reigers, ibissen, en lepelaars zijn grote waadvogels met lange rekeningen, die tot de vogelorde behoren Ciconiiformes. Het zijn meestal vogels van wetlands, hun lange benen aangepast voor ondiep water, omdat ze zich voeden met vissen, amfibieën en kreeftachtigen. Reigers, en andere waadvogels, zijn notoir verlegen in veel omgevingen. Hierdoor zijn ze moeilijk nauwkeurig te benaderen om het kader voldoende te vullen voor een foto. Hoewel tam in sommige districten - de Anhinga Trail van het Everglades National Park in Florida, VS.[1]voor één - dergelijke vogels hebben de neiging om te vluchten voordat iemand zelfs een kans heeft gehad om dichtbij te komen.

Stappen

  1. 1 Vraag een geschikte camera. Omdat de aard van Ciconiiformes vogels verschillen van locatie tot locatie, uw juiste fotografische uitrusting kan afhankelijk zijn van de habitat waarin u van plan bent te werken. Op de Anhinga Trail in de Everglades zijn vogels zoals Grote Zilverreigers en Groene Reigers zo tam dat er een extreem nabije benadering kan worden gemaakt - tot op enkele centimeters. Hierdoor kan fotografie van reigers en lepelaars worden uitgevoerd met eenvoudige 35 mm filmcamera's. Een amateur zou een digitale compactcamera met optische zoom zeer effectief, gemakkelijk in gebruik en betaalbaar vinden. Meer ervaren fotografen kunnen SLR (single-lens reflex) camera's gebruiken. De meeste digitale spiegelreflexcamera's hebben een grotere brandpuntsafstand dankzij het gezichtsveld (FOV) dat de inhoud van bepaalde lensaccessoires die op de digitale sensor worden gebruikt, vermenigvuldigt met een cameraspecifieke factor, meestal tussen 1,5 en 2,0.
  2. 2 Ken je vogels. Simpel als het klinkt, om te weten wat je vogels zijn, hun voedingsgewoonten, hun leefomgeving en hun bereik, zal fotografie een aangenamere hobby worden. Zoek uit waar de reigers en lepelaars zullen zijn en wanneer. Bereik een gegeneraliseerd idee van hun gewoonten en distributie in uw lokale regio (of reislocatie) gedurende de gewenste hoeveelheid tijd. Probeer naar een estuarium of wetland te gaan en schrijf op wat je ziet en wanneer. In plaats van uit te gaan om te fotograferen, neem je een pen en een notitieboekje samen met een verrekijker of een spotting scope. Vind, bestudeer en noteer de locaties van de vogels op verschillende tijdstippen van het jaar. Binnenkort heb je een rapport opgesteld dat je lokale ornithologische samenleving (bijvoorbeeld Audubon Society (VS), Royal Society for the Protection of Birds (Verenigd Koninkrijk), de Ornithological Society of New Zealand en Birds Australia) zou waarderen. Wetenschappelijke kennis is niet alles wat je uit de onderzoeken zult halen; je weet waar je op zoek moet naar de reigers en hoe laat je fotografeert.
  3. 3 Vind de ideale locatie om reigers te zoeken. Vogels moeten buiten de zomer worden gezocht, omdat dat de meeste soorten zijn die fokken. Tenzij je volledig bent voorbereid en ervaren, probeer dan niet om foto's te nesten bij kolonies (kolonies). De Royal Spoonbill is een voorbeeld van een soort die gemakkelijk zijn nest zal verlaten als hij gestoord is. Anderen kunnen toleranter zijn. Tijdens de winter kunt u merken dat de kust een goede plek is om reigers te zoeken die brakke omgevingen exploiteren. Om hieraan toe te voegen, kunnen koudere en nattere klimaten op een andere manier werken aan het voordeel van de fotograaf. Meer schuwe soorten zullen waarschijnlijk een lage, langzame benadering van relatief dichte kwartieren in regenachtige omstandigheden toestaan, wanneer vogels het liefst laag houden.
  4. 4 Kom dichtbij genoeg om het kader te vullen, of kies een groothoekperspectief om de vogel in zijn habitat te tonen.
