Antisociale persoonlijkheidsstoornis is een psychische aandoening die wordt gekenmerkt door een persoon in volwassenheid die niet empathisch is en niet in staat is berouw te tonen. In het dagelijks leven en in de popcultuur worden de termen 'psychopaat' en 'sociopaat' vaak gebruikt om te verwijzen naar iemand met APD, maar deze worden niet gebruikt in de klinische setting.[1] Klinisch is APD de diagnose van iemand die chronisch manipulatief, provocerend, roekeloos en vaak gevaarlijk is. Mensen met APD vallen langs een spectrum en vertonen symptomen van verschillende ernst (niet alle patiënten zijn seriemoordenaars of oplichters zoals de films laten zien), maar iedereen op het APD-spectrum kan moeilijk in de buurt zijn en soms gevaarlijk. Leer iemand herkennen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis, zodat je jezelf en de persoon die aan de aandoening lijdt beter kunt beschermen.

Deel een van de vier:
Identificatie van de symptomen van APD

  1. 1 Ken de vereisten voor een klinische diagnose van antisociale persoonlijkheidsstoornis. Om te worden gediagnosticeerd met APD, moet een persoon ten minste drie van de antisociale gedragingen vertonen die zijn geclassificeerd in de DSM (Diagnostic Statistical Manual).[2] De DSM is de officiële compilatie van alle psychische aandoeningen en hun symptomen, en wordt door psychologen gebruikt om een ​​diagnose te stellen.[3]
  2. 2 Controleer op een geschiedenis van criminele activiteiten of arrestaties. Iemand met een antisociale persoonlijkheidsstoornis heeft een geschiedenis van herhaaldelijk worden gearresteerd voor misdaden, groot of klein. Deze misdaden beginnen vaak in de adolescentie en gaan door tot in de volwassenheid. Mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis hebben ook vaak problemen met drugs- en alcoholmisbruik, wat betekent dat ze kunnen worden gearresteerd voor bezit of gebruik van drugs of een DUI hebben.
    • Misschien wilt u zelf een achtergrondcontrole uitvoeren als de persoon zijn geschiedenis niet aan u onthult.
  3. 3 Identificeer dwangmatig liegend of commanderend gedrag. Lijders aan de aandoening zullen levenslange gewoonten van dwangmatig liegen vertonen, zelfs over alledaagse of irrelevante dingen. Naarmate ze ouder worden, kan dit leugenpatroon veranderen in een vorm van constraheren, waarbij ze anderen manipuleren voor hun eigen gewin met behulp van hun leugens. Als een gerelateerd symptoom kunnen ze aliassen ontwikkelen om zich achter te verschuilen, hetzij om mensen de schuld te geven, of gewoon als een andere vorm van liegen.
  4. 4 Pas op voor een roekeloze veronachtzaming van de veiligheid. Mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis hebben de neiging de veiligheid van zichzelf en anderen te negeren. Ze kunnen een potentieel gevaarlijke situatie negeren of zichzelf of iemand anders opzettelijk in gevaar brengen. Op kleine schaal kan dit het rijden op hoge snelheden of het beginnen van gevechten met vreemden omvatten, terwijl op een meer extreme schaal het kan betekenen dat iemand anders lichamelijk gewond raakt, wordt gefolterd of helemaal wordt verwaarloosd.
  5. 5 Identificeer impulsief gedrag of een mislukking om vooruit te plannen. Het is normaal dat een patiënt die aan de aandoening lijdt een gebrek aan planningsvermogen vertoont, voor zowel nabije als toekomstige plannen. Ze zullen misschien geen correlatie voelen tussen hun huidige gedrag en langetermijnresultaten, zoals hoe het nu doen van drugs en het in de gevangenis gaan hun toekomstplannen zou kunnen beïnvloeden. Ze kunnen dingen snel doen zonder te oordelen, of overhaaste beslissingen nemen zonder na te denken.
  6. 6 Pas op voor herhaalde fysieke aanvallen op anderen. Fysieke aanvallen door personen met APD kunnen sterk variëren, van een bar gevecht tot ontvoering en marteling. Iemand met een antisociale persoonlijkheidsstoornis heeft echter een achtergrond van het fysiek misbruiken van anderen, waarvoor ze al dan niet zijn gearresteerd. Als ze eerder in het leven een gedragsstoornis hadden, zou dit patroon zich in hun kindertijd uitbreiden wanneer ze andere kinderen of mogelijk hun eigen ouders of verzorgers zouden mishandelen.
  7. 7 Let op slecht werk en financiële ethiek. Degenen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis hebben van oudsher het moeilijk om banen te houden, hebben meerdere klachten van hun bazen of collega's en kunnen achterstallige rekeningen en schulden hebben. In het algemeen zal de patiënt niet financieel of stabiel werken en zal hij zijn geld onverstandig uitgeven.
  8. 8 Zoek naar een gebrek aan empathie en rationalisatie van toegebrachte pijn. Dit is vaak een van de meest voorkomende symptomen van de aandoening; iemand met APD kan zich niet inleven in iemand aan wie hij pijn heeft toegebracht. Als hij wordt gearresteerd voor een persoonlijk misdrijf, rationaliseert hij zijn motief / acties en vindt hij weinig of geen reden om te worden lastig gevallen of zich schuldig te voelen over zijn gedrag. Hij zal moeite hebben om iemand te begrijpen die boos is als gevolg van zijn eigen gedrag.
  9. 9 Neem een ​​patroon van veronachtzaming en schending van de rechten van anderen op. Ernstiger dan een gebrek aan empathie, sommige mensen met APD zullen volledig onverschillig staan ​​tegenover andere mensen en zullen flagrant persoonlijke grenzen overschrijden zonder te schelen.[4]

