De schildklier reguleert het metabolisme van het lichaam door de afgifte van twee hormonen: triiodothyronine (T3) en thyroxine (T4)[1] Schildklieraandoeningen treden op als gevolg van ofwel overproductie (te veel) of onderproductie (te weinig) van de schildklierhormonen.[2] De overproductie of onderproductie kan leiden tot een schildklieraandoening. De meest voorkomende ziekten van de schildklier zijn struma, hypothyreoïdie en hyperthyreoïdie.[3] Als u weet of u een van deze ziekten heeft, moet u naar de arts en enkele onderzoeken, maar u kunt de symptomen van elke aandoening leren kennen zodat u weet wanneer er iets mis is met uw schildklier.

Methode één van de vier:
Goiter identificeren

  1. 1 Meer informatie over struma. Een struma is een abnormale vergroting van de schildklier. Het komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Onder normale omstandigheden kan een persoon of een arts de schildklier niet voelen, maar als u een struma heeft, kunt u het voelen.
    • Struma kan te wijten zijn aan een zwelling van de schildklier of meerdere gezwellen op de klier. Het kan ook duiden op hypothyreoïdie (te trage schildklier) of hyperthyreoïdie (overactieve schildklier).[4]
  2. 2 Controleer op symptomen van struma. Het belangrijkste symptoom van struma is het struma, de vergrote schildklier die je kunt voelen. De meeste mensen met struma hebben geen andere symptomen. De schildklier is een vlindervormige klier in het voorste deel van de nek, net onder de adamsappel en net boven het sleutelbeen. Als je deze klier kunt voelen, dan heb je misschien een struma. Als de krop groot genoeg wordt, kan dit ook de volgende symptomen veroorzaken:[5]
    • Zwelling of benauwdheid in de nek
    • Ademhalingsproblemen
    • Slikproblemen
    • hoesten
    • wheezing
    • Heesheid van stem
  3. 3 Overweeg mogelijke oorzaken van struma. Om uw arts te helpen bij het ontwikkelen van de beste behandelingskuur, moet u rekening houden met eventuele reeds bestaande aandoeningen die de struma mogelijk heeft veroorzaakt. Oorzaken van struma zijn:
    • Jodiumtekort. Jodiumtekort is de meest voorkomende oorzaak van kropgezwel wereldwijd. Het is echter zeldzaam in de Verenigde Staten vanwege het feit dat tafelzout is aangevuld met jodium.[6]
    • Ziekte van Graves. De ziekte van Graves is een auto-immuunziekte die hyperthyreoïdie veroorzaakt (overproductie van schildklierhormonen). De ziekte zorgt ervoor dat het lichaam een ​​eiwit produceert, schildklier-stimulerend immunoglobuline (TSI), dat de schildklier aanvalt.[7] De eiwitaanvallen veroorzaken zwelling van de schildklier en overproductie van schildklierhormonen, omdat TSI de werking van schildklierstimulerend hormoon (TSH) nabootst.[8] Andere symptomen van de ziekte van Graves zijn uitpuilende ogen, angstgevoelens, gevoeligheid voor warmte, gewichtsverlies en frequente stoelgang.[9] Behandeling voor de ziekte van Graves omvat radioactieve therapie die de schildklieractiviteit vermindert, dus u zult waarschijnlijk na de behandeling schildkliervervangingshormonen moeten innemen.[10]
    • De ziekte van Hashimoto. De ziekte van Hashimoto is een auto-immuunziekte die hypothyreoïdie veroorzaakt (onderproductie van schildklierhormonen). De ziekte treedt op wanneer het immuunsysteem van het lichaam de schildklier aanvalt, wat leidt tot zwelling van de klier. Het vordert langzaam in de loop van de jaren en veroorzaakt chronische schildklierbeschadiging leidend tot lage niveaus van schildklierhormonen. De ziekte is ook bekend als chronische lymfatische thyroiditis.[11] Andere symptomen van de ziekte van Hashimoto kunnen vermoeidheid, depressie, gewrichtspijn, gewichtstoename en obstipatie zijn.[12]
    • Schildklier knobbeltjes. Schildklierknobbeltjes zijn knobbeltjes of abnormale massa's in de schildklier. Ze kunnen vast zijn of gevuld met vocht of bloed. Individuen kunnen één schildkliernodul (solitair) of veel hebben. Ze komen vaak voor en bijna de helft van de bevolking heeft ze op een bepaald moment in hun leven.[13] De meeste schildklierknobbeltjes veroorzaken geen symptomen en 90% is goedaardig (niet kanker).[14] Sommige schildklierknobbeltjes kunnen overproductie van schildklierhormonen (hyperthyreoïdie) veroorzaken en een nog kleinere fractie kan zich voordoen als schildklierkanker.[15]

