Gedifferentieerde instructie is een strategie die door opvoeders wordt gebruikt om aan de speciale behoeften van elke student te voldoen. Hoewel het gebruik ervan prominenter aanwezig is in klaslokalen voor speciaal onderwijs, is het ook een belangrijke strategie voor moderne klaslokalen met uiteenlopende culturen, leerstijlen en academische uitdagingen. Een gedifferentieerde educatieve benadering verhoogt de kans op succesvol leren voor een klaslokaal van individuen met uiteenlopende behoeften. Leer de belangrijkste methoden en strategieën om je onderwijs te differentiëren naar vermogen, leerstijl, culturele achtergrond en persoonlijke interesses.

Methode één van de drie:
Verschillende capaciteiten onderbrengen

  1. 1 Beoordeel de sterke punten en verbeterpunten van elke student. Om instructie effectief te kunnen differentiëren, moet je een sterke kennis hebben van de huidige vaardigheden en capaciteiten van elke student. Creëer leerprofielen door de geschiktheid en voortgang van elk individu bij basisonderwerpen te volgen, zoals lezen, schrijven, spreken, denken en problemen oplossen.[1]
    • Het helpt om de bestanden van studenten van tevoren te bekijken om een ​​idee te krijgen van wat u in uw klas kunt verwachten.
    • Onderwijsassistenten kunnen vaak helpen met deze beoordelingen, omdat ze vaak één-op-één interacties met studenten hebben.
    • Je beoordelingen moeten doorgaan, zodat je je aanpak voor een bepaalde student kunt aanpassen aan hun nieuwe behoeften en bewezen vooruitgang.
  2. 2 Varieer het tempo van de instructie. Studenten leren met verschillende snelheden, waarbij sommige het materiaal onmiddellijk begrijpen en andere materiaal dat herhaling van de inhoud vereist. Het brein heeft een zekere mate van uitdaging nodig om gestimuleerd te blijven en nieuwe vaardigheden worden beter begrepen wanneer een geassocieerde activiteit niet te gemakkelijk of te moeilijk is. Beoordeel de leersnelheid van elke student zodat u uw instructie kunt afstemmen op de verschillende tempo's in uw klas.[2]
    • Vergroot de hoeveelheid en de diepte van de werkdruk voor gevorderde studenten. Te langzaam bewegen creëert verveling en dient alleen als een moeilijke beoordeling voor gevorderde studenten.
    • Laat tragere leerlingen meer tijd nemen met in-class opdrachten. Frustratie met een snel tempo remt leren en leidt tot een gebrek aan aandacht voor tragere leerlingen.
    • Gebruik lesprogramma's, zoals interactieve educatieve software en werkmappen, zodat studenten in hun eigen tempo kunnen leren.
  3. 3 Probeer onderzoekend leren. Wanneer je onderzoekend onderwijs doet, begin je met een vraag of probleem in plaats van je studenten gevestigde feiten te geven via lezingen of presentaties. Dit is een bruikbare benadering voor gedifferentieerde instructies, omdat elke student het onderzoeksproces in zijn eigen tempo kan uitvoeren terwijl je rondgaat en helpt om iedereen verder te brengen waar ze zich bevinden.[3]
    • In het geval van een wetenschapsles, zou je ervoor kunnen kiezen om studenten individuele laboratoriumonderzoeken te laten doen in plaats van een demonstratie van de hele klas.
    • Als je bijvoorbeeld wilt dat studenten leren over fysieke krachten, kun je beginnen met een eenvoudige vraag die dagelijkse relevantie heeft, zoals: hoe kun je een zwaar voorwerp verplaatsen van punt A naar punt B?
  4. 4 Ken huiswerk en klasactiviteiten toe op basis van vaardigheid. Dit betekent het creëren van flexibele niveaus als het gaat om cursusinhoud en -opdrachten. Als u bijvoorbeeld Engels lesgeeft, kunt u verschillende niveaus van lezerafhankelijke hoeveelheden of soorten lezen toewijzen in overeenstemming met hun comfortniveaus. Je zou sommige studenten kunnen vragen om een ​​alinea in reactie te schrijven terwijl je anderen vraagt ​​om een ​​volledig boekrapport of een creatief project te maken met betrekking tot het lezen.[4]
    • Geef stapsgewijze instructies aan langzamere leerlingen. Herhaal de informatie indien nodig. Leg minder eisen aan tragere leerlingen, zodat ze minder vragen kunnen beantwoorden en meer tijd aan elke taak kunnen besteden.
    • Modelleer taken en geef voorbeelden voor de gemiddelde leerling. Moedig gemiddelde leerlingen aan deel te nemen aan onafhankelijk werk.
    • Daag geavanceerde studenten uit. Ken meer gecompliceerde taken toe en moedig gevorderde studenten aan om de inhoud verder te bestuderen.
  5. 5 Evalueer en beloon studenten op basis van geïndividualiseerde voortgang. Vermijd herhaaldelijk of exclusief aandacht voor de begaafde studenten. Vier de mate van inspanning en de mate van vooruitgang van elke student.[5]
    • Maak rubrieken die studenten evalueren op basis van hun individuele voortgang in plaats van op een curve in relatie tot andere studenten.
    • Een langzame leerling die moeizaam een ​​moeilijke vaardigheid beheerst, moet worden beloond. Een hoogbegaafde student die de vaardigheid in slechts een paar seconden leert, moet alleen worden benadrukt als deze de verwachtingen overtreft.

