebben, afhankelijk van de context, in tegenstelling tot hiragana, katakana en Romaji, die altijd hetzelfde worden gelezen. Lezen van Japans lijkt in het begin misschien intimiderend, maar met een beetje moeite, oefenen en een paar trucjes, lees je eenvoudig Japans in een mum van tijd.

Methode één van de vier:
Romaji

  1. 1 Maak jezelf vertrouwd met Japanse klinkers. Er zijn vijf klinkers in het Japans, en deze zijn over het algemeen consistent in de uitspraak. In tegenstelling tot Engels, waar klinkers op verschillende manieren kunnen worden gelezen, afhankelijk van de context, kun je in Romaji het meest altijd verwachten:
    • De "a" klinkt als de "a" in "vader".
    • De "i" klinkt als de "ee" in "voeten".
    • De "u" klinkt als de "oo" in "fool."
    • De "e" klinkt als de "a" in "tape".
    • De "o" klinkt als de "oa" in "boot".[1]
  2. 2 Leer de basisprincipes van Romaji. Afgezien van klinkers, volgt Romaji meestal de regels van de Engelse uitspraak, maar er zijn een paar speciale eigenschappen die je in gedachten moet houden. Lange klinkers in Romaji worden bijvoorbeeld vaak gemarkeerd door een lange balk boven de klinker (zoals in ā, ī, ū, ē en ō), maar kunnen in sommige gevallen worden weergegeven door een dubbele klinker (zoals in aa, ii, uu, ei en ou). Verder:
    • Sommige Romaji-systemen gebruiken een apostrof om de lettergreepgrenzen aan te geven, met name vóór het geluid "n" (ん). Bijvoorbeeld het woord Shin'ya (し ん や) is drie lettergrepen 「shi (し) • n (ん) • ya (や)」 terwijl Shinya (し に ゃ) is slechts twee 「shi (し) • nya (に ゃ)」.
    • Verdubbelde medeklinkers vertegenwoordigen een korte, abrupte pauze bij het voorlezen. Deze pauze is belangrijk en kan de betekenis van een woord volledig veranderen, zoals in Sakki (net nu) en sake (vorige, voorafgaande).[2]
  3. 3 Breek Romaji in lettergrepen. Japans is een metrische taal. Elke lettergreep heeft ongeveer dezelfde lengte, exclusief lange klinkers, die voor twee lettergrepen worden vastgehouden. Door Romaji in lettergrepen te splitsen, kun je veelgebruikte woorduitgangen en grenzen berekenen, de stroom van je lezen verbeteren en je voorbereiden om hiragana en katakana te leren.
    • Over het algemeen kunt u een afwisselende medeklinker (C) klinkerstructuur (V) in het Japans verwachten, zoals in CVCVCV of kodomo (kinderen), waarbij elke CV-afwisseling een lettergreep vormt.
    • Sommige Japanse geluiden hebben clusters van medeklinkers gevolgd door een klinker. Enkele veelvoorkomende voorbeelden zijn tsu (つ), kya (きゃ), sho (し ょ), en cha (ち ゃ). Deze vormen een enkele lettergreep, elk.[3]
  4. 4 Oefen met moeilijke combinaties. In een andere taal spreken, houdt vaak in dat je spieren in en rond je mond anders gebruikt dan in je moedertaal. Door moeilijke of ongebruikelijke geluiden in het Japans te oefenen, worden ze natuurlijker in zowel het lezen als het spreken. Sommige woorden die u kunt gebruiken voor de praktijk zijn onder andere:
    • Kyaku (き ゃ く; guest), met de lettergrepen pauzes: kya • ku
    • Kaisha (か い し ゃ; gezelschap), met de lettergrepen breekt: ka • i • sha
    • Pan'ya (ぱ ん や; bakkerij) met de volgende lettergrepen: pa • n • ya
    • Tsukue (つ く え; bureau), met de lettergrepen breekt: tsu • ku • e[4]
  5. 5 Leer nieuwe woorden tijdens het oefenen van het lezen van Romaji. Wanneer je Romaji regelmatig leest, zal de stroom Japans voor jou bekendder worden en de geluidspatronen gemakkelijker te bevatten zijn. Houd tijdens het lezen een notitieblok bij de hand en noteer woorden waarvan je niet weet dat ze later in een woordenboek moeten opzoeken.[5]
    • Controleer uw nieuwe woordnotitieboekje vaak, zodat de woorden in uw geheugen worden ingebakken. U wilt bijvoorbeeld elke ochtend en avond nieuwe woorden bekijken.
