Vóór digitale en fotografische technologie werden beelden overgezet op papier van steen, metaal en hout. Onderdeel van een goede opleiding in de kunstgeschiedenis is het bestuderen en identificeren van deze verschillende drukprocessen. Terwijl prentkunst een vakgebied is dat je voor het leven kunt bestuderen, kun je de basisbeginselen leren van het identificeren van reliëf, diepdruk en planografische lithografie om je identificatievaardigheden te ontwikkelen.

Methode één van de drie:
Reliëfafdrukken identificeren

  1. 1 Begrijp het proces van reliëfdruk. Reliëfdruk is de oudste en meest traditionele afdruktechnologie en omvat het reproduceren van afbeeldingen op de meest eenvoudige manier. Bij reliëfdruk wordt een houten of metalen reliëfblok gesneden door de delen van de foto weg te snijden die niet worden afgedrukt. Vervolgens wordt inkt aangebracht op de verhoogde delen door de te bedrukken gebieden te deppen of de inkt op te rollen. De laatste fase van het proces bestaat uit het overbrengen van de inkt naar de pagina door een vel papier te leggen en druk uit te oefenen. Voorbeelden van reliëfdrukken zijn:
    • Houtblok printen
    • linocut
    • -Type in te stellen
  2. 2 Onderzoek de rand van de afdruk. Een van de snelste en meest betrouwbare manieren om reliëfdrukken te identificeren, is om de randen van de afdruk te onderzoeken op bewijsmateriaal. Het proces waarbij inkt via druk uit het blok wordt overgebracht, produceert een karakteristieke rand rond de randen van het leven. Dit is een functie die alleen wordt gekenmerkt door hoogdrukprocessen, dus het is altijd een zeker teken.[1]
    • Voor vergelijkingsdoeleinden bekijkt u het serienummer op een rekening van de Amerikaanse valuta. Je zou moeten opmerken dat de rand van de nummers iets donkerder is dan de binnenkant. Dit is een teken van reliëfdruk. Zoek naar deze neiging in het stuk dat je onderzoekt.[2]
  3. 3 Let op tekenen van reliëf. Een andere redelijk betrouwbare manier om reliëfdruk te identificeren, is door naar de achterkant van het stuk te kijken voor tekens van reliëf, een ander resultaat van het overdrachtsproces bij reliëfdruk. Bestudeer de pagina en voel met uw handen voor tekenen van verhoogde perforatie en druk, betekenaars van het papier dat op het ontlastblok wordt gedrukt.
    • In vergelijking met diepdruk is de druk die nodig is om reliëfdrukken te maken relatief gering, wat betekent dat embossing soms moeilijk te zien en te onderscheiden is van die van diepdruk, wat ernstiger is.
    • Reflectantie-transformatie Beeldvorming (RTI) wordt vaak gebruikt om de fysieke betekenaars van reliëfdruk in hoogdruk te benadrukken en te documenteren.[3]
  4. 4 Let op tekenen van snijden in de gearceerde of gearceerde gebieden. Hoewel het misschien voor de hand liggend lijkt, is een van de beste manieren om reliëf te onderscheiden van diepdruk drukken in het onderzoeken van de zwarte markeringen zo dicht mogelijk en proberen te beslissen of het eruit ziet alsof ze omhoog zijn gebracht, of dat de witte markeringen in het oorspronkelijke blok zijn opgeheven. Dit is deels een intuïtie en deels ervaring, maar een van de beste plekken om te kijken is in gearceerde of gearceerde gebieden.
    • Op reliëfdrukken moet je kunnen zien dat schaduw wordt gemaakt door kleine wiggen tussen korte lijnen uit te knippen en vervolgens een lange lijn in een rechte lijn te snijden, waardoor er vloeiende buitenlijnen zichtbaar worden.

