Hoe om te gaan met de dood

De dood wordt vaak als taboe beschouwd. De dood is onvermijdelijk, maar we hebben de neiging te leven alsof wij en degenen van wie we houden nooit zullen sterven. Wanneer we worden getroffen door de dood van anderen of door onze eigen naderende dood, zijn we geschokt en radeloos. Desondanks is de dood het enige waar we echt zeker van kunnen zijn in het leven - en in het reine komen is een integraal onderdeel van het mens-zijn.

Methode één van de drie:
Rouw om de dood van een geliefde

1. 1 Gun jezelf de tijd om te rouwen. De finaliteit van de dood kan een tijdje duren om in te zakken, zelfs als je verwachtte dat de persoon zou sterven. Er is geen "normaal" tijdschema voor verdriet; het is een persoonlijke reis.^[1] Laat de emoties door je heen stromen en houd ze niet vast.
   • Veel mensen hebben het gevoel dat ze niet moeten huilen, boos worden of elke emotie vertonen als iemand sterft. Rouw is echter een natuurlijk en gezond onderdeel van het omgaan met de dood. Als je je emoties privé moet houden, maak dan tijd en ruimte voor jezelf om alleen te zijn.
   • Als je alleen bent, doe dan wat je moet doen om je emoties en stress los te laten. Schreeuwen, huilen, schrijven, herkauwen; schreeuw in de leegte van de top van een berg; sla een bokszak met je vuisten totdat je niets anders kunt voelen. Sommige mensen vinden het handig om hun gevoelens neer te schrijven in een dagboek of een dagboek. Dit kan een geweldig hulpmiddel zijn als je geen zin hebt om je gevoelens met iemand anders te delen.
2. 2 Overweeg tijd vrij te maken. Misschien heb je tijd nodig om te rouwen en de situatie te verwerken zonder de complicaties van het dagelijks leven aan te pakken. Als u een paar dagen vrij moet nemen van uw werk, spreek dan met uw baas en leg uw situatie uit. Vertel je baas dat je een paar dagen nodig hebt om te herstellen van het verlies, en meestal zal hij of zij het begrijpen.
   • Als u uw werk niet kunt uitstellen, profiteer dan van uw tijd na het werk. Als je kinderen hebt, overweeg dan om een ​​oppas te regelen om ze te bekijken. Als uw kinderen moeten rouwen, zal dit ervoor zorgen dat ze onder toezicht staan ​​en als u moet rouwen, geeft dit u de tijd om alleen te zijn.
   • Het vrijmaken van werk is gezond en volkomen normaal in de nasleep van een overlijden. Het is echter niet gezond om je baan op te zeggen, de blinds te trekken en jezelf terug te trekken. Je hoeft de persoon die is gestorven niet te vergeten, maar je kunt niet voor eeuwig stilstaan ​​bij de dood.
3. 3 Onthouden. De persoon die je hebt verloren, is mogelijk verdwenen, maar je hebt nog steeds je herinneringen. Denk aan een gelukkige of grappige herinnering die jullie samen deelden. Denk aan wat je het leukste vond aan hen, en waarom je zoveel van die kwaliteit over hen hield.
   • Je kunt er een fotoalbum over maken en ernaar kijken wanneer je ze mist. Het kan enkele onaangename gevoelens oproepen, maar het kan je ook helpen die mooie herinneringen te onthouden.
   • Als deze persoon heel speciaal voor je was, overweeg dan je familieleden, kinderen of vrienden te vertellen over hoe deze persoon een positieve invloed op je leven heeft gehad. Je kunt zelfs iemand anders inspireren om net zo vriendelijk, bedachtzaam of gepassioneerd te zijn als de persoon die je hebt verloren.
4. 4 Vind een goede luisteraar. Je kunt je beter voelen als je erover praat. Zoek iemand die naar je luistert zonder oordeel te vellen. Deze persoon kan een familielid zijn, een goede vriend die u vertrouwt, of een erkende therapeut. Het kan helpen om met iemand te praten die niet bij de situatie betrokken is.
   • Als je pijn voelt, kan het helpen om die gevoelens van je borst te krijgen. Soms heb je gewoon een oor nodig om te luisteren naar wat je zegt. De luisteraar hoeft niet veel te praten.
   • De persoon met wie je praat moet iemand zijn die je kunt vertrouwen en die anderen niet zal vertellen wat je zei. Het moet iemand zijn die zal houden wat je zegt in vertrouwen. Je hebt een traumatische ervaring meegemaakt en je verdient je privacy. Als je denkt dat er niemand in je leven is die je kunt vertrouwen, ga dan naar een erkende therapeut, therapeut of predikant.

