Om situaties te vermijden waarin baby's tragisch worden achtergelaten om te sterven, zijn de wetten en procedures van Safe Haven overal ter wereld vastgesteld. Wetten in de meeste staten (en vele andere locaties) hebben het voor ongewenste pasgeborenen en kinderen tot de leeftijd van één mogelijk gemaakt om op verschillende locaties zonder vragen te worden afgezet en zonder de dreiging van vervolging. De baby moet ongedeerd zijn en geen tekenen van verwaarlozing of misbruik vertonen. De baby krijgt dan de zorg die hij nodig heeft en de ouder mag anoniem vertrekken. [1] Er zijn ook manieren om ouders en baby's te herenigen als dit gewenst is. Als uw land geen wetgeving voor een veilige haven heeft, of als uw kind te oud is om zich te kwalificeren, kunt u ervoor kiezen uw kind ter adoptie aan te bieden. Als u een moeder bent (of een ander individu) die hulp nodig heeft om te doen wat goed is voor uw baby, zijn hier enkele stappen en middelen.

Deel een van de vier:
De dichtstbijzijnde Safe Haven-locaties vinden

  1. 1 Krijg hulp van online bronnen. Als je een pasgeboren baby hebt, maar er niet om geeft, zijn er veel middelen beschikbaar om te helpen. Zoek de Safe Haven-wetten op in uw staat en ontdek wat u kunt doen. De wetten beschermen de baby en beschermen ook de anonimiteit van de moeder en / of vader. Echter, blijf anoniem, de wet moet zorgvuldig worden gevolgd. Deze bronnen maken het eenvoudig om rechtstreeks naar uw land te linken en de vereisten te achterhalen.
    • National Safe Haven Alliance - http://www.nationalsafehavenalliance.org/
    • Child Welfare Information Gateway - https://www.childwelfare.gov/topics/systemwide/laws-policies/state/?hasBeenRedirected=1
    • Baby Safe Haven - http://safehaven.tv/about.php
    • Amerikaanse juridische link naar Safe Haven-wetten - http://safehavenlaws.uslegal.com/
  2. 2 Praat zo mogelijk met een advocaat of maatschappelijk werker. Deze Safe Haven-wetten bestaan ​​om de veiligheid van de pasgeboren baby te waarborgen en het mogelijk te maken voor wanhopige mensen om de voogdij te verlaten zonder toevlucht te nemen tot uitersten. Zij zijn niet gemaakt als manieren om ouders met problemen in meer problemen te krijgen. Als u zich in deze situatie bevindt, moet u zich veilig voelen om een ​​advocaat, een maatschappelijk werker of zelfs een lid van de geestelijkheid te bereiken. In al deze gevallen zou u beschermd zijn door een privacyrisico in wat u tegen hen zegt, en zij zouden u moeten kunnen helpen om in contact te komen met een Safe Haven-locatie.
  3. 3 Vooraf bellen voor meer informatie. Bel naar uw plaatselijke ziekenhuis, politiebureau, brandweerkazerne of een andere locatie waarvan u denkt dat het een Safe Haven-site is. Vraag de persoon die antwoordt als ze drop-offs accepteren, als ze bepaalde tijden hebben en als ze bepaalde vereisten hebben. Als je je zorgen maakt over je anonimiteit via de telefoon, kun je # 67 bellen voordat je belt om te voorkomen dat je nummer verschijnt.[2]

Deel twee van vier:
Beslissen wie de baby zal afzetten en waar

  1. 1 Bepaal wie de baby zal afzetten. In de meeste staten mag de moeder, vader of een volwassene die wettelijke voogdij heeft, een baby afzetten. In vier staten (Georgia, Maryland, Minnesota en Tennessee) mag alleen de moeder de baby afzetten. In een paar staten kan elke volwassene een baby afzetten, zolang de moeder dit goedkeurt. Acht staten (Delaware, Hawaii, Illinois, Maine, Nebraska, New Mexico, South Carolina en Vermont) hebben geen wet over de persoon die de baby kan afzetten.[3]
  2. 2 Zoek een 'veilige haven'."Elke staat zorgt ervoor dat een ongewenste, ongedeerde baby kan worden afgestaan ​​aan een dienstdoende medewerker in een erkend ziekenhuis. Verder dan dat, heeft elke staat een verscheidenheid aan veilige havens. Om anoniem te blijven en om te worden vervolgd voor het achterlaten van kinderen of het in gevaar brengen van een kind, moet u een van deze erkende locaties vinden.
  3. 3 Selecteer de locatie. Naast het brengen van de baby naar een ziekenhuis of eerste hulp, laten staten de volgende veilige vluchthavenlocaties toe. Zorg ervoor dat u de wet inzake veilige havens van uw staat onderzoekt, zodat u weet welke voor u van toepassing is:
    • Politie en brandweerkazernes. De meeste staten hebben politie- en brandweerkazernes aangewezen als veilige havenlocaties. In staten waar politie en brandweerkazernes als veilige haven zijn genoemd, moet de baby worden achtergelaten met een dienstdoende medewerker.
    • Medische centra. In staten waar medische centra als veilige havens zijn aangewezen, zijn de wetten heel duidelijk; baby's kunnen tijdens kantooruren op medische centra worden achtergelaten en alleen met een dienstdoende medewerker van dat medische centrum.
    • Kerken. In staten waar kerken als veilige havens worden beschouwd, vereist de wet over het algemeen dat de baby binnen wordt gelaten en dat een volwassene op dat moment aanwezig is in de kerk. Sommige staten eisen dat de baby wordt overgedragen aan een werknemer met een medische noodtraining.
    • Adoptiebureaus. Een paar staten keuren goedkeuringsinstanties goed als veilige toevluchtsoordafgifte. In die staten waar een baby kan worden afgezet bij een adoptiebureau, moet de baby tijdens normale kantooruren worden overgedragen aan een medewerker van het adoptiebureau.
    • Welzijnsbureaus. Een paar staten staan ​​erkende welzijnsinstellingen toe om als veilige haven te fungeren. In deze staten moet de baby tijdens normale kantooruren worden overgedragen aan een vrijwilliger of werknemer van het bedrijf.
    • Andere. Een handvol toestanden staat een ouder toe om hulpdiensten te bellen en een baby af te staan ​​aan een Emergency Medical Technician ("EMT") of een noodsituatie responder, of de baby te verlaten met een medewerker bij een geboortecentrum, een ziekenhuis of andere medische faciliteit.[4]

