Een sterfscène is een van de moeilijkste uitdagingen waarmee een toneelacteur wordt geconfronteerd. Het stuk te subtiel spelen kan de scène verlaten zonder emotie, terwijl het geven van een over-the-top uitvoering het vaak moeilijk maakt voor het publiek om je te geloven. De sleutel tot een effectieve sterfscène is de manier waarop het personage sterft en de emotie van het moment aftast, dus je co-sterren en het publiek zijn allemaal in de scene verzeild geraakt.

Methode één van de vier:
Een gewelddadige dood uitvoeren

  1. 1 Choreografeer het gevecht. In veel gevallen, wanneer je een personage speelt dat sterft aan een gewelddadige dood, is er een gevecht dat voorafgaat aan de werkelijke dood. Of je personage wordt gedood door een mes, een geweer of een soort van pak slaag, je moet mogelijk een strijd leveren voorafgaand aan het moment van overlijden. Het is belangrijk om de actie te begrijpen die tot dat moment zal leiden, dus jij noch je medesterren raken gewond.[1]
    • In de meeste toneelstukken zorgt de regisseur meestal voor de details van gevechten en andere gechoreografeerde actie, maar zorg ervoor dat je precies begrijpt hoe de scène zal spelen en er met je mede-sterren doorheen gaat.
    • Niet alle gewelddadige sterfgevallen op toneel worden voorafgegaan door een gevecht. Je personage kan zonder waarschuwing worden gestoken of vanaf de andere kant van het podium worden neergeschoten. In sommige gevallen kan je personage zijn eigen leven nemen met gewelddadige middelen, dus er is geen woordenwisseling met een ander personage. Het is nog steeds belangrijk om ervoor te zorgen dat je de acties begrijpt die je moet nemen voordat de dood zich voordoet, dus het moment is geloofwaardig.
  2. 2 Bepaal wat u moet doen op het moment van impact. Afhankelijk van de methode die wordt gebruikt om je personage te doden, kunnen de acties die je uitvoert verschillen. Als je personage bijvoorbeeld wordt neergestoken, is het misschien geloofwaardiger als je voorover valt op de persoon die je neerstrijkt. Aan de andere kant, als je wordt neergeschoten, zou de kracht van de kogel je waarschijnlijk achterwaarts voortstuwen. Denk goed na over de aard van de dood, zodat je op de meest overtuigende manier kunt reageren op de dodelijke slag.[2]
    • Je regisseur heeft waarschijnlijk een idee van hoe je moet reageren op het moment van impact, maar zorg ervoor dat het iets is dat je authentiek voelt. Je zult geen overtuigende dood kunnen verkopen als je zelf niet in de voorstelling gelooft.
    • Vergiftiging is een gewelddadige dood die niet noodzakelijk een moment van impact heeft. U kunt echter wel hoesten of stinken om de dood te verkopen als het gif effect begint te krijgen. In het algemeen is minder echter meer, dus ga niet overboord met kokhalzen en hoesten als je overtuigend wilt zijn.
    • Bepaalde soorten dood, zoals een ophanging, kunnen speciale werkrichtingen en effecten vereisen op het moment van impact. Het is belangrijk dat je alle technische aspecten begrijpt, dus de dood is overtuigend, maar ook om ervoor te zorgen dat je jezelf geen pijn doet.
  3. 3 Samenvouwen tot het podium. Nadat je personage is neergeschoten, gestoken, geslagen of anderszins gewond geraakt, moet je instorten om aan te geven dat je sterft. In sommige gevallen kun je in de armen van een andere acteur zijn, dus je co-ster kan je naar het podium leiden. Als u echter alleen staat, is er niemand die uw val vertraagt ​​en u het risico loopt uzelf te verwonden. Om de impact te minimaliseren, overweeg om in fasen samen te vallen. Laat je bijvoorbeeld eerst op je knieën zakken en stort je vervolgens in elkaar zodat je niet zo ver naar beneden valt.[3]
    • Afhankelijk van waar je bent op het podium tijdens de scène van de dood, kun je misschien een stuk landschap of een steun gebruiken om je val te vergemakkelijken. U kunt bijvoorbeeld in elkaar zakken tegen een tafel of een kolom om de val te vertragen.
    • De meest overtuigende manier om te vallen is om je lichaam te laten gaan slap. Voorkom stuiptrekkingen en andere afleidende gebaren, omdat ze meestal overdreven lijken.
  4. 4 Werk door je laatste regels. Als je lijnen hebt om te reciteren net voordat je personage sterft, wil je ze op een overtuigende manier bezorgen. Bij een gewelddadige dood, zoals een schietpartij of een steekpartij, zou het trauma dat ermee gepaard gaat waarschijnlijk het moeilijk maken voor uw karakter om te spreken. Probeer gesimuleerde ademhaling te simuleren en reciteer de lijnen op een stille manier voordat je je ogen sluit.[4]
    • Het is bijna belangrijk om te overwegen met wie je personage de laatste regels uitspreekt. Ze zouden waarschijnlijk harder uit moeten komen als je met de moordenaar spreekt, in tegenstelling tot een vriend of geliefde.

