Dissociatieve identiteitsstoornis (DID), voorheen bekend als Multiple Personality Disorder, is een verstoring van de identiteit wanneer de persoon ten minste twee verschillende persoonlijkheidsstatussen heeft.[1] DID ontstaat vaak als gevolg van ernstige kindermishandeling. Dit kan zowel de patiënt als de mensen om hen heen ongemak en verwarring veroorzaken. Als u zich zorgen maakt, heeft u mogelijk DID, kunt u dit met goed gevolg achterhalen door een professional te laten evalueren, uw symptomen en waarschuwingssignalen te identificeren, de basisprincipes van DID te begrijpen en veelvoorkomende misvattingen over DIS weg te nemen.

Deel een van de vijf:
Identificatie van de symptomen

  1. 1 Analyseer je zelfgevoel. Lijders van DID hebben verschillende, verschillende persoonlijkheidsstatussen.[2] Deze toestanden zijn aspecten van zichzelf die altijd aanwezig zijn, maar die zich individueel manifesteren en waarbij de lijder mogelijk geen geheugenherinnering heeft. De verschillende persoonlijkheidsstaten kunnen disarray veroorzaken in je zelfbeeld. [3]
    • Zoek naar 'schakelaars' in persoonlijkheid. Een "switch" is de term die wordt gebruikt voor het wisselen tussen persoonlijkheden / toestanden. Een persoon met DID ondergaat een relatief regelmatige of consistente schakeling. De omschakeling tussen persoonlijkheidsstatussen duurt van enkele seconden tot enkele uren, en de tijd doorgebracht in een alternatieve persoonlijkheid of status varieert van persoon tot persoon. Buitenstaanders kunnen soms bepalen wanneer een overschakeling heeft plaatsgevonden op basis van de aanwezigheid van:[4]
      • Een verandering in het geluid / timbre van de stem.
      • Snel knipperend, alsof het zich aanpast aan licht.
      • Een algemene verandering in gedrag of fysieke toestand.
      • Veranderingen in gelaatstrekken of expressie.
      • Veranderingen in gedachte of gesprek, zonder enige waarschuwing of reden.
    • Bij kinderen is het hebben van denkbeeldige speelkameraden of ander fantasiespel niet indicatief voor het hebben van meerdere persoonlijkheidstoestanden of DID.[5]
  2. 2 Let op extreme veranderingen in affect en gedrag. Personen die lijden aan DID ervaren vaak drastische veranderingen in affect (waarneembare emotie), gedrag, bewustzijn, geheugen, perceptie, cognitie (gedachten) en sensorisch-motorisch functioneren.[6]
    • Personen met DIS kunnen soms dramatische veranderingen vertonen in gespreksonderwerpen of denkrichtingen. Of ze kunnen ook een algemeen onvermogen vertonen om zich te concentreren gedurende lange perioden die 'in en uit' gaan in een gesprek.[7]
  3. 3 Identificeer geheugenproblemen. Personen met DID ondervinden geheugenproblemen, waaronder problemen bij het herinneren van dagelijkse gebeurtenissen, belangrijke persoonlijke informatie of traumatische gebeurtenissen.[8]
    • De soorten geheugenproblemen die samenhangen met DID zijn niet consistent met normale, dagelijkse vergeetachtigheid. Het verliezen van je sleutels of het vergeten waar je je auto hebt geparkeerd, is niet extreem genoeg. Mensen met DIS hebben grote gaten in hun geheugen, zoals het niet onthouden van een hele situatie die zich recent heeft voorgedaan.
  4. 4 Bewaak uw noodniveaus. DID wordt alleen gediagnosticeerd als de symptomen een significante beperking in sociale, beroepsmatige of andere gebieden van het dagelijks functioneren veroorzaken. [9]
    • Veroorzaken je symptomen (verschillende toestanden, geheugenproblemen) veel pijn en lijden?
    • Heeft u ernstige problemen met school, werk of thuisleven vanwege uw symptomen?
    • Veroorzaken je symptomen dat je moeite hebt met vriendschappen en relaties met anderen?

