Het kan zorgelijk en verwarrend zijn wanneer een autistisch kind uithaalt. Autistische kinderen zijn niet inherent agressief, en alleen omdat een kind nu agressief is, betekent nog niet dat ze voor altijd zo zullen zijn. Hier leest u hoe u weet waarom een ​​kind gewelddadig handelt.

Methode één van de twee:
Inzicht in agressie

  1. 1 Erken dat agressie geen onderdeel is van autisme. Autistische kinderen zijn niet automatisch agressief en een gewelddadig kind is misschien niet altijd gewelddadig.[1] Ga er niet vanuit dat dit een goede zaak is - elk autistisch kind is in staat om geweldloos te zijn in de juiste omgeving.
    • Autistische kinderen zijn gemiddeld minder agressief dan andere kinderen en zijn reactiever dan proactief.[2]
  2. 2 Herken algemene oorzaken van agressie bij autistische kinderen. Kinderen gedragen zich om verschillende redenen: omdat ze onder zware stress verkeren, omdat ze niet begrijpen dat het schadelijk is, of omdat ze het van anderen hebben geleerd of hebben geëxperimenteerd.
    • Ernstig leed. Een kind dat diep overstuur is, kan uithalen. Dit kan worden veroorzaakt door onvervulde behoeften, psychische stoornissen zoals angst,[3] of mishandeling.
    • Misverstand. Sommige sensorische zoekers raken omdat het goed voor hen is, en het komt niet bij hen op dat het slecht voor andere mensen is.
    • Aangeleerd gedrag. Het kind wordt agressief behandeld en leert dus dat dit in orde is, of ze proberen het een keer en ontdekken dat het hen krijgt wat ze willen.
  3. 3 Kijk naar aandoeningen die agressie kunnen verklaren. Sommige autistische kinderen hebben co-voorkomende stoornissen waardoor ze meer vatbaar zijn voor geweld.[4][5]
    • Oppositie uitdagende stoornis.
    • Gedragsstoornis.
    • Aandoeningen die impulscontrole beïnvloeden.
  4. 4 Erken dat soms fysieke problemen agressie kunnen veroorzaken. Breng uw kind naar de dokter voor een uitgebreide controle, inclusief bloedpanelen. Dit is belangrijk, zelfs bij kinderen die goed kunnen communiceren, omdat ze het misschien niet begrijpen of zich niet op hun gemak voelen als ze zeggen wat er mis is. Agressie kan een fysieke bron hebben, zoals ...
    • Pijn van een medische aandoening
    • Voedselallergie / gevoeligheid
    • Dieet / voedingsproblemen
    • Metabolische problemen
  5. 5 Houd ABC-records bij van elk incident. Antecedenten, gedrag en gevolgen noteren. Zoek naar patronen, vooral in wat het gedrag triggert en hoe anderen erop reageren. Wat kan er veranderd worden?[6]
    • Let goed op of volwassenen de situatie escaleren of de-escaleren.
  6. 6 Vraag autistische mensen om hulp. Autistische volwassenen hebben hersenen die op dezelfde manier werken als de hersenen van uw kind, dus zij kunnen een probleem in het leven van het kind opmerken dat u hebt gemist.
    • Zoek indien mogelijk een autistische mentor in de gemeenschap die uw kind kan ontmoeten en naar de omgeving kan kijken.
    • Het internet herbergt een sterke Autistische gemeenschap vol met mensen die graag gezinnen als de uwe helpen. Publiceer anoniem over het probleem van uw kind in de hashtag #AskAnAutistic, waar autistische mensen u kunnen vinden en advies kunnen geven.

Methode twee van twee:
Oorzaken identificeren

  1. 1 Let op misbruik en mishandeling. Een kind dat slecht wordt behandeld, zal veel problemen hebben, waaronder mogelijke agressie. Houd in gedachten dat ouders niet de enige zijn die het kind pijn kunnen doen - het kan gepleegd worden door familieleden, leraren, leeftijdsgenoten of therapeuten. Veel autistische mensen rapporteren het ervaren van therapiemisbruik in therapieën zoals ABA en DTT toen ze jonger waren.
    • Zijn volwassenen regelmatig onvriendelijk of gemeen tegen het kind?[7] Schaden ze het zelfrespect van het kind?[8]
    • Is therapietrouw gebaseerd in plaats van coöperatief?
    • Is het kind ooit tegen zijn zin gepakt of verplaatst? Zijn straffen hard of pijnlijk (inclusief sensorische pijn)?[9] Heeft therapie te maken met machtsstrijd of frequente tranen?
