Orale spruw of orofaryngeale candidiasis (OPC) is een schimmelinfectie in de mond, veroorzaakt door een geslacht van gisten, bekend als candida. Als de omgeving in de mond of keel uit balans raakt, kan candida zich vermenigvuldigen, leidend tot oraal spruw. Het primaire symptoom van orale spruw is witte laesies in de mond, hoewel spruw ook gepaard kan gaan met slikproblemen en een abnormale smaak in de mond. Als u last krijgt van laesies of andere ongewone ontwikkelingen in uw mondgezondheid, raadpleeg dan onmiddellijk een arts.

Methode één van de drie:
Herkennen van symptomen

  1. 1 Zoek naar witte laesies in de mond.[1] Deze laesies (een verzamelnaam voor beschadigd of abnormaal weefsel) zijn plaque-achtig omdat ze zijn opgekropt en in verschillende grootten kunnen zijn of samenkomen om grotere gebieden te bedekken. De laesies zijn meestal wit en zien eruit als cottage cheese, hoewel ze ook rood en rauw kunnen zijn. Ze bevinden zich mogelijk op uw tong, tandvlees, amandelen, binnenkant van de wangen of op het dak van uw mond. Ze zullen waarschijnlijk behoorlijk opgezwollen zijn en kunnen bloeden als ze worden ingesmeerd of geschraapt.
    • Laesies zijn de belangrijkste indicator dat je een spruw hebt. Afgezien van laesies zijn er vaak geen andere symptomen.
  2. 2 Zoek naar droogte rond de mond.[2] Als de hoeken van uw mond rood, geïrriteerd of gebarsten en bloedend zijn, kunt u een spruw krijgen. Je zou ook het gevoel kunnen hebben dat je een watje in je mond hebt.
    • Dit fenomeen staat bekend als hoekige cheilitis.
  3. 3 Blijf alert voor ongewone orale sensaties.[3] Personen met orale spruw ontwikkelen mogelijk een zoute, bittere, metaalachtige of zure smaak in hun mond. Als alternatief kunt u het gevoel hebben dat uw mond wordt verbrand door water te broeien. Je kunt ook je smaakzin helemaal verliezen als je een spruw hebt.
  4. 4 Zoek naar problemen met slikken.[4] Als de spruw zich heeft verspreid naar de keel of de slokdarm, kan het moeilijk zijn om te slikken. Voedsel kan vast komen te zitten in je keel, waardoor je gaat stikken. U kunt ook een zere keel en een schorre stem hebben.
  5. 5 Blijf alert als je pijn ervaart tijdens het geven van borstvoeding. Als u een moeder bent die borstvoeding geeft en uw kind een spruw heeft, kan uw kind candida naar uw borsten verspreiden. Als uw borsten rood, gevoelig, jeuken of gebarsten zijn, kunnen u en uw kind candida hebben. U kunt ook opmerken dat de tepelhofhuid glimmend of schilferig is. Ten slotte kan een hoge mate van pijn geconcentreerd op de tepels wijzen op spruw.[5]
    • Als uw kind ongewoon kieskeurig of zeurderig is of moeite heeft met eten, kan het oraal spruw hebben.
    • Controleer op orale spruw bij baby's door te zoeken naar laesies in de mond.
    • Orale lijsters komen vrij vaak voor bij baby's. Als je baby spruw heeft, kun je borstvoeding blijven geven. U kunt hetzelfde medicijn dat de kinderarts voor uw baby voorschrijft ook op uw tepels aanbrengen totdat de laesies zijn verdwenen.
  6. 6 Identificeer individuen met een hoger risico op het ontwikkelen van orale spruw.[6] Bepaalde groepen, vanwege hun verzwakte immuunsysteem, zijn gevoeliger voor het ontwikkelen van spruw. Let op tekenen van spruw als je tot een van deze groepen behoort, of ken iemand die tot deze groepen behoort, waaronder:
    • Babies
    • De ouderen
    • Personen met hiv, aids of andere tekortkomingen van het immuunsysteem