Deel twee van vijf:
Een evaluatie krijgen

  1. 1 Raadpleeg een psycholoog. De enige trefzekere manier om erachter te komen of je hebt gedaan is om een ​​psychologische evaluatie te krijgen. Mensen met een Dissociatieve Identiteitsstoornis herinneren zich niet altijd wanneer ze een bepaalde persoonlijkheidstoestand ervaren.[10] Hierdoor zijn mensen met DIS waarschijnlijk niet op de hoogte van hun meerdere staten, dus zelfdiagnose kan bijzonder uitdagend zijn.
    • Probeer niet zelf te diagnosticeren. U moet een professional zien om te bepalen of u wel of niet hebt gedaan. Alleen getrainde psychologen of psychiaters zijn gekwalificeerd om de diagnose te stellen.
    • Zoek een psycholoog of therapeut die is gespecialiseerd in het beoordelen en behandelen van de stoornis.[11]
    • Als de diagnose DID is gesteld, kunt u overwegen of u er medicijnen voor wilt nemen. Vraag je psycholoog om een ​​verwijzing naar een psychiater.
  2. 2 Genees medische problemen uit. Soms ervaren mensen met DID geheugenproblemen en agitatie, die ook kan worden veroorzaakt door bepaalde medische aandoeningen. Het is belangrijk dat u ook door uw arts (huisarts) wordt geëvalueerd om een ​​van de mogelijkheden te elimineren.
    • Sluit ook alle problemen met middelengebruik uit.[12] DID wordt niet veroorzaakt door black-outs als gevolg van alcoholgebruik of andere intoxicatie.
    • Als u een of andere vorm van epileptische aanvallen ondervindt, neem dan onmiddellijk contact op met uw arts. Dit is een medische aandoening die niet direct wordt geassocieerd met DID.
  3. 3 Wees geduldig wanneer je professionele hulp zoekt. Weet dat het enige tijd kan duren om DID te diagnosticeren. Mensen met DIS hebben soms een verkeerde diagnose gesteld. De belangrijkste reden hiervoor is dat veel mensen die lijden aan DIS ook andere psychiatrische diagnoses hebben, zoals: depressie, posttraumatische stressstoornis, eetstoornis, slaapstoornis, paniekstoornis of een verslavingsziekte. De combinatie van deze ziekten presenteert zich op een manier dat de symptomen van DID overlappen met de andere stoornissen. Als gevolg hiervan heeft de arts mogelijk enige tijd nodig om de patiënt te leren kennen voordat hij een duidelijke diagnose stelt.
    • Verwacht geen directe diagnose op de eerste dag dat u een professional in de geestelijke gezondheidszorg ontmoet. Deze beoordelingen kunnen verschillende sessies duren.
    • Zorg ervoor dat u de beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg vertelt dat u zich zorgen maakt dat u dat hebt gedaan. Dit kan het gemakkelijker maken om een ​​diagnose te stellen omdat dit de arts (psycholoog of psychiater) helpt om u de juiste vragen te stellen en uw gedrag op de juiste manier te observeren.
    • Wees eerlijk over je ervaringen. Hoe meer informatie de arts heeft, des te nauwkeuriger de diagnose.