Deel twee van vier:
Omgaan met een individu met APD

  1. 1 Vermijd contact indien mogelijk. Hoewel het moeilijk kan zijn om de banden met een goede vriend of familielid te verbreken, moet u misschien enige afstand nemen van iemand die lijdt aan antisociale persoonlijkheidsstoornissen. Dit kan zijn voor je eigen emotionele of zelfs fysieke veiligheid.
  2. 2 Stel de juiste grenzen in. Het onderhouden van een relatie met een persoon die lijdt aan een antisociale persoonlijkheidsstoornis kan behoorlijk moeilijk zijn. Als u een persoon met APD niet kunt vermijden, moet u duidelijke grenzen stellen aan wat u beschouwt als een aanvaardbare interactie met het individu. [5]
    • Vanwege de aard van de ziekte, zullen personen die aan APD lijden waarschijnlijk grenzen testen en overtreden. Het is belangrijk dat u uw positie behoudt en advies of steungroepen zoekt om u te helpen de situatie te beheersen.[6]
  3. 3 Anticipeer op tekenen van mogelijk gewelddadig gedrag. Als u een relatie heeft met een persoon met APD, met name als het individu ook alcohol- en drugsmisbruik uitoefent,[7] je moet de waarschuwingssignalen van gewelddadig gedrag herkennen om jezelf en anderen te beschermen. Geen enkele voorspelling kan 100% accuraat zijn, maar Gerald Juhnke raadt aan te letten op waarschuwingssignalen met het acroniem DANGERTOME:[8]
    • Waanideeën (of gewelddadige fantasieën)
    • Toegang tot wapens
    • Bekende geschiedenis van geweld
    • Bende betrokkenheid
    • Uitingen van intentie om anderen schade te berokkenen
    • Roekeloosheid over toegebrachte schade
    • Lastig misbruik van alcohol of drugs
    • Open bedreigingen van schade aan anderen
    • Bijziendheid gericht op het schaden van anderen
    • Uitsluiting van anderen of verhoogde isolatie
  4. 4 Neem contact op met de politie. Als u een escalatie van bedreigingen bemerkt of het gevoel hebt dat een dreiging van geweld op handen is, neem dan contact op met uw lokale politie-afdeling. Mogelijk moet u stappen ondernemen om uzelf of anderen te beschermen.

