Als iemand die je kent te maken heeft met de dood van een geliefde, weet je misschien niet wat je moet zeggen of doen. Misschien voel je je ongemakkelijk om iets te doen, maar het is belangrijk om mensen te laten zien dat je om hen geeft in tijden van verdriet.

Methode één van de drie:
Erkende ervaringen van verdriet

  1. 1 Erken dat rouw anders is voor iedereen. De rouwende persoon kan van dag tot dag en van uur tot uur heel verschillende emoties voelen.[1]
    • Mensen ervaren verdriet op heel verschillende manieren. Sommige mensen kunnen op hetzelfde moment meerdere emoties voelen, zoals ontkenning of woede. Sommige mensen doen er even over om ook maar iets te voelen en ervaren een gevoel van gevoelloosheid na verlies.[2][3]
    • Het is vaak nuttiger om verdriet te zien als een "achtbaan" in plaats van ordelijke etappes. Mensen die een verlies hebben meegemaakt, lijken het op een dag volledig te accepteren en de volgende dag in ontkenning. Ze kunnen het ene moment boos zijn en het volgende moment kalmeren. Het is belangrijk om hun gevoelens te valideren als natuurlijke reacties op verlies.[4]
  2. 2 Erken dat acceptatie of ontkenning een natuurlijk antwoord is. Hoewel de populaire cultuur verwacht dat ontkenning het eerste antwoord is op het ervaren van het verlies van een geliefde, suggereert onderzoek anders. Aanvaarding van de dood is eigenlijk veel vaker een eerste reactie dan ontkenning.[5] Het is echter ook mogelijk om een ​​schok of ontkenning te ervaren. Het hangt allemaal af van het individu. De duur van shock varieert sterk tussen individuen en tussen verschillende omstandigheden.
    • Het is belangrijk om iemand in deze fase de tijd te geven om informatie te verwerken. Je moet de dood erkennen, maar het is niet nodig om anderen te dwingen de dood te erkennen voordat ze er klaar voor zijn.
  3. 3 Herken het verlangen van de persoon naar de geliefde. Onderzoek suggereert dat het verlangen naar de verloren geliefde een sterker eerste antwoord is dan ongeloof, woede of depressie.[6] Dit verlangen kan zich manifesteren als iets als "Ik mis hem zo erg" of "Het leven is gewoon niet hetzelfde zonder haar". De persoon kan teruggaan naar oude herinneringen, foto's en andere dingen die zijn verbonden met de verloren geliefde als een manier om dat verband levend te houden. Dit is natuurlijk.[7][8]
    • Je kunt helpen door naar deze verhalen te luisteren. Moedig de persoon aan om haar herinneringen te delen, als ze dat wil. Je zou zelfs vragen kunnen stellen over de overledene, als de persoon geïnteresseerd lijkt om te delen.[9]
    • Je kunt ook de nabestaanden verzekeren dat ze de dood niet had kunnen voorkomen. Verlangen naar de verloren geliefde kan leiden tot onderhandelingen, die we gebruiken om ons te helpen voelen dat er een manier is waarop we de controle terug kunnen krijgen en toekomstige verliezen kunnen voorkomen.[10] Zichzelf de schuld geven is een gebruikelijke eerste reactie op sterfgeval.[11] Onderhandelingsverklaringen beginnen vaak met "Ik zou moeten hebben" of "Alleen". Herinner de nabestaanden eraan dat gebeurtenissen niet in hun macht waren.[12]
  4. 4 Herken woede als een manier om met pijn om te gaan. Omdat de schok en de pijn van het aanvankelijke verlies verdwijnt, kunnen de nabestaanden woede gebruiken om de pijn te bestrijden. Onderzoek wijst uit dat gevoelens van boosheid tussen 1 - 5 maanden na een verlies toenemen en daarna geleidelijk afnemen.[13]
