Rampen kunnen kinderen angstig, verward en onzeker laten voelen. Of een kind nu persoonlijk trauma heeft meegemaakt, het evenement alleen op televisie heeft gezien of het door volwassenen heeft laten bespreken, het is belangrijk dat ouders en leerkrachten worden geïnformeerd en klaar staan ​​om te helpen als reacties op stress optreden.

Kinderen kunnen reageren op een ramp door angsten, verdriet of gedragsproblemen aan te tonen. Jongere kinderen kunnen terugkeren naar eerdere gedragspatronen, zoals bedplassen, slaapproblemen en verlatingsangst. Oudere kinderen kunnen ook boosheid, agressie, schoolproblemen of terugtrekking vertonen. Sommige kinderen die alleen indirect contact hebben met de ramp maar getuige zijn op televisie, kunnen angst ontwikkelen.

Stappen

  1. 1 Neem stappen om je eigen gevoelens en plannen om ermee om te gaan te beheren. Hoe een kind omgaat met rampen of noodsituaties hangt vaak samen met de manier waarop ouders omgaan, omdat kinderen angst en verdriet van volwassenen kunnen detecteren. Ouders zijn bijna altijd de beste hulpbron voor kinderen bij rampen. Een manier om een ​​gevoel van controle te krijgen en het vertrouwen in kinderen te vergroten voor een ramp, is door hen te betrekken en hen te betrekken bij het opstellen van een familierampplan. Na een ramp kunnen kinderen bijdragen aan een gezinsherstelplan.
  2. 2 Bouw en gebruik sociale ondersteuningssystemen van familie, vrienden, maatschappelijke organisaties en instellingen, op geloof gebaseerde instellingen of andere bronnen. Ouders kunnen hun eigen unieke sociale ondersteuningssystemen bouwen zodat ze in een noodsituatie of bij een ramp kunnen worden ondersteund en geholpen om hun reacties te beheren.
  3. 3 Begrijp dat de reactie van een kind op een ramp kort is en staat voor normale reacties op "abnormale gebeurtenissen."Een kleiner aantal kinderen kan een risico lopen op meer blijvende psychische problemen als een functie van drie belangrijke risicofactoren:
    • Directe blootstelling aan de ramp, zoals geëvacueerd worden, gewonden observeren of de dood van anderen, of het ervaren van letsel samen met het vrezen van iemands leven is in gevaar
    • Verlies / verdriet: dit heeft betrekking op de dood of ernstige verwonding van familie of vrienden
    • Aanhoudende stress van de secundaire effecten van rampen, zoals tijdelijk elders wonen, verlies van vrienden en sociale netwerken, verlies van persoonlijk bezit, ouderlijke werkloosheid en kosten die zijn gemaakt tijdens herstel om het gezin terug te brengen naar het leven en de leefomstandigheden vóór de ramp.
  4. 4 Weet dat in de meeste gevallen, afhankelijk van de bovenstaande risicofactoren, verontrustende reacties tijdelijk zijn. Bij afwezigheid van ernstige bedreiging van het leven, letsel, verlies van geliefden of secundaire problemen zoals thuisverlies, verhuizingen, etc., nemen de symptomen na verloop van tijd meestal af.
  5. 5 Moedig kinderen en adolescenten aan om hun gedachten en gevoelens over het incident te delen. Verduidelijken van misverstanden over risico en gevaar door naar de zorgen van kinderen te luisteren en vragen te beantwoorden. Behoud een gevoel van kalmte door de zorgen en percepties van kinderen te valideren en met concrete plannen voor veiligheid te bespreken.
  6. 6 Luister naar wat het kind zegt. Als een jong kind vragen over de gebeurtenis stelt, beantwoord deze dan eenvoudig zonder de uitwerking die nodig is voor een ouder kind of volwassene. Sommige kinderen worden getroost door meer of minder informatie te kennen dan anderen; beslissen welk niveau van informatie uw kind nodig heeft. Als een kind moeite heeft om gevoelens te uiten, laat het kind dan een tekening maken of een verhaal vertellen over wat er is gebeurd.
  7. 7 Probeer te begrijpen wat angsten en angsten veroorzaakt. Na een ramp zijn kinderen het meest bang dat het evenement weer zal gebeuren; iemand dicht bij hen zal worden gedood of gewond; en dat ze alleen worden gelaten of gescheiden van het gezin.
  8. 8 Creëer een geruststellende omgeving voor uw kinderen.
    • Persoonlijk contact is geruststellend. Knuffel en raak je kinderen aan. Besteed extra tijd aan uw kinderen, zoals voor het slapen gaan.
    • Geef rustig feitelijke informatie over de recente ramp en de huidige plannen om hun veiligheid te verzekeren samen met herstelplannen. Moedig uw kinderen aan om over hun gevoelens te praten.
    • Herstel uw dagelijkse routine voor werk, school, spel, maaltijden en rust. Betrek uw kinderen door hen specifieke taken te geven om hen te helpen voelen dat ze helpen het gezins- en gemeenschapsleven te herstellen. Loof en erken verantwoordelijk gedrag.
    • Begrijp dat uw kinderen een reeks reacties op rampen zullen hebben.
    • Moedig uw kinderen aan om uw familierampplan bij te werken.
  9. 9 Praat met een professional als u de bovenstaande stappen heeft gevolgd en uw kind nog steeds stress vertoont, de reacties na verloop van tijd verslechteren of als uw kinderen interferentie veroorzaken met het dagelijks gedrag op school, thuis of met andere relaties. U kunt professionele hulp krijgen van de huisarts van het kind, een aanbieder van geestelijke gezondheidszorg die gespecialiseerd is in de behoeften van kinderen of een lid van de geestelijkheid.
  10. 10 Bewaak en beperk de blootstelling van uw gezin aan de media. Verslaggeving in het nieuws met betrekking tot een ramp kan angst en verwarring oproepen en angst bij kinderen oproepen. Dit geldt met name voor grootschalige rampen of een terroristische gebeurtenis waarbij aanzienlijke materiële schade en verlies aan mensenlevens is opgetreden. Met name voor jongere kinderen kunnen herhaalde beelden van een gebeurtenis ervoor zorgen dat ze geloven dat de gebeurtenis steeds weer terugkeert.
    • Als ouders toestaan ​​dat kinderen televisie kijken of internet gebruiken waarop afbeeldingen of nieuws over de ramp worden getoond, moeten ouders bij hen zijn om de communicatie aan te moedigen en uitleg te geven. Dit kan ook het monitoren van ouders omvatten en op gepaste wijze hun eigen blootstelling aan angstwekkende informatie beperken.