In de Verenigde Staten is zelfmoord de derde belangrijkste doodsoorzaak voor personen van 15 tot 24 jaar en de zesde belangrijkste doodsoorzaak voor kinderen en adolescenten van 5 tot 14 jaar oud.[1] Als uw kind geprobeerd heeft zijn of haar leven te nemen, is dit een bijzonder benauwende tijd voor uw hele gezin. Je worstelt waarschijnlijk met verwarring, schaamte, verdriet, spijt en vele andere emoties. Zelfmoord is een angstaanjagende situatie, maar u en uw gezin kunnen leren uw kind te ondersteunen en uw relaties in de toekomst te verbeteren.

Deel een van de drie:
Hulp krijgen

  1. 1 Zorg ervoor dat uw kind naar behoren wordt onderzocht in het ziekenhuis. Afhankelijk van de gegevens over de zelfmoordpoging van uw kind, is hij mogelijk opgenomen in de eerste hulp of het ziekenhuis voor acute zorg. In sommige staten is een verplicht verblijf van één dag of drie dagen verplicht voor suïcidale patiënten. De primaire focus ligt in eerste instantie op het stabiliseren van de medische toestand van uw kind. Nadat dat is gebeurd, wordt een volledige psychiatrische evaluatie uitgevoerd en wordt uw kind nauwlettend gevolgd om opnieuw te worden berecht. De evaluatie is gericht op:[2]
    • Het bepalen van de medische geschiedenis van uw kind (d.w.z. eventuele medische aandoeningen, medicijnen, voorgeschiedenis van middelengebruik, hoofdletsel, enz.)
    • Een examen over de mentale status uitvoeren
    • Labs worden besteld (dat wil zeggen toxicologische onderzoeken, bloedglucose, volledig bloedbeeld, etc.)
    • Je kind beoordelen op veel voorkomende psychische stoornissen die gepaard gaan met zelfmoordpogingen, zoals depressie of alcoholmisbruik
    • Zijn ondersteuningssysteem evalueren
    • Zijn coping-middelen evalueren
    • Beoordeling voor de waarschijnlijkheid van een tweede poging
  2. 2 Stel uw kind in voor poliklinische therapie en medicatiebeheer. Weet dat na deze eerste poging uw kind een verhoogd risico loopt om later door zelfmoord te sterven. Maar liefst 20% van degenen die proberen daadwerkelijk een zelfmoord te voltooien. Om uw kind de beste kansen te geven, sta niet toe dat uw kind wordt vrijgelaten uit het ziekenhuis zonder een plan om vooruit te komen.[3]
    • Zorg ervoor dat u een verwijzing of afspraak hebt gepland voor een polikliniek psycholoog, psychiater of hulpverlener. Zorg ervoor dat je recepten bij de hand hebt, zodat je ze zo snel mogelijk kunt vullen.
  3. 3 Ontwikkel een veiligheidsplan. Zorg ervoor dat zowel uw kind als uw gezin is uitgerust met de kennis en middelen om zelfmoordgedachten te identificeren en hulp te krijgen in de toekomst. De medische zorgverlener van uw kind moet gaan zitten en uw kind een papieren veiligheidsplan laten maken.[4]
    • Deze vorm beschrijft coping-strategieën die uw kind alleen kan toepassen als ze suïcidaal is, zoals sporten, bidden, naar muziek luisteren of schrijven in een dagboek. Het plan geeft ook een opsomming van het ondersteuningsnetwerk van uw kind, zoals vrienden, familieleden en spirituele adviseurs die uw kind kan bereiken voor hulp. Daarnaast worden contactnummers voor aanbieders van geestelijke gezondheidszorg en zelfmoordhulplijnen verstrekt.
    • Het plan zal ook bespreken welke middelen uw kind heeft om zelfmoord te plegen en hoe zij haar toegang tot deze potentiële wapens kan verminderen. Uw kind zal worden gevraagd naar de waarschijnlijkheid van het volgen van het veiligheidsplan en het belang van naleving zal worden benadrukt.