    • De woede kan irrationeel en misplaatst zijn. Het kan manifest zijn als een godheid, het lot beschuldigen, of zichzelf voor het verlies. Minimaliseer deze gevoelens niet door gebruik te maken van schokkende taal, zoals 'Wees niet boos' of 'Geef God de schuld niet'. Valideer de gevoelens van woede van de nabestaande door te zeggen: "Ik weet zeker dat het pijnlijk is om door te maken wat je ervaart. Woede lijkt me natuurlijk."[14]
  5. 5 Let op depressie. Depressieve gemoedstoestand is normaal na een groot verlies en leidt niet noodzakelijkerwijs tot een depressieve stoornis. Onderzoek suggereert dat depressie kan piekeren tussen 1-5 maanden na het verlies.[15] De eerste schok van het verlies kan echter ook depressieve symptomen veroorzaken, zoals stemmingswisselingen, gevoelens van immense verdriet en concentratieproblemen.[16]
    • Als de nabestaanden hebben aangegeven dat ze zichzelf willen schaden of zich volledig hebben teruggetrokken, kunnen dit tekenen zijn van een ernstige depressieve stoornis en moet u contact opnemen met een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg.[17]
  6. 6 Help de nabestaanden om de taken van rouw te voltooien. Rouwen is een manier om je verdriet uit te drukken en te verwerken. Sommige psychologen zijn van mening dat er bepaalde taken zijn die mensen moeten voltooien om een ​​gevoel van acceptatie en afsluiting te krijgen. Het moet echter worden benadrukt dat hoe elke persoon deze voltooit uniek voor hen zal zijn.[18]
    • Accepteer de realiteit van het verlies: intellectuele acceptatie gebeurt vaak vrij vroeg in het rouwproces,[19] maar het kan lang duren voordat de emoties bijbenen.[20] U kunt dit helpen door (medelijdend) over het verlies te spreken.
    • Verdriet en pijn verwerken. Dit kan lang duren. Hoe elke persoon verdriet verwerkt, is uniek voor hen.
    • Aanpassen aan een wereld zonder de geliefde. Het soort aanpassingen omvat externe (zoals het vinden van een nieuwe plek om te wonen of het sluiten van bankrekeningen), interne (opnieuw definiëren van de relatie met de geliefde), en spiritueel (gezien de impact van het verlies op je wereldbeeld).
    • Vind blijvende verbinding met de geliefde terwijl je een nieuwe levensfase ingaat. Een veel voorkomende misvatting over verdriet is dat je mensen moet aanmoedigen 'er overheen te komen'.[21] Maar nabestaanden willen misschien een manier vinden om hen te helpen zich verbonden te voelen met hun verloren geliefde, en dat is natuurlijk. Help een manier te vinden om de geliefde van je vriend te herinneren met een speciaal herdenkingsproject, of het nu gaat om het planten van een boom, het creëren van een studiebeurs of een andere zinvolle activiteit. Moedig tegelijkertijd de persoon aan om nieuwe aspecten van zichzelf te blijven ontdekken en wat het leven nu voor haar betekent.
  7. 7 Laat de persoon niets zeggen. De populaire cultuur neigt erop te staan ​​dat mensen het "uitlaten" terwijl ze rouwen.We denken meestal dat als je je emotionele reacties op een trauma niet uitdrukt, je er niet meer uit kunt komen. Uit onderzoek blijkt echter dat dit niet helemaal waar is. Mensen ervaren en verwerken verdriet op heel verschillende manieren. Probeer geen emotionele ervaring op hen te forceren.
    • Studies over verlies in het algemeen, en rouw in het bijzonder, suggereren eigenlijk dat mensen die geen negatieve emoties uiten ten opzichte van hun verlies, mogelijk zes maanden later minder gestrest en depressief zijn. Als de mensen die je probeert te helpen hun gevoelens willen uiten, steun ze dan, maar oefen ze niet onder druk om dit te doen. Ze gebruiken misschien gewoon een andere geldige manier om het hoofd te bieden.[22][23][24]