    • Als je geen tekstboek hebt om te oefenen met het lezen van Romaji, zijn er tal van bronnen online beschikbaar. Probeer een algemene online zoekopdracht op trefwoord voor 'Japanse romaji-leesbronnen'.

Methode twee van vier:
Hiragana

  1. 1 Leer de klinkers. Vijf klinkers vormen de basis van hiragana. Dit zijn: あ, い, う, え en お (a, i, u, e, o). Bijna alle medeklinkers in het Japans paren met deze vijf klinkers om medeklinkers van vijf symbolen samen te stellen. Deze groepen hebben vaak stemhebbende en stemloze leden, die later verder worden uitgelegd.
    • Een voorbeeld van een medeklinkergroep is de "K" -groep. Het medeklinkergeluid van deze groep combineert met elke klinker de vijf symbolen: か (ka), き (ki), く (ku), け (ke) en こ (ko).[6]
  2. 2 Identificeer medeklinkergroepen. Groepen zijn gemakkelijker te onthouden omdat ze niet-stemhebbende (V-) symbolen alleen van gedifferentieerde (V +) symbolen onderscheiden door een aanhalingsteken (〃) of een kleine cirkel (゜).Stemmedeklinkers in een groep laten je keel trillen, en stemloze medeklinkers niet.
    • V-: か, き, く, け, こ (ka, ki, ku, ke, ko)
      V +: が, ぎ, ぐ, げ, ご (ga, gi, gu, ge, go)
    • V-: さ, し, す, せ, そ (sa, shi, su, se, so)
      V +: ざ, じ, ず, ぜ, ぞ (za, ji, zu, ze, zo)
    • V-: た, ち, つ, て, と (ta, chi, tsu, te, to)
      V +: だ, ぢ, づ, で, ど (da, ji, zu, de, do)
    • V-: は, ひ, ふ, へ, ほ (ha, hi, fu, he, ho)
      V +: ば, び, ぶ, べ, ぼ (ba, bi, bu, be, bo)
      V +: ぱ, ぴ, ぷ, ぷ, ぽ (pa, pi, pu, pe, po)[7]
  3. 3 Maak kennis met de nasale groepen. Een nasale is een geluid als een "m" of een "n." Deze geluiden trillen in de bovenrug van je keel en in je neusholte. Japans heeft twee nasale groepen in hiragana:
    • な, に, ぬ, ね, の (na, ni, nu, ne, nee)
    • ま, み, む, め, も (ma, mi, mu, ik, mo)[8]
  4. 4 Maak een idee van de Japanse "Y" -groep. De "Y" -groep in het Japans kan zich mengen met medeklinkersymbolen die eindigen op een い (i) -geluid (zoals き, じ, ひ / ki, ji, hi). Dit wordt vertegenwoordigd door het medeklinkersymbool gevolgd door een klein "Y" -groepssymbool. De "Y" -groep heeft geen stemloze leden.
    • De "Y" -groep: や, ゆ, よ (ya, yu, yo)
    • Enkele veel voorkomende "Y" -groepsmixen: し ゃ (sha), じ ゃ (ja), に ゃ (nya), き ゅ (kyu), ぎ ゅ (gyu), し ゅ (shu), ひ ょ (hyo), び ょ (byo), en し ょ (sho).[9]
  5. 5 Bestudeer de staartgroepen van hiragana. Traditioneel wordt de "R" -groep het laatst samen met drie unieke symbolen onderwezen. Geen van deze twee eindgroepen hebben stemloze leden. Alle "r" -geluiden moeten worden uitgesproken als het "t" -geluid in "water".[10]
    • De "R" -groep: ら, り, る, れ, ろ (ra, ri, ru, re, ro)
    • De unieke drie: わ, を, ん (wa, wo, n)[11]
  6. 6 Vermijd deeltjesverwarring. Deeltjes vormen een speciaal onderdeel van de Japanse grammatica. Er is geen Engels equivalent, hoewel het kan helpen om te denken aan deeltjes als voorzetsels. Deeltjes geven de grammaticale rol aan die woorden in een zin spelen en hebben soms een andere uitspraak dan je zou verwachten.
    • Bijvoorbeeld, in de zin, "Ik ga naar school," is het woord "ik" het onderwerp en "school" een bestemming, zo staat er geschreven, wat わ た し は が っ こ に い き ま す 」(watashi wa (I + topic particle) gakko ni (school + direction particle) ikimasu (go)).