Deel drie van vier:
De baby klaarmaken voor drop-off

  1. 1 Bepaal welke informatie de baby moet vergezellen. In alle staten kan de moeder of persoon die de baby laat vallen, anoniem blijven.[5] Maar sommigen zullen de persoon die de baby laat vallen een vragenlijst geven die in een mailbox kan worden geplaatst zodra deze is voltooid. De vragenlijst bevat eenvoudige vragen over de medische geschiedenis van de baby en eventuele ernstige medische aandoeningen van de moeder of vader.[6] U kunt ook overwegen om een ​​eenvoudig document voor te bereiden met de geboortedatum van de baby en eventuele ernstige medische aandoeningen die op de moeder of vaders kant van het gezin lopen om met de baby mee te gaan om te zorgen dat hij of zij de juiste medische zorg krijgt.
  2. 2 Bereid je voor om de baby af te zetten. De wetten voor een veilige haven specificeren over het algemeen geen voorwaarde voor de baby op het moment van inleveren, behalve dat de baby geen bewijs van misbruik of verwaarlozing mag tonen.[7] De lijst van suggesties hieronder zijn enkele dingen die je moet doen, net als algemene zorg, om de baby voor te bereiden. In sommige staten kan het niet nemen van deze basisstappen worden beschouwd als "verwaarlozing" en kan de ouder openstaan ​​voor strafrechtelijke vervolging. Houd in gedachten dat 'verwaarlozing' schromelijk ongeschikte zorg betekent, omdat autoriteiten niet willen vervolgen dat wanhopige ouders proberen het goede te doen.
    • Voer de baby. Zorg ervoor dat de baby goed is gevoed en niet opnieuw hoeft te eten gedurende minimaal een paar uur. Een net geboren baby hoeft niet meteen te eten.
    • Baad de baby. Was de baby en zijn of haar haar grondig met babyzeep en shampoo.
    • Verander de luier van de baby. Zet ook huiduitslag op eventuele huiduitslag in de schaamstreek of de bodem.
    • Kleed de baby op de juiste manier aan. Een goede regel om te volgen is om de baby te kleden zoals je je zou kleden. Bijvoorbeeld, als het buiten koud is en je een lange broek en een trui draagt, kleed je de baby in een lange broek en een trui. Een pasgeboren baby zal waarschijnlijk prima in een deken of handdoek worden gewikkeld, tenzij het extreem koud is.
  3. 3 Ga naar een Safe Haven-site. De meeste staatswetten vereisen dat je de ongewenste baby overhandigt aan een verantwoordelijke volwassene die werkzaam is op de veilige plek waar je hebt gekozen. Om dit te doen:
    • Kies een volwassen werknemer of medewerker. Dit kan een verpleegster zijn in een ziekenhuis, een politieagent op een politiebureau, een predikant in een kerk of een brandweerman bij een brandweerkazerne.[8][9]
    • Vertel de volwassene die je hebt gekozen dat de baby ongewenst is en je hem of haar verlaat in overeenstemming met de wetten van je staat.
    • Geef de baby en eventuele dekens, flessen of speelgoed dat u voor de baby hebt meegebracht, evenals elk geschreven bericht, zoals de naam van de baby, de geboortedatum of medische geschiedenis, mee aan de gekozen volwassene, en u zult wees vrij om te gaan.[10]