Methode twee van vier:
Identificatie van hyperthyreoïdie

  1. 1 Meer informatie over hyperthyreoïdie. Hyperthyreoïdie, of een te actieve schildklier, is het gevolg van de overproductie van schildklierhormonen. Als gevolg hiervan is het metabolisme van het lichaam verhoogd. De ziekte wordt gekenmerkt door de productie van schildklier-stimulerend immunoglobuline, dat een ontsteking van de schildklier en een overmatige productie van hormonen veroorzaakt.[16]
    • Hyperthyreoïdie komt minder vaak voor dan hypothyreoïdie.
    • De meest voorkomende oorzaak van hyperthyreoïdie in de Verenigde Staten is de auto-immuunziekte van Graves.[17]
  2. 2 Controleer op symptomen van hyperthyreoïdie. Hyperthyreoïdie veroorzaakt een breed scala aan symptomen, dus het kan moeilijk zijn om te bepalen of u hyperthyreoïdie heeft op basis van alleen de symptomen. U moet uw arts vragen om te testen of hyperthyreoïdie de oorzaak is van uw symptomen. Symptomen van hyperthyreoïdie kunnen zijn:[18][19][20]
    • Gewichtsverlies
    • Vermoeidheid
    • Hoge hartslag
    • Onregelmatige hartslag
    • Angst of nervositeit
    • Prikkelbaarheid
    • Uitstekende ogen
    • Moeite met slapen
    • Trillen in de hand en vingers
    • Verhoogde transpiratie
    • Je warm voelen als anderen dat niet doen
    • Spier zwakte
    • Diarree
    • Verandering in menstruatiecycli
    • Zwakke botten
    • Onvruchtbaarheid
    • Uitbreiding van de schildklier (struma)
    • Erectiestoornissen
    • Verminderde seksuele libido
  3. 3 Overweeg uw risicofactoren. Sommige mensen lopen een hoger risico op het ontwikkelen van hyperthyreoïdie vanwege bepaalde risicofactoren. Risicofactoren voor hyperthyreoïdie zijn onder andere:
    • Ouder worden
    • Vrouwelijk geslacht
    • Familiegeschiedenis van hyperthyreoïdie
    • Jodiumsuppletie na tekort
    • Auto-immuunziekten zoals type 1 diabetes, reumatoïde artritis en lupus

Methode drie van vier:
Hypothyreoïdie identificeren

  1. 1 Meer informatie over hypothyreoïdie. Hypothyreoïdie, of een te trage schildklier, is het gevolg van de onderproductie van schildklierhormonen.Als gevolg hiervan wordt het metabolisme van het lichaam vertraagd. Sommige van de symptomen zijn precies het tegenovergestelde van wat er gebeurt met hyperthyreoïdie.
    • De meest voorkomende oorzaak van hypothyreoïdie in de Verenigde Staten is de auto-immuunziekte van Hashimoto. De ziekte veroorzaakt chronische ontsteking van de schildklier waardoor het vermogen om hormonen te produceren afneemt.[21]
  2. 2 Controleer op symptomen. Symptomen van hypothyreoïdie lijken meestal langzaam gedurende maanden of jaren. Net als hyperthyreoïdie hebben de symptomen van hypothyreoïdie een breed bereik, dus u moet uw arts raadplegen om te bevestigen dat hypothyreoïdie de oorzaak is van uw symptomen. Symptomen van hypothyreoïdie kunnen zijn:[22][23][24][25]
    • Vermoeidheid
    • Koud voelen als anderen dat niet doen
    • Constipatie
    • Gewichtstoename
    • Slechte concentratie
    • Spier zwakte
    • Gewrichtspijn
    • Spierpijn
    • Depressie
    • Droog, dunner wordend haar
    • Bleke, droge huid
    • Uitbreiding van de schildklier (struma)
    • Verhoogde cholesterol in het bloed
    • Onvruchtbaarheid
    • Langzame hartslag
    • Verminderd zweten
    • Gezichtszwellingen
    • Overmatig menstrueel bloeden
    • Schorre stem
  3. 3 Overweeg uw risicofactoren. Sommige mensen lopen een hoger risico op het ontwikkelen van hypothyreoïdie vanwege bepaalde risicofactoren. Risicofactoren voor hypothyreoïdie zijn onder andere:[26]
    • Ouder worden
    • Vrouwelijk geslacht
    • Familiegeschiedenis van hypothyreoïdie
    • Auto-immuunziekten zoals type 1 diabetes en reumatoïde artritis
    • Behandeling met antithyroid-medicijnen
    • Behandeling met radioactief jodium
    • Vorige schildklieroperatie
    • Eerdere blootstelling van de nek of bovenste borstgebied aan straling

