3 manieren om een stressfractuur te identificeren

Als u pijn, zwelling of tederheid in uw benen of voeten heeft gehad, zou u aan een niet-gediagnosticeerde stressfractuur kunnen lijden. Lopen, lopen en springen kan bijzonder pijnlijk zijn, een schokkende ervaring als je een atleet bent, of zelfs maar een wekelijkse wandelaar bent. Iedereen kan stressfracturen ontwikkelen, van zittende mensen tot Olympische atleten. Als u zich bewust bent van de risicofactoren, de symptomen begrijpt en een professionele diagnose krijgt, kunt u de oorzaak van uw verwonding identificeren en bevestigen.

Methode één van de drie:
Herkennen van gemeenschappelijke symptomen

1 Let op een intense of verslechterende pijn. Pijn in het getroffen gebied is het meest voorkomende symptoom van stressfracturen, vooral pijn die intenser wordt met activiteit.^[1] Hoewel pijn van een stressfractuur in het begin nauwelijks merkbaar is, kan deze na verloop van tijd erger worden.^[2]
- De pijn kan scherp, pulserend en ondraaglijk zijn.
2 Houd een oogje op ontsteking, zwelling of blauwe plekken. Als een ontsteking, zwelling of blauwe plekken aanwezig is op de pijnplek, duidt dit op de mogelijkheid van een stressfractuur. Sommige gebieden waar u last zou kunnen hebben van ontstekingen, zwellingen of blauwe plekken, zijn:^[3]
- Op de top van je voet.
- Langs je scheenbeen (de voorkant van je kuit).
- Rond je enkel of hiel.
3 Let op de aanwezigheid van gelokaliseerde tederheid. Gelokaliseerde tederheid komt meestal van een specifieke plek en neemt af tijdens de rust. Tederheid of een gevoel van een kletsend zacht voorwerp kan te wijten zijn aan een ontsteking in het getroffen gebied. Raak het getroffen gebied aan om te zien of het gevoelig is.^[4]
4 Let op eventuele spierspasmen. Wanneer de spiervezels in het geblesseerde gebied uitrekken of scheuren als gevolg van een stressfractuur, trekken ze samen. Deze samentrekking kan leiden tot spierspasmen en meer pijn in het getroffen gebied.^[5] U merkt misschien dat het gebied krap, verkrampt of pijnlijk aanvoelt.

Methode twee van drie:
Beoordeling van uw risicofactoren

1 Bewaak elke gewichtsdragende oefening of oefeningen met repetitieve bewegingen. Stressfracturen worden veroorzaakt door te veel gewicht of druk op de gewichtdragende botten van het lichaam, zoals de benen en voeten. Dit gewicht kan een onbalans in de groei van nieuwe botcellen veroorzaken en een constant overmatig gebruik van botten die het gewicht kunnen dragen kan leiden tot botuitputting, het bot breken en leiden tot de ontwikkeling van een stressfractuur.
- Low-impact oefeningen, zoals yoga, kunnen ook stressfracturen veroorzaken als ze te veel repetitieve beweging gebruiken. Deze fracturen komen vaker voor in de voeten.
- Stressfracturen komen meestal voor in het scheenbeen (scheenbeen), fibula (onderbeengraten), middenvoetsbeentjes (botten van de voeten), schuitbeenbeenderen (botten van de middenvoet). Ze komen minder vaak voor in de heupbotten, het bekken en het heiligbeen.^[6]
2 Overweeg een recente toename van de activiteit. Mensen die hun fysieke activiteit verhogen nadat ze sedentair zijn geweest, hebben een hogere kans op het ontwikkelen van stressfracturen.^[7] Dit kan een schok zijn en het eerste teken van overtraining zijn.
- Als u uw hardloopafstand dramatisch verhoogd hebt, of onlangs een nieuw regime hebt gestart, dan kunt u last hebben van een stressfractuur.
3 Weet dat sporters een verhoogd risico lopen op stressfracturen. Veel sporten, zoals atletiek, basketbal, tennis en gymnastiek veroorzaken herhaalde stress op de botten.^[8] Deze spanning is te wijten aan het feit dat de voet de grond raakt en trauma veroorzaakt dat kan leiden tot stressfracturen.
- Atleten die op verschillende oppervlakken overtraineren en degenen die apparatuur van mindere kwaliteit gebruiken, zoals versleten sportschoenen, lopen een verhoogd risico op stressfracturen.
4 Identificeer reeds bestaande medische aandoeningen die uw risico verhogen. Mensen met reeds bestaande medische aandoeningen, vooral osteoporose, zijn gevoelig voor het ontwikkelen van stressfracturen omdat ze zwakke en broze botten hebben.^[9]
- Osteoporose verzwakt het bot en een stressfractuur kan zich ontwikkelen.
5 Volg uw gebruik van corticosteroïden. Corticosteroïden bieden verlichting voor aandoeningen zoals artritis, huiduitslag en astma. Corticosteroïden kunnen echter het risico op een fractuur vergroten, vooral als u ze al heel lang gebruikt. Wanneer u uw verwonding onderzocht, moet u uw arts vertellen of u corticosteroïden gebruikt.^[10]
6 Houd er rekening mee dat vrouwen meer vatbaar zijn voor stressfracturen. Vrouwen, vooral zij die extreem sporten, extreem onregelmatig zijn en osteoporose hebben, lopen een verhoogd risico op stressfracturen. Dit staat bekend als de triatleet van de vrouwelijke atleet en het leidt tot broze botten die waarschijnlijk gemakkelijk breken.^[11]
7 Denk na over de geschiedenis van voetproblemen. Personen met voetproblemen, zoals platte voeten of hoge en stijve bogen, zijn gevoelig voor het ontwikkelen van stressfracturen. Dit komt door de onbalans die deze voetafwijkingen veroorzaken tijdens activiteiten waarbij het gewicht drastisch is. Als u een voorgeschiedenis heeft van voetproblemen, is de kans groter dat u een stressfractuur zult ervaren.^[12]
8 Overweeg levensstijlfactoren die uw risico op stressfracturen kunnen beïnvloeden. Mensen die meer dan 10 alcoholische dranken per week drinken of roken hebben een hoger risico op het ontwikkelen van stressfracturen.^[13] Dit komt omdat stoffen in alcohol en sigaretten de botdichtheid verminderen.
- Bovendien hebben mensen met een eetstoornis verminderde hoeveelheden calcium en vitamine D, voedingsstoffen die nodig zijn voor het versterken van de botten.^[14]

