Als u denkt dat u een vaginale infectie heeft, is het belangrijk om te bepalen welk type infectie u heeft. Een gezonde vagina heeft een grote populatie bacteriën die in balans is om schadelijke bacteriën, gisten en andere organismen te bestrijden Trichomonas. Onevenwichtigheden in de vagina kunnen verschillende soorten vaginale infecties veroorzaken, zoals bacteriële vaginose (BV), de meest voorkomende vorm van vaginale infectie. Andere vaginale infecties kunnen worden veroorzaakt door gist (meestal met de Candida soorten die resulteren in een schimmelinfectie of vaginale schimmel) of met een genoemd protozoair organisme Trichomonas (die de seksueel overdraagbare infectie trichomoniasis veroorzaakt).[1] De behandeling is afhankelijk van uw diagnose. Uw arts zal waarschijnlijk een antibioticakuur aanbieden of over-the-counter-behandelingen aanbevelen.

Deel een van de drie:
Een diagnose krijgen

  1. 1 Let op symptomen van bacteriële vaginose (BV). Als u vermoedt dat u een vaginale infectie heeft, let dan op uw symptomen. Niet alle vrouwen met BV hebben symptomen, maar de volgende symptomen worden vaak geassocieerd met BV:[2]
    • Vaginale afscheiding met een onaangename of "visachtige" geur
    • Gelige ontlading
    • Branden of ongemak bij het urineren
    • Jeuk en irritatie in en rond de vagina
  2. 2 Let op tekenen van een schimmelinfectie (candidiasis). De symptomen van een schimmelinfectie zijn vergelijkbaar met BV. Ze bevatten:[3]
    • Abnormale vaginale afscheiding die kan variëren van een dunne, waterige, witte ontlading tot een dikke, witte en dikke afscheiding (vaak beschreven als eruit zien als cottage cheese)
    • Jeuk en verbranding van de vagina en schaamlippen
    • Pijnlijke geslachtsgemeenschap
    • Pijnlijk urineren
    • Roodheid en zwelling van het gebied net buiten de vagina.
  3. 3 Let op tekenen van een trichomoniasis-infectie (trich). Hoewel veel mensen met een trich-infectie geen symptomen hebben, zijn deze symptomen tekenen van een infectie:[4]
    • Vaginale afscheiding die stinkt, schuimt, schuimt of schuimt
    • Vaginale jeuk
    • Geel of grijsgroen ontslag
    • Pijnlijk urineren
  4. 4 Overweeg de oorzaak van uw bacteriële infectie. Er is niet altijd een specifieke oorzaak voor BV of een schimmelinfectie anders dan een bacteriële onbalans. Trich is een STI die wordt veroorzaakt door een zogenaamde protozoaire parasiet Trichomonas vaginalis. De meeste vrouwen hebben waarschijnlijk minstens één bacteriële infectie.
    • Het risico van het krijgen van BV neemt toe met een nieuwe seksuele partner (of meerdere partners), douchen, seks hebben zonder condoom of het gebruik van een spiraaltje (IUD) als anticonceptiemethode.[5]
    • Als u de diagnose Trichomoniasis heeft, moet u eventuele partners op de hoogte stellen zodat zij kunnen worden behandeld.
    • Gistinfecties en BV kunnen worden veroorzaakt door antibioticagebruik. Antibiotica verstoren de normale balans van bacteriën in uw vagina waardoor "slechte" bacteriën of gist kunnen gedijen.
    • Andere oorzaken kunnen zijn: het dragen van strak ondergoed of niet-katoenen slipjes (die de temperatuur rond de vagina kunnen verhogen en het vochtgehalte verhogen), een verzwakt immuunsysteem, vaginale douches of geparfumeerde sprays voor vrouwelijke hygiëne of vaginaal trauma (krassen in de vagina veroorzaakt door het inbrengen van voorwerpen zoals tampons of tijdens ruige seks).
    • Vertel elke seksuele partner ook over elke vaginale infectie, maar dat is niet verplicht.
  5. 5 Weet wanneer een arts moet worden geraadpleegd. Omdat verschillende infecties vaak vergelijkbare symptomen hebben, is het van cruciaal belang dat uw arts een diagnose stelt, zodat u de juiste behandeling krijgt. Raadpleeg uw arts als u symptomen van een vaginale infectie heeft. Uw arts zal een behandelingskuur voorschrijven, maar als u na drie dagen geen verbetering ziet, koorts hebt, de ontlastingsverschijnselen verergeren of als een nieuwe uitslag zich overal op uw lichaam voordoet, neem dan contact op met uw arts.[6]
    • Houd er rekening mee dat terugkerende schimmelinfecties een teken kunnen zijn van een ernstiger onderliggende aandoening zoals diabetes, kanker of HIV-AID's. Terugkerende schimmelinfecties kunnen erop wijzen dat er een probleem is met uw immuunsysteem.
  6. 6 Krijg een lichamelijk onderzoek. Op het kantoor van de dokter zal uw arts waarschijnlijk een monster van de vaginale afscheiding nemen, een urinemonster vragen en een vaginaal onderzoek uitvoeren. Dit examen kan ongemakkelijk zijn, maar het is meestal snel voorbij. De ontlading wordt getest op de aanwezigheid van bacteriën, gisten of andere organismen zoals Trichomonas.
    • Uw arts zal ook vragen stellen over uw seksuele geschiedenis, menstruatie, vaginale hygiëne en alle medicijnen die u gebruikt.[7]
  7. 7 Leer hoe om te gaan met terugkerende infecties. Omdat verschillende soorten vaginale infecties anders worden behandeld, is het van cruciaal belang om de juiste diagnose van een arts te krijgen voordat u met een behandeling begint. Meestal kun je na je eerste vaginale infectie vertellen wanneer je een infectie hebt, maar het is nog steeds belangrijk om het type infectie te achterhalen.
    • Onbehandelde of verkeerd behandelde bacteriële infecties kunnen complicaties veroorzaken zoals pelvic inflammatory disease (PID), voorgeboortes en baby's met een laag geboortegewicht en kunnen een vrouw een hoger risico op seksueel overdraagbare infecties zoals HIV, herpes simplex virus (HSV) geven, chlamydia en gonorroe.[8]
    • Onbehandelde of verkeerd behandelde trichomoniasisinfecties kunnen ook leiden tot een verhoogd risico op HIV.[9]

