Veel ouders van peuters realiseren zich snel waarom het 'The Terrible Twos' wordt genoemd. Naast de gebruikelijke twee jaar oude uitdagingen, heb je het misschien moeilijk om ze 's nachts alleen te laten slapen. Je peuter is misschien gewend geraakt aan hun gebruikelijke bedtijdritueel, en elke verandering in die routine zal waarschijnlijk weerstand ondervinden. Als je echter voor het slapen gaan een routine maakt, driftbuien aanpakt en veelgemaakte fouten voorkomt, kun je je tweejarige laten stoppen met huilen en elke nacht alleen gaan slapen.

Methode één van de drie:
Het opzetten van een Bedtime Routine

  1. 1 Dien uw kind een diner met weinig suiker. Als u voedingsmiddelen met veel suiker eet, kan uw kind een lage bloedsuikerspiegel hebben. Lage bloedsuikerspiegels kunnen met name meer trek in snoep veroorzaken en kunnen ervoor zorgen dat peuters zich negatief voelen en huilen. Probeer vast te houden aan heel voedsel en serveer je peuter meer fruit en groenten. Vermijd ook het gebruik van frisdrank of fruitsmaakdranken, omdat deze veel suiker bevatten.[1]
  2. 2 Neem het activiteitsniveau van uw peuter een beetje mee tijdens de vroege avonduren. Kalmeer uw kind ongeveer een uur voor het avondeten. Schakel over van wild spelen naar kalmerende activiteiten zoals het lezen van een boek of het zingen van liedjes.[2]
    • Sluit de tv vlak voor het eten af ​​en zet hem pas aan nadat uw peuter naar bed is gegaan.
    • Geef uw kind na het eten een warm bad om zowel lichaam als geest te kalmeren. Probeer wat lavendelzeep toe te voegen of gebruik een met lavendel doordrenkte shampoo, die rustgevende eigenschappen heeft.
  3. 3 Blijf elke nacht dezelfde nacht slapen. Kies een bedtijd en zorg ervoor dat je elke avond op dezelfde tijd je nachtelijke routine begint. Na slechts een week naar bed gaan, passen de meeste kinderen zich aan dit schema aan en verwachten ze het elke avond.[3]
  4. 4 Ga door alle stappen om je voor te bereiden op bed. Signaal aan uw kind dat het naar bed gaan nadert om hen mentaal voorbereid te krijgen. Geef ze een bad, poets hun tanden en stap uit die veiligheidsdeken of knuffel waar ze van houden.[4]
  5. 5 Laat uw peuter elke avond voor het slapen gaan beslissingen nemen. Uw kind kan angstig zijn omdat ze voelen dat ze geen controle hebben over hun bedtijdroutine. Geef ze wat keuzes om dit te verlichten. Beperk hun opties om hun keuzes eenvoudig te houden. Laat ze bijvoorbeeld beslissen welk verhaal ze voor het slapengaan moeten lezen.
    • Leg twee sets pyjama's op het bed en laat je peuter kiezen welk paar elke avond te dragen.
    • Vraag tijdens de badtijd naar welke liedjes ze willen zingen.
  6. 6 Zorg ervoor dat aan al hun behoeften wordt voldaan voordat ze naar bed gaan. Zorg ervoor dat ze niets nodig hebben voordat ze naar bed gaan. Geef ze een paar slokken water zodat ze geen dorst hebben en zorg ervoor dat ze de badkamer hebben gebruikt. Je kunt ze ook een nachtelijke snack geven, zoals een appel, zodat ze geen honger hebben.[5]
    • Geef ze niet te veel water als ze zindelijk zijn. Je wilt niet wakker worden met een ongeluk!
    • Als ze eisen blijven stellen voordat ze naar bed gaan, kan je peuter "nep" huilen om aandacht te krijgen omdat ze geen zin hebben om te gaan slapen.
  7. 7 Breng samen tijd door voordat ze gaan slapen. Door meer tijd samen door te brengen voor het slapengaan, kan uw kind zich minder behoeftig voelen wanneer de lichten uitgaan. Lees ze een verhaal, praat over hun dag en praat over waar je naar uitkijkt voor morgen.[6]
  8. 8 Blijf binnen het zicht van je peuter terwijl ze zich aanpassen aan de nieuwe bedtijdroutine. Dit kan je tweejarige helpen zich veilig te voelen tijdens de overgang naar alleen slapen. Doe dit een week en verlaat dan de kamer zodra ze in bed liggen.[7]
    • Blijf in de kamer en voer een aantal eenvoudige, stille taken uit terwijl ze in hun wieg of bed liggen. Vouw was, balanceer een chequeboek, blader door de mail of lees een boek.
    • Leg aan je peuter uit dat je in de kamer blijft totdat ze in slaap vallen, maar dat het bedtijd is en geen tijd om te spelen of praten.
  9. 9 Doe hun nachtlampje aan. Je kind wil misschien niet alleen zijn omdat ze bang zijn in het donker, maar dit is een eenvoudige oplossing. Geef ze een nachtlampje voor hun kamer en laat het voor hen achter zodat ze niet bang zijn.[8]