Methode twee van drie:
Het uiten van empathie voor de rouwende

  1. 1 Erken dat een dood heeft plaatsgevonden. Wees eerlijk en vertel de treurende persoon dat je niet weet wat je moet zeggen of doen. Vraag dan wat je kunt doen om te helpen.[25]
    • Bijvoorbeeld: 'Ik heb gehoord dat je grootvader is overleden, het spijt me heel erg voor jou en je familie en ik wou dat ik wist hoe ik kon helpen. Wat kan ik voor je doen?'
  2. 2 Doe huishoudelijke klusjes of doe boodschappen voor de nabestaanden. De dagen onmiddellijk na een verlies hebben de neiging om bijzonder hectisch te zijn. Als de nabestaanden u niet vragen om te helpen met specifieke activiteiten, bieden aan om boodschappen op te halen, helpen met huishoudelijk werk of koken, of zorgen voor huisdieren of kinderen.[26]
    • Het is nuttiger om specifieke aanbiedingen te doen dan om te zeggen "vertel me als je iets nodig hebt."
  3. 3 Woon de begrafenis en andere bijeenkomsten bij. Maak je geen zorgen over het zeggen van de juiste dingen. Gewoon er zijn is een blijk van steun.[27]
    • Als je niet in staat bent om een ​​evenement bij te wonen, stuur dan een tastbare uitdrukking van je liefde en steun. Je zou kunnen overwegen om een ​​sympathiekaart, bloemen of een cd met opbeurende muziek te sturen. Als de persoon spiritueel is, zou je de persoon iets kunnen sturen dat haar tradities bevestigt over verlies en dood.
    • Wees gevoelig. Hoe culturen en spirituele tradities omgaan met verdriet, dood en verlies varieert sterk.[28] Ga er niet vanuit dat anderen het op dezelfde manier zullen ervaren als jij, of vind troost in je eigen tradities.
  4. 4 Luister en spreek mededogen uit voor je vriend. Vraag gewoon of ze zin heeft om te praten en dan stil te zitten en te luisteren. Laat het verdriet vorm krijgen in tranen, maar ook blije herinneringen.[29]
    • Wees niet bang om je eigen emoties en genegenheid uit te drukken. Goed zitten en knuffelen zijn geweldige manieren om de nabestaanden fysiek te ondersteunen. Huilen is een geschikte manier om je medeleven met de nabestaanden te uiten. Lachen of lachen wanneer grappige of blije herinneringen worden gedeeld zijn manieren om het leven van de doden te eren.

Methode drie van drie:
Herkennen wanneer extra ondersteuning moet worden geboden mei

  1. 1 Let op tekenen van ernstige depressie waarvoor interventie nodig is. Het is normaal dat de nabestaanden zich depressief voelen,[30] maar deze gevoelens kunnen zich ontwikkelen tot een serieuzer probleem, als ze gedurende een langere periode niet worden gecontroleerd. Vertel de persoon over wie u bezorgd bent.
    • Studies suggereren dat de meest intense gevoelens van verdriet meestal ongeveer zes maanden duren, hoewel het van persoon tot persoon verschilt.[31] Als er meer dan zes maanden voorbij zijn gegaan en de persoon geen tekenen van verbetering vertoont of als haar symptomen erger zijn geworden, kan ze mogelijk last hebben van gecompliceerd verdriet. Dit is een voortdurende, verhoogde staat van verdriet die de persoon ervan weerhoudt om emoties te verwerken en er doorheen te gaan.[32] Het kan ook bekend staan ​​als verlengde rouwstoornis.
    • Adviseer professionele hulp te zoeken als je een van de volgende dingen merkt: moeilijkheden bij normale activiteiten, alcohol- of drugsmisbruik, hallucinaties, terugtrekken en isolement, zelfbeschadiging en zelfmoordpraat.[33]
  2. 2 Zoek rouwondersteunende groepen. Neem contact op met lokale organisaties en groepen om leiding te vragen om je vriend te helpen.[34]
    • Beveel uw vriend aan om supportgroepsbijeenkomsten bij te wonen en hem of haar aan te bieden. Als je denkt dat je vriend zal weigeren, kun je zelfs proberen hem of haar te vertellen dat je graag lid wilt worden van de groep en hem vragen om je te ondersteunen.
  3. 3 Blijf je vriend lang na de begrafenis ondersteunen. Blijf in contact en bied woorden van bemoediging. Rouwproces is een continu proces, dus de nabestaanden zullen waarschijnlijk gedurende ten minste enkele maanden extra ondersteuning nodig hebben.
    • Help je vriend voorbereid te zijn op toekomstige triggers en wees bereid om op dat moment extra ondersteuning te bieden.[35] Verjaardagen (van overlijden of huwelijk), verjaardagen (de overledenen, evenals die van de levenden), speciale evenementen (bruiloften, diploma-uitreikingen, geboortes, of enige gebeurtenis waarbij de overledene zou hebben deelgenomen, of had willen deelnemen), vakanties en zelfs tijden van de dag (voor mensen die regelmatig vaste routines hadden bij de overledene) kunnen allemaal triggers zijn.
    • U kunt uw vriend helpen triggers te beheren door actieven te plannen om hen af ​​te leiden, tijd vast te stellen tijdens evenementen om kort terug te denken over de overledene en nieuwe tradities en routines te creëren.[36]