Microchippen is een technologie die wordt gebruikt om uw hond te vinden als deze ooit verdwaalt of wordt gestolen. Halsbanden en tags kunnen handig zijn als je een vermiste hond moet zoeken, maar er is altijd een kans dat ze eraf kunnen vallen. Microchips worden daarentegen net onder de huid van uw hond geplaatst, dus ze zijn een betrouwbaarder en permanentere vorm van identiteitsbewijs. Als de halsband van uw hond loslaat, is een microchip de perfecte back-upoptie, zodat u en uw hond veel eerder herenigd worden.

Methode één van de twee:
De Microchip verkrijgen

  1. 1 Baad je hond. Voordat je je hond microchipped krijgt, moet ze schoon zijn. Dit is zo, dat de injectieplaats mooi en schoon is wanneer de dierenarts de microchip injecteert in uw hond.
  2. 2 Onthoud dat je je hond niet zelf hoeft te chippen. Je moet je hond niet thuis met een microchip injecteren. Het is in veel landen illegaal om uw hond zelf te implanteren en u kunt juridische stappen tegen u ondernemen. [1]
    • Zelfs als u in staat bent om een ​​microchip te kopen van een derde deelbron, implanteer de chip dan niet zelf.
  3. 3 Breng je hond naar de dierenarts. Microchips moeten altijd worden geïnjecteerd door een gekwalificeerde medische professional. Het is veel veiliger voor uw hond, omdat uw dierenarts precies weet waar de microchip moet worden geplaatst, hoeveel druk moet worden gebruikt en waarnaar moet worden gezocht in de zeldzame kans dat er een reactie op de microchip is.
    • Je kunt je hond pijn doen als ze niet op de juiste manier wordt geïnjecteerd.[2][3]
  4. 4 Vul het papierwerk in. Wanneer u uw hond laat microchipten, moet u het papierwerk invullen dat bij de microchip wordt geleverd, zodat de microchip wordt geregistreerd. De informatie die u op deze formulieren vermeldt, is hoe uw hond aan u wordt geretourneerd als deze ooit wordt verloren of hersteld. Uw dierenarts stuurt vervolgens het papierwerk voor u naar de database van de fabrikant.
    • Er is een vergoeding voor het registreren van het papierwerk, dat vaak is opgenomen in uw dierenarts rekening.
    • Maak een kopie van dit papierwerk als uw dierenarts u dat niet biedt. Dit zal ervoor zorgen dat u over alle juiste informatie over de microchip van uw hond beschikt.[4]
  5. 5 Controleer het ID-nummer van de microchip. Voordat uw dierenarts de microchip injecteert, plaatst zij de microchiplezer boven de naald met de microchip erin om ervoor te zorgen dat deze duidelijk leest en het juiste unieke ID-nummer afgeeft.
    • Het nummer moet overeenkomen met dat op uw papierwerk.
    • Bewaar dit nummer ook voor uw administratie.[5]
  6. 6 Laat de verpleegkundige uw hond stilhouden. Uw dierenarts kan de microchip-injectie in de normale onderzoekskamer uitvoeren. Ze heeft de hulp van een verpleegster nodig om haar te helpen met de injectie. De verpleegkundige houdt uw hond rustig vast door een arm onder het lichaam van uw hond te plaatsen en de haak van zijn arm voorzichtig onder haar nek te plaatsen.
    • Hij zal de hond dan dicht bij zijn lichaam houden zodat ze niet kan bewegen.[6]
  7. 7 Laat de dierenarts de microchip injecteren. Zodra de verpleegkundige uw hond veilig heeft, kan uw dierenarts de plaats tussen de schouderbladen van uw hond vinden waar de chip zal worden geïmplanteerd. Je dierenarts zal voorzichtig de huid in dit gebied optrekken en ze zal de microchip, ongeveer ter grootte van een rijstkorrel, direct onder de huid implanteren met de applicator.[7]
    • De huid heeft geen alcoholdoekje of ander preparaat nodig zolang uw hond schoon is.
  8. 8 Controleer de microchip opnieuw. Zodra de microchip in uw hond is geïmplanteerd, controleert de dierenarts de chip opnieuw om er zeker van te zijn dat deze nog steeds verzendt nu hij in de huid van uw hond zit. Zodra het nummer de juiste unieke ID heeft gelezen, is uw hond klaar voor gebruik.
    • Je dierenarts zal de chip eenmaal per jaar routinematig controleren om er zeker van te zijn dat deze goed werkt.[8]
  9. 9 Houd uw informatie actueel. Als u verhuist, uw telefoonnummer wijzigt of als er andere contactgegevens worden gewijzigd, moet u dit aan uw dierenarts vertellen of contact opnemen met de database van de fabrikant over uw wijziging in informatie.
    • Ze zullen uw gegevens zo snel mogelijk bijwerken, zodat uw hond op de juiste plaats kan worden teruggezet als ze wordt vermist.[9]

Methode twee van twee:
Beschouw een Microchip

  1. 1 Ontdek waarom je moet microchipen. Microchips vergroten uw kansen om uw hond terug te krijgen aanzienlijk als ze verdwaald is. Halsbanden en andere identificerende tags kunnen eraf vallen, maar microchips zullen uw hond nooit verlaten als ze eenmaal zijn geïmplanteerd.[10][11]
  2. 2 Begrijp hoe een microchip werkt. Een microchip is een apparaat dat radiogolven met een bepaalde frequentie uitzendt. Er zijn meestal drie verschillende frequenties waar een chip op kan uitzenden, maar er zijn universele lezers die alle drie de frequenties zullen lezen. Wanneer de frequentie wordt gelezen, geeft de lezer het unieke ID-nummer weer dat aan uw papierwerk is gekoppeld, evenals de fabrikant van de chip. Dit zal hen vertellen met welke database contact moet worden gemaakt om uw informatie te vinden.
    • De chip zelf bevat uw contactgegevens niet. Het heeft gewoon uw unieke ID, die wordt gebruikt om toegang te krijgen tot uw papierwerk.[12]
  3. 3 Weet hoe lang microchips duren. Microchips draaien niet op stroom. Ze reflecteren eenvoudigweg een signaal terug naar de scanner. Zodra uw hond is geïmplanteerd met een microchip, zal deze haar hele leven meegaan.[13]
  4. 4 Ontdek hoeveel microchips kosten. De meeste dierenartsen rekenen tussen de $ 25 en $ 50 voor de implantatie van een microchip. Dit is afhankelijk van uw dierenarts.[14]
  5. 5 Houd er rekening mee dat dit niet van invloed is op de gezondheid van uw hond. Microchippen heeft een zeer minimale kans op bijwerkingen. Er is slechts een kleine pijn gevoeld wanneer de microchip wordt geïnjecteerd, vergelijkbaar met die van een schot. Uw hond reageert hier misschien een beetje op, maar hij prikt slechts enkele ogenblikken.
    • Als uw hond kleiner is, kan er op het moment van de injectie iets meer pijn zijn, omdat zij minder vulling heeft.
    • Er is geen operatie of anesthesie vereist om de microchip te implanteren. Veel eigenaren kiezen er echter voor om de microchip te laten implanteren op hetzelfde moment dat ze wordt gesteriliseerd (of gecastreerd als een man), zodat ze beide procedures in één keer verwerkt.[15]
    • Er zijn enkele gedocumenteerde gevallen geweest van extreme bijwerkingen, zoals microchipmigratie die leidt tot abcessen of, in één geval, de dood, maar deze zijn zeer zeldzaam.[16]