Methode twee van drie:
Meerdere achtergronden en leerstijlen gebruiken

  1. 1 Pas je lessen aan om te voldoen aan de taalbehoeften van studenten. Studenten voor wie de instructietaal niet hun moedertaal is, leren mogelijk langzamer of voelen zich vervreemd in het geïntegreerde klaslokaal. Neem ze op in de klas door tweetalige activiteiten en gerichte onderwijsondersteuning te bieden om aan hun behoeften te voldoen.[6]
    • Ken bijvoorbeeld een onderwijsassistent toe om in de leeslessen met niet-moedertaalsprekers te werken.
  2. 2 Vier diversiteit. Moderne klaslokalen hebben vaak heterogene studentenlichamen, dus het is belangrijk dat iedereen zich begrepen voelt bij het leren. Maak er een punt van om de waarde van diversiteit over te brengen door lessen te gebruiken die meerdere culturele perspectieven verkennen.[7]
    • Dit kan net zo eenvoudig zijn als het lezen van teksten waarvan de auteurs afkomstig zijn uit meerdere landen of die meer diepgaande projecten omvatten, zoals het vragen aan studenten om te onderzoeken en te delen hoe het onderwijs in verschillende landen wordt gevoerd.
    • Je kunt ook op de diverse culturele kennis die in je klas leeft tikken door studenten te vragen een verhaal, recept of traditie uit hun familie te vertellen.
    • Zorg ervoor dat je consequent lessen aanbiedt die betrekking hebben op meerdere culturele perspectieven.Het moet niet beperkt blijven tot één multiculturele dag.
  3. 3 Laat elke les beroep doen op meerdere betekenissen. De cognitie van sommige studenten is gekoppeld aan specifieke zintuigen die moeten worden geactiveerd om hun leerproces te maximaliseren. Zorg ervoor dat je lessen zoveel mogelijk zintuigen bevatten, vooral zicht, gehoor en aanraking of beweging.[8]
    • Als u bijvoorbeeld vocabulaire geeft, moet u elk woord mondeling en visueel presenteren. Je kunt ook een gerelateerde afbeelding, nummer en / of hands-on-game toevoegen om het woord en de definitie ervan te versterken.
    • De meest voorkomende leerstijlen zijn visueel, auditief en kinesthetisch, respectievelijk gericht op zicht, geluid en beweging.[9]

Methode drie van drie:
Keuze in lessen opnemen

  1. 1 Het eigendom van studenten bevorderen. Studenten zullen een grotere investering in hun onderwijs voelen als ze enige controle hebben over de inhoud en evaluatie van hun leerproces. Dit is ook een geweldige strategie voor differentiatie in de klas, omdat het studenten de verantwoordelijkheid geeft om hun individuele agenda te bepalen.[10]
    • Een goede manier om gedeeld eigendom in het klaslokaal te promoten, is door studenten te helpen hun eigen leerdoelen te stellen en input te bieden voor de rubrieken die u gebruikt om ze te evalueren.
    • Een andere manier is om studenten open-ended activiteiten en projecten te bieden die de meeste ruimte bieden voor individuele creativiteit, initiatief en passies.
  2. 2 Geef leerlingen meerdere opties voor opdrachten. Biedt meer dan één prompt voor elke opdracht en laat studenten na te streven naar degene die hen het meest aanspreekt. Zorg ervoor dat u ten minste één optie opneemt die volledige, diepgaande instructies biedt voor studenten die de voorkeur geven aan vastgestelde criteria en ten minste een optie die meer open is voor studenten die hun eigen visie willen volgen.[11]
    • Het is ook goed om opties te bieden die aantrekkelijk zijn voor verschillende soorten leerlingen. Visuele leerlingen bijvoorbeeld geven er misschien de voorkeur aan om een ​​grafische weergave van een verhaal te maken, terwijl woordlezers een traditioneel boekverslag kunnen aanbevelen.
  3. 3 Beroep op persoonlijke belangen van studenten. Door de gevestigde interesses van studenten aan te boren, kan het leerproces worden versneld en kan de informatie beter worden bijgehouden. Het nemen van interesseonderzoeken die individuen vragen om hun favoriete onderwerpen, activiteiten en hobby's over te brengen, is een geweldige manier om te weten dat je een beroep doet op de dingen die hun aandacht al opwekken.[12]
    • Gebruik bij het lesgeven van wiskunde bijvoorbeeld woordproblemen die studenten verbinden met ervaringen uit de echte wereld, zoals het optellen van voetbalscores of het begrijpen van verhoudingen door middel van plakjes cake.
    • Wijs schrijfoefeningen toe die studenten vragen om cursusmateriaal aan te sluiten op hun persoonlijke leven, uitdagingen en / of hobby's.
    • Wanneer u groepswerk doet, overweeg dan om studenten te groeperen op basis van gedeelde interesses, zodat ze directe verbindingen vormen.