Een zelfmoordcluster kan worden gedefinieerd als een groep zelfmoorden (of pogingen) die plaatsvinden in de directe nabijheid van tijd en / of ruimte die men in een bepaalde gemeenschap zou verwachten. Degenen die het grootste risico lopen voor zelfmoorden met clusters zijn onder meer jongeren en universiteitsstudenten.[1] Zelfmoord is vaak gerelateerd aan depressie, sociaal isolement, verlies van betekenis in het leven.[2] Een zelfmoord is van invloed op de hele gemeenschap en cluster zelfmoorden kunnen grote gevolgen hebben voor mensen die in een gemeenschap wonen. Er zijn manieren om zelfmoorden in clusters te voorkomen en om op een zodanige manier op zelfdoding te reageren dat verdere zelfmoorden worden voorkomen.

Deel een van de drie:
Reageren op een zelfmoord in de gemeenschap

  1. 1 Praat eerst met de personen die het meest getroffen zijn. Zorg er voorafgaand aan de media-aandacht voor dat familie en goede vrienden eerst persoonlijk worden geïnformeerd.[3] Het kan traumatisch zijn om erachter te komen dat een geliefde via media is overleden. Neem in plaats daarvan eerst contact op met de meest intieme betrokkenen en bezorg het nieuws persoonlijk.
    • Laat iemand die getraind is in crisiszorg of therapie het nieuws aan getroffen familie en vrienden overbrengen.
  2. 2 Identificeer kwetsbare personen voor een cluster-zelfmoord. Om na te gaan wie het grootste risico loopt na een zelfmoord, moet je beoordelen op kwetsbaarheid. Die kwetsbare personen kunnen mensen zijn die vóór de zelfmoord een negatieve interactie met het slachtoffer hebben gehad en mogelijk voelden dat dit de zelfmoord veroorzaakte, mensen die de zelfmoord of zelfmoordgedrag aanmoedigden, mensen die een zelfmoordpact hadden maar niet volgden, degenen die zelfmoord zagen waarschuwingsborden, maar niet te erkennen, mensen die eerder suïcidaal zijn geweest, en degenen met actuele psychische problemen.[4] Dit zijn mensen die na een zelfmoord als 'hoog risico' worden beschouwd.
  3. 3 Bekijk die met een hoog risico. Volg een zelfmoord die cluster zelfmoorden kan veroorzaken, geef screening op de geestelijke gezondheid voor mensen die als een hoog risico worden beschouwd. Screenings moeten worden uitgevoerd door getrainde counselors. Individuen moeten worden doorverwezen voor verdere counseling of andere geestelijke gezondheidsdiensten indien nodig.[5]
    • Scherm voor psychische of emotionele gezondheidsstoornissen, symptomen van depressie en zelfmoordrisico.
  4. 4 Zorg voor nazorg na een zelfmoord. Crisisinterventie na een zelfmoord kan de gevolgen na een zelfmoord minimaliseren en beperken. Studenten kunnen worden getroffen, zelfs als ze het zelfmoordslachtoffer niet persoonlijk kennen. Inspanningen zoals crisiszorg en preventie kunnen het risico van verdere zelfmoorden tot een minimum beperken.[6]
    • Zorg dat crisisbehandelaars beschikbaar zijn op scholen en universiteiten na een kwetsbaar evenement en zorg ervoor dat studenten weten dat deze middelen direct beschikbaar zijn.
  5. 5 Case-managementdiensten aanbieden. Voor degenen die op lange termijn zijn getroffen door een zelfmoord (zoals naaste familie en vrienden), kan casemanagement inchecken en ervoor zorgen dat deze personen het goed aanpakken. Als ze het niet goed aanpakken, kunnen deze diensten hulp bieden bij het vinden van manieren om effectiever om te gaan of hulp te zoeken. Casemanagement kan opvolgen met kwetsbare personen en mensen die nauw zijn getroffen door een tragedie.[7]
    • Het aanbieden van case management op scholen en universiteiten kan helpen bij zelfmoordpreventie en -management.

