Huid tractie is een niet-chirurgische behandelingsoptie die kan helpen bij het genezen van gebroken botten of orthopedische afwijkingen. Deze behandeling wordt vaak gebruikt voor kinderen en wordt bijna altijd gebruikt om beenverwondingen of abnormale beenontwikkeling te helpen behandelen. Tractie trekt de huid die op of in de buurt van het aangetaste bot ligt, manipuleert zacht weefsel en trekt het bot in een vaste, stijve positie. Dit dwingt het bot om op de corrigerende plek te blijven. Huidtractie mag alleen worden toegepast door een team van medische professionals, volgens een formele diagnose en op recept van de huidtractie.[1]

Methode één van de drie:
Zorgen voor veilige, consistente tractie

  1. 1 Reinig en scheer het been. Gebruik zeep en water om de ledematen schoon te maken. Zorg ervoor dat u de hele ledemaat schoonmaakt, niet alleen de plaats van de verwonding. Scheer de huid van de patiënt overal waar tractiebanden worden aangebracht. Een scheermes met één mes zou voldoende moeten zijn. Veeg eventuele overgebleven zeep of scheerschuim weg met een natte doek en dep vervolgens droog met een schone handdoek. Zorg ervoor dat de ledemaat volledig droog is.[2]
    • Vraag de patiënt of ze allergisch zijn voor lijm als adhesieve huidtractie is voorgeschreven (dit is vrij ongebruikelijk).
  2. 2 Breng de huid niet aan op een beschadigde huid. Vermijd het gebruik van tractie op de huid bij een patiënt met snijwonden, schaafwonden of chirurgische incisies waar u de wikkel zou moeten aanbrengen. Gebruik op dezelfde manier geen tractie van de huid bij een patiënt die zweren of gevoelloosheid heeft.[3]
  3. 3 Dien pijnstillers toe indien voorgeschreven. Aangezien tractie van de huid mogelijk pijnlijk kan zijn, is waarschijnlijk een strategie voor pijnbeheer gepland. Zorg ervoor dat alle noodzakelijke pijnmedicatie wordt toegediend en gedocumenteerd.[4]
  4. 4 Verklaar de procedure. Vertel de patiënt waarom de tractie van de huid is voorgeschreven en hoe dit hen zal helpen. De procedure vereist meer uitleg dan sommige andere, omdat de visuele en tastbare ervaringen die gepaard gaan met tractie van de huid angstaanjagend kunnen zijn. Als u de tractie van de huid aan een kind toedient, moet u de procedure ook aan hen uitleggen.[5]
    • Leg bijvoorbeeld uit wat elk onderdeel van het tractie-apparaat is door iets te zeggen als "Dit materiaal wordt tractieband genoemd, het kleeft aan de huid en helpt je bot in de juiste positie te trekken." of "We zullen dit tractiesnoer door deze katrol laten lopen, en een klein beetje gewicht vastmaken dat zal helpen om je been op één lijn te houden."