Methode twee van drie:
Identificeren van diepdrukafdrukken

  1. 1 Begrijp het proces van diepdruk printen. Intaglio is Italiaans voor "incis-en", en draait dienovereenkomstig rond een proces van het aanbrengen van inkt in de groeven of etsen of gravures, en gebruikt dan veel druk om die inkt van de streepjes op de pagina over te brengen. Dit resulteert meestal in iets scherpere, meer substantiële lijnen die u kunt leren identificeren. Het proces is in de jaren 1500 ontwikkeld. Graveren en etsen zijn beide stijlen van diepdruk, met licht verschillende technieken en betekenissen.[4]
    • Gravure wordt meestal gedaan op koperen platen, met behulp van een burijn, een v-vormig snijgereedschap, om splinters van metaal van het oppervlak van de plaat te verwijderen. De vorm van de gegraveerde lijnen is meestal vrij schoon en wees naar elk uiteinde, waar de lijnen zullen zwellen of krimpen.
    • ets wordt gedaan met behulp van zuur vrij te trekken over wax geplaatst op de koperen beplating, met behulp van een naald. Geëtste lijnen hebben een botter einde dan gegraveerde lijnen, en je zou in staat moeten zijn om tekenen van was te zien in oneffenheden en afbrokkelend aan de rand van de lijnen. Over het algemeen zijn geëtste regels minder nauwkeurig.
  2. 2 Let op kentekens. Omdat er veel druk wordt gebruikt om de inkt over te brengen, laat de metalen drukplaat een afdruk in het papier achter op diepdruk. De hoeken van deze markeringen moeten worden afgerond, omdat verscherpte randen het papier scheuren en de randen vaak sporen van inkt bevatten die niet volledig van de plaat werden geveegd tijdens het afdrukproces. Plaatmerken zijn altijd betekenaars van diepdruk, of het nu gaat om gravures of etsen.
    • Als u geen kenteken ziet, is dat niet noodzakelijk het teken dat het is is niet een diepdruk. Het zal niet op elke verdieping verschijnen als de plaat volledig is weggevaagd.
  3. 3 Let op verhoogde inkt. Vanwege de manier waarop het afdrukproces werkt, moeten de sterkste en donkerste lijnen worden verhoogd in vergelijking met de omliggende gebieden, omdat er meer druk en meer inkt nodig is om de donkere lijn eruit te laten springen. Dit is een van de meest betrouwbare betekenaars van diepdruk, geëtst of gegraveerd.
  4. 4 Zoek naar een variërende kleurintensiteit in afzonderlijke lijnen. Bij diepdruk zullen de lijnen variërende intensiteitsniveaus hebben in termen van de inktverplaatsing, vergeleken met reliëfdruk, die relatief uniform moet zijn. Dit komt omdat de diepte van de groeven kan worden aangepast, wat resulteert in donkere of lichtere afgedrukte lijnen, overeenkomstig in dezelfde regel.
    • Kijk langs langere lijnen om te zien of ze al dan niet donkerder worden in het interieur. Als dat zo is, is het bijna zeker een teken van diepdruk.
  5. 5 Kijk naar de vorm van de lijn. Gegraveerde lijnen vloeien soepel, zwellen sommige voordat ze taps toelopen naar een punt, terwijl geëtste lijnlijnen wankele, ronde randen zullen hebben. Dikke afdrukken van diepdruk hebben vaak betrekking op bits van beide soorten afdrukken, zoals te vinden is in de Amerikaanse munteenheid, op de afgedrukte afbeeldingen aan de voor- en achterkant.
  6. 6 Bestudeer meer diepdruktechnieken. Er zijn veel subcategorieën van diepdruk die bijzonderheden over het proces weergeven, zodat u uw identificatievaardigheden nog specifieker kunt verfijnen. Andere diepdruktechnieken omvatten:
    • aquatint
    • mezzotinto
    • Staalgravure
    • Stippel Engraving