    • Er zijn veel Japanse deeltjes, maar de meest voorkomende zijn:
      • は (uitgesproken als wa): topic marker.
      • か (ka): geeft een vraag aan het einde van een zin aan.
      • が (ga): onderwerpmarkering.
      • に (ni): geeft locatie, beweging, tekens tijd en het indirecte object aan.
      • の (nee): geeft het woord eerder aan の is bezitterig van het woord dat erop volgt.
      • へ (e): geeft de richting (van beweging) aan.
      • を (o): markeert het directe object.[12]
  7. 7 Onthoud hiraganasymbolen. De vorm van hiraganasymbolen kan heel vreemd zijn als je geen ervaring hebt met het schrijven van een soortgelijk Aziatisch schrift. Oefen regelmatig om uw recall te verbeteren, zodat u deze symbolen snel, vlot en correct kunt lezen.
    • Misschien wil je flash-kaarten maken om te studeren. Schrijf elk symbool aan de ene kant van een indexkaart en de uitspraak van het symbool aan de andere kant.[13]
  8. 8 Bouw je vocabulaire door te lezen. Veel kinderboeken en beginnende leerling Japanse materialen zijn uitsluitend in hiragana geschreven. Door materialen als deze te lezen, zul je zeker wat nieuwe vocabstermen oppikken terwijl je oefent.[14]
    • Misschien wilt u ook flash-kaarten maken voor nieuwe woorden. Je kunt deze mixen met je hiragana-flitskaarten om variatie aan je studie toe te voegen.[15]
    • Sommige websites publiceren artikelen of eenvoudige verhalen in hiragana voor beginnende leerlingen. Een online zoekopdracht op trefwoord, "hiragana reading practice" zou je moeten helpen iets geschikts te vinden.

Methode drie van vier:
Katakana

  1. 1 Verover katakana klinkers. Precies zoals hiragana bestaat katakana uit vijf klinkers die met medeklinkergroepen combineren om groepen van vijf symbolen te creëren. De vijf katakana-klinkersymbolen zijn: ア, イ, ウ, エ, オ (a, i, u, e, o). Een voorbeeld van een medeklinkergroep die combineert met klinkers om de vijf symbolen voor de "S" -groep te maken, ziet er als volgt uit:
    • サ, シ, ス, セ, ソ (sa, shi, su, se, enzovoort).[16]
  2. 2 Bestudeer vergelijkbare groepen om gemakkelijker te leren. Hetzelfde als hiragana, katakana scheidt over het algemeen vergelijkbare medeklinkergroepen in niet-stemhebbende (V-) en stemhebbende (V +) leden. Om een ​​symbool te wijzigen van stemloos naar spraak, hoeft u alleen een aanhalingsteken (〃) of een kleine cirkel (゜) toe te voegen.Dit maakt het leren van de symbolen gemakkelijker. Stemmedeklinkers zullen je keel doen trillen, stemloze mensen niet.
    • V-: カ, キ, ク, ケ, コ (ka, ki, ku, ke, ko)
      V +: ガ, ギ, グ, ゲ, ゴ (ga, gi, gu, ge, go)
    • V-: サ, シ, ス, セ, ソ (sa, shi, su, se, so)
      V +: ザ, ジ, ズ, ゼ, ゾ (za, ji, zu, ze, zo)
    • V-: タ, チ, ツ, テ, ト (ta, chi, tsu, te, to)
      V +: ダ, ヂ, ヅ, デ, ド (da, ji, zu, de, do)
    • V-: ハ, ヒ, フ, ヘ, ホ (ha, hi, fu, he, ho)
      V +: バ, ビ, ブ, ベ, ボ (ba, bi, bu, be, bo)
      V +: パ, ピ, プ, ペ, ポ (pa, pi, pu, pe, po)[17]
  3. 3 Leer de nasale groepen. Er zijn slechts twee nasale groepen in het Japans. Neusgeluiden trillen in de bovenrug van je keel en in je neusholte. Deze geluiden worden over het algemeen weergegeven met "n" of "m." De nasale groepen in katakana zijn:
    • ナ, ニ, ヌ, ネ, ノ (na, ni, nu, ne, nee)
    • マ, ミ, ム, メ, モ (ma, mi, mu, ik, mo)[18]
  4. 4 Beheers de "Y" -groep en zijn combinaties. De "Y" -groep in katakana werkt op dezelfde manier als in hiragana. "Y" -groepssymbolen kunnen mengen met symbolen die eindigen op een イ (i) -geluid (zoals キ, ヒ, ジ / ki, hi, ji). Dit wordt weergegeven door het symbool dat eindigt op een イ -klank gevolgd door een klein "Y" -symbool.