Tweede deel van de drie:
Behandeling van vaginale infecties

  1. 1 Medicijnen nemen. Uw arts zal een behandelingskuur aanbevelen zodra uw vaginale infectie is vastgesteld. De behandeling hangt af van het type infectie, hoe uitgebreid of ernstig het is en hoe lang u de infectie heeft gehad. Dit zijn typische behandelingen voor:
    • Bacteriële vaginose: antibiotica zoals metronidazol of clindamycine. Deze worden als veilig beschouwd als u zwanger bent.[10] Mannelijke partners hebben meestal geen behandeling nodig, maar vrouwelijke partners moeten worden geïnformeerd en getest.[11]
    • Gistbesmetting: schimmelwerende crèmes, zalven, orale dosis fluconazol of vaginale zetpillen.[12] Voorbeelden van deze behandelingen zijn butoconazol, clotrimazol, miconazol en terconazol. Uw arts kan ze voorschrijven of ze zijn verkrijgbaar (in zwakkere doses) zonder recept bij uw apotheek.
    • Recidiverende of meer gecompliceerde gistinfecties: hogere doses medicijnen die worden gebruikt voor de behandeling van schimmelinfecties of u kunt worden gevraagd om ze voor een langere periode te gebruiken. Omdat uw partner mogelijk de bron is van uw terugkerende schimmelinfecties, moet uw partner mogelijk ook worden behandeld.[13]
    • Trichomoniasis: een enkele dosis metronidazol of tinidazol. Deze antibiotica worden ook als veilig beschouwd als u zwanger bent. Trichomoniasis is een SOA, dus zorg ervoor dat ook uw seksuele partner (s) worden behandeld. U moet 7 dagen na de behandeling wachten voordat u uw seksuele activiteiten hervat.[14]
  2. 2 Vermijd douchen. Douchen is de procedure van het wassen of reinigen van de binnenkant van de vagina met water of andere vloeistoffen. Douchen wordt niet aanbevolen omdat de vagina van nature zichzelf reinigt en douchen het risico op bacteriële infecties verhoogt.
    • Douching kan zelfs bacteriën introduceren, waardoor vaginale infecties en andere ernstige infecties zoals bekkenontstekingsziekten ontstaan. Er zijn geen methoden bekend om uw risico op infecties door douchen te verminderen.[15]
  3. 3 Eet yoghurt. Als u terugkerende bacteriële infecties heeft, overweeg dan om probiotica door yoghurt te krijgen. Probiotica kunnen effectief zijn bij het voorkomen van toekomstige infecties. Eet elke dag 150 gram yoghurt met 4 tot 5 miljard Colony Forming Units (CFU). Zorg ervoor dat u het etiket voor deze informatie leest.
    • Hoewel meer onderzoek nodig is, suggereren sommige studies dat bacteriële culturen in yoghurt of probiotische supplementen de vagina kunnen bevolken.[16]
    • Steek geen yoghurt in uw vagina.