Methode drie van drie:
Planografische lithografieën identificeren

  1. 1 Begrijp de verschillende soorten lithografie. Lithografie is een grote term die vaak wordt gebruikt om te verwijzen naar veel verschillende soorten drukwerk, hedendaags en klassiek. Maar in pre-fotografische termen is de planaire lithografie die van een plat oppervlak. Bij het platografisch drukken worden platen vervaardigd door een afbeelding in een vette of olieachtige substantie neer te leggen, meestal tusche genoemd, die inkt vasthoudt. De lege gebieden van de plaat worden dan afgewassen met water, waarbij de inkt uit die gebieden wordt verwijderd. Typen planografische lithografie omvatten:
    • Krijt-manier afdrukken, die zijn gemaakt met behulp van waskrijt om het beeld op kalksteen te tekenen.
    • Chromolithografie, die herkenbaar zijn op basis van het meanderen van meerdere kleuren op de plaat.
    • Getinte lithografie wordt gemaakt via twee platen, waarvan er één brede achtergrondkleuren op de achtergrond gebruikt om de achtergrondkleur van de afbeelding te geven.
    • Overdracht lithografie wordt niet direct overgedragen van steen naar papier, maar van transferpapier naar de steen zelf, wat betekent dat de afbeelding oorspronkelijk niet omgekeerd hoeft te worden getekend.
  2. 2 Vergroot de afbeelding. In tegenstelling tot sommige andere vormen van pre-fotografische afdrukidentificatie, moet de planaire lithografie worden onderzocht met behulp van een vergroting van ten minste 10x om de betekenaars op te merken die nodig zijn voor een juiste identificatie. Omdat het ontbreken van diepdruk en reliëfdruk niet betekent dat u te maken hebt met een litho, is het belangrijk om de afbeeldingen goed te bekijken en geen afwezigheid als bewijs te nemen.
  3. 3 Let op de afwezigheid van kentekens. Als u plaatlabels vindt, hebt u altijd te maken met reliëf of, waarschijnlijker, een diepdruk. Omdat de afbeelding rechtstreeks uit een platte steen wordt genomen, zullen er nooit plaatafdrukken zijn van het soort dat u op die afdrukken op een lithografie zou vinden.
  4. 4 Let op de vlakheid van de inkt. Na goed onderzoek zou u moeten opmerken dat er geen verschil is in de diepte van de inkt en het blanco papier. Alles zou op hetzelfde niveau moeten zijn, zonder inbedding van witheid of duisternis. Als u dit opmerkt, is een serieuze vergroting vereist, maar het is een goede indicatie dat u te maken hebt met een verscheidenheid aan planografisch afdrukken, omdat de inkt afkomstig is van een plat oppervlak dat niet zelf in het papier is afgedrukt.
  5. 5 Zoek naar de illusie van schaduw, gecreëerd door meerdere lagen. Omdat het planaire oppervlak inkt op hetzelfde niveau vasthoudt en afstoot, wordt tonale variatie gecreëerd door de hoeveelheid bestreken oppervlakte te variëren en niet gedekt door de hoeveelheid op het papier afgezette inkt te variëren, hetzij door gebruik te maken van meerdere lagen en meerdere afdrukken, of door plaatsen van zwaardere was op de steen.
    • Doorgaans zullen gearceerde gebieden vlekkerig zijn en bijna stippelachtige stippen maken die dezelfde toonwaarde hebben. Eén markering zal niet lichter of donkerder zijn dan de andere omringende markeringen, en mag ook niet gelijkmatig verdeeld zijn. Dit creëert de "illusie van schaduw."
    • Een afdruk met meerdere kleuren overlapt die kleuren in bepaalde gebieden. Over het algemeen vindt u geen groen, maar overlappende gebieden met blauw en geel, een efficiënter proces van afdrukken. Schaduw in kleurenafdrukken wordt meestal gemaakt via variatie van toon.[5]
  6. 6 Zoek naar wazigheid. Typisch zullen fijne details wat vager zijn in transferlithografieën dan in andere soorten drukwerk. Vaak blijft het papier niet goed kleven of anders zal het verschuiven wanneer er druk op het papier wordt uitgeoefend, en de details hebben de neiging te lijden wanneer dit gebeurt. Dit is typisch een teken van planografische lithografieprocessen.[6]