Methode twee van drie:
Tantrums vermijden

  1. 1 Beperk de tv-tijd en bepaalde tv-programma's. Als uw kind enge films of tv-programma's bekijkt, kan dit hen bang maken om 's nachts alleen te zijn. Laat ze alleen programma's bekijken die zijn ontworpen voor kinderen van hun leeftijd. Probeer ze niet meer dan twee uur tv per dag te laten kijken.
  2. 2 Signaal dat het naar bed gaan nadert. Zeg tien minuten voor het slapengaan "Wilt u nu of over tien minuten naar bed?" Hoewel ze waarschijnlijk over tien minuten gaan slapen, geeft het geven van de optie ze meer controle over het naar bed gaan, waardoor ze 's nachts kunnen bezuinigen. machtsstrijd.
  3. 3 Speel rustgevende slaapliedjes. Uw kind kan sneller in slaap vallen als er rustgevende muziek is om hem in slaap te brengen. Sommige kinderen houden niet van slapen in een stille omgeving, net zoals volwassenen. Graaf die oude mobiele telefoon van je uit en download een slaapliedje-app zoals Baby Shusher of Lullabies voor baby's om ze te spelen terwijl ze afdrijven.
  4. 4 Stel regels voor het slapengaan in. Laat je kind weten dat ze niet uit bed mogen komen nadat je welterusten hebt gezegd. Hoewel je je kind niet moet straffen om dit te doen, moet je stevig zijn en deze regel goed houden. Als ze het zouden breken, leg ze dan terug in hun bed en sta ze niet toe. Discussieer niet over de regels met hen als ze zeggen dat ze oneerlijk zijn.[9]
  5. 5 Creëer positieve associaties voor hen met hun kamer. Als ze uit bed willen komen, herinner hen eraan hoe cool hun kamer is. Als je dit doet, worden ze aangemoedigd om te blijven.[10]
    • Zeg: "Wauw, als ik jou was, zou ik zeker niet deze koele kamer willen verlaten. Kijk eens naar die gave sticker aan de muur en kijk naar al deze speeltjes! Deze plek is echt leuk. "
    • Als uw kind gewend is veel in zijn kamer te spelen, kunnen ze moeite hebben om hun kamer te verbinden met slapen. Als dit het geval is, overweeg dan om hun kamer te herschikken om hun speelruimte duidelijk van hun slaapgedeelte te scheiden.
  6. 6 Beloon je kind. Maak een "sterrenkaart" of een ander systeem voor uw kind en beloon ze voor elke avond dat ze alleen slapen. Maak een kaart en plaats een ster per dag dat ze onafhankelijk slapen. Als ze zeven dagen lang alleen slapen gaan, geef ze dan een grotere beloning zoals een spel of een filmavond.[11]
  7. 7 Alternatieve bedtijdplichten met je partner. Overweeg om uw partner uw peuter zo af en toe naar bed te laten gaan zodat zij de kans krijgen om met u beiden te communiceren voordat ze naar bed gaan. Dit kan helpen om uw kind te kalmeren en hen te helpen zich veiliger te voelen. Zorg er echter voor dat u consequent blijft in uw routines.

