De meeste van de extreem armen leven in Afrika. Er is ook extreme armoede in India, China en Zuid-Amerika. Maar deze landen bevinden zich in een economische opleving. In Afrika stijgt de ellende echter gestaag. Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) heeft veertig jaar geprobeerd met een neoliberaal economisch beleid (privatisering van staatsbedrijven, liberalisering van markten, besparingen op sociale uitgaven) om de economie van Afrika in beweging te zetten. Het heeft het tegenovergestelde effect. Het is mislukt in Afrika.[1]

Stappen

  1. 1 Lees meer over ontwikkelingshulp. Harvard Professor Jeffre Sachs [2] publiceerde in 2005 het boek "The End of Poverty" [3]. Daarin geeft hij concrete suggesties over hoe extreme armoede in Afrika kan worden overwonnen. Zijn belangrijkste bevinding is dat Afrika zelf niet aan de economische tegenspoed kan ontsnappen. De rijke westerse landen moeten financieel en met personeel helpen. Jeffrey Sachs heeft een concreet plan ontwikkeld om armoede in Afrika te overwinnen:
    • Het landbouwinkomen van de boeren kan door goed advies en sommige middelen (irrigatie, kunstmest, high-performance zaad) gemakkelijk worden verdubbeld.
    • Omdat het grotere gewas niet onmiddellijk wordt gegeten, moet de bevolkingsgroei worden gestopt door een specifieke gezinsbegeleiding en de gratis distributie van anticonceptiva.
    • Het geld moet democratisch beheerd worden door de gemeenschappen zelf zodat ze niet verdwijnen in de corruptie van de overheid.
    • De arme landen moeten worden bevrijd van hun schuldenlast, zodat ze geld hebben om de armoede te overwinnen.
    • Er moet een adequate infrastructuur zijn (scholen, wegen, gezondheid, elektriciteit).
  2. 2 Oriënteer van succesvolle modellen. Er zijn voorbeelden van ecologische zelfvoorzienende gemeenschappen, waar hulpverleners op kunnen worden gebaseerd. Dat duurzame ontwikkeling werkt, bewees de acteur Karlheinz Böhm [4] in Ethiopië. Hij heeft persoonlijk vier dorpen gecontroleerd en donaties verzameld in Duitsland. Hij vestigde een biologische landbouw en bewaart zo een heel stuk land van de honger. Het duurde meer dan een decennium, maar vandaag zijn de dorpen zelfvoorzienend in alles wat nodig is. [5]
  3. 3 Verbind Help en zelfhulp. De belangrijkste oplossing voor het hongerprobleem in de wereld is het principe van zelfvoorziening in eigen land. Elke boer moet het recht hebben om zijn eigen stuk land te hebben van waaruit hij met zijn gezin kan leven. De landloze boeren moeten door de regeringen vruchtbaar land worden.
    • De landeigenaren moeten een deel van hun land aan de armen geven. Zonder landhervormingen kan het hongerprobleem in de wereld niet worden opgelost. Sommige nieuwe landbouwgrond kan ook worden gecreëerd. Dit kan gebeuren door de bebossing van woestijngebieden. Ontbossing moet worden gestopt. In plaats daarvan monoculturen (oliepalmen, biobrandstoffen) te vestigen voor export, moet elk land voldoende grond voor de bevolking bieden.
    • Kleine boeren in ontwikkelingslanden moeten worden geholpen met een goed advies van landbouwdeskundigen, een effectieve biologische landbouw, samenwerkingsstructuren en een eerlijke wereldhandel.
  4. 4 Promoot het gezond verstand. Het is belangrijk om het gezond verstand in de wereld te bevorderen. Zonder een terugkeer naar de waarden van soberheid, innerlijk geluk, universele liefde en wederzijdse hulp kan de wereld niet gered worden. Als het egoïsme domineert, heeft het geluk in de wereld geen kans. We hebben een wereldfamilie nodig, die uit veel kleine gezinnen bestaat, en waar iedereen iedereen helpt, dus alles gaat goed.
  5. 5 Bouw eerst eilanden van geluk op. De dorpsgemeenschappen moeten plaatsen van geluk worden, zodat migratie op het platteland eindigt. Als mensen in de sloppenwijken van de stad zijn aangekomen, is het heel moeilijk om ze terug te krijgen. In de sloppenwijken moeten we op een speciale manier positieve structuren opbouwen. Maar overal is een nieuwe cultuur van burgerzin erg belangrijk.
  6. 6 Werk voor de medewerking van alle positieve mensen. We hebben een wereldwijde verandering nodig. Dit kan alleen gebeuren door een wereldwijde alliantie van alle positieve krachten in politiek, wetenschap, religie en de samenleving. Door de intensieve inspanningen van vele individuen, elk op zijn plaats en binnen zijn mogelijkheden.