Deel drie van vier:
Antisociale persoonlijkheidsstoornis begrijpen

  1. 1 Zoek een diagnose bij een gekwalificeerde psycholoog of psychiater. Antisociale persoonlijkheidsstoornis kan moeilijk te herkennen zijn, omdat er zoveel mogelijke symptomen en variaties kunnen optreden. Dientengevolge kan het lijken alsof iemand de aandoening heeft wanneer hij niet aan alle noodzakelijke symptomatische vereisten voldoet. Alleen een gekwalificeerde beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg kan een officiële diagnose stellen. U kunt echter tekenen van de stoornis herkennen door te zoeken naar een combinatie van symptomen, die zich gedurende uw hele leven voordoet.[9]
    • Antisociale persoonlijkheidsstoornis lijkt in veel opzichten op een narcistische persoonlijkheidsstoornis; iemand kan worden gediagnosticeerd met symptomen van beide.
    • Personen die lijden aan een antisociale persoonlijkheidsstoornis hebben de neiging om een ​​gebrek aan empathie te tonen; ze presenteren ook manipulatie en bedrog.
  2. 2 Vermijd het aanbieden van een amateurdiagnose. Het is één ding om te vermoeden dat iemand een persoonlijkheidsstoornis heeft, maar een heel ander om de persoon te "diagnosticeren", tenzij je een gekwalificeerde psychiater of psycholoog bent. Als de persoon waarover u zich zorgen maakt een familielid of een vriend is, probeer hem dan te laten ondersteunen met professionele hulp. De behandeling kan psychotherapie en revalidatie omvatten.
    • Antisociaal gedrag is mogelijk niet altijd gerelateerd aan een stoornis. Sommige mensen voelen zich gewoon op hun gemak bij het roekeloos leven en vormen slechte gewoonten om zorgeloos en onverantwoord te leven.
    • Houd er rekening mee dat mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis zelden behandeling willen omdat ze vaak niet geloven dat er iets mis is met hen.[10] Misschien moet je volhardend blijven om de persoon te helpen en proberen hem uit de gevangenis te houden.
  3. 3 Zoek naar tekenen van antisociale persoonlijkheidsstoornis gedurende iemands leven. Antisociale persoonlijkheidsstoornis wordt veroorzaakt door een unieke combinatie van biologische en sociale factoren, die zich gedurende iemands hele leven manifesteren. Iemand met een antisociale persoonlijkheidsstoornis zal symptomen vertonen vanaf het moment dat hij een kind is, maar hij kan pas klinisch worden gediagnosticeerd als hij ten minste 18 jaar is. Aan de andere kant hebben de symptomen van antisociale persoonlijkheidsstoornissen de neiging te verdwijnen na de leeftijd van 40-50 jaar. ; ze verdwijnen niet helemaal, maar ze verminderen vaak ofwel als gevolg van biologische factoren of sociale conditionering.[11]
    • Stoornissen in het persoonlijkheidsspectrum worden deels als genetisch beschouwd en zullen daarom misschien nooit helemaal verdwijnen.[12]
  4. 4 Kijk voor alcohol- en drugsmisbruik samen met APD. Mensen met deze aandoening hebben vaak een probleem met onderliggende middelenmisbruik, zoals drugsverslaving of drugsverslaving. Uit een epidemiologisch onderzoek bleek dat personen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis 21 keer meer risico liepen dan het grote publiek om alcoholmisbruik en -afhankelijkheid te vertonen.[13] Dit is echter niet altijd het geval. Individuele gevallen zijn uniek en APD vereist geen alcohol- of drugsmisbruik.
  5. 5 Begrijp dat antisociale persoonlijkheidsstoornis zeldzaam is bij vrouwen. Hoewel wetenschappers niet precies weten waarom, manifesteert antisociale persoonlijkheidsstoornis zich vooral bij mannen. Uit onderzoek blijkt dat mannen drie van de vier gediagnosticeerde gevallen van APD vormen.[14]
    • APD kan verschillend zijn bij mannen en vrouwen. Terwijl mannen meer geneigd zijn om roekeloosheid en geweld te tonen in de vorm van verkeersovertredingen, dierenmishandeling, beginnende gevechten, gebruik van wapens en beginnende branden, rapporteren vrouwen vaker seksuele partners, weglopen en gokken.[15][16]
  6. 6 Identificeer een geschiedenis van misbruik bij mensen met APD. Omdat de ziekte wordt verondersteld slechts gedeeltelijk biologisch te zijn, is een ernstige risicofactor voor het opwekken hiervan uitgebreid kindermishandeling. Mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis worden meestal gedurende vele jaren fysiek en emotioneel mishandeld door iemand die dicht bij hen in hun leven staat. Ze kunnen ook als kind te kampen hebben gehad met lange perioden van verwaarlozing. De misbruikers zijn vaak ouders die ook antisociale neigingen hebben, die ze doorgeven aan hun kinderen.[17]