Methode twee van drie:
Ga verder met je leven

1. 1 Begin vooruit te gaan. Leef je leven in het heden, niet in het verleden. Het is belangrijk om jezelf de tijd te geven om te rouwen na het verlies van iemand bij je in de buurt. Het is echter ook belangrijk om je leven niet permanent te onderbreken. Blijf je dromen nastreven en concentreer je op wat je in het leven wilt bereiken. Als er iets is dat je van de dood kunt leren, is het dat je nooit je leven als vanzelfsprekend moet beschouwen. Leef hartstochtelijk, vreugdevol, doelgericht, alsof elke dag je laatste kan zijn.
2. 2 Probeer slepende spijt te laten gaan. Je zult veel meer in vrede met jezelf voelen als je de goede tijden kunt waarderen zonder te fixeren op wat had kunnen zijn. Probeer de fouten die je hebt gemaakt te omarmen. We zijn tenslotte allemaal mensen, en het is niet meer dan normaal om fouten te maken. Als je echt spijt hebt van iets, is dat soms het meest dat je kunt doen.
   • Probeer rationeel te denken: is het eerlijk mijn schuld, of was er iets dat mij verhinderde om dat te doen? Is er iets dat ik er nu aan kan doen, of is het water onder de brug?
   • Als je nog steeds het gevoel hebt dat de schuld jou ten deel valt, probeer dan te praten met iemand die ook dicht bij het individu staat; ze zullen je waarschijnlijk troosten en je verzekeren dat het niet jouw fout was.
3. 3 Wees er voor anderen. Als je boos bent, is de kans groot dat andere mensen dat ook zijn. Wees er voor elkaar. Praat over de persoon die is gestorven, houd zijn of haar geheugen levend en steun elkaar tijdens de moeilijke dagen die voor ons liggen. Probeer mensen niet buiten je leven te houden, zelfs als je de behoefte voelt om alleen te zijn. Je zult je emotionele ondersteuningssysteem meer dan ooit nodig hebben in de nasleep van deze ramp.
4. 4 Overweeg om je huis schoon te maken. Gooi of bewaar alles dat van die persoon of huisdier was: foto's, kaarten, papieren, bankbiljetten, brieven, matras, lakens, kleding, schoenen en accessoires.Overweeg de kamer waarin hij of zij heeft geslapen te renoveren of opnieuw te schilderen. Als u niet wordt omringd door voortdurende herinneringen aan het verleden, vindt u het misschien gemakkelijker om verder te gaan.
   • Je kunt dingen opslaan op een zolder, kelder, garage of opbergruimte voor jezelf. Het belangrijkste is dat je alles wat je herinnert aan de persoon / het dier zo snel mogelijk uit je leven verwijdert.
   • Overweeg om een ​​paar items als sentimentele herinneringen te bewaren. Het houden van de sieraden, mok of het favoriete boek van een overleden geliefde helpt je herinneren; al zijn of haar kleding in de kast achterlaten, kan alleen maar dienen om je in het verleden te laten wortelen.
5. 5 Overweeg professionele hulp te zoeken. Als u zich depressief voelt, vastzit of overweldigd wordt door uw emoties, kan het nuttig zijn om te praten met een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg. Zoek een goed beoordeelde therapeut of therapeut bij u in de buurt en betaal hem of haar op bezoek. Het is belangrijk dat je iemand vindt om mee te praten en vrienden zijn niet altijd genoeg. Een gediplomeerde professional kan u misschien helpen om met uw gevoelens om te gaan en manieren vinden om weer op het goede spoor te komen.
   • Misschien voel je een afkeer van het bezoeken van een "psychiater". Het is niet schaamt om advies te vragen als je niet weet hoe je verder moet. U hoeft niemand over uw therapeut te vertellen als u zich niet op uw gemak voelt met het idee.
   • Lees recensies van professionals in de geestelijke gezondheidszorg voordat u uw bezoek bezoekt. Blader door [1] naar profielen van therapeuten in uw regio. Je zou in staat moeten zijn om de specialiteiten van elke therapeut, haar geloofsbrieven en haar prijsklasse te lezen.