    • De "Y" -groep: ヤ, ユ, ヨ (ya, yu, yo)
    • Veel voorkomende "Y" -groepsmixen: シ ャ (sha), ジ ャ (ja), ニ ャ (nya), キ ュ (kyu), ギ ュ (gyu), シ ュ (shu), ヒ ョ (hyo), ビ ョ (byo) en シ ョ ( sho).[19]
  5. 5 Sluit katakana met de laatste groepen. Katakana weerspiegelt hiragana doordat de laatste groepen de "R" medeklinkergroep plus drie unieke symbolen bevatten. De "R" -groep heeft geen stemloze leden en het "r" -geluid moet vergelijkbaar zijn met de "t" in "water".[20]
    • De "R" -groep: ラ, リ, ル, レ, ロ (ra, ri, ru, re, ro)
    • De unieke drie: ワ, ヲ, ン (wa, wo, n) [21]
  6. 6 Leg de symbolen vast in het geheugen. Katakana heeft een paar symbolen die lijken op hiragana. Door deze verbindingen te maken (zoals in き en キ) kun je katakana sneller leren. Misschien wil je gemakkelijk verwarde katakana-symbolen isoleren en oefenen, omdat er een paar lijken die erg op het ongetrainde oog lijken. Sommige katakana-symbolen die je misschien wilt oefenen zijn:
    • シ (shi) en ツ (tsu)
    • ソ (zo) en ン (n)
    • フ (fu), ワ (wa) en ヲ (wo)[22]
  7. 7 Oefen regelmatig met lezen. Omdat katakana minder vaak voorkomt dan hiragana, geven sommige studenten het minder prioriteit of leren het onvolledig. Dit is echter alleen maar schadelijk voor uw leesvaardigheid op de lange termijn. Hoe meer je katakana leest, hoe makkelijker het wordt.[23]
    • Omdat veel studenten worstelen met katakana, zijn er veel leeshulpmiddelen online. Een algemene online trefwoordzoekopdracht voor "katakana-leespraktijk" moet u helpen geschikt oefenmateriaal te vinden.

Methode vier van vier:
Kanji

  1. 1 Selecteer hoge frequentie kanji. Veel kanji-boeken leren eerst de meest voorkomende kanji. Het is waarschijnlijker dat u gemeenschappelijke kanji ziet, dus het is niet alleen nuttiger om deze eerst te bestuderen, maar het helpt u ook om ze beter te onthouden, zoals u ze vaker zult zien tijdens het lezen. Als u zo'n boek niet heeft of kunt betalen, in dat geval:
    • Zoek online naar een kanji-frequentielijst met de algemene trefwoordzoekfunctie, "lijst met meest voorkomende kanji" of "lijst met meest voorkomende kanji."[24]
  2. 2 Breek uw lijst in groepen. Proberen om de 100 meest voorkomende kanji in één keer te leren, zal het leren bemoeilijken. Door dat aantal op te splitsen in kleinere, beter beheersbare brokken, kun je kanji vollediger en sneller leren. Je zult moeten experimenteren om te vinden wat voor jou het beste werkt, maar je zou kunnen beginnen met het leren van 5 tot 10 kanji per keer.[25]
    • U kunt ook uw lijst opdelen volgens het woordtype. U kunt bijvoorbeeld alle kanji die in werkwoorden worden gebruikt, groeperen, voedselgerelateerde kanji samen groeperen, enzovoort.
  3. 3 Zoek naar kanji-details. Zoek elk van de kanji op die je aan het bestuderen bent in een online Japans woordenboek. U kunt dit doen door het symbool uit uw lijst te kopiëren en in het invoervak ​​voor woorden op de startpagina van het woordenboek te plakken. Mogelijk moet u eerst een "kanji" -optie voor het tekstinvoervak ​​selecteren. Hierdoor wordt de woordenboekpagina voor de kanji weergegeven, die moet bevatten:
    • Slagorde. De volgorde waarin u kanji tekent, kan het uiterlijk beïnvloeden. Om verwarring te voorkomen, is de lijnvolgorde altijd consistent.
    • On-yomi. Is het lezen van een kanji die wordt gebruikt wanneer er geen hiragana aan is toegevoegd. On-yomi lezende kanji zijn vaak samengesteld uit verschillende kanji die samenwerken, die kanji samengestelde woorden worden genoemd (zoals in 地下 鉄 / chikatetsu / metro).
