Het dijbeen is nodig voor normale ambulatie. Het is het langste, zwaarste en verreweg het sterkste bot in het lichaam. Als het breekt, is genezing geen wandeling in het park. Om een ​​gebroken dijbeen te identificeren, moet u op de hoogte zijn van de risicofactoren, de tekenen en symptomen herkennen en een professionele diagnose krijgen.

Methode één van de drie:
Herken de tekenen en symptomen

  1. 1 Let op plotselinge en hevige pijn. Wanneer je je dijbeen breekt, zal de pijn scherp, pulserend en ondraaglijk zijn. Wanneer het dijbeen wordt gebroken, sturen de pijnreceptoren pijnsignalen naar de hersenen en wordt pijn waargenomen. Dit is niet het soort pijn dat je misschien niet opmerkt, het is extreem en intens.
    • Denk vooral aan pijn die de gewichtsdragende activiteit intensifieert en oefent en zakt met de juiste rust.
  2. 2 Houd een oogje op ontsteking of blauwe plekken. Als er een ontsteking of blauwe plek op de pijnplek is, wijst dit op de mogelijkheid van een gebroken bot.
    • Ontstekingen komen voort uit het immuunsysteem van het lichaam dat ontstekingschemicaliën afgeeft om schadelijke prikkels, inclusief beschadigde cellen, irriterende stoffen of pathogenen, te verwijderen en het genezingsproces te starten. [1]
    • Blauwe plekken verschijnen wanneer de bloedvaten breken vanwege de kracht of de slag op de huid. Bloed lekt uit de bloedvaten en resulteert in een rode, zwarte of paarse huidstreep.
  3. 3 Let op eventuele misvormingen van het aangedane been. De lengte kan korter zijn in vergelijking met het andere been of abnormaal draaien vertonen. De reden waarom de lengte van het been korter is dan het andere na het letsel, is dat het gewonde femur uit zijn botdop kan komen, ook wel het acetabulum genoemd.
  4. 4 Realiseer je of je het gewonde been niet kunt belasten. Als u geen gewicht op het gewonde been legt, kan dit een pauze zijn. Als zwaar gewicht op het gewonde been leidt tot scherpe, pulserende en ondraaglijke pijn, is het been waarschijnlijk gebroken.
  5. 5 Let op ernstige bloedingen. Dit kan gebeuren als het gebroken dijbeen door de huid wordt geprikt, ook wel een open fractuur genoemd. Tijdens een open fractuur worden bloedvaten uit de huid blootgesteld. Bloed zal uit deze gebieden in grote hoeveelheden wegvloeien, waardoor het snel duidelijk wordt.
  6. 6 Overweeg de aanwezigheid van spierspasmen of gevoelloosheid. Wanneer de spiervezels in het femorale gebied uitrekken of scheuren als gevolg van een pauze, trekken deze spiervezels zich samen en worden ze strakker. Deze samentrekking resulteert in onvoldoende bloedtoevoer naar het getroffen gebied. Een verminderde doorbloeding kan leiden tot spasmen en een grappig gevoel of gevoelloosheid in het getroffen gebied.

Methode twee van drie:
Bewust zijn van de risicofactoren

  1. 1 Herken de veelvoorkomende oorzaken van een gebroken dijbeen. Er zijn enkele veelvoorkomende oorzaken van gebroken dijbenen die gemakkelijk kunnen worden geïdentificeerd. Omdat het dijbeen zo'n sterk bot is, heeft het meestal een aanzienlijke impact of trauma nodig om het te breken. Enkele van de meest voorkomende manieren om je dijbeen te breken zijn:
    • Falls. Vallen is de meest voorkomende oorzaak van een fractuur, vooral als u slecht landt. Peuters die buiten spelen, glijden vaak uit en vallen per ongeluk als gevolg van verstrooid speelgoed.
    • Aanzienlijk of massaal trauma. Dit soort trauma zou onmogelijk te missen zijn, en zou kunnen betekenen dat je in je been wordt geslagen met een hamer of een voertuigongeval.
    • Sport verwondingen. Verwondingen, vooral in contactsporten zoals hockey, kunnen vaak gebroken dijbenen veroorzaken. Dit is vooral het geval bij sporten waarbij een knuppel of hockeystick wordt gebruikt en per ongeluk de dij raakt.
  2. 2 Begrijp dat atleten een verhoogd risico hebben om het dijbeen te breken. Personen die aan sport doen of serieuze sporters zijn, lopen een hoog risico op een gebroken dijbeen. Sporters die bepaalde activiteiten uitvoeren, zoals hardlopen, balletdansen, basketbal en andere close contactsporten zoals voetbal en hockey, zijn ook vatbaar voor het breken van de femuren vanwege de hoge impactslagen die het dijbot ontvangt.
  3. 3 Houd er rekening mee dat vrouwen vatbaarder zijn voor het breken van botten. Vrouwen, vooral vrouwen met een onregelmatige menstruatiecyclus, lopen een verhoogd risico op botbreuken. Tijdens de menstruatie gaat er voldoende ijzer verloren. IJzer is nodig voor de juiste ontwikkeling van botten.
    • IJzergebrek kan vrouwen vatbaar maken voor het breken van botten.
    • Bovendien leiden hormonale onevenwichtigheden bij vrouwen tot botverzwakking, vooral als oestrogeen (vrouwelijk geslachtshormoon dat de botgroei reguleert) laag is.
  4. 4 Weet dat reeds bestaande medische aandoeningen het risico op het breken van uw femur kunnen vergroten. Mensen met reeds bestaande medische aandoeningen, vooral osteoporose, zijn vatbaar voor het breken van botten omdat ze zwakke en broze botten hebben.
    • Osteoporose is een aandoening die verband houdt met veroudering, waardoor de botten fragiel en broos worden vanwege hormonale en gebrek aan absorptie van calcium en vitamine D.
  5. 5 Weet dat mensen van hoge leeftijd het risico lopen op dijbeenonderbrekingen. Mensen ouder dan 65 hebben een verhoogd risico om hun dijbeen te breken. Dit komt omdat tijdens het ouder worden onze botten verzwakken doordat het lichaam minder calcium absorbeert, een mineraal dat nodig is voor sterke botten.
    • Het vermogen van het lichaam om belangrijke voedingsstoffen te metaboliseren neemt af als een normaal onderdeel van veroudering.
  6. 6 Overweeg levensstijlfactoren die uw risico op botbreuken kunnen beïnvloeden. Mensen die meer dan 10 alcoholische dranken per week drinken of roken, lopen een groter risico om botten te breken. Dit komt omdat stoffen in alcohol en sigaretten de botdichtheid verminderen.
    • Bovendien hebben mensen met een eetstoornis verminderde hoeveelheden calcium en vitamine D, voedingsstoffen die nodig zijn voor het versterken van de botten.
  7. 7 Houd er rekening mee dat tumoren of cysten botten kunnen verzwakken. Naarmate tumoren of cysten groeien, kunnen ze zich tegen de omliggende weefsels van het bot drukken, wat resulteert in botvernietiging en verzwakking. Dit kan u een verhoogd risico op het breken van uw femur geven.
    • Als u vermoedt dat u een soort tumor heeft, laat het dan onmiddellijk controleren door de arts.
  8. 8 Weten over de gevaren van deconditionering. Deconditionering veroorzaakt verminderde spiermassa en spierzwakte, vooral door gebrek aan lichaamsbeweging. Fysieke activiteit veroorzaakt de vorming van nieuw botweefsel. Als je inactief blijft, zullen je botten broos en breekbaar worden.