Methode twee van vier:
Een niet-gewelddadige dood uitbeelden

  1. 1 Vind de juiste positie. Als je personage doodgaat aan natuurlijke oorzaken, zoals kanker of ouderdom, zul je waarschijnlijk in een bed of zelfs een stoel voor de plaats des doods zijn. Als je personage plotseling sterft aan een hartaanval, sta je misschien op het moment van overlijden en moet je instorten zoals je zou doen met een gewelddadige dood. Zorg ervoor dat je de enscenering begrijpt, zodat je kunt plannen hoe je het moment van overlijden zult uitvoeren.[5]
    • Als je personage in je bed sterft, kunnen er geliefden rondlopen. Als dat het geval is, is het misschien logisch dat je de hand van een co-ster omhelst of vasthoudt. Neem contact op met de regisseur om te zien wat de beste aanpak is.
  2. 2 Bepaal de hoeveelheid pijn die je personage ervaart. Als je een natuurlijke dood uitvoert, is de scène meestal rustiger en subtieler. De dood door natuurlijke oorzaken kan echter nog steeds pijnlijk zijn, dus het is belangrijk om een ​​idee te hebben van hoeveel pijn uw karakter heeft. Als u bijvoorbeeld een ouder personage speelt dat sterft omdat zijn hart stopt, kunt u misschien niet veel ervaren pijn. Aan de andere kant, als je personage sterft aan een hartaanval, kun je last hebben van intense pijn.[6]
    • Je kunt pijn op verschillende manieren overbrengen, maar grimassen en scherpe ademhalingen zijn effectieve, subtiele bewegingen die meestal goed werken.
    • Als je sterfgeval gepaard gaat met een hartaanval, wil je misschien je hand of arm vastpakken, want daar voelen slachtoffers meestal pijn.
  3. 3 Lever je definitieve regels rustig af. Wanneer je een personage speelt dat sterft aan een natuurlijke dood, gaat het vaak om een ​​rustige afdaling. Als dat het geval is, is het het beste om je laatste regels in een lage, zwakke stem af te leveren om aan te geven hoe fragiel je personage is. Je zou de regels kunnen fluisteren of je stem een ​​keelachtige kwaliteit kunnen geven om de dreigende dood aan te geven.[7]
    • Terwijl je je stem laag wilt houden om de doodscène geloofwaardig te maken, moet je niet voor een echt leven fluisteren, maar een fase fluisteren zodat iedereen in het theater je kan horen. Om te zorgen dat je gehoord kunt worden, oefen je met een cast of crewlid aan de achterkant van het theater om te controleren hoe hoorbaar je bent.[8]