Derde deel van de drie:
Herstel van en voorkomen van vaginale infecties

  1. 1 Weet wanneer je terug moet naar de dokter. Neem contact op met uw arts als uw symptomen niet verbeteren, als u koorts krijgt, moeite of pijn hebt wanneer u plast, pijnlijke seks hebt of buikpijn hebt.[17]
    • U moet uw arts altijd informeren wanneer u natuurlijke behandelingen gebruikt.
    • Meestal kunt u orale medicatie nemen tijdens het gebruik van de natuurlijke behandelingen.
  2. 2 Houd het gebied schoon. Gebruik een zeer milde zeep en warm water om je geslachtsdeel te wassen. Droog jezelf af met een schone handdoek of laat aan de lucht drogen. Je kunt ook proberen het gebied te drogen met een föhn op cool ingesteld.
    • Vermijd bubbelbaden, badoliën, talkpoeder of poeder (vooral poeder dat maïszetmeel bevat). Deze kunnen het gebied irriteren en voedsel verschaffen voor infectieveroorzakende micro-organismen.[18]
  3. 3 Vermijd geuren en irriterende stoffen. Gebruik een milde en parfumvrije zeep om je slipje te wassen. Het is een goed idee om je ondergoed dubbel te spoelen. Dit zorgt ervoor dat al het afwasmiddel is verdwenen. Gebruik geen wasverzachters of droogvellen omdat deze chemicaliën bevatten die uw vagina kunnen irriteren.
    • Gebruik geen producten voor vrouwelijke hygiëne die de vulva kunnen irriteren. Deze omvatten deodorant maandverband, alle vrouwelijke sprays en deodorants, alle producten met vaseline, oliën of vetten.[19]
  4. 4 Oefen goede hygiëne. Gebruik na het gebruik van het toilet witte, zachte toiletpapier en vergeet niet om vanaf de voorkant af te vegen. Dit minimaliseert het risico op infectie van darmbacteriën. Als u overdag tampons gebruikt, vervang ze dan om de paar uur, afhankelijk van uw stroomsnelheid en vermijd het gebruik van tampons met parfum.[20]
    • Laat geen tampons 's nachts achter. Gebruik in plaats daarvan maandverband.
  5. 5 Draag niet-irriterend ondergoed. Kies wit ondergoed van 100 procent katoen. Katoen zorgt ervoor dat uw genitale gebied koel en droog blijft.[21] Het witte ondergoed vermijdt irriterende stoffen die in verschillende kleurstoffen kunnen voorkomen. Vermijd ondergoed gemaakt met nylon, acetaat of synthetische vezels. Vermijd ook het dragen van string ondergoed dat irritaties aan het genitale gebied kan veroorzaken.
    • Zodra u zich op uw gemak voelt met het volume van uw afscheiding, overweeg dan om te slapen zonder ondergoed. Dit kan vooral handig zijn als u terugkerende BV krijgt.
    • Vermijd krassen of wrijven over uw geslachtsorganen.
    • Draag geen panty. Deze houden warmte en vocht vast, waardoor bacteriën, gisten en andere organismen kunnen gedijen. Draag in plaats daarvan nylons met een katoenen inlegkruisje.