Methode twee van drie:
Verminder uw risico voor oraallijster

  1. 1 Spoel uw mond na het innemen van astmamedicatie.[7] Als u corticosteroïden gebruikt, bijvoorbeeld via een astma-inhalator, loopt u meer risico voor oraallijm dan de reguliere populatie. U kunt dit risico verminderen door schoon water in uw mond gedurende ongeveer vijf seconden na het nemen van uw medicatie uit te spoelen en vervolgens uit te spugen.
  2. 2 Behoud uitstekende mondhygiëne. Borstel minstens tweemaal per dag met een fluoridetandpasta en een borstel met zachte haren.[8] Houd uw borstel niet op een zodanige manier dat de borstelharen direct loodrecht op het oppervlak van de tanden staan. Plaats de haren in plaats daarvan iets naar het tandvlees toe. Spoel je tandenborstel na gebruik af en houd hem in een rechtopstaande positie op een schone plaats.
    • Tandenborstelcontainers zijn handig om ervoor te zorgen dat je tandenborstel droog blijft en schoon blijft.
    • Bezoek regelmatig je tandarts. U zou uw tandarts minstens tweemaal per jaar moeten zien.
  3. 3 Maak zorgvuldige voedingskeuzes.[9] Bepaalde voedingsmiddelen kunnen leiden tot een verhoging van uw kans om een ​​candida-infectie te ontwikkelen. Vermijd suikerhoudend voedsel en voedingsmiddelen met een hoog gehalte aan gist. Bier, frisdrank, snoep, gebak en brood moeten worden vermeden.
    • Houd bovendien uw bloedsuikerspiegel binnen normale waarden. Als u diabetes heeft, moet u extra voorzichtig zijn om uw bloedsuikerspiegel te reguleren door geen toegevoegde suiker meer te gebruiken dan wordt aanbevolen. Bloedsuikerspiegels boven de norm kunnen leiden tot een toename van candida.
  4. 4 Houd je kunstgebit schoon. Kunstgebitten maken u een waarschijnlijke kandidaat voor orale spruw. Ongeveer een op de vier personen met een compleet kunstgebit komt op enig moment in aanraking met de spruw.[10] Als u een kunstgebit heeft, zorg er dan voor dat u deze elke nacht schoonmaakt met behulp van kunstgebit reinigingsoplosmiddel. Desinfecteer het gebit voordat u het in uw mond steekt door het in boorzuur (een krachtig antibacterieel middel) of een 10% bleekwateroplossing gemengd met water te dompelen. Spoel het gebit met water af na gebruik van een van deze desinfectiemethoden.
  5. 5 Behandel vaginale schimmelinfecties.[11] Als u zwanger bent, kunt u een orale spruw doorgeven aan uw kind als u lijdt aan vaginale schimmelinfecties. Ga naar een arts Als u symptomen van een schimmelinfectie heeft. Uw arts zal u een recept voor de infectie geven. Symptomen van een schimmelinfectie zijn onder andere:
    • Een jeukende sensatie in of rond de vagina
    • Vaginale afscheiding die dik, wit of klonterig is
    • Roodheid of irritatie bij de schaamlippen
    • Pijn tijdens het plassen of geslachtsgemeenschap

Methode drie van drie:
Behandeling krijgen

  1. 1 Bereid je voor om naar de dokter te gaan.[12] Maak een lijst van uw symptomen. Schrijf alles op over uw gezondheid dat misschien vreemd of abnormaal lijkt. Maak nog een lijst van alle medicijnen, vitamines en supplementen die u neemt. Maak ten slotte een lijst met vragen die u voor de arts hebt. U wilt bijvoorbeeld weten:
    • Wat is de beste behandeling voor deze ziekte?
    • Zijn behandelingen over het algemeen succesvol?
    • Zijn er bijwerkingen van de behandeling?
  2. 2 Raadpleeg een arts. De eerste stap in de strijd tegen de bloedsuikerspiegel is een arts raadplegen. De arts zal spruw waarschijnlijk kunnen identificeren met een eenvoudig visueel onderzoek van uw keel, maar hij of zij moet mogelijk keelweefsel schrapen met een wattenstaafje en het weefsel onder een microscoop onderzoeken.[13] Andere onderzoeken kunnen zijn:
    • Een bloedtest, waarbij uw bloed wordt afgenomen en vervolgens geanalyseerd op gerelateerde aandoeningen zoals abnormaal hoge bloedsuikerspiegel.
    • Een endoscopisch onderzoek. Als u een uitgebreide ziekte heeft of als het moeilijk te behandelen is, kunt u worden doorverwezen naar een KNO-arts die een beperkte reikwijdte van uw mond en keel kan gebruiken of naar een gastro-enteroloog die een bereik van uw slokdarm en maag zou uitvoeren.
  3. 3 Krijg een antischimmelmedicijn. Medicatie voorgeschreven door een gekwalificeerde arts is de standaardbehandeling.[14] Uw arts kan pillen, een medicinale mondwateroplossing of antischimmelpasta's voorschrijven.
    • Neem uw medicatie precies zoals voorgeschreven. Als u uw spruw niet goed behandelt, kan de aandoening zich ontwikkelen tot invasieve candidiasis, een schimmelinfectie die optreedt wanneer de schimmel in het bloed komt. Zodra het bloed wordt overgedragen, zal de infectie zich door het lichaam verspreiden.
    • Neem contact op met uw arts als uw spruw niet reageert op de behandeling. Misschien moet je een schimmelcultuur krijgen om meer te weten te komen over de specifieke aard van de candida-schimmel waarmee je besmet bent.