Straling is niets anders dan deeltjes (zoals alfa- of betadeeltjes) of golven (gammagolven) die een enorme schade aan het menselijk lichaam kunnen toebrengen wanneer ze in korte tijd aan een hoge dosis worden blootgesteld. Dit artikel probeert uit te leggen op welke manieren straling kan worden gemeten.

Stappen

  1. 1 Ken de eenheden. Geen enkele meting is nuttig als u niet weet wat de meetwaarde precies betekent. Gevolgd door de magnitude (het aantal) is een eenheid. Er zijn veel eenheden die worden gebruikt om straling te meten voor verschillende doeleinden.
    • In de Verenigde Staten worden de door straling geabsorbeerde dosis, het dosisequivalent en de blootstelling vaak gemeten en vermeld in de oudere eenheden, respectievelijk rad, rem of röntgen (R) genoemd. Soms blijken deze eenheden te groot om praktisch dergelijke subeenheden te gebruiken, zoals mrad (mili-rad dat duizendmaal kleiner is dan rad) en μrad (micro-rad die een miljoen keer kleiner is dan rad) worden gebruikt.
    • Het SI-systeem van de maat is het officiële meetsysteem en definieert twee eenheden om straling te tellen: grijs (Gy) en sievert (Sv).
      • De conversie is als volgt:
        • 1 Gy = 100 rad
        • 1 mGy = 100 mrad
        • 1 Sv = 100 rem
        • 1 mSv = 100 mrem
  2. 2 Gebruik een geigerteller. Een geigerteller heeft een Geiger-Mueller (G-M) -buis die is gevuld met gas, waardoor een elektrische puls ontstaat die wordt omgezet in een waarde en wordt weergegeven op de meter. Het kan ook een luidspreker hebben die elke interactie omzet in hoorbare klikken. De gebruikelijke uitleeseenheden zijn roentgens per uur (R / uur), milliroentgens per uur (mR / uur), rem per uur (rem / uur), millirem per uur ( mrem / uur) en telt per minuut (cpm) en wordt meestal aangegeven in de handleiding en is soms zichtbaar op het scherm.
    • Mogelijk heeft u ook een scintillatiesonde voor zinksulfide (ZnS) nodig als uw meter er geen heeft ingebouwd. De scintillatorsonde is gevoelig voor alfa-straling. Een geigerteller is het meest populaire stralingsmeetinstrument in het veld omdat het een relatief nauwkeurige en real-time meting van de radioactiviteit in de omgeving biedt.
  3. 3 Gebruik een MicroR-meter met een natriumjodide-detector. Omdat een kristal van natriumjodide een flits van wit licht creëert wanneer het door straling wordt geraakt, maakt het een nuttige stralingsdetector. Een sensor zet de lichtflits om in een elektrisch signaal. Dit wordt gebruikt als een enkelkanaalsdetector om een ​​radioactieve stof te identificeren. MicroR-meters geven ook een hoorbare klik wanneer het straling detecteert, waardoor het nuttig is om de richting van een stof met radioactieve stoffen aan te wijzen.
    • Draagbare multikanaalanalyzers zijn gekoppeld aan een multikanaals analysatorpakket en worden steeds populairder en goedkoper. Deze instrumenten geven automatisch het type straling weer dat aanwezig is, waardoor ze nuttig zijn als je niet weet welk type straling in de omgeving aanwezig is.
  4. 4 Gebruik een Neutron REM-meter met een proportionele teller. Dit apparaat, zoals de naam doet vermoeden, creëert een elektrische puls wanneer een neutron interageert met het apparaat. Deze tellers vereisen een grote hoeveelheid waterstof om hen heen om de neutronen te vertragen omdat neutronen op hoge snelheid gewoon voorbij zullen suizen zonder dat er interactie is.
  5. 5 Gebruik een ionenkamer. Een met lucht gevulde kamer met elektrisch geleidende wanden en een centrale anode die op een relatief lage spanning werkt. Wanneer röntgenstralen of gammastralen interageren met de lucht rondom de anode, worden elektronen vrijgegeven die worden verzameld door de anode. De Anode genereert vervolgens een kleine stroom die wordt gemeten door de meter en wordt weergegeven. De machine geeft een meting met betrekking tot de absorptie van straling door de lucht die moet worden omgezet in een aflezing met betrekking tot absorptie door weefsel