Methode vier van vier:
Medische hulp krijgen

  1. 1 Maak een afspraak met uw arts. Als u vermoedt dat u een schildklieraandoening heeft, maak dan meteen een afspraak met uw arts om een ​​diagnose en behandeling te krijgen als dat nodig is. Schildklierziekte kan op verschillende manieren worden gediagnosticeerd. Zorg ervoor dat u uw arts vertelt over alle symptomen die u ervaart.
  2. 2 Verzoek om bloedtesten. Verschillende bloedtesten kunnen worden gebruikt om de schildklieraandoening te diagnosticeren. Uw arts zal hoogstwaarschijnlijk bloedonderzoeken laten doen omdat deze gemakkelijk uit te voeren zijn en zij kunnen bepalen of uw symptomen te wijten zijn aan een schildklierprobleem. Deze tests omvatten:[27]
    • Schildklierstimulerend hormoon (TSH). Deze test is altijd de eerste stap in het diagnosticeren van een schildklierprobleem. De TSH bloedtest is de meest accurate test voor de diagnose van hypothyreoïdie en hyperthyreoïdie. Lage TSH correleert met hyperthyreoïdie, terwijl hoge TSH correleert met hypothyreoïdie. Als de resultaten van de TSH-test abnormaal zijn, kan uw arts extra tests bestellen om de oorzaak van het probleem te achterhalen.
    • Thyroxine (T4). Een bloedtest die lage niveaus van T4 laat zien, correleert met hypothyreoïdie, terwijl een test die hoge niveaus onthult, correleert met hyperthyreoïdie.
    • Triiodothyronine (T3). Een T3-bloedtest kan ook nuttig zijn voor het bevestigen van hyperthyreoïdie. Als de T3-niveaus verhoogd zijn, geeft dit aan dat u hyperthyreoïdie heeft. Een T3-bloedtest kan niet worden gebruikt voor de diagnose van hypothyreoïdie.
    • Schildklierstimulerend immunoglobuline (TSI). Een TSI-bloedtest kan helpen bij het bevestigen van de ziekte van Graves, de meest voorkomende oorzaak van hyperthyreoïdie.
    • Antithyroid-antilichaam. De anti-schildklierantistoffentest kan helpen om de ziekte van Hashimoto, de meest voorkomende oorzaak van hypothyreoïdie, te bevestigen.
  3. 3 Vraag naar beeldvormingstests. Een verscheidenheid aan beeldvormingstests kan ook worden gebruikt om de oorzaak van schildklieraandoeningen te diagnosticeren en aan te wijzen. Uw arts kan een of meer van deze producten bestellen als de resultaten van een bloedonderzoek abnormaal zijn. Beeldvormingstests kunnen zijn:
    • ultrageluid. Ultrasound maakt gebruik van geluidsgolven die organen weerkaatsen om beelden van hun structuur te maken. De beelden kunnen beoefenaars helpen om naar het weefsel in de schildklier te kijken. Het kan ook knobbeltjes, cysten of calcificaties in de klier onthullen. Echografie kan echter geen onderscheid maken tussen een goedaardige (niet-kankerachtige) of kwaadaardige (kankerachtige) groei.[28]
    • Computertomografie (CT) -scan. Een CT-scan met of zonder contrast kan worden gebruikt om naar de weefsels van een grote struma te kijken. Ze kunnen ook schildklierknobbeltjes onthullen bij personen met scans om niet-verwante redenen.[29]
    • Schildklierscan met opname van radioactief jodium (RAIU). Een schildklierscan is een type onderzoek naar nucleaire beeldvorming dat gebruik maakt van radioactief jodium om de structuur en functie van de schildklier te evalueren. Deze tests kunnen worden gebruikt om de aard van een schildkliernodus te bepalen of om hyperthyreoïdie te helpen diagnosticeren.[30]
  4. 4 Overweeg zo nodig een biopsie met fijne naaldaspiratie (FNA). Omdat het moeilijk of zelfs onmogelijk is om te bepalen of een groei kwaadaardig is door middel van beeldvorming, kan uw arts een FNA-biopsie bestellen om te bepalen of een schildklierknobbel goedaardig (niet-kwaadaardig) of kwaadaardig (kankerachtig) is.
    • Tijdens deze procedure wordt een kleine, dunne naald bevestigd aan een spuit in de schildkliernodus ingebracht met behulp van ultrasone geleiding.
    • Monsters van de cellen in de knobbel worden in de spuit getrokken en vervolgens voor analyse verzonden.
    • De cellen zullen onder een microscoop worden bekeken door een patholoog, een specialist in de studie van ziekten, die zal bepalen of de cellen goedaardig of kwaadaardig zijn.[31]