Een gebroken bot is een ernstig lichamelijk trauma. Aangehechte spieren, pezen, ligamenten, bloedvaten en zelfs zenuwen kunnen worden beschadigd of gescheurd door de vernietiging van het bot. "Open" fracturen gaan gepaard met een zichtbare, open wond en kunnen een infectie veroorzaken. Een "gesloten" breuk - wanneer het bot gebroken is zonder duidelijk huidletsel en met minder trauma dan de open fractuur - is nog steeds een pijnlijke ervaring die tijd nodig heeft om te genezen. Binnen deze twee basistypes van fracturen zijn er een groot aantal andere classificatieschema's.

Deel een van de drie:
Identificatie van de soorten breuken

  1. 1 Zoek naar open fracturen. Een open fractuur is er een waarbij het bot door de huid heen breekt. Ook bekend als samengestelde fracturen, dit type fractuur draagt ​​de dreiging van besmetting en infectie.[1] Kijk goed naar het gebied rond de impact of vermoedelijke breuk. Als je ziet dat bot uit de huid steekt of er is ieder zichtbaar bot, je hebt een open fractuur.
  2. 2 Meer informatie over gesloten fracturen. Gesloten fracturen, zoals de naam al aangeeft, doen zich voor wanneer het bot breekt maar niet door de huid heen breekt.[2] Gesloten fracturen kunnen stabiel, transversaal, schuin of verbrijzeld zijn.
    • Een stabiele fractuur is er een waarin het gebroken bot goed is uitgelijnd en net niet op zijn plaats is. Dit worden ook niet-ontplooide breuken genoemd.[3]
    • Een schuine breuk is er een waarbij de breuk optreedt onder een hoek ten opzichte van de uitlijning van het bot.
    • Een verbrijzelde breuk (ook bekend als een gesegmenteerde breuk) is er een waarin het bot in drie of meer stukjes breekt.[4]
    • Een dwarse breuk is er een waarbij de breuk optreedt in een min of meer rechte lijn loodrecht op de uitlijning van het bot.
  3. 3 Identificeer breuken waarbij bot wordt beïnvloed. Er zijn twee soorten fracturen die aan deze criteria voldoen en ze kunnen moeilijk te onderscheiden zijn.[5] Impactiefracturen (ook bekend als krommingen met of zonder kracht) treden meestal op aan het einde van lange botten wanneer een botfragment in een ander stuk bot wordt geduwd. Compressie fracturen zijn vergelijkbaar, maar worden meestal gevonden in wervels wanneer sponzig bot in elkaar klapt.
    • Compressiefracturen genezen op natuurlijke wijze in de loop van de tijd, hoewel ze moeten worden gecontroleerd. Impactiefracturen zullen chirurgie vereisen.
  4. 4 Erken onvolledige fracturen. Onvolledige breuken resulteren niet in twee afzonderlijke stukken bot, maar kunnen nog steeds typische symptomen van breuk vertonen. Er zijn verschillende varianten van onvolledige fracturen:[6]
    • Greenstick-fracturen zijn onvolledige transverse fracturen, meestal gemeld bij kinderen, omdat onvolwassen botten niet volledig onder druk breken in twee delen.[7]
    • Haarlijnfracturen (ook bekend als fissuurfracturen of stressfracturen) kunnen moeilijk te identificeren zijn met röntgenstralen omdat ze zich voordoen als zeer dunne lijnen. Ze kunnen slechts enkele weken zichtbaar zijn nadat ze zijn gemaakt.
    • Depressiefracturen zijn die welke van buiten zijn ingedrukt. Waar meerdere fissuurlijnen elkaar kruisen, kan het hele botgedeelte depressief zijn.
    • Onvolledige fracturen delen bijna dezelfde symptomen als complete fracturen. Als het lid gezwollen, gekneusd of verwrongen is, kan het gebroken zijn. De ledematen kunnen vervormd of uit vorm zijn, bungelend in een gebogen of ongemakkelijke hoek. Als de pijn zo ondraaglijk is dat het ledemaat niet comfortabel kan worden gebruikt of het gewicht niet ondersteunt, is het waarschijnlijk gebroken.
  5. 5 Begrijp variante breuken. Er zijn veel andere classificaties van fracturen op basis van de specifieke locatie of wijze van de verwonding.[8] Als u de breuktypen kent, kunt u breuken beter begrijpen, vermijden en behandelen.
    • Spiraalvormige fracturen ontstaan ​​wanneer een bovenmatige torsie of torsiekracht wordt uitgeoefend op een ledemaat, waardoor het bot breekt.
    • Longitudinale breuken treden op wanneer het bot langs een verticale as breekt in een parallel pad door het bot.
    • Avulsiefracturen zijn die welke optreden wanneer een botfragment van het hoofdbot op een plaats van een ligamenthechting aan een gewricht breekt. Dit kan gebeuren bij motorongelukken terwijl het probeert de slachtoffers te helpen door ze van hun armen of benen te trekken, waardoor hun schouders of knieën worden beïnvloed.[9]