    • Wordt het kind getraind om onnatuurlijk te handelen (d.w.z. het gedrag van niet-autisten na te bootsen)? Behandelen therapiedoelen ook het blussen van alle striemen, knuffelen / zoenen op commando of 'niet te onderscheiden zijn van leeftijdsgenoten'?[10]
    • Is het kind getuige of ervaart het pesten?
  2. 2 Overweeg het vermogen van het kind om te communiceren. Kinderen moeten al op jonge leeftijd basisbehoeften en gevoelens kunnen communiceren, met behulp van spraak of AAC. Als ze niet betrouwbaar kunnen communiceren, kunnen ze te maken krijgen met onvervulde behoeften en extreme frustratie.
    • Goed kunnen communiceren is veel belangrijker dan kunnen praten. Spraak moet niet ten koste gaan van communicatie.
  3. 3 Overweeg of de communicatie van het kind wordt behandeld alsof het belangrijk is. Als het kind iets zegt dat ongemakkelijk is voor de volwassenen om hen heen, wordt het dan gerespecteerd of genegeerd? Een kind moet in staat zijn om problemen te melden en deze serieus te nemen.
    • Luisteren volwassenen alleen als het kind op een bepaalde manier communiceert? Ze negeren bijvoorbeeld lichaamstaal, maar geen spraak, of negeren spraak die niet 'leuk' is geformuleerd. Soms zijn autistische kinderen te gestresseerd om te kunnen communiceren met verfijning en kunnen ze het dus niet op een bepaalde manier doen.
    • Worden hun hulpvragen serieus genomen? (Dit geldt niet alleen voor basisbehoeften zoals water of voedsel, maar ook voor situaties als pesten.)
  4. 4 Besteed veel aandacht aan wat er gebeurt als een kind nee zegt. Zelfs als het niet kan worden gehonoreerd (zoals gevallen waarin gezondheid / veiligheid op het spel staat), moet een kind weten dat zijn protesten worden gehoord en gerespecteerd. Dit helpt hen te begrijpen dat volwassenen altijd naar hen zullen luisteren, zelfs in moeilijke tijden.[11]
    • Weet het kind dat ze nee mogen zeggen en "Ik kan niet"? Zo niet, leer ze hoe het moet.[12]
    • Mag het kind opt-out van optionele activiteiten weigeren? Als ze bijvoorbeeld alleen willen spelen, dwingen volwassenen dan om hen te cajole of om te kopen om met andere kinderen te spelen?
    • Als ze iets moeten doen dat ze niet leuk vinden, worden er dan verklaringen gegeven? Probeert de volwassene aanpassingen aan te brengen om het beter te maken, en leggen ze uit waarom het moet gebeuren?
    • Als volwassenen zich niet op hun gemak voelen of pijnlijk zijn, laten volwassenen het dan niet doen? Of doen volwassenen er alles aan om het comfortabeler te maken als ze het moeten doen?
  5. 5 Kijk of de capaciteiten van het kind worden gerespecteerd. Volwassenen moeten competentie veronderstellen, ervan uitgaande dat het kind een goed en bekwaam persoon is. Nuttige volwassenen moedigen de onafhankelijkheid van het kind aan en laten ze keuzes maken over hun leven.
    • Worden ze met respect behandeld of met neerbuigendheid?
    • Worden ze gedwongen, omgekocht, bedreigd of bedrogen om dingen te doen die ze niet aankunnen of waar ze niet klaar voor zijn?
    • Worden hun sterke punten herkend of besteden ze hun hele leven aan hun zwakke punten?
    • Wordt hun schoolwerk gegeven dat uitdagend genoeg is? Autistische kinderen, vooral non-verbale of nauwelijks verbale kinderen, worden vaak onderschat.[13]
  6. 6 Overweeg of de onafhankelijkheid van het kind wordt ondersteund. Elk kind heeft controle over delen van zijn of haar leven nodig, en het vermogen om dingen zelf te doen. Het kind zou wat keuze mogen krijgen over hun kleding, eten, vrije tijd, schema en andere aspecten van het leven.[14]
    • Als je merkt dat het kind worstelt, val dan niet meteen naar binnen. Laat ze het proberen te achterhalen. Als ze het duidelijk moeilijk hebben, zeg dan: "Als je hulp nodig hebt, zeg dan 'Ik heb hulp nodig'." Help ze dan als ze erom vragen, of als ze een duidelijke poging doen om met je te communiceren (zelfs als dat niet het geval is) het gaat goed).