    • Kun-yomi. Deze waarde wordt gebruikt wanneer hiragana is toegevoegd aan kanji (zoals in 食 べ ま す / tabemasu / om te eten) en wordt ook gebruikt voor woorden van Japanse oorsprong.[26]
  4. 4 Onthoud de aflezingen van kanji en gemeenschappelijke verbindingen. Samen met de lijnvolgorde, On-yomi en Kun-yomi, moet er ook een lijst met veelvoorkomende samenstellingen op de woordenboekpagina voor uw kanji zijn.Deze helpen je niet alleen om je vocabulaire op te bouwen, maar helpen je ook om de kanji zelf te leren.
    • U kunt nuttige componenten in een notitieboek schrijven en deze regelmatig bekijken, zoals elke ochtend en avond.
    • Kanji heeft veel informatie. Om deze reden zou je misschien flash-kaarten willen maken en gebruiken om de kanji-vorm, On-yomi, Kun-yomi en verbindingen te leren.[27]
    • Er zijn gratis te gebruiken kanji-leerprogramma's beschikbaar voor uw computer of telefoon. Deze werken als flashcards, maar veel volgen je voortgang, zodat je lastige kanji kunt isoleren.
  5. 5 Maak gebruik van radicalen. Radicalen zijn veelvoorkomende symbolen in een kanji en deze kunnen je vaak helpen woorden te begrijpen die je niet begrijpt. Bijvoorbeeld, in het woord 詩 (shi / poëzie, gedicht) je hebt de belangrijkste radicale 言, wat 'spraak' betekent. Zelfs als je het symbool 詩 niet kende, kon je, door de radicaal voor 'spraak' te zien, raden dat het woord taalgerelateerd is en misschien zelfs in staat is om het met context te achterhalen. Enkele veel voorkomende radicalen zijn onder meer:[28]
    • ⼈ / ⺅: persoon, mensen
    • ⼊: invoeren
    • ⼑ / ⺉: mes, zwaard
    • ⼖: verbergen of verbergen
    • ⼝: mond, opening, ingang, uitgang
    • ⼟: aarde
    • 日: zon
    • 月: maan
    • ⼠: man, geleerde, samurai
    • ⼤: groot of groot
    • ⼥: vrouw
    • ⼦: kind, zoon[29]
  6. 6 Maak verbindingen om betekenis te interpreteren. Zelfs als je niet weet hoe je een kanji of kanji-samenstelling moet lezen, kun je het nog steeds begrijpen. Als u bijvoorbeeld de kanji voor suiker (糖), urine (尿) en ziekte (病) kent, hoewel u misschien niet weet hoe u het woord moet uitspreken, kunt u daaruit afleiden dat 糖尿病 "diabetes" betekent. Diabetes is een ziekte waarbij het lichaam geen suiker kan verwerken, waardoor mensen ziek worden en de suiker in de urine uit hun lichaam komt. Enkele andere voorbeelden van nuttige verbindingen:
    • 地下鉄 • chikatetsu • Kanji betekent: aarde + onder + strijkijzer • Engels: metro
    • 水球 • suikyuu • kanji betekent: water + bal • Engels: waterpolo
    • 地理 • Chiri • kanji betekent: aarde + logica / arrangement • Engels: geografie
    • 数学 • suugaku • Kanji betekent: cijfer / wet / figuur + studie • Engels: wiskunde
  7. 7 Lees en oefen vaak kanji. Zelfs sommige inheemse Japanse worstelen soms met ongewone kanji. Geef jezelf voldoende tijd om deze symbolen te leren en voeg nieuwe toe aan je lijst terwijl je ze beheerst. In de negen jaar dat de Japanse overheid voor kinderen kinderen nodig heeft, worden ongeveer 2.000 kanji onderwezen.
    • Je kunt oefenen met lezen met Japanse kranten en online publicaties die kanji gebruiken.
    • Voor beginnende kanji-leerlingen, wilt u misschien de tekst lezen die deze bevat furigana, die kleine hiragana-letters zijn over de kanji die helpen bij het lezen.
    • Hoewel de meeste autochtone Japanners 2.000 kanji leren tijdens de lagere en middelbare school, wordt de algemene geletterdheid voor Japanners vaak ingesteld op ongeveer 1.000 tot 1.200 kanji.
    • Dit lijkt misschien een groot aantal, maar veel kanji en radicalen herhalen of combineren om nieuwe woorden te maken. Dit betekent dat u na de eerste 500 patronen en overeenkomsten zult zien die het lezen van deze symbolen eenvoudiger maken.[30]