Methode drie van vier:
De nasleep spelen

  1. 1 Kies een overtuigende eindpositie. In de meeste gevallen blijft je personage ten minste een paar minuten na het overlijden op het podium. Om de dood echt te verkopen, moet je "sterven" op je buik of aan je zij met je rug naar het publiek. Op die manier zal het niet zo duidelijk zijn dat je nog steeds ademt nadat je personage zogenaamd is overleden.[9]
    • Het is belangrijk om de choreografie te oefenen die je in je uiteindelijke positie plaatst voor de dood. Je wilt niet moeten omdraaien of jezelf aanpassen in het midden van de scène.
  2. 2 Blijf stil. Alleen omdat je niet langer betrokken bent bij de actie van het spel betekent niet dat je werk voorbij is. De andere castleden moeten geloven dat je personage echt dood is, zodat ze overtuigend de emoties kunnen spelen die ze in de nasleep meemaken. Dat betekent dat het absoluut noodzakelijk is dat je stil blijft nadat je bent "gestorven". Zelfs iets kleins zoals het gebruiken van je duim om de palm van je hand te bekrassen kan ze uit het moment trekken.[10]
    • Als je weet dat je moeite hebt om stil te blijven, praat dan met de regisseur om te zien of er een manier is om je te verbergen. Het kan bijvoorbeeld gepast zijn om de andere personages met een blad te laten dekken. Het kan ook mogelijk zijn om de dood te laten plaatsvinden, zodat deze verder teruggaat op het podium waar ze de lichten kunnen laten zakken.
  3. 3 Neem oppervlakkige ademhalingen. Zelfs als je verborgen bent onder een laken of gedimd licht, ben je misschien nog steeds merkbaar voor je co-sterren, en ook voor het publiek. Als je diep ademhaalt, kan er beweging zijn die de illusie vernietigt, zelfs als je je best doet om stil te blijven. Voor de paar minuten dat je na de dood op het podium moet blijven, probeer je langzaam en oppervlakkig te ademen, zoals je zou doen als je slaapt, zodat je borst niet zo veel beweegt.[11]
    • Door je mond gesloten te houden en door je neus te ademen, kun je vaak je ademhaling oppervlakkig houden.
    • Probeer zo diep mogelijk adem te halen tijdens de actuele sterfscène, dus je hebt nog een tijdje voordat je weer diep moet ademen. Je kunt het verbergen door er naar te haperen of er door te huiveren.

Methode vier van vier:
De context begrijpen

  1. 1 Overweeg het genre. Wanneer je je voorbereidt op je sterfscène, is het belangrijk om het genre van het stuk of sketch in overweging te nemen. Als het stuk een tragedie is, wil je de dood op een serieuze manier in beeld brengen die de emotie echt versnelt. Aan de andere kant, als je toneelstuk een komedie is, kan het oproepen tot een meer over de top nemen van de dood.[12]
    • Als je te maken hebt met het horrorgenre, is het opbouwen van angst en spanning ook een belangrijk onderdeel van een sterfscène. In de momenten vóór de dood, zou je het personage als doodsbang moeten spelen, met trillen of beven, zodat het publiek de angst samen met jou zal voelen.
  2. 2 Onderzoek de wijze van overlijden. Als je op een overtuigende manier de dood wilt spelen, helpt het vaak om te studeren op de manier waarop je sterft, zodat je begrijpt wat je karakter zou ervaren. U kunt bijvoorbeeld een online zoekopdracht uitvoeren naar symptomen van een hartaanval om u te helpen de gebaren na te bootsen die iemand onder deze omstandigheden zou maken.[13]
    • Misschien wil je erover nadenken hoe realistisch je death-scene zou moeten zijn. In sommige moderne avant-gardetheaters is het doel misschien niet realisme, maar een gewaagde artistieke verklaring.
  3. 3 Praat met de regisseur. Voordat je begint na te denken over hoe je de death scene wilt spelen, is het altijd het beste om een ​​discussie te hebben met de regisseur. Hij of zij zal waarschijnlijk heel duidelijke ideeën hebben over hoe de scène zich zou moeten ontvouwen, wat kan helpen om u in de juiste richting te leiden. Naast technische details zoals enscenering en choreografie, kan de regisseur je misschien ook helpen de emoties van je personage in de hele dodenscène te begrijpen.[14]
    • Terwijl je naar de visie van de regisseur voor de scène moet luisteren, moet je ervoor zorgen dat je vertrouwd bent met de enscenering en interpretatie omdat jij degene bent die het moet spelen.