Methode drie van drie:
Een professionele diagnose krijgen

1 Raadpleeg uw arts. Neem contact op met uw arts of een specialist (podoloog of een orthopedisch chirurg) als u pijn ervaart bij het uitvoeren van oefeningen met gewichten zoals lopen, hardlopen en joggen.Vergeet niet dat in het geval van een stressfractuur, de pijn gewoonlijk in rust verdwijnt, maar wanneer de pijn, het ongemak en de zwelling niet verdwijnen, is het het beste om naar de afdeling spoedeisende hulp van het dichtstbijzijnde ziekenhuis of behandelingscentrum te gaan.
- Als het te lang onbehandeld blijft, kan een stressfractuur nogal wat schade aanrichten.
2 Bespreek uw medische geschiedenis. De arts zal u interviewen en u enkele vragen stellen om informatie te verzamelen. Deze informatie zal de arts helpen bij het nauwkeurig diagnosticeren van een stressfractuur.^[15] De arts kan ook uw risicofactoren voor het ontwikkelen van een stressfractuur met deze informatie evalueren.
3 Krijg een lichamelijk onderzoek. Tijdens een lichamelijk onderzoek zal een arts het getroffen gebied inspecteren, palperen en percusseren. Dit kan voldoende zijn voor de arts om een diagnose te stellen, omdat symptomen zoals gevoeligheid, pijn en zwelling op deze manier kunnen worden gedetecteerd.^[16]
4 Krijg een röntgenfoto. Een röntgenfoto vertoont mogelijk geen tekenen van stressfracturen, maar kan worden gebruikt om tekenen van een stressfractuur te detecteren enkele weken nadat de symptomen zijn begonnen. Dit kan aantonen wanneer het bot begint te hermodelleren en genezen op de plaats van de fractuur. In dit geval kan een röntgenfoto de arts helpen de diagnose te bevestigen.^[17]
- Omdat stressfracturen alleen maar een scheur in het bot lijken te zijn, zijn hun omvang en ernst mogelijk niet zichtbaar in een routinematige röntgenfoto.
- Als de röntgenfoto niet succesvol is, kan verdere beeldvorming noodzakelijk zijn.
5 Vraag naar een computertomografiescan. Computertomografie (CT) -scans nemen gecomputeriseerde beelden en zetten deze om in een duidelijker beeld van de getroffen plek en de omliggende gewrichten, ligamenten en botten. Dit kan helpen om een stressfractuur te detecteren als een röntgenfoto het probleem niet identificeert.^[18]
6 Ga voor een botscan. Een botscan maakt gebruik van een radioactieve tracer die wordt geïnjecteerd via een intraveneuze lijn om gebieden aan te tonen waar botcellen verhoogde activiteit en bloedtoevoer hebben. Deze gebieden geven aan dat er botherstel is uitgevoerd met een heldere witte vlek op de scanafbeelding. Een stressfractuur kan er echter hetzelfde uitzien als een ander type botletsel bij een botscan, dus het is niet de meest nauwkeurige beeldvormingstest voor het identificeren van stressfracturen.^[19]
7 Vraag naar magnetische resonantie beeldvorming (MRI). Een MRI maakt gebruik van radio- en magnetisch veldgolven om een meer gedetailleerd en duidelijk beeld van de gescande lichaamsstructuur te vormen. U kunt binnen de eerste week na de verwonding een MRI krijgen om een stressfractuur te identificeren. Dit levert de meest nauwkeurige resultaten op en kan onderscheid maken tussen een stressfractuur en verwonding van zacht weefsel.^[20]
8 Praat met uw arts over behandelingsopties. In de meeste gevallen hoeft u alleen maar te rusten en alle krachtige activiteiten te staken totdat uw verwondingen genezen. Als uw verwonding niet binnen 6-8 weken is genezen, kan uw arts een operatie aanbevelen om schroeven in de voet te steken. Mogelijk moet u een paar weken na deze operatie speciaal schoeisel dragen.^[21]
- Het is een goed idee om de activiteit die uw stressfractuur veroorzaakte te stoppen gedurende 6-8 weken na uw blessure.
- Vraag uw arts of calcium- of vitamine D-supplementen u kunnen helpen terwijl u geneest.