Reden verwijst naar de mentale krachten en processen die betrokken zijn bij het vormen van conclusies, oordelen of gevolgtrekkingen.[1] Correct gebruik van redeneren is uiterst belangrijk bij het nemen van effectieve dagelijkse beslissingen. Hier zijn enkele tips om de rede te oefenen in je dagelijkse gedrag.

Stappen

  1. 1 Sta open voor andere ideeën. Errare humanum est- vergissen is menselijk. We zijn allemaal kortzichtig en zien heel vaak maar één kant van de zaak, waardoor we het hele plaatje niet zien. We zien gedeeltelijk dat we gedeeltelijk weten en daarom trekken we vaak onjuiste conclusies, gevolgtrekkingen en oordelen uit onze gedeeltelijke visies. Narrow-mindedness is een grote fout van redenering die iedereen moet proberen te vermijden.
  2. 2 Probeer (bewijs) alle dingen; houd vast aan wat goed is. Verdrijf alle vooroordelen uit je hoofd. Denk niet dat er geen waarheid is behalve in de wetenschappen die je bestudeert. Als je vooruitloopt op andermans ideeën voordat je ze in detail hebt onderzocht, heb je hun duisternis niet ontdekt, maar heb je alleen maar je ogen gesloten.
    • Wees erop gebrand de waarheid te ontdekken in onderwerpen die u niet kent. Hoe meer je je uitgedaagd voelt, hoe meer je leert, hoe je meerdere nieuwe verbindingen maakt tussen de neuronen in je hersenen en hoe je beter kunt redeneren.
    • Lees veel en neem interesse in veel verschillende onderwerpen.
  3. 3 Zoek de waarheid en achtervolg het ernstig. Stel je nooit voor dat je alles weet wat er te weten valt over welk onderwerp dan ook, en dat er geen waarheid meer is om te weten.
    • Mensen graven en zoeken naar goud en verborgen schatten met grote arbeid, en moeten nauwgezet door de hele aarde en afval heen sorteren voordat ze in contact komen met het pure metaal. Maar al het werk is niet voor niets, omdat goud toch goud is en de persoon verrijkt die moeite doet om het te zoeken. Begrijp dat waarheid is kostbaarder dan keuzegoud.
  4. 4 Onderscheid de waarheid van schijnbare waarheden. Bij het graven naar goud, bijvoorbeeld, zou je zand, kiezelstenen en schuim vermengd zien. Oppervlakkige glitters kunnen aanzienlijk goud nabootsen voor de beginnende. Onderscheidingsvaardigheden komen met herhaalde en frequente oefening in het zoeken naar de waarheid, zonder enige vooroordelen of vermoedens.
  5. 5 Leer dingen te zien vanuit het perspectief van de ander en weigert gemakkelijk beledigd te zijn. Sommige mensen houden zo vast aan hun eigen overtuigingen dat ze het zelfs niet in overweging nemen wanneer anderen de overtuigingen die ze als onfeilbaar of heilig beschouwen in twijfel trekken. Geen mens is onfeilbaar. Aangenomen dat iemand onfeilbaar is, is om de rede te weigeren. Accepteer daarom kritiek met gretigheid, als een handig middel om je eigen overtuigingen, ideeën en opvattingen te onderzoeken.
    • Bescheiden zijn. Verdrijf eventuele vooroordelen of fouten die u toevallig onmiddellijk, onvoorwaardelijk en van harte ontdekt. Merk op dat dit alle onderwerpen en gebieden van je leven omvat, zelfs in zaken van religie of politiek.
    • Natuurlijk, nederig zijn betekent niet dat je een deurmat bent; gebruik de kritiek van anderen om je sterke punten te ontwikkelen in plaats van te worden achtervolgd door je zwakheden. En leer onderscheid te maken; veel kritiek is opinie en geen constructieve correctie - versla jezelf niet vanwege de poging van iemand anders om jou te devalueren.
  6. 6 Leer van anderen. Confucius zei ooit, wandelend tussen drie mensen, ik vind mijn leraar onder hen. Kies datgene wat goed in hen is en volg het en dat wat slecht is en verander het.[2] Je kunt altijd iets van anderen leren, of het nu ouders, broers of zussen, vrienden, buren, ministers, enz. Zijn. Als je iets ziet dat een andere persoon goed doet, leer er dan van door zijn of haar voorbeeld te volgen. Als je iets ziet wat een ander slecht doet, leer daar dan ook van, door een manier te vinden om te verbeteren om de fout niet zelf te herhalen. (Vergeet niet dat je niet kunt proberen om een ​​andere te veranderen, maar je kunt een fantastisch rolmodel zijn.)
