Manx zijn staartloze katten die afkomstig zijn van het eiland Man in de Ierse Zee, waar ze eeuwen geleden hun taillessness ontwikkelden vanwege een genetische mutatie.[1] De beste manier om een ​​Manx te identificeren, is om de fysieke kenmerken ervan te analyseren. Manx heeft vaak geen staarten, of alleen een stompe staart. Ze hebben grote ogen, een compacte en stevige bouw en oren die lijken op een wiegachtige vorm, gezien vanaf de achterkant. Gedragsaanwijzingen zijn ook nuttig bij het identificeren van een Manx. Ze zijn speels en vriendelijk en produceren een onderscheidend trillinggeluid.

Methode één van de twee:
Fysieke kenmerken gebruiken om een ​​Manx te identificeren

  1. 1 Kijk naar de staart. Manx-katten hebben vier verschillende staartvariëteiten. "Rumpies" hebben helemaal geen staart en hebben in plaats daarvan een kuiltje aan de basis van de wervelkolom, waar de staart zich normaal zou uitstrekken. "Rumpy-risers" hebben een stompe staart van slechts een tot drie botten. "Stumpies" hebben een korte staart die gebogen of geknikt is. En tenslotte, "longies" hebben staarten die bijna net zo lang zijn als die van gewone katten.[2]
    • De meeste fokkers snoeien de staart van de longies, dus tenzij je een fokker bent, zul je waarschijnlijk geen longie tegenkomen.
  2. 2 Kijk naar de build. Manx-katten zijn gespierd en compact, met een stevig skelet. Ze zijn middelgroot tot groot en hebben een brede borst.[3] Hun achterpoten zijn merkbaar langer dan hun voorpoten, waardoor ze lijken die soms op konijnen lijken.[4]
    • Mannen kunnen iets groter zijn dan vrouwtjes.
  3. 3 Controleer het hoofd op een wiegachtige vorm. Van achteren bekeken, zien de oren eruit als een wieg of wipvorm. De oren zijn breed gedragen en lopen taps toe naar een afgeronde punt.[5]
    • Manx-katten hebben brede gezichten.
  4. 4 Raak de kat aan. Er zijn twee soorten Manx-jassen. Kortharige manxen hebben een lange overjas met een dichte, pluizige ondervacht. Het haar van de overjas kan grof aanvoelen, hoewel het er pluizig uitziet. Als u de kat aait in de zomer of de late lente, kan de vacht dun aanvoelen als gevolg van de lente die afwerpt. De langharige Manx heeft een zijdeachtige vacht van gemiddelde lengte en plukjes vacht tussen de tenen en rond de oren.[6]
    • White Manxes heeft misschien een zachtere jas dan Manxes van andere kleuren.[7]
  5. 5 Let op grote ogen. Manxes hebben grote, ronde ogen. De buitenste ooghoeken zullen iets naar de oren wijzen, terwijl de onderste hoeken naar de neus toe iets naar binnen en naar binnen neigen.[8]
    • De oogkleur in Manxes varieert. Groen, hazelaar, goud, koper en blauw komen allemaal veel voor. Sommige Manxes zijn vreemd (dat wil zeggen, elk oog heeft een andere kleur).
  6. 6 Weeg je kat. Mannelijke Manxes wegen ongeveer 10-12 pond (4,5-5,4 kg). Vrouwtjes wegen ongeveer 8-10 pond (3,6 - 4,5 kg). Weeg uw kat op een schaal om te bepalen of deze binnen of in de buurt van rasgemiddelden valt.[9]
    • Manxen voelen verrassend zwaar aan als ze worden opgetild.
  7. 7 Gebruik kleur om de kat te identificeren. Manxes zijn er in een breed scala aan kleuren, dus het gebruik van kleur om te identificeren kan moeilijk zijn. Veel voorkomende kleuren zijn tabby, calico (multicolor) en schildpad. Je kunt echter bepaalde kleuren elimineren, omdat Manxes niet in chocolade, lavendel of puntige (lichte kleuren op het lichaam en donkere kleuren op de ledematen, staart en gezicht) komen. Ze komen ook niet in een van deze kleuren plus wit.[10]

Methode twee van twee:
Andere aanwijzingen gebruiken om een ​​Manx te identificeren

  1. 1 Zoek naar een vriendelijk gedrag. Manxen zijn speelse en vriendelijke dieren. Ze zijn aanhankelijk en houden van hoppen in de rondte van mensen. Ze kunnen goed overweg met kinderen en andere huisdieren. Als dat klinkt als je kat, heb je misschien een Manx.[11]
  2. 2 Zoek naar een speelse kat. Manxes genieten van springen op planken en andere verhoogde zitstokken. Ze hebben hondachtige kenmerken, zoals achtervolgingen na op elkaar gestapelde stukjes papier of pingpongballen. Ze vinden het ook leuk om te meppen op stromend water. Als je kat komt rennen als je de kraan omdraait, heb je misschien een Manx.[12]
    • Als je een Manx hebt, kun je hem voorzien van een kattenboom of kattenhuis, zodat hij veel kansen heeft om te springen en te spelen.
  3. 3 Luister naar de kat. Manx-katten zingen niet vaak, maar ze hebben wel een opvallende vocalisatie. Naast normale spinnende meeuwen en miauwen, produceren ze ook een trillinggeluid. Dit geluid wordt het meest gehoord van moederkatten die hun kittens roepen. Manxes hebben zachte stemmen.[13]
  4. 4 Houd de gezondheid van de kat in de gaten. Manxes hebben over het algemeen een goede gezondheid, maar zijn vatbaar voor een aandoening die het Manx-syndroom wordt genoemd. De aandoening heeft een aantal symptomen die misschien niet meteen duidelijk zijn als onderdeel van een onderliggende aandoening. Symptomen kunnen zijn darm- en blaasproblemen, slechte spijsvertering, misvorming van de wervelkolom en gedeeltelijke verlamming. Het syndroom van Manx is meestal een levenslange aandoening die voor Manx-katten ernstige pijn en ongemak kan veroorzaken. [14]
    • Als u deze symptomen bij uw kat waarneemt, neem dan contact op met uw dierenarts voor een diagnose.
  5. 5 Krijg een genetische test. Als je niet kunt bepalen of je een Manx in handen hebt met behulp van gedrags- en visuele gegevens, kun je je kat meenemen naar de dierenarts voor een DNA-test. Om een ​​DNA-test uit te voeren, zal uw dierenarts of een gekwalificeerde medische technicus een niet-invasieve procedure uitvoeren om een ​​monster van het DNA van uw kat te verkrijgen, meestal door de binnenkant van zijn wang af te vegen of een deel van zijn vacht af te knippen. Het genoom van de kat zal dan worden vergeleken met dat van een bekende Manx-kat en geëvalueerd op overeenkomsten.[15]
  6. 6 Zoek een gerenommeerde fokker. Door je kat bij een gerenommeerde fokker te krijgen, krijg je een officiële certificering van de fokker die bevestigt of jouw kat een Manx is. Neem contact op met uw dierenarts of een liefhebber van kattenliefhebbers, zoals de International Cat Association, om achtenswaardige fokkers te identificeren.[16]