Een klein percentage zwangere vrouwen lijdt aan een incompetente baarmoederhals, waardoor ze het risico lopen op vroeggeboorte of een miskraam als ze niet worden behandeld. Een incompetente baarmoederhals of cervicale insufficiëntie wordt het vaakst vroeg in het tweede trimester gediagnosticeerd, maar kan pas aan het begin van het derde trimester worden gepresenteerd. De diagnose kan worden gesteld tijdens een intern onderzoek door uw arts of via een echografie.[1]

Methode één van de drie:
Diagnose van een incompetente cervix

  1. 1 Weet of je een risico loopt. Vrouwen die eerder miskramen hadden gehad in het tweede trimester (tussen 14 en 27 weken) zijn het meest waarschijnlijk een cervicale insufficiëntie, dus het is belangrijk om eventuele eerdere zwangerschapscomplicaties of miskramen aan uw arts te melden. Vrouwen worden niet gediagnosticeerd met een incompetente baarmoederhals totdat ze een of meer late miskramen hebben opgelopen. Als u van tevoren van deze aandoening op de hoogte bent, kan uw arts vanaf het begin uw toestand nauwkeuriger controleren. Dit kan resulteren in eerdere detectie van een zwakke baarmoederhals, wat leidt tot een verhoogde kans op verlenging van de bevalling. Elke operatie aan de cervix brengt ook vrouwen in gevaar, waaronder een D & C, cervicale kegel of LEEP.[2]
  2. 2 Wees alert op mogelijke symptomen. Hoewel het mogelijk is dat een incompetente baarmoederhals aanwezig is zonder uiterlijke symptomen, kunnen er in sommige gevallen waarschuwingssignalen zijn. Deze zouden typisch voorkomen tussen 14 en 22 weken zwangerschap en omvatten rugpijn, ontlading of warm vloeibaar vilt in de vagina en bekkendruk.[3]
  3. 3 Neem onmiddellijk contact op met uw OB / GYN als u een van deze symptomen opmerkt. Hoewel ze volledig onafhankelijk zijn van een incompetente baarmoederhals, is het altijd het beste om voorzichtig te zijn en de arts een volledig onderzoek te laten doen om het uit te sluiten. Dit kan een echografie omvatten. Houd er rekening mee dat diagnoses van cervicale insufficiëntie zijn gebaseerd op de medische geschiedenis van een vrouw uit het verleden van een miskraam tijdens het tweede trimester. Als je inderdaad een tekort aan cervix hebt, heb je een aantal medische opties.[4]

Methode twee van drie:
Medische behandeling ondergaan

  1. 1 Bespreek behandelingsopties met uw arts. Hij of zij zal in staat zijn om de mogelijke opties-cerclage, een pessarium en bedrust-uiteen te zetten en u te vertellen welke het beste voor u zijn. Houd in gedachten dat een cerclage (hechtenis van de baarmoederhals gesloten) verreweg de meest gebruikelijke behandeling is, en dat veel vrouwen met een eerdere geschiedenis van een miskraam succesvol een baby op termijn kunnen dragen. Een pessarium, vergelijkbaar met de buitenste ring van een diafragma, verandert de hoek van de baarmoederhals en versterkt deze.[5]
  2. 2 Overweeg met uw arts of seriële echografie een goede eerste stap is. Met ultrasone geluiden om de twee weken tijdens het tweede trimester van uw zwangerschap, kan de arts het risico van een incompetente cervix controleren. Als hij of zij waarschuwingssignalen ziet, kun je een cerclage hebben.[6]
  3. 3 Onderga een minimale operatie om een ​​cerclage te krijgen. Als u eenmaal gediagnosticeerd bent met een incompetente baarmoederhals, zal uw arts waarschijnlijk een cerclage suggereren. Een cerclage is een procedure waarbij een steek rond de baarmoederhals wordt geplaatst en strak wordt getrokken om de baarmoederhals gesloten te houden. Er zijn vijf soorten cerclage die kunnen worden uitgevoerd en uw arts zal bepalen welk type het beste is voor uw situatie, afhankelijk van hoe ver u in uw zwangerschap zit.
    • Een cerclage wordt meestal tegen het einde van de zwangerschap verwijderd om een ​​normale bevalling toe te staan.
    • Af en toe, afhankelijk van de omstandigheden die aanwezig zijn tijdens de zwangerschap, zal de cerclage op zijn plaats blijven en zal de moeder een keizersnede ondergaan om de baby te bevrijden.[7]
  4. 4 Praat met uw arts over het plaatsen van een pessarium. Een pessarium is een apparaat dat in de vagina is geplaatst om te helpen de baarmoederhals te verhogen en te versterken. Dit kan worden gebruikt in plaats van of in combinatie met een cerclage.[8]
  5. 5 Vraag of bedrust of bekkensteun kan helpen. Bedrust kan worden voorgeschreven door uw arts voor een incompetente baarmoederhals. Bedrestricties kunnen variëren van het eenvoudigweg vermijden van zwaar tillen of huishoudelijk werk, tot totale bedrust waarbij u te allen tijde in een liggende positie moet blijven, ook voor baden en naar de badkamer gaan.[9] Overleg met uw arts of een soort bedrust een goede optie voor u is.
    • U moet mogelijk ook onthouden van seks tijdens een periode van bed en bekkenrust.

Methode drie van drie:
Voor jezelf zorgen

  1. 1 Zorg ervoor dat je voldoende rust krijgt. Zelfs als u geen bedrust voorgeschreven heeft, is het belangrijk dat u voldoende rust krijgt. Zorg ervoor dat je voldoende slaapt en vermijd jezelf te overbelasten.
  2. 2 Vraag uw arts om een ​​krachtige training. Hij of zij kan je voorstellen af ​​te zien van intensieve trainingen en van seks. Omdat uw baarmoederhals zwak is, kan beweging uw toestand verder verergeren.[10]
  3. 3 Doe je Kegels. Kegel-oefeningen versterken je bekkenbodemspieren. Om ervoor te zorgen dat je ze correct doet, terwijl je aan het urineren bent, bal je spieren om de stroom van urine te stoppen, en laat je los om door te gaan met de stroom; dat is wat het oefenen van je Kegels voelt. Hoewel is het niet zeker dat Kegels een incompetente baarmoederhals zal voorkomen, ze hebben bepaalde voordelen, waaronder verbeterd seksueel genot, hulp bij vaginale geboorte, hulp bij incontinentie en een sneller herstel na de bevalling.