  7. 7 Overweeg of de zintuiglijke omgeving overweldigend is. Overgevoelige kinderen kunnen een chaotische omgeving angstaanjagend en stressvol vinden, en dit kan zich uiten als agressie. Een gevoelig kind moet een rustige, voorspelbare omgeving krijgen.
    • Onthoud dat sensorische pijn echte pijn is, en kinderen moeten er zoveel mogelijk tegen worden beschermd. Probeer een kind niet ongevoelig te maken zonder hulp van een ergotherapeut die getraind is in sensorische integratietherapie.
    • Verwacht niet van je kind dat het 'het uithaalt'. Dit maakt het meestal alleen maar erger.
  8. 8 Overweeg of aan hun sensorische behoeften niet wordt voldaan. Sommige kinderen hebben veel activiteit nodig. Oefening is vaak een nuttige uitlaatklep, en ze moeten sporten overwegen, zwemmen, wandelen, vechtsporten en andere manieren om actief te blijven.
    • Leer ze dat slaan, bijten en trappen anderen pijn doet. Het kind weet dit misschien niet, dus breek het nieuws voorzichtig en krachtig. Leer ze om banken te slaan of tegen muren te duwen in plaats van mensen schade te berokkenen.
    • Moedig het kind aan om veel tijd te spenderen aan het verkennen en rennen in de buitenlucht.
    • Het kan helpen sommige apparatuur te krijgen, zoals trampolines, oefenballen, basketbalringen, schommels en andere dingen die ze kunnen gebruiken om energie te verbranden. Als je ziet dat ze onrustig worden, moedig ze dan aan om een ​​van deze activiteiten te doen.
  9. 9 Let op eventuele belangrijke gebeurtenissen in het leven die stress kunnen veroorzaken. Verhuizen, verlies van een geliefde (of ze stierven of simpelweg het leven van het kind verlieten), naar een nieuwe school gaan, scheiden, trauma en andere grote uitdagingen kunnen agressie en / of regressie veroorzaken.
    • Is uw kind erg van streek over een gebeurtenis in zijn leven? Autistische kinderen kunnen moeite hebben met het labelen van hun gevoelens, dus merk veranderingen in gedrag op en waar het kind over praat.
    • Hebben ze recent gedrag gewijzigd? Weet je nog wanneer?
  10. 10 Overweeg of het kind weet hoe coping-mechanismen moeten worden gebruikt. Dit kan variëren van basisvaardigheden voor woedebeheersing tot het gebruik van kalmerende stims. Als het kind niet weet hoe om te gaan met woede, frustratie, overweldiging of andere moeilijke emoties, probeer dan sociale verhalen te gebruiken om strategieën te leren.
    • Het probleem kan ingewikkelder zijn dan dit. Probeer te werken aan zowel het onderwijzen van het kind als het verbeteren van de omgeving.
  11. 11 Overweeg of zowel het kind als de volwassenen in de buurt weten hoe crises moeten worden aangepakt. Volwassenen moeten weten hoe ze stress bij het kind moeten opmerken en de-escaleren in plaats van erger te maken.
    • Volwassenen moeten begripvol, zachtaardig en vriendelijk zijn wanneer de stress zich opstapelt. Ze moeten het kind aanmoedigen om een ​​pauze te nemen om te ontstressen.
    • Lichamelijke activiteit kan de drang om agressief te handelen verminderen.
    • Herhaaldelijk denken of horen "Do not do ____" zet het beeld van het doen van het ding in het hoofd van het kind, dus het kan contraproductief zijn. Moedig het kind aan om zich te concentreren op een andere actie die geen schade aanricht, zoals handen op hun hoofd leggen.[15]
  12. 12 Bedenk of uw kind voldoende downtime heeft. Autistische kinderen hebben vaak veel tijd nodig om te ontspannen en op te laden. Deze tijd wordt vaak het best alleen of een-op-een besteed, waarbij een activiteit van de keuze van het kind wordt gedaan.
    • Probeer een kalmerende hoek voor je kind te maken en moedig ze aan om zich daar terug te trekken wanneer ze gestresst zijn of behoefte hebben aan ontspanning.
    • Iedereen heeft soms privacy nodig. Zorg ervoor dat uw kind genoeg krijgt.
    • Overdosering niet overdrijven. Vermijd hen meer dan 2 uur per dag te geven. Je kind heeft ook tijd nodig om te ontspannen, plezier te hebben en een kind te zijn.