Deel drie van vijf:
De waarschuwingssignalen vinden

  1. 1 Besteed aandacht aan andere symptomen en waarschuwingssignalen van DID. Er is een lange lijst van gerelateerde symptomen die kunnen optreden als iemand last heeft van DIS. Hoewel de andere symptomen mogelijk niet allemaal nodig zijn voor een diagnose, zijn ze waarschijnlijk aanwezig en houden ze nauw verband met de ziekte.
    • Maak een lijst van alle symptomen die u tegenkomt. Deze lijst zal u helpen uw toestand te verduidelijken. Breng deze lijst naar uw psycholoog als u voor een evaluatie gaat.
  2. 2 Houd rekening met je misbruikgeschiedenis. DID ontstaat meestal als gevolg van jaren van extreme misbruik.[13] In tegenstelling tot films als 'Hide and Seek', die een plotseling begin van de stoornis beschrijven als het resultaat van een recente traumatische ervaring, trad DID meestal op vanwege chronisch misbruik in het leven van een persoon. Een individu zal typisch jaren van emotioneel, fysiek of seksueel misbruik ervaren als een kind, en DID ontwikkelen als een coping-mechanisme om het misbruik aan te pakken.[14] Het geleden mishandeling is over het algemeen heel extreem, zoals regelmatig door een ouder worden verkracht of over een lange periode worden ontvoerd en misbruikt.
    • Een enkele (of een paar niet-gerelateerde) misbruikgebeurtenissen zullen geen DIS veroorzaken.
    • Het begin van de symptomen kan in de kindertijd beginnen, maar zal pas worden gediagnosticeerd als een persoon de volwassen leeftijd heeft bereikt.
  3. 3 Houd het verlies van tijd en geheugenverlies bij. De term "tijdverlies" verwijst naar een persoon die zich plotseling bewust wordt van zijn omgeving en een periode van recente tijd (zoals de vorige dag of de activiteiten van die ochtend) volledig uit het geheugen heeft verloren. Dit heeft te maken met geheugenverlies, waarbij een persoon een specifiek geheugen of een reeks gerelateerde herinneringen verliest. Beide kunnen behoorlijk traumatisch zijn voor de patiënt, omdat ze verward en niet op de hoogte zijn van hun eigen gang van zaken.[15]
    • Maak een dagboek met geheugenproblemen. Als je plotseling komt en niet weet wat je net hebt gedaan, noteer het dan. Controleer de tijd en datum en schrijf een account over waar je bent en het laatste wat je onthoudt. Dit kan helpen bij het identificeren van patronen of triggers voor dissociatieve episodes. Deel dit met uw geestelijke gezondheidswerker als u zich op uw gemak voelt.
  4. 4 Spot dissociatie. Dissociatie is de ervaring om je los te voelen van je eigen lichaam, ervaringen, gevoelens of herinneringen. Iedereen ervaart dissociatie tot op zekere hoogte (bijvoorbeeld wanneer je lang in een saaie klas zit en plotseling komt tot wanneer de bel gaat zonder herinnering aan wat er het afgelopen uur is gebeurd). Iemand met DIS zou echter vaker dissociatie kunnen ervaren, alsof ze zich in een 'waakdroom' bevinden. Deze persoon kan uitleggen dat ze dingen doen alsof ze hun lichaam vanaf de buitenkant in de gaten houden.[16]