Tweede deel van de drie:
De symptomen herkennen

  1. 1 Luister even. Als u tijdens een val of plotselinge impact een moment van uw ledemaat hoort, is uw bot waarschijnlijk gebroken. Afhankelijk van de kracht, de ernst en de hoek, kan het bot barsten (breuk) in twee schone stukken of veel. [10] Dit geluid dat je hoort is eigenlijk het geluid van het bot of een groep botten die de plotselinge impact en schade hebben opgelopen.
    • Het trillende of brekende geluid veroorzaakt door het bot bij breuk staat in de technische literatuur bekend als "crepitatie".
  2. 2 Directe, intense pijn voelen, gevolgd door gevoelloosheid en tintelingen. Er kan ook een brandende pijn zijn (behalve bij schedelbreuken) die direct na het letsel in intensiteit verandert. Gevoelloosheid of kou kunnen optreden als het gebied onder de fractuur niet voldoende bloed ontvangt. Aangezien de spieren het hoofd bieden om het bot op zijn plaats te houden, kunt u ook spierspasmen ervaren.
  3. 3 Let op tederheid, zwelling en blauwe plekken met of zonder bloeding.[11] De zwelling van de omliggende weefsels treedt op als gevolg van beschadigde bloedvaten, waardoor er bloedlekkage op de aangetaste plaats ontstaat. Dit leidt vervolgens tot een opeenhoping van vloeistoffen, waardoor zwelling ontstaat die bij aanraking pijn veroorzaakt.
    • Dit bloed in de weefsels is zichtbaar als blauwe plekken. Kneuzingen beginnen paars / blauw en worden dan groen en geel als het bloed weer wordt geresorbeerd. U kunt blauwe plekken op enige afstand van de eigenlijke plek van de fractuur vinden als het bloed van de kapotte bloedvaten door uw lichaam beweegt.
    • Uitwendige bloedingen zullen alleen optreden als de breuk open is en het gebroken bot is blootgesteld of uitsteekt uit de huid.
  4. 4 Zoek naar een vervorming van de ledematen.[12] Het letsel kan een afwijking veroorzaken, afhankelijk van de ernst van de fractuur. Bijvoorbeeld, de pols is misschien gebogen in een vreemde hoek. Misschien heeft de arm of het been een onnatuurlijk uitziende bocht waar geen verbinding is. In het geval van een gesloten fractuur is de structuur van het bot in de ledemaat veranderd. In het geval van een open fractuur projecteert het bot zich naar buiten op de plaats van de verwonding.
  5. 5 Houd rekening met de tekenen van shock. In geval van massaal bloedverlies (inclusief interne bloedingen) kan de bloeddruk sterk dalen, wat tot shock kan leiden. Mensen die aan shock lijden, kunnen bleek worden en warm of rood worden, maar later kan overmatige verwijding van bloedvaten veroorzaken dat mensen een koude, klamme huid hebben. Ze kunnen stil, verward, ziek en / of licht in het hoofd groeien. Hun ademhaling kan in het begin snel zijn, maar vertragen tot gevaarlijke niveaus als het bloedverlies ernstig is.
    • Het is normaal dat een persoon een schok krijgt als de blessure zijn tol eist. Sommige mensen voelen echter weinig symptomen van shock en zien niet dat ze een botbreuk hebben opgelopen. Als u een hevige impact ervaart en zelfs één symptoom van shock ziet, dient u onmiddellijk medische hulp in te roepen.
  6. 6 Zoek naar een verminderd of abnormaal bewegingsbereik. Als het gebroken bot zich naast een gewricht bevindt, hebt u waarschijnlijk moeite om het ledemaat normaal te bewegen. Dit is een teken dat het bot is gebroken. Beweging van de ledematen kan onmogelijk zijn zonder pijn te ervaren, of u kunt misschien niet in staat zijn het aangedane lichaamsdeel te belasten.