  7. 7 Zet passie opzij. Passie is een belangrijke vooroordeel dat ons blind kan maken voor de feiten en de reden kan verdraaien, zodat je niet in staat bent om de jouwe te gebruiken of naar de rede van anderen te luisteren. Om op de juiste manier te redeneren, moet je een geest van onbevooroordeelde desinteresse aannemen.
  8. 8 Krijg alle feiten. Zoek de beste boeken in elke wetenschap, zoek op het internet naar de meest betrouwbare bronnen en leer van de meest deskundige personen op het gebied van wetenschap en kennis.
    • Volg een cursus die door een universiteit is gemaakt in iets dat je ooit te hard hebt gedacht, zoals natuurkunde, astronomie of wiskunde. Daag jezelf uit en versterk je redeneervaardigheden.
  9. 9 Bestudeer en pas logica toe in redeneren.[3]
    • Deductieve redenering trekt de conclusie van het algemene naar het specifieke. In deductief redeneren, als een logische sequentie wordt gevolgd, is het argument geldig, en de conclusie moet waar zijn als de premissen waar zijn. Bijvoorbeeld: als 'Alle mensen sterfelijk zijn' het belangrijkste uitgangspunt is, en 'Socrates is man' is het ondergeschikte uitgangspunt, dan is 'Socrates is sterfelijk' de juiste conclusie, wat waar moet zijn als het uitgangspunt waar is. Deductief redeneren staat in contrast met inductief redeneren.
    • Inductief redeneren is een conclusie trekken uit het specifieke voor het algemene, en wordt meestal gebruikt om theorieën te formuleren. Bij inductief redeneren houden de specifieke feiten niet noodzakelijkerwijs de algemene conclusie in. Als je bijvoorbeeld je hand in een zak met stenen van onbekende kleuren brengt en alle stenen die je eruit haalt wit zijn, zou je kunnen zeggen dat alle stenen in de zak wit zijn. Dit kan wel of niet waar zijn; de conclusie kan zijn vervalst (weerlegd) door de volgende niet-witte steen die je uit de tas haalt. Hoe meer feiten je verzamelt en hoe groter de steekproefomvang, des te sterker het inductieve redeneerproces, dat ook het maken van een vermoeden. Je conclusie is waarschijnlijker in zo'n vermoeden dat alle stenen in de zak wit zijn, als je duizend stenen tevoorschijn haalt, dan als je maar tien stenen uittrok. Het verzamelen van dergelijke gegevens maakt deel uit van het redeneerproces door statistische gevolgtrekking en waarschijnlijkheid.
    • Abductive redenering trekt een conclusie of maakt een argument om een ​​te selecteren betere uitleg, zoals in de geneeskunde diagnose; dit is gerelateerd aan inductief redeneren, aangezien de conclusie in een ontvoerend argument dat wel doet niet volg met zekerheid vanuit haar gebouwen en betreft iets dat onopgemerkt blijft. Wat ontvoering van de andere redeneringen onderscheidt, is een poging om bevoordelen één conclusie boven anderen, door te proberen alternatieve verklaringen te vervalsen of door de hogere waarschijnlijkheid van de meer favoriete conclusie aan te tonen, gegeven een reeks min of meer betwistbare informatie en aannames. Bijvoorbeeld: "Deze patiënt vertoont (bepaalde symptomen), deze kunnen van verschillende mogelijke oorzaken zijn, maar (een waarschijnlijke diagnose) heeft de voorkeur boven anderen als meer waarschijnlijk ..." Het concept van ontvoering werd door de filosoof Charles Sanders Peirce in de moderne logica geïntroduceerd. .[4]Peirce zei: "Ik voer een ontvoering uit als ik in een zin alles uitdruk wat ik zie ... Niet de kleinste vooruitgang kan geboekt worden in kennis voorbij het stadium van vrijuit kijken, zonder een abductie te maken bij elke stap." Ook wordt abductive redenering gebruikt om een conclusie of een uitkomst uitleggen. "Het gras is nat, daarom kan het hebben geregend." Zowel detectives als diagnostici worden vaak geassocieerd met deze redenering.[5]
    • Analogisch redeneren tekent vergelijkingen van analogie expliciet of impliciet. Deze vorm van logisch redeneren leidt tot een zekere overeenkomst van het ene ding tot het andere in een bepaald opzicht, op basis van de bekende overeenkomst tussen de dingen in andere opzichten. Een analogie die wordt toegeschreven aan Samuel Johnson is: "Woordenboeken zijn als horloges, het ergste is beter dan geen, en van het beste kan niet worden verwacht dat het helemaal waar is." [6]