Deel vier van vijf:
De basisprincipes van de stoornis begrijpen

  1. 1 Leer de specifieke criteria voor een DID-diagnose. Als u de exacte criteria kent om een ​​DID-diagnose te handhaven, kunt u vaststellen of u al dan niet een psychologische evaluatie nodig heeft om uw vermoeden te bevestigen. Volgens de Diagnostic Statistical Manual (DSM-5), de primaire diagnostische tool die wordt gebruikt in de psychologie, zijn er vijf criteria waaraan moet worden voldaan voor een persoon met de diagnose DID. Alle vijf moeten worden gecontroleerd voordat een diagnose kan worden gesteld.[17]Zij zijn:
    • Er moeten twee of meer afzonderlijke staten of persoonlijkheden zijn binnen één individu, wat buiten de maatschappelijke en culturele normen van het individu ligt.
    • De persoon zal terugkerende geheugenproblemen hebben, zoals leemtes in het geheugen van alledaagse activiteiten, het vergeten van persoonlijke informatie of traumatische gebeurtenissen.
    • De symptomen veroorzaken een significante beperking van het functioneren (school, werk, thuis, relaties).
    • De verstoring maakt geen deel uit van een algemeen erkende religieuze of culturele praktijk.
    • De symptomen zijn niet het gevolg van middelenmisbruik of een medische ziekte.
  2. 2 Erken dat DIS een veelvoorkomende aandoening is. Vaak is DID geschilderd als een psychische aandoening die een of twee keer voorkomt bij een heel land van mensen; het is gemaakt om zeer zeldzaam te lijken. Recente studies suggereren echter dat tussen de één en drie procent van de bevolking daadwerkelijk aan de ziekte lijdt, waardoor het in het normale bereik komt voor diagnoses van psychiatrische stoornissen.[18] Houd er echter rekening mee dat de ernst van de ziekte van persoon tot persoon verschilt.
  3. 3 Weet dat DIS vaker bij vrouwen wordt gediagnosticeerd dan bij mannen. Of het nu is door sociale conditionering of door een algemene verhoogde kans dat vrouwen als kinderen een significant traumatisch misbruik ervaren dan mannen, vrouwen hebben drie tot negen keer vaker de diagnose DID dan mannen. Verder vertonen vrouwen meer toestanden / persoonlijkheden dan mannen, met gemiddeld 15+, terwijl mannen gemiddeld acht + hebben.

Deel Vijf van Vijf:
Het disploreren van gemeenschappelijke mythen

  1. 1 Weet dat Dissociatieve identiteitsstoornis een echte voorwaarde is. De laatste paar jaar is er veel discussie geweest over de authenticiteit van Dissociatieve Identiteitsstoornis. Zowel psychologen als wetenschappers zijn echter tot de conclusie gekomen dat de stoornis inderdaad reëel is, zij het verkeerd begrepen.[19]
    • Populaire films zoals 'Weirdo', 'Fight Club' en 'Sybil' hebben verwarring toegevoegd aan het begrip van veel mensen over de ziekte, omdat ze gefictionaliseerde, extreme versies van de aandoening vertonen.
    • DID verschijnt niet zo plotseling en sterk als films en televisieprogramma's het weergeven, noch met gewelddadige of dierlijke neigingen.
  2. 2 Begrijp dat psychologen geen valse herinneringen oproepen bij patiënten met DIS. Hoewel er verschillende gevallen zijn geweest van mensen die valse herinneringen ervaren als gevolg van slecht opgeleide psychologen die belangrijke vragen stellen, of terwijl ze onder hypnose zijn, zullen patiënten van DID zeer zelden het misbruik dat ze hebben meegemaakt vergeten.Omdat lijders over het algemeen gedurende een langere periode zo'n traumatische mishandeling moeten ondergaan, kunnen ze misschien niet alle herinneringen onderdrukken of onderdrukken; ze kunnen sommige, maar niet alle herinneringen vergeten.[20]
    • Een getrainde psycholoog weet hoe hij een patiënt moet ondervragen zonder valse herinneringen of valse getuigenissen van de patiënt te creëren.
    • Therapie is een veilige manier om DIS te behandelen en heeft aanzienlijke verbeteringen in de lijders aangetoond.
  3. 3 Weet dat DID niet hetzelfde is als het hebben van een alterego. Veel mensen beweren meerdere persoonlijkheden te hebben, terwijl ze in feite een alterego hebben. Een alterego is een verzonnen / gecreëerde tweede persoonlijkheid die een persoon gebruikt als een manier om te handelen of zich te gedragen op een manier die verschilt van hun normale persoonlijkheid. Veel mensen met DIS zijn zich niet volledig bewust van hun meervoudige persoonlijkheidstoestanden (vanwege het geheugenverlies dat optreedt), terwijl mensen met een alterego niet alleen weten wat hun tweede persoonlijkheid is, maar er ook hard aan hebben gewerkt om het bewust te maken.
    • Voorbeelden van beroemdheden van alter-ego's zijn Eminem / Slim Shady en Beyonce / Sasha Fierce.