Derde deel van de drie:
Diagnose krijgen

  1. 1 Bezoek onmiddellijk uw arts. Tijdens een onderzoek zal uw arts vragen stellen over hoe de verwonding is gebeurd. Deze informatie zal hem helpen potentiële beschadigingen te identificeren.
    • Als u eerdere fracturen of botbreuk heeft ervaren, licht dan uw arts in.
    • Uw arts moet controleren op andere tekenen van een fractuur, zoals pols, huidverkleuring, temperatuur, bloeding, zwelling of wonden. Dit alles zal hem helpen om snel uw toestand en de beste behandelingskuur te beoordelen.
  2. 2 Ontvang röntgenfoto's genomen. Dit is de eerste manier van handelen in het geval dat een botbreuk wordt vermoed of ontdekt.[13] Röntgenstralen kunnen breuken detecteren en artsen helpen bij het analyseren van de omvang van uw verwonding.
    • Voordat u begint, wordt u gevraagd om sieraden of metalen onderdelen van uw persoon te verwijderen, afhankelijk van het te onderzoeken gebied. Misschien moet u gaan staan, zitten of liggen en zal u tijdens het proces worden gevraagd stil te blijven of zelfs uw adem in te houden.
  3. 3 Laat een botscan uitvoeren. Als een röntgenfoto een fractuur niet kan detecteren, kan een botscan worden gebruikt als alternatief. Botscans zijn beeldvormingstests die niet lijken op een CT-scan of MRI. Een paar uur voordat je de botscan hebt gedaan, wordt je geïnjecteerd met een kleine hoeveelheid radioactief materiaal. Artsen kunnen de loop van het radioactieve materiaal door uw lichaam volgen om te bepalen waar botmateriaal wordt gerepareerd.[14][15]
  4. 4 Vraag een CT-scan (computertomografie) aan. CT-scans zijn perfect voor het onderzoeken van inwendig letsel of ander fysiek trauma. Artsen voeren deze uit wanneer ze weten dat ze te maken hebben met complexe botbreuken met meerdere fragmenten. Door meerdere röntgenfoto's te combineren in een enkele afbeelding met computerverwerking, kunnen artsen een driedimensionaal beeld van de breuk krijgen met een CT-scan.[16]
  5. 5 Overweeg om een ​​MRI (Magnetic Resonance Imaging) gedaan te krijgen. Een MRI is een test waarbij gebruik wordt gemaakt van radiopulsen, een magnetisch veld en computers om gedetailleerde beelden van het lichaam te verkrijgen. In het geval van een fractuur kan de MRI meer informatie bieden over de omvang van de schade. Het is nuttig om onderscheid te maken tussen botbeschadiging en schade aan het kraakbeen en de ligamenten.[17]