Methode drie van drie:
Een professionele diagnose krijgen

  1. 1 Weet wanneer je je dokter moet raadplegen. Hoewel de behandeling meestal effectief is, is het belangrijk dat u meteen contact opneemt met uw arts of een specialist (podoloog of een orthopedisch chirurg) als u tekenen ervaart dat uw herstel regressief is. Als pijn, ongemak en zwelling niet verdwijnen, is het het beste om naar de afdeling spoedeisende hulp van het dichtstbijzijnde ziekenhuis of behandelingscentrum te gaan.
    • Sommige indicaties die u nodig heeft om terug te keren naar uw arts zijn: kortademigheid of moeite met ademhalen, frequent en pijnlijk urineren, roodheid of verhoogde pijn rond de incisieplaats, de aanwezigheid van overmatige drainage, zwelling, verhoogde temperatuur (meer dan 37 graden Celsius) , onophoudelijke pijn niet onder controle of beheerd door pijnstillers.
  2. 2 Bespreek uw medische geschiedenis. De arts zal u interviewen en u enkele vragen stellen die nodig zijn om informatie te verzamelen. Deze informatie zal de arts helpen bij het nauwkeurig diagnosticeren van een gebroken dijbeen.
  3. 3 Krijg een lichamelijk onderzoek. Een grondig lichamelijk onderzoek wordt gedaan waarbij de arts het getroffen gebied inspecteert, palpeert en percussie maakt. Symptomen zoals gevoeligheid, pijn en zwelling worden op deze manier bepaald.
  4. 4 Krijg beeldvormingstests. Beeldvorming zal de arts helpen de diagnose te bevestigen. De omvang en de ernst van een gebroken bot kan worden aangetoond met behulp van verschillende vormen van beeldvorming. Over het algemeen is röntgenonderzoek voldoende om vast te stellen of u al dan niet een gebroken femur heeft. Als de röntgenfoto niet succesvol is, wordt verdere beeldvorming besteld. Enkele mogelijke vormen van beeldvorming zijn hieronder te zien:
    • X-ray. Het gebruik van radiogolven om de plaats en de omvang van een botbreuk te bepalen.
    • Computertomografiescan. Een gemoderniseerde methode voor het evalueren van de interne structuren van het lichaam. CT-scans nemen computergestuurde afbeeldingen en zetten deze om in visuele diagrammen om een ​​duidelijker beeld te krijgen van wat er gebeurt op de getroffen plaats en de omliggende gewrichten, ligamenten of botten.
    • Botten scan. Kan een gebroken bot identificeren. Deze scan maakt gebruik van een radioactieve tracer die via een intraveneuze lijn wordt geïnjecteerd om gebieden te demonstreren waar botcellen verhoogde activiteit en bloedtoevoer hebben, wat wijst op botreparatie. Een heldere witte vlek wordt op de scanafbeelding getoond.
    • Magnetic resonance imaging (MRI). Een procedure die wordt gebruikt om de mate van letsel vast te stellen die de patiënt via een scan heeft verworven. Het maakt gebruik van radio- en magnetische veldgolven om een ​​meer gedetailleerd en duidelijk beeld te vormen van de gescande lichaamsstructuur.