    • Stalking is een belangrijk aspect van vogelfotografie; laag en langzaam maakt de onopvallende benadering. In estuariene omgevingen (d.w.z. wadden) is het mogelijk om letterlijk door modder te kruipen, te liggen en naar voren te kantelen in kleine stappen. Deze methode zorgt niet alleen voor fotografie vanuit dichtbijgezichten met relatief weinig hinder voor de vogel, maar je kunt ook vanuit een extreem lage hoek fotograferen. Dit zal helpen de vogel te identificeren als een langbenige, lange en sierlijke vogel - de reiger - in plaats van te fotograferen vanuit een hoger perspectief waar de ware individualiteit niet zal worden onthuld omdat je "naar de vogel kijkt".
    • In diepere wateren, probeer een kleine boot zoals een kano te gebruiken om dichtbij te kijken waar anders niet mogelijk is. Grote zilverreigers stalken typisch hun waterprooi in dergelijke omgevingen, en het is niet ongebruikelijk om ze met water in de benen te zien. Dit soort scènes zijn interessante onderwerpen om te fotograferen.
    • Als u de voorkeur geeft aan een kaderperspectief met een groothoeklens of een camera met lage brandpuntsafstand, laat u de vogel in zijn omgeving zien. Om jezelf gemotiveerd te krijgen, stel je een boom voor in het door droogte bewogen rijk van Australië, de vestigingen waar een kolonie van Glossy Ibises woont, terwijl de zon ondergaat in de verte.
    • Of laat het milieubeeld een verhaal vertellen - bijvoorbeeld een Great Blue Heron op de rand van een rivier, met bouwvakkers op slechts 36,6 m afstand, hun bulldozers en gravers maken plaats voor weer een groots hotelresort. Zo'n plek zou het Everglades National Park in Florida kunnen zijn, dat sinds 1905 onderhevig is aan aantasting en uitputting toen het idee werd voorgesteld om het een gebied te maken voor landbouwbelangen en woningbouwontwikkelingen.[2].
  5. 5 Ga voor de verticale foto. In plaats van de vogel vast te leggen op een gewoon horizontaal gezichtspunt, fotografeert u deze met uw camera verticaal geroteerd. Dit is vooral effectief voor momenten dat de reiger of lepelaar helemaal rechtop staat, achterover op zijn benen staat, de nek uitgestrekt en het hoofd volledig zichtbaar is. De resultaten kunnen krachtig zijn, maar de beruchte Rule of Thirds moet hier nog steeds van toepassing zijn. In plaats van het fotograferen van de vogel in het midden van het frame zoals het is, stel je je een set van zowel verticale als horizontale lijnen voor die gelijkmatig over de zoeker / LCD-display zijn geplaatst en plaats je de vogel op een van deze "kruispunten" waar de lijnen elkaar kruisen.Probeer het onderwerp in een van de hoeken te plaatsen waarin het eruit lijkt te zien. Als een lepelaar bijvoorbeeld links over het frame lijkt te wijzen, neemt u de foto mee aan de rechterkant van het frame, in plaats van aan de linkerkant, waar er geen schijnbare ruimte is om deze virtueel "naar binnen te bewegen". Als alternatief kunt u later de nabewerking van de foto op een computer uitvoeren, waarbij het mogelijk is om eenvoudig gedeelten bij te snijden met vele soorten afbeeldingseditors.
  6. 6 Meter correct, let op de verlichting en overbelicht witte vogels niet. Vermijd het fotograferen van felgekleurde onderwerpen op zonnige dagen, vooral 's middags. Niet alleen zal het moeilijk zijn om standaardkenmerken van een goede vogelfoto te bereiken (zoals eye-highlighting en effectieve kleurcontrasten), het is waarschijnlijk dat uw onderwerp overbelicht raakt. Overdrijf de blanken in zilverreigers (bijv. Grote zilverreiger, Sneeuwreiger, Koereiger), lepelaars (bijvoorbeeld Royal Spoonbill, Euraziatische lepelaar) en ibissen (zoals de Australische White Ibises) niet. Om dit probleem te voorkomen op heldere, zonnige dagen, kunt u proberen een kortere sluitertijd en een lagere gevoeligheid (ISO) te selecteren. Je afbeelding wordt iets donkerder weergegeven om te compenseren voor de ongelukkige omstandigheden, maar hoogtepunten en contrasten worden hersteld. De beste verlichting voor vogelfotografie, met name in de witgekleurde reiger- en lepelaaronderwerpen, is de eerste paar uur na zonsopgang en de paar uur vóór zonsondergang. Hier staat de zon in een hoek en wordt het licht vaak warm gefocust. Op bewolkte dagen kunnen de hele dag foto's worden genomen, aangezien de wolken fungeren als een gigantische "diffuser".