Methode drie van drie:
Omgaan met huilende past

  1. 1 Vermijd toegeven aan het gehuil van je peuter en smeek bedtijd uit te stellen. Als je maar één keer toegeeft, communiceer je indirect met je peuter dat regels kunnen worden overtreden. Een tweejarige kan geen speciale toeslagen begrijpen zoals een ouder kind kan, dus ze zullen alleen leren dat ze elke avond kunnen huilen en onderhandelen om te krijgen wat ze willen.
  2. 2 Kalmeer hun angsten. Als uw kind alleen bang is om te slapen, werk dan rond om hun angsten te kalmeren. Zorg ervoor dat u specifieke angsten aanpakt die uw kind mogelijk ervaart. Vraag hen direct waarom ze huilen en ze zullen waarschijnlijk een antwoord bieden. Maak een grapje om hen aan het lachen te maken of hun angsten om te buigen. Het uiten van sympathie is ook een goede tactiek.[12]
    • Om door te sturen, kun je zeggen: "Wel, er zijn geen monsters, maar weet je wat er onder je bed ligt? Speelgoed! Veel speelgoed! "
    • Probeer te zeggen: "Het spijt me dat je op die manier lieverd voelt. Ik wou dat je niet bang was, maar er is niets onder je bed. Ik hoop dat je snel in slaap valt. Goede nacht."
    • Overweeg, indien nodig, om de kamer aan te passen, bijvoorbeeld door de slaapkamerdeur open te laten, zodat uw kind zich veiliger voelt.
  3. 3 Geef ze een beetje TLC. Als je kind een huilbui heeft, is het enige wat ze nodig hebben een beetje genegenheid. Pak ze op en knuffel ze een paar momenten totdat ze kalmer zijn. Ook al heb je misschien genoeg van hun driftbuien voor het slapen gaan, dit kan helpen om ze te kalmeren en sneller in slaap te krijgen.[13]
  4. 4 Vermijd de "Cry-it-out" -techniek. Onthoud dat je je peuter niet toestaat het uit te schreeuwen. Zodra je twee jaar oud huilt tot het punt dat ze ontroostbaar zijn, wordt het steeds moeilijker voor hen om te stoppen met huilen. Kinderen op deze leeftijd begrijpen niet hoe ze hun emoties moeten reguleren en als ze alleen worden gelaten om 's nachts te huilen, kan dit leiden tot het gevoel van in de steek gelaten zijn.[14]
    • Laat ze slechts vijf minuten per keer huilen. Als ze doorgaan, controleer ze dan en laat hen weten dat alles goed komt.
  5. 5 Leg ze elke keer als ze opstaan ​​weer in bed. Ongeacht hoe vaak je peuter midden in de nacht opstaat, het is belangrijk dat je ze elke keer weer in bed legt. Zelfs als ze huilen en overstuur zijn, zorgt het terugplaatsen in bed ervoor dat je het meent. Je kind zal je waarschijnlijk een paar keer testen, maar geef niet toe!
  6. 6 Vermijd het om boos te worden of uit vorm te buigen. Het kan frustrerend zijn om te gaan met huilende peuters die 's nachts weigeren te gaan slapen. Het is belangrijk dat u de controle behoudt en nooit uw geduld verliest. Schreeuw niet of verhef je stem, maar communiceer wel je regels op een stevige maar zachte toon. Hoewel het moeilijk kan zijn, onthoud dat je het beste doet wat je kunt doen. Je hebt dit![15]
    • Als je voelt dat je boos wordt en je je zorgen maakt dat je er het beste van krijgt, stapt u even uit de kamer. Ga op je gezicht spetteren met wat koud water of haal een glas sap uit de koelkast.
    • Je kunt ook proberen tot tien in je hoofd te tellen en diep te ademen totdat je je weer rustig voelt.