Tweede deel van de drie:
Omgaan met de reactie na een zelfmoord

  1. 1 Heb een plan. Voordat een tragedie toeslaat, moet je een plan hebben opgesteld om mogelijke rampen te bestrijden. Maak een plan voordat je het nodig hebt. Bespreek wie erbij betrokken zal zijn, welke rollen moeten worden vervuld en hoe de communicatie zal plaatsvinden. Betrek betrokken instanties die ermee zullen instemmen deel te nemen aan een actieplan.[8]
  2. 2 Neem hulp in. Maak samen educatieve en gezondheidsagentschappen. Dit omvat ziekenhuizen, lokale scholen en opvoeders, geestelijken, studenten, oudergroepen (zoals PTA), overlevende groepen, politie, media, vertegenwoordigers van het onderwijs, volksgezondheid, geestelijke gezondheid en lokale overheid. Vooral als een probleem wijdverspreid is, is het goed om een ​​standaardantwoord en een manier te hebben om mensen te helpen.[9]
    • Bespreek met elk bureau hoe het ondersteuning kan bieden. Ouders die bij PTA zijn betrokken kunnen bijvoorbeeld voedsel- of comfortitems bieden voor studenten, geestelijken en professionals in de geestelijke gezondheidszorg kunnen crisisbegeleiding bieden en de overheid kan hulp bieden.
  3. 3 Werk samen met vele instanties voor een openbare reactie. Team samen met verschillende instanties, waaronder onderwijs, volksgezondheid / geestelijke gezondheid, overheid of andere relevante instanties. Samen kunnen deze agentschappen het reactieplan coördineren en beslissen hoe het publiek het best kan worden gereageerd en de informatiestroom kan sturen.[10]
    • Een "gastheer" -bureau / coördinator aanwijzen om contact op te nemen met de andere agentschappen en plannen te maken.
  4. 4 Betrek media. Media zullen waarschijnlijk reageren op zelfmoord of zelfmoord clusteren, dus zorg ervoor dat het effectief reageert. Hoewel er waarschijnlijk rapporten zullen worden gemaakt, is het belangrijk om te blijven focussen op het verheerlijken van de slachtoffers. Media moeten ook voorzichtig zijn om sensatiezucht te minimaliseren.[11]
    • Er zijn richtlijnen voor de media die belangrijk zijn om te volgen. Voorafgaand aan de rapportage, wees duidelijk over de richtlijnen.
    • Zorg er bij het delen van informatie naar media voor dat er nauwkeurige en juiste informatie wordt verstrekt.[12]
  5. 5 Verplaats de focus. Cluster-zelfmoorden kunnen worden geprikkeld als ze niet goed worden gerapporteerd of goed worden behandeld. In plaats van je te concentreren op de problemen van zelfmoord, communiceer je mensen concrete stappen om hulp te vinden voor jezelf of voor anderen. Gebruik een succesvolle implementatie uit andere steden of scholen als een model.[13]
    • In plaats van te focussen op sensatiezucht, benadruk het succes van behandeling en herstel van eerdere ervaringen in andere steden of omgevingen.
  6. 6 Verhoog het aanbod aan geestelijke gezondheid tijdens een crisis. Als een gemeenschap getraumatiseerd is door zelfmoord of een vorige cluster zelfmoord, is het belangrijk om diensten voor geestelijke gezondheidszorg te bieden. Zodra de schok en het mediagezoem afnemen, kunnen mensen nog steeds de steek en het trauma voelen.Wees voorzichtig met jubilea, bepaalde triggers (zoals andere cluster zelfmoorden op een andere locatie), of onverantwoordelijke mediaverhalen en verbeter de respons.[14]
    • Zorg er tijdens deze tijden voor dat de community weet dat er hulp is. Vergroot het aantal therapeuten en bereik om mensen te helpen moeilijke tijden door te komen.
    • Houd grote groepsessies en geef individuele counseling voor leden van de community.
    • Het hebben van counselors ter plaatse voor gedenktekens, zelfmoordverjaardagen en andere evenementen met betrekking tot zelfmoorden kan ook nuttig zijn.

Derde deel van de drie:
Preventieve maatregelen treffen

  1. 1 Richt u op de omgeving. Denk na over omgevingsfactoren die de kans op zelfmoord kunnen vergroten. Dit kan weersinvloeden, politieke of sociale ontreddering of iets anders zijn dat de mogelijkheid van meer zelfmoorden vergroot. Bedenk hoe deze factoren uw gemeenschap beïnvloeden en zoek manieren om ze op een positieve manier aan te pakken of te veranderen.[15]
    • Dit kan de internetomgeving zijn en hoe studenten met elkaar omgaan op internet.
  2. 2 Zorg voor meer geestelijke gezondheidszorg. Als uw school of lokale gemeenschap regelmatig niet over voldoende geestelijke gezondheidszorg beschikt, overweeg dan om deze middelen uit te breiden. Voeg personeel toe aan bestaande adviescentra en voeg steungroepen toe. Scholen en universiteiten willen adviesdiensten mogelijk direct beschikbaar stellen voor studenten en omvatten ondersteuningsgroepen die tijdens schooluren bijeenkomen voor diegenen die het risico lopen op een depressie of zelfmoord.[16]
    • Scholen kunnen communiceren met ouders en studenten over welk aanbod beschikbaar is voor geestelijke gezondheid.
    • Presentaties om studenten en andere leden van de gemeenschap bewust te maken van de beschikbare diensten kunnen ook helpen.
  3. 3 Zorg voor screening op de geestelijke gezondheid. Doeldiensten voor risicopersonen geïdentificeerd door screening op depressie en zelfmoord. Gebruik mentale gezondheidsscreening op scholen en in instellingen voor eerstelijnsgezondheidszorg.[17] Lokale aanbieders van geestelijke gezondheidszorg kunnen scholen, universiteiten en werkplekken gebruiken om te screenen op depressie.[18]
    • Screening op depressie is een manier om diegenen aan te vallen die suïcidaal zijn en die schade kunnen toebrengen aan zichzelf of anderen.
  4. 4 Deel informatie over geestelijke gezondheid met ouders. Scholen en universiteiten kunnen contact opnemen met ouders en hen opleiden met welk aanbod van geestelijke gezondheid de school biedt, en bieden webinars of andere educatieve mogelijkheden om ouders voor te lichten over de geestelijke gezondheid van hun studenten.[19]
    • Scholen kunnen de communicatie tussen ouders, leerkrachten en administratie open houden om eventuele problemen in de schoolgemeenschap te bespreken.