Methode twee van drie:
De huid tractie op een been aanbrengen

  1. 1 Breng tractieband aan. Til het gestrekte been voorzichtig op en trek het weg van het lichaam van de patiënt in de richting van de zool. Trek tractie aan vanaf, maar niet boven, de breuklijn. Draai de ene kant van het been vast, rond een 3-inch (7,5 cm) spreider en aan de andere kant van het been. De spreider moet ongeveer 6 inch (15 cm) voorbij het uiteinde van het been van de patiënt uitsteken. De extra riem onder de voet zal eruit zien als een losse stijgbeugel.[6]
    • In plaats van een spreider, kan uw faciliteit zijn uitgerust met een schuim en metalen stijgbeugel die rond de hiel en de enkel van het gewonde been kan worden gebogen en op de riem kan worden gewikkeld.
  2. 2 Pad de enkels terwijl het inpakken van het been. Op dit punt wikkelt u het been voorzichtig in crêpepapier of gaas. Terwijl u dit doet, raakt u de zijkanten van de enkel en eventuele andere benige gebieden aan, zoals de zijkanten van de knie. Wikkel het been in alternatieve spiralen in plaats van consistente cirkels om de strakheid te verminderen. Begin bij de enkel en beweeg omhoog in langzame, gelijkmatige rotaties. Sluit de wrap net voor het einde van de plakstrip. Het verband mag de breuk niet overschrijden.[7]
    • Als u een beugel gebruikt, moet u ervoor zorgen dat deze ook stevig op zijn plaats boven de tractietape is gewikkeld.
  3. 3 Verhoog het been. Gewoonlijk wordt huidtractie gebruikt in combinatie met gewichtsweerstand die helpt druk op het been uit te oefenen via de kleefstrip. Als je ook gewichten gebruikt, til je het been op. Indien mogelijk, doe dit door het uiteinde van het bed omhoog te brengen waar het been rust. Eenmaal opgeheven, bevestigt u een tractiesnoer door de spreider in het midden van het plakband.[8]
  4. 4 Breng gewogen weerstand aan zoals voorgeschreven. Als de gewogen huidtractie moet worden gebruikt, heeft een arts een specifieke hoeveelheid gewicht voorgeschreven die aan het uiteinde van de tractiekabels moet worden bevestigd. Afhankelijk van de verwonding kan dit tractiekabel over het uiteinde van het bed lopen met de gewichten eronder. Als alternatief kunnen in sommige scenario's katrolsystemen worden gebruikt, met het gewicht aan de ene kant en het opgehangen been aan de andere kant.[9]
    • Overschrijd nooit 11 lbs. (4,99 kg).
    • Mogelijk moet u het tractiesnoer inkorten om ervoor te zorgen dat het gewicht in de lucht hangt, in plaats van op de vloer of het bed te rusten.

Methode drie van drie:
Toezicht op de patiënt

  1. 1 Verlaag de druk om de huid gezond te houden. De conditie van de huid van de patiënt moet regelmatig worden gecontroleerd. In het bijzonder kunnen blaasjes en drukplekken ontstaan. Controleer de benen, hielen en onderkant van de patiënt op zweren of ongemak door een constante houding aan te houden. Plaats een opgerolde handdoek of kussen onder de hiel van de patiënt om ongewenste druk te ontlasten. Moedig de patiënt bovendien aan om zijn positie eenmaal per uur iets aan te passen.[10]
    • Als u lijm gebruikt, let dan op huiduitslag of een andere allergische reactie, omdat de door tractie geïnduceerde druk een reactie kan veroorzaken bij patiënten die niet weten dat ze licht allergisch zijn.
    • Verwijder en reset het gewicht, inclusief de stijgbeugel, om de paar uur om de conditie van de huid te controleren.
    • Vervang natte vellen onmiddellijk.
  2. 2 Registreer elk uur neurovascular observaties. Neurovasculaire problemen en / of compartimentsyndroom kunnen zich ontwikkelen door te strakke wikkels. Pas op voor tekenen dat de bloedsomloop is vertraagd, zoals verkleuring of gevoelloosheid. Verwijder de verpakking en breng opnieuw aan als er neurovasculaire symptomen veranderen tijdens het aanbrengen van de huidbehandeling. Neem contact op met het orthopedisch team als de circulatie niet snel terugkeert.[11]
  3. 3 Houd de patiënt bezig. Hoewel ze meestal onbeweeglijk zijn, probeer de patiënt actief te houden. Laat ze rechtop zitten als ze kunnen en lezen, knutselen, spelletjes doen of tv kijken. Dit zal zowel het comfort als de hygiëne verbeteren. Verder kan constipatie ook optreden door immobiliteit.[12]
    • Als de patiënt constant pijn meldt, zorg dan dat de medicatieschema's zijn bijgehouden en neem contact op met een arts als u denkt dat die schema's mogelijk moeten worden herzien.