Deel vier van vier:
Adoptieprocedures uitvoeren

  1. 1 Bepaal of adoptie geschikt voor u is. Adoptie is een moeilijk proces voor een moeder omdat het resulteert in de afstand van uw kind tot een ander gezin. In sommige situaties kan het voltooien van een adoptie ervoor zorgen dat uw kind de best mogelijke levensduur heeft. Of je zwangerschap nu ongepland was of je hebt niet de financiële middelen om voor een baby te zorgen, overweeg een adoptie als er geen veilige havenwetten bestaan ​​in jouw land.[11]
    • Als u zich zorgen maakt over de kosten van een adoptie, worden de meeste (zo niet alle) van uw kosten betaald door de adoptieouders. Dit omvat ondersteuningskosten, medische kosten en juridische kosten.[12]
  2. 2 Bel een adoptieprofessional. Als u denkt dat adoptie een goede optie voor u is, of als u meer vragen heeft, neem dan contact op met een professioneel adoptiebureau. Deze professionals zullen u helpen het proces te begrijpen, plannen te maken en het vereiste papierwerk in te vullen.[13] Er zijn meerdere professionele bureaus in elke staat. Begin met het online zoeken naar adoptiebureaus in uw land. Daarnaast kunt u de afdeling kinderdiensten van uw staat bellen voor meer informatie.
  3. 3 Maak een adoptieplan. Met uw adoptieprofessional aan uw zijde, werk samen om een ​​adequaat adoptieplan te maken. Uw professional zal al uw opties aan u uitleggen. U kunt bijvoorbeeld vragen stellen over open en gesloten adopties. In een open adoptie heb je een verschillende mate van toegang tot informatie over je kind als hij of zij ouder wordt. Dit kan fysiek contact, foto's, brieven of telefoontjes zijn. In een gesloten adoptie heeft u geen toegang tot informatie over uw kind. Deze beslissingen kunnen alleen door u worden genomen, maar het is het beste om deze opties te bespreken met de adoptiefamilie die u kiest. Uiteindelijk moeten de adoptieouders instemmen met de adoptie en moeten ze instemmen met uw adoptieplan.
    • Als u nog steeds zwanger bent, kan uw adoptieplan arbeidsplannen, ziekenhuisplannen en manieren omvatten om hulp te krijgen voor de zwangerschap (als de adoptieouders niet betalen). Deze plannen kunnen u ook helpen bij het vinden van kleding voor voeding, huisvesting en moederschap tijdens uw zwangerschap.[14]
  4. 4 Zoek een adoptiegezin. Hoewel veel ouders niet graag op zoek zijn naar adoptiegezinnen, kan dit ertoe bijdragen dat uw baby een gelukkig en gezond huis heeft. Wanneer u met een adoptiebureau werkt, praat met hen over wat u zoekt in een adoptiegezin. Het adoptiebureau stuurt u dan informatie over mogelijke adoptiegezinnen. Bekijk deze informatie om meer te weten te komen over hun loopbaan, interesses, opvoedingsstijl en andere belangrijke informatie. Veel adoptiebureaus vereisen dat de adoptieouders huisstudies en achtergrondcontroles doornemen voordat ze in aanmerking komen om te adopteren.[15]
    • Als u eenmaal een gezin heeft gekozen, kunt u ervoor kiezen hen persoonlijk of telefonisch te ontmoeten. Dit geeft je de kans om de familie beter te leren kennen en ervoor te zorgen dat het goed bij je past. Zorg ervoor dat je je zorgen wegneemt voordat je verdergaat.[16]
  5. 5 Toestemming voor adoptie in rechtszaken. Zodra u het eens bent over een adoptiegezin, zal dat gezin een rechtszaak aanspannen om de adoptie te formaliseren. Zodra de actie is ingesteld, wordt u gevraagd een toestemmingsformulier te ondertekenen, dat aangeeft dat u bereid bent om door te gaan met de goedkeuring. Retourneer uw toestemmingsformulier aan de adoptieouders zodra het is ingevuld.
  6. 6 Ga naar de vereiste rechtszittingen. In de meeste staten, als de biologische ouders toestemming hebben gegeven voor de adoptie, hoeft u ofwel niet naar een rechtszitting te gaan. Als je dat doet, zullen ze heel informeel zijn en de rechter wil gewoon weten of je weet welke rechten je opgeeft. Ga naar je rechtszittingen, als je die hebt en wees bereid je bereidheid te uiten om door te gaan met de adoptie.
  7. 7 Teken afscheidspapieren. Afstudeerpaper's leggen de laatste hand aan de adoptie en geven de meeste, zo niet alle, ouderlijke rechten op de adoptieouders op. Adoptiebureaus bieden vaak diensten aan voor moeders nadat hun aftredingspapieren zijn ondertekend. Omdat het moeilijk kan zijn om je kind te laten adopteren, zullen adoptiebureaus vaak emotionele steun en lessen aanbieden om je te helpen omgaan met je beslissing.
    • Sommige agentschappen zullen u helpen contact te leggen met andere moeders die zelf adopties hebben ondergaan. Gebruik deze middelen om je te helpen de emoties te doorbreken die je kind nodig hebt om te adopteren.[17]