  4. 4 Pas op voor de waarschuwingssignalen. Het veiligheidsplan van uw kind is nutteloos tenzij hij of zij de waarschuwingssignalen voor zelfmoord kent en begrijpt. Uw kind moet in staat zijn om zijn of haar eigen gedachten en gedragingen grondig te onderzoeken om te beslissen wanneer de middelen in het plan in gebruik moeten worden genomen. De waarschuwingssignalen kunnen omvatten, maar zijn niet beperkt tot:
    • depressie of bijzonder laag humeur voor een langere periode van tijd
    • verlies van interesse in normaal plezierige activiteiten
    • schuldgevoelens, waardeloosheid of hopeloosheid
    • opmerkelijke verandering in persoonlijkheid
    • substantie gebruik
    • terugtrekking uit familie, vrienden en regelmatige activiteiten
    • dingen weggeven
    • praten of schrijven over de dood of zelfmoord
    • achteruitgang van de prestaties op school of op het werk
  5. 5 Sluit je aan bij ondersteuningsgroepen. Terwijl uw kind regelmatig zijn veiligheidsplan doorneemt en poliklinische of groepspsychotherapie volgt, kan het ook nuttig zijn deel te nemen aan een lokale steungroep voor overlevenden van zelfmoordpogingen. Zo'n groep kan uw kind helpen om verbindingen te smeden met anderen die een soortgelijke reis hebben meegemaakt, hen helpen hun mentale stoornis of zelfmoordpoging in hun zelfbeeld of identiteit op te nemen en hen ondersteuning te bieden bij het omgaan met zelfmoordgedachten of depressies.[5][6]
    • Steungroepen zijn ook beschikbaar om families te begeleiden in de moeilijke tijd om om te gaan met een geliefde die zelfmoord heeft gepleegd.
  6. 6 Overweeg gezinsbehandeling. Familieconflicten, misbruik en communicatieblokken kunnen bijdragen aan de zelfmoordgedachte van adolescenten. De meeste traditionele behandelmethoden zijn erop gericht om de adolescent te helpen coping-strategieën en probleemoplossende vaardigheden te ontwikkelen. Onderzoek heeft echter aangetoond dat de invloed van familie een integraal onderdeel kan zijn van verminderde depressieve en suïcidale symptomen bij adolescenten.[7]
    • Eén type gezinstherapie, genaamd Attachment-Based Family Therapy (ABFT), is bewezen effectief te zijn in het verbeteren van het functioneren en de relaties van het gezin na een zelfmoordpoging.
    • Deze vorm van therapie streeft ernaar om adolescenten en hun gezinnen samen te laten werken om problemen op te lossen en de communicatie te verbeteren. Adolescenten worden één op één gezien om belemmeringen in het gezin te identificeren die communicatie voorkomen en vaardigheden ontwikkelen om die barrières te overwinnen. Dan worden ouders één op één gezien om gezondere opvoedingsstrategieën te leren en om liefdevoller en ondersteunder te zijn met de kinderen. Uiteindelijk komt iedereen bijeen om vaardigheden te ontwikkelen die het functioneren en de communicatie verbeteren.
    • Gedurende deze tijd is het belangrijk om te werken aan uw relatie met al uw kinderen. De andere broers en zussen kunnen emotioneel worden verwaarloosd nadat een kind zelfmoord heeft gepoogd.Sommige van deze problemen kunnen worden aangepakt in gezinstherapie. Probeer toch om met elk van uw kinderen te praten over hoe zij het in deze moeilijke tijd aankunnen.

Tweede deel van de drie:
Controle over je emotionele reactie

  1. 1 Beheer uw reactie in de dagen die volgen. Je reactie na een zelfmoordpoging varieert, maar over het algemeen is de reactie zeer negatief. Je bent misschien intens boos. Je komt misschien in de verleiding om je kind nooit meer uit het oog te verliezen. Je voelt je misschien schuldig. U kunt zich ook geïrriteerd voelen omdat u denkt dat uw kind alleen maar doet alsof. Wat je ook voelt, houd deze emoties in toom bij je kind. Ongeacht of de poging een "noodkreet" was of iets anders, uw kind heeft u duidelijk nodig als de enige manier waarop hij / zij wist hoe om te gaan met wat hij / zij voelde, was om zijn / haar eigen leven te nemen.[8]
    • Meteen daarna weerstaan ​​aan de drang om te vragen "waarom?" of geef de schuld op. De details zullen uiteindelijk in de volgende dagen en weken verschijnen. Het belangrijkste op dit moment is dat je kind leeft. Je moet liefde, bezorgdheid en waardering uiten dat hij of zij nog steeds hier is, dat je een tweede kans hebt. Vermijd het strikt berispen van uw kind of tiener. Dit kan de situatie alleen maar erger maken en misschien zelfs tot gevolg hebben dat hij of zij een tweede poging doet.