Deel vier van vier:
Kijken naar vroege waarschuwingssignalen

  1. 1 Herken de relatie tussen gedragsstoornis en antisociale persoonlijkheidsstoornis. Gedragsstoornis is de jongere leeftijd tegenhanger van antisociale persoonlijkheidsstoornis; in wezen is gedragsstoornis een antisociale persoonlijkheidsstoornis voor kinderen. Het wordt aangegeven door pestgedrag, minachting voor het leven (mishandeling van dieren), woede en autoriteitsproblemen, onvermogen om spijt te tonen / voelen, en algemeen slecht of crimineel gedrag.[18]
    • Deze gedragsproblemen verschijnen vaak vroeg en worden ontwikkeld op de leeftijd van 10 jaar.[19]
    • De meeste psychologen en psychiaters beschouwen gedragsstoornissen als een topvoorspeller van een toekomstige diagnose van antisociale persoonlijkheidsstoornis.[20]
  2. 2 Let op kenmerken van gedragsstoornissen. Gedragsstoornis omvat gedrag dat opzettelijk schade toebrengt aan anderen, inclusief agressie jegens andere kinderen, volwassenen en dieren. Het is gedrag dat in de loop van de tijd wordt herhaald of ontwikkeld, in plaats van geïsoleerd te worden tot één enkele gebeurtenis.[21] De volgende gedragingen kunnen wijzen op gedragsstoornissen: [22]
    • Pyromania (obsessie met vuur)
    • Langdurige bedplassen
    • Dierenmishandeling
    • pesten
    • Vernietiging van eigendommen
    • Diefstal
  3. 3 Realiseer de behandelingsbeperkingen voor gedragsstoornissen. Gedragsstoornissen noch antisociale persoonlijkheidsstoornissen worden gemakkelijk behandeld met psychotherapie.[23] De behandeling wordt gecompliceerd door de gemeenschappelijkheid van co-morbiditeit, wat de neiging is dat gedragsstoornissen samenvallen met andere stoornissen, zoals problemen met het gebruik van middelen, stemmingsstoornissen of psychopathie.[24]
    • Deze co-morbiditeit maakt de behandeling van deze individuen steeds complexer, waardoor psychotherapie, medicatie en andere benaderingen nodig zijn.[25]
    • De effectiviteit van zelfs een veelzijdige aanpak kan variëren afhankelijk van de ernst van het individuele geval. Ernstigere gevallen zijn minder waarschijnlijk dan mildere gevallen om met succes op de behandeling te reageren.[26]
  4. 4 Onderscheid tussen gedragsstoornissen en oppositionele wanorde (ODD). Kinderen met ODD dagen autoriteit uit, maar voelen zich verantwoordelijk voor de gevolgen van hun acties.[27] Ze dagen volwassenen vaak uit, overtreden regels en geven anderen de schuld voor hun problemen.
    • ODD kan met succes worden behandeld met psychotherapie en medicatie. Deze behandeling omvat vaak het betrekken van ouders bij familie cognitieve gedragstherapie en het geven van sociale training aan het kind.[28]
  5. 5 Ga er niet vanuit dat gedragsstoornissen altijd zullen leiden tot antisociale persoonlijkheidsstoornissen. Het is mogelijk dat gedragsstoornissen worden behandeld voordat deze zich ontwikkelen tot APD, vooral als de symptomen van gedragsstoornissen mild zijn.[29]
    • Hoe ernstiger de symptomen van gedragsstoornissen bij een kind zijn, hoe waarschijnlijker het is dat het kind een antisociale persoonlijkheidsstoornis ontwikkelt als een volwassene.