Methode drie van drie:
De vijf stadia van verdriet

1. 1 Overweeg de vijf stadia van verdriet. In 1969 publiceerde de Zwitserse psychiater Elisabeth Kübler-Ross een boek genaamd "Death and Dying" over haar werk met terminaal zieke patiënten. Ze ontwikkelde een model voor wat ze de vijf stadia van verdriet noemde: ontkenning, woede, onderhandeling, depressie en acceptatie. Iedereen treurt anders, en deze stadia hoeven zich niet noodzakelijkerwijs in een vaste volgorde af te spelen, maar het model kan je perspectief op je eigen proces geven.^[2]
2. 2 Identificeer de weigeringsfase. De eerste reactie op het leren van de dood van een geliefde is het ontkennen van de realiteit van de situatie. Het is een normale reactie om overweldigende emoties te rationaliseren; ontkenning is inderdaad een afweermechanisme dat de onmiddellijke schok stompt. Dit voert je door de eerste golf van pijn en verbijstering.
3. 3 Herken de woedefase. Naarmate de maskerende effecten van ontkenning beginnen af ​​te nemen, wordt u mogelijk overspoeld door de pijnlijke realiteit van de situatie. Als je niet klaar bent voor deze pijn, kun je het onbewust afleiden naar anderen: vrienden, familie, vreemdelingen of levenloze objecten. Probeer het perspectief te behouden en deze doorbuiging te herkennen. Je kunt niet helpen wat je voelt, maar je kiest wel of niet om deze gevoelens je te laten beheersen.^[3]
4. 4 Let op de onderhandelingsfase. Veel mensen reageren op gevoelens van hulpeloosheid en kwetsbaarheid door te proberen de controle terug te krijgen. Bij terminale patiënten neemt dit vaak de vorm aan van wanhopige maatregelen om zich aan het leven te hechten. In de rouw manifesteert dit zich vaak als een herkauwer: als ik er maar was geweest voor haar ... Als we maar eerder naar het ziekenhuis waren gekomen ... Al was het maar, al was het maar.
5. 5 Berijd de depressiefase. Wanneer de wanhopige onderhandelingen afnemen, is het mogelijk dat u de realiteit van de situatie niet kunt vermijden. U kunt zich zorgen maken over de kosten van de begrafenis of een acuut gevoel van spijt voelen. Je voelt je misschien leeg, verdrietig, alleen; je kunt wanhopen bij het verdergaan met je leven. Dit maakt deel uit van het genezingsproces. Neem de tijd.
6. 6 Accepteer de situatie. De laatste fase van rouw ontvouwt zich terwijl je begint te bewegen. Deze fase wordt gekenmerkt door terugtrekking en kalmte. Accepteer dat je geliefde verder is gegaan en erken dat jij ook verder moet gaan. Omarm het heden als de nieuwe realiteit, en kom tot het reine met de permanentie van wat er is gebeurd.^[4]
   • Acceptatie gebeurt niet van de ene dag op de andere. Het betekent niet noodzakelijk dat je gelukkig bent, alleen dat je verder bent gegaan dan de ontkenning, de woede, het onderhandelen en de depressie. Net zoals een bos dat langzaam is verbrand, weer heelt, spruiten en weer bloeit, zal je leven weer bloeien met nieuwe hoop. Geef het tijd.