    • Gebruik 'I'-uitspraken en vertel uw kind openlijk hoe bang en overstuur u was. Vragen om met uw kind te praten kunnen zijn:
      • Ik voel me vreselijk dat je niet het gevoel had dat je met een probleem naar me toe kon komen. Ik ben hier nu echter, dus vertel me alsjeblieft hoe je je echt voelt. Op die manier kan ik je helpen om je beter te voelen en gelukkiger te zijn. '
      • Het spijt me zo dat ik niet wist dat er iets mis was. Ik wil dat je weet dat ik van je hou en, wat er ook gebeurt, we zullen dit als een gezin doorkomen.
      • Ik begrijp dat je je pijn moet doen. Vertel me hoe ik je kan helpen.
  2. 2 Houd je aan je emotionele behoeften. Zorgen voor een kind dat heeft geprobeerd zelfmoord te plegen kan een emotioneel uitputtend werk zijn. Vergeet niet dat je niemand iets kunt geven als je eigen kopje leeg is. Zorg ook voor jezelf.[9]
    • Paniek, straffen, beschuldigen en bekritiseren zullen je kind of je familie op dit moment niet helpen. Als je de drang hebt om deze dingen te doen, neem dan de tijd voor jezelf. Vraag een vriend of familielid om toezicht te houden op uw kind en wat tijd voor zichzelf te krijgen. Schrijf je gedachten op. Bidden. Mediteren. Luister naar ontspannende muziek. Gaan wandelen. Als het moet, roep dan je ogen uit.
  3. 3 Praat met iemand voor uw eigen welzijn. Roep de hulp in van goede vrienden en familieleden om u en uw gezin te helpen bij het omgaan met de nasleep. Wees niet bang om om hulp te vragen wanneer je het nodig hebt. Leun op een ondersteunende vriend, familielid of collega. Geef niet toe aan het doordringende stigma over zelfmoord en geestesziekte. Door met iemand anders te praten over wat u en uw gezin doormaken, kunt u aanmoediging krijgen en uw gevoelens over de situatie verwerken. Bovendien kan het delen van uw verhaal een ander helpen bij het identificeren van zelfmoordgedrag bij een adolescent en misschien een leven redden.[10]
    • Als je moeite hebt om het hoofd te bieden aan wat er is gebeurd, als je je boosheid of kwetsende gevoelens niet kunt beheersen, of als je jezelf en je opvoedingsvaardigheden voortdurend de schuld geeft van de zelfmoordpoging van je kind, moet je een vertrouwenspersoon raadplegen. Neem contact op met een steungroep of een van de geestelijke gezondheidszorgverleners van uw kind voor een verwijzing naar een professional die u kan helpen deze gevoelens te doorgronden.
  4. 4 Bereid je voor op schokkende informatie als deze naar buiten komt. Het hebben van iemand die je kunt vertrouwen of spreken met een geestelijke gezondheidszorgverlener zal de komende weken aanzienlijk zijn. Je kunt verwachten dat je wat verwoestende informatie over je kind en zijn of haar gezondheid en welzijn zult leren. De kans is groot dat u enige informatie over uw kind of zijn leven leert die u niet eerder kende. Verwacht dit en probeer hoe dan ook, hoe dan ook, steun te bieden.[11]
    • Uw kind kan bijvoorbeeld geprobeerd hebben zijn leven te nemen omdat hij gepest wordt of als gevolg van seksuele mishandeling of mishandeling. Uw kind kan ook worstelen met zijn seksuele identiteit of een drugs- of alcoholprobleem. Adolescenten die zich als homoseksueel identificeren, hebben twee tot drie keer meer kans om een ​​dodelijke poging te doen. Misbruikers van middelen lopen ook een hoog risico op zelfmoord.

Derde deel van de drie:
Toekomstige pogingen voorkomen

  1. 1 Verwijder alle wapens. Voordat uw kind zelfs thuiskomt uit het ziekenhuis, moet u elke slaapkamer, de badkamer, de keuken en alle andere kamers zoals opbergkasten of garages voor mogelijke wapens grondig doornemen. Uw kind zal middelen bespreken in het veiligheidsplan met hun provider. Niettemin, om de mogelijkheid van reattempt te minimaliseren, verwijder kanonnen, messen, touw, scherpe voorwerpen, en medicijnen van het huis. Als medicijnen thuis moeten worden bewaard, houd ze dan opgesloten of in beperkte hoeveelheden verkrijgbaar.[12]
  2. 2 Creëer thuis een ondersteunende omgeving. Praat openlijk met je hele familie over zelfmoord. Onthoud je van acteren alsof het een schandelijk geheim is dat onder het tapijt zou moeten worden geschoven. Benadruk dat jullie dit allemaal zullen doorstaan ​​door bij elkaar te blijven. Praat met elk gezinslid afzonderlijk en delegeer taken of vraag wat elke persoon kan doen om te helpen tijdens de huidige situatie. Een oudere broer of zus kan bijvoorbeeld als vrijwilliger een jongere broer of zus bekijken (niet de overlevingspoging die zoveel mogelijk onder toezicht van volwassenen staat), terwijl de ouders de andere broer of zus meenemen naar therapie- of steungroepen.[13]
    • Doe wat je kunt om ruzie te minimaliseren en het emotionele klimaat van het huishouden kalm en bemoedigend te houden. Plan leuke gezinsactiviteiten, zoals game-avonden of filmavond om binding te stimuleren.
  3. 3 Laat uw kind weten dat hij of zij met u kan praten. Herinner uw kind aan zijn of haar belang in uw leven en in het gezin. Wanneer je kind eindelijk voelt om tegen je te praten, luister dan zonder oordeel. Vermijd uitspraken als "U hebt niets om depressief over te zijn" of "Andere mensen in de wereld hebben het slechter af dan jij"; deze zijn zeer ongeldig.
    • Neem regelmatig contact op met uw kind om de voortgang van de behandeling te controleren en te vragen hoe hij of zij het heeft gedaan. Deze constante check-ins kunnen u helpen deze waarschuwingssignalen van tevoren op te merken als uw kind opnieuw probeert te proberen zelfmoord te plegen.[14]
    • In de jongere jaren zijn kinderen "open boeken". Maar als ze eenmaal op de lagere school zitten, beginnen ze elkaar de mond te snoeren. Vermijd het stellen van gesloten vragen als u uw kind wilt laten praten. Blijf ook af van het gebruik van 'waarom' in een vraag, omdat dit ertoe kan leiden dat ze in een opsluiting komen of defensief worden.
    • Gebruik in plaats daarvan open vragen die een langer antwoord vereisen dan "ja" of "nee". Bijvoorbeeld: "Wat was goed aan uw dag vandaag?" is de kans groter dat uw kind wordt opengesteld in plaats van 'Hoe was uw dag?', wat zou kunnen leiden tot een antwoord van één woord, zoals 'goed' of 'goed', dat een gespreksvermindering is.
    • Het kan ook een goed idee zijn om een ​​dialoog met uw hele gezin te beginnen. Laat iedereen comfortabel praten over hun dagelijkse interacties op school of op het werk. Door dit te doen, kunnen uw kinderen gemakkelijker potentiële probleemgebieden bespreken, zoals problemen op school, pesten of hun seksuele geaardheden, die enorm helpen bij het voorkomen van toekomstige zelfmoordpogingen.
  4. 4 Moedig uw kind aan om actief te worden. Herstel na een zelfmoordpoging kan een lang, moeizaam proces zijn. Wanneer u merkt dat uw kind tekenen van depressie of suïcidale gedachten vertoont, motiveer hem of haar dan uit te stappen en wat lichaamsbeweging te doen. Lichamelijke activiteit kan dienen als een afleiding van negatieve denkpatronen. Bovendien zorgt actief worden voor je kind voor de broodnodige endorfines, wat een goed gevoel in het lichaam is na het sporten. Deze chemicaliën helpen bij het verlichten van stress, angst en depressie. Ze verbeteren ook de vooruitzichten van uw kind.
    • Nieuw onderzoek toont aan dat gepeste studenten een afname van 23% in suïcidale gedachten of pogingen vertonen wanneer zij ten minste vier dagen per week aan lichaamsbeweging doen.[15]
  5. 5 Koop je kind een dagboek. Journaling heeft tal van voordelen voor de geestelijke gezondheid, van het verlichten van stress en het verlagen van depressies tot het helpen van de schrijver om triggers en negatieve denkpatronen te identificeren. Praten over haar problemen - of ze op papier neerschrijven - kan louterend zijn en zelfs helpen suïcidale